Ruby's tweede lichting Scheldekittens

quote:

Op donderdag 4 augustus 2011 09:14 schreef Oognip het volgende:
Jeetje zo heb je geen kittens en zo heb je er 7!

Vijf. Vind ik al erg genoeg

Mijn geduld wordt op de proef gesteld, de vroegste afspraak die ik hier in de buurt kon krijgen is over anderhalf uur.
De ontlasting loopt er inmiddels bij beide kittens spontaan uit, maar Starr is gelukkig nog enorm levendig. Als ze moet ontlasten of trek heeft (om de twee uur) gaat ze heel hard gillen, en anders zit ze gewoon te murmelen. Als je haar vasthoudt is ze tevreden en stil.
Mijn man is om vier uur vannacht nog uit bed gekomen om haar vast te houden terwijl ik George voedde.
George is veel te rustig en ligt een beetje te liggen tussen een fleecedekentje op een Snugglesafe (soort warme kruik voor kittens). Toen hij gisteren binnenkwam voelde hij al koud aan, nadat hij was opgewarmd en gevoerd ging het al beter, maar nu weer minder. Gedurende de nacht zijn z'n oogjes helemaal dicht gaan zitten, ik heb ze elke keer wat opengedept met afgekookt water. Starr heeft dat gelukkig helemaal niet, die zit me gewoon heel wijs aan te kijken vanuit de nestdoos.

Jefrey, John en Paul lijken allemaal in blakende gezondheid gelukkig, al durf ik bij John en Paul bijna niet meer naar binnen, die zijn ook nog best klein en misschien besmet ik ze straks wel ergens mee.

Goed, ik ga me eens opfrissen, ik stink inmiddels net zo erg als de kittens.

We zijn terug, de kittens hebben alleen Finidiar gehad tegen de diarree. De dierenarts was nog best positief en raadde alleen warm houden en diarree bestrijden aan. George vond ze een raar gevormd kopje hebben, (en dat is misschien ook wel zo), ze dacht dat het daardoor misschien was dat hij last had van zijn ogen en dat hij verder achterblijft op Starr. (oftewel, hij leek haar wat achterlijk) Ogen gewoon blijven schoonmaken, AB vond ze nog niet nodig.
Ik had ze meegenomen in een grote knaagdierentaxi met de snugglesafe en George gewikkeld in een fleecedekentje, maar ze hadden wel allebei wat ondertemperatuur, George natuurlijk het meest. Gelukkig heb ik een terrarium wat met dit weer vanzelf wel op temperatuur blijft, de warmtelamp ga ik gebruiken voor de kittens.

Mijn schoonmoeder die nul komma niks met katten heeft en ze eigenlijk vies vindt was zo lief om te rijden, en was er uiteraard getuige van hoe ik finaal ben ondergepoept door George toen ik hem uit het mandje tilde om hem wat op te kalefateren in de wachtkamer.

George is vanavond om kwart voor tien overleden.

Hij ging ineens keihard achteruit, ik had net de DA gebeld dat ik kwam en terwijl ik mijn schoonmoeder aan de lijn had of ze om ons kon komen met de auto blies hij z'n laatste adem uit.
Hij had potverdorie al de hele middag geen diarree meer gehad, had elke keer gedronken (ik deed een beetje a/d door de melk, dat ging er ook wel goed in), was niet uitgedroogd of koud, maar vergeleken met Starr was er duidelijk veel verkeerd. De hele tijd dat hij hier was had ik al het gevoel dat er "gewoon" iets mis was met hem, maar Marleen en de dierenarts hebben me overtuigd dat hij niet leed en daarom heb ik het toch nog willen proberen. Toen hij overleed lag hij op schoot genesteld in het zakje van m'n schort en het zag er niet vreselijk akelig uit toen het gebeurde. Dat geeft toch een beetje troost.

Een ander stukje troost is dat de andere kittens het zo fijn doen. Jefrey heeft nog even lief bij me gezeten, heerlijk om ineens een goed doorvoed en lekker ruikend kitten vast te hebben. John en Paul zijn schattige dikke pluizebolletjes die ondanks hun wiebelbeentjes al stoer met elkaar proberen te vechten en naar me toe komen waggelen om geaaid te worden als ik in hun kamertje kom.
Starr is ook een verhaal apart. Ik was gelijk weg van haar want ze is dol op aandacht, spint veel en is lekker vinnig. Ze is mager maar absoluut niet zwak. Ze klimt uit de doos, loopt als een kievit en eet natvoer van een schoteltje.
Ze heeft sinds het dierenartsbezoekje nog maar één keer gepoept dus hopelijk gaat het vanaf nu met haar ook zo goed als met de rest.

quote:

Op donderdag 4 augustus 2011 13:17 schreef Cat22 het volgende:
Heb je flesjes meegenomen van de DA? Want als ze zelf kunnen zuigen is de kans op verslikking een stuk minder groot omdat ze het beter kunnen doseren.

Ik had een flesje geregeld maar George liet geen zuigreflex meer zien dus de enige manier voor mij om er nog voeding in te krijgen was druppelen. (sonde kan ik niet, zeker niet bij een kitten met tandjes)

quote:

Op donderdag 4 augustus 2011 14:21 schreef Ansu het volgende:
(ik heb overigens nog nooit van een 'achterlijk' kitten gehoord, kan dat niet gewoon bijtrekken, bijv als ie een dikker kopje krijgt door al het lekkere eten van zijn nieuwe blikopener?)

George had een behoorlijk brede neusbrug, een beetje plat voorhoofd en volgens de dierenarts onderontwikkelde oogkassen. Zij dacht dat hij daardoor een beetje "anders" zou kunnen ontwikkelen dan andere katten, maar eventueel nog wel een goed leven zou kunnen hebben.
Misschien had hij dus nog wel andere aangeboren afwijkingen die aan de buitenkant niet te zien waren, wie weet.

quote:

Op donderdag 4 augustus 2011 15:20 schreef Mama_Mia het volgende:
Wat leuk trouwens, die Beatles namen. Ik had m eerst niet door totdat ik bedacht dat Ringo natuurlijk Starr heet van de achternaam. Leuk gevonden

En Paul heet natuurlijk voluit Paul McCatney

Mja, helaas is onze fab four nu al niet meer compleet

Bedankt voor jullie fijne reacties.

Op het moment wordt de gang van zaken in ons huis gedicteerd door het kleinste beestje van nog geen 300 gram. Starr is er veel veel beter aan toe dan George was maar ze heeft nog wel veel aandacht nodig.

Zie het verschil; zo zaten ze er gisteren bij in hun geïmproviseerde nestdoosje, Starr liep zich boven de dekens kwaad te maken omdat ze vastgehouden wilde worden terwijl George tegen de Snugglesafe genesteld lag. Ik heb helaas niet echt een betere foto van hem. Hij was even groot als Starr, de foto vertekent een beetje.



Starr eet goed zelf al maakt ze er een lekker zootje van. De witte vlekken in haar vacht zijn drupjes melk die ze van haar pootjes geschud heeft. Ze is niet te beroerd om te delen, af en toe schudt ze haar pootjes uit in mijn richting





Ze is redelijk goed aangekomen al, ze was zo mager dat je het verschil met het blote oog kan zien.
Na het eten stimuleren we haar om te poepen/plassen en verder is het vooral een kwestie van haar warmhouden. Dat gaat het makkelijkst onder de lamp of op de Snugglesafe maar ze zit het liefst op schoot. Bij mij op schoot slaapt ze niet maar zit ze voortdurend te kruipen, klimmen, met haar klauwtjes dingen pakken. Als ik wil dat ze slaapt moet ik haar in haar nestje apart zetten waar ze me niet ziet of hoort.
Vanavond moest ik werken en toen heeft m'n man de honneurs waargenomen. Ik weet niet hoe hij het doet maar hij krijgt elk kitten rustig.



Verder hebben we Jefrey natuurlijk nog, die amuseert zich voortdurend met wat hij allemaal aan rondslingerend kattenspeelgoed aantreft. Ik kwam vanavond bijna te laat op m'n werk omdat ik even moest filmen dat hij aan het spelen was met een blikje tomatenpuree ( ) wat hij uit m'n boodschappentas gejat had. (nog geen tijd gehad het te uploaden)
Hier had hij de Kong kickaroo kitten gevonden;



En last but not least natuurlijk het duo Lennon/McCatney. Die zijn heel trots op zichzelf want ze kunnen op het "huisje" van de kittenkrabpaal klimmen. Jammer genoeg durfde Paul er niet meer af dus ik heb een doosje van de halve hoogte ernaast gelegd als op- en afstapje. Nu slapen ze consequent op dat krabpaaltje. Die whiskasdoos waar ze eerst in sliepen is voor babies
Links Paul, rechts John. John is over zijn hele lijfje een tikje lichter dan z'n broertje.



John is haantje de voorste, gaat gelijk overal op af en snapt alles het eerste. Paul is wat afwachtender.
Deze meneer (Paul) doet sinds gisteren ook netjes alles op de bak in plaats van steeds stiekem in een hoekje achter de WC te poepen.

quote:

Op zaterdag 6 augustus 2011 02:18 schreef ElisaB het volgende:
Wat een heerlijke update

Vraagje: moesten ze bij jou niet eerst in quarantaine?

Eigenlijk wel. John en Paul zouden eigenlijk pas volgende week hier komen als eerste kittens, dan zou de kittenkamer af zijn en konden ze eerst netjes apart. Naast hygiënischer is dat ook een rustiger overgang voor m'n eigen katten. Maar ja, toen was er dringend een plekje voor Jefrey nodig, die had al bij de dierenarts in quarantaine gezeten, en er was geen kittenkamer nodig want hij moest in de bench. Er leek zich ook al een ander adres voor John en Paul aan te dienen dus dat viel allemaal vanzelf op z'n plek.

Maar John en Paul moesten wegens omstandigheden eerder opgevangen worden dan gepland en hun beoogde opvang was dan nog met vakantie. Kittens mixen is eigenlijk not done omdat ze allemaal verschillende dingen bij zich kunnen dragen maar Jefrey leek/lijkt kerngezond dus vooruit dan maar, kittenkamer een beetje opgekalefaterd en dan houd ik ze wel apart. In de praktijk zijn Flynn en Jefrey er de eerste dag even bij geweest, Flynn gaat keihard op de deur beuken als hij niet mag kijken en Jefrey kwam toen gelijk mee.

En toen was ik zo gek om ook George en Starr nog erbij te nemen, eigenlijk had ik al nee gezegd maar toen ben ik nog even naar ze gaan kijken Hen kon ik ook nog net ergens apart kwijt, als we niet met ze bezig waren dan stond de nestdoos in de bijkeuken. Die was nog niet in gebruik omdat het beter bleek te werken John en Paul de eerste dagen in de WC te laten.

Bij de verzorging van (George en) Starr draag ik een schort, die doe ik naderhand uit en ik was m'n handen goed. Ook hebben alle kittens en mijn eigen katten hun eigen spullen. Maar dat niemand elkaar ergens mee heeft aangestoken tot nu toe is dus meer geluk dan wijsheid.

[ Bericht 9% gewijzigd door pumpkin_Ruby op 06-08-2011 04:53:07 ]

Je hoort toch regelmatig van opvanggezinnen die de kittens standaard zonder meer tussen de rest zetten of in de bench, maar ik vind eerst apart fijner, ook zodat m'n eigen katten rustiger kunnen wennen. Dat is ieders eigen keuze natuurlijk.

Het wordt hier vast wat rustiger want Jefrey is voorlopig gereserveerd door mensen van hier uit de stad die al een Scheldekatje van 2 jaar hebben die ze zelf hebben gesocialiseerd.



Ook voor Starr is al interesse getoond, door mensen die in Noord-Holland wonen en al een kat van 6 jaar hebben. Maar zij blijft natuurlijk eerst nog een hele tijd.

Na mij heeft ze nu ook m'n man finaal om d'r pootjes gewonden. Ze vindt het heel fijn om bij hem te zitten en hij is daar heel gevoelig voor dus hij heeft zowat de hele dag met haar op de bank gelegen.



Jefrey liep in de woonkamer en kroop er op een gegeven moment maar bij



Flynn loopt zich steeds met Jefrey te bemoeien, hij houdt hele prrrrprrrr verhalen tegen hem, dat is het bevel om bij hem te komen om gewassen te worden.
Flynn maakt ook graag gebruik van z'n kattenbak. Jefrey vond het wat raar, dat die grote kat op zijn kleine bakje had geplast.

Het is vanmiddag ineens helemaal fout gegaan met Starr. Eerder vandaag was ze op het oog een gezond en levendig kitten, niks aan de hand, ze heeft gegeten en gedronken, ze gaat zelf op de bak, goede ontlasting, schone oogjes, om drie uur heeft ze nog met een sneltreinvaart door de kamer getrippeld. Om vier uur ging ik mijn haren wassen, om half vijf kom ik beneden en vind haar helemaal slap in de kattenbak tussen braaksel en diarree.

Ik pak haar op en zet haar op tafel, ze zakt gelijk weer door haar pootjes en blijft liggen met haar gezichtje plat op tafel, Ik bel de dierenarts of we gelijk mogen komen. Starr braakt nog een keer.
Mijn schoonmoeder woont een straat verderop en is er al met de auto voor ik de reismand heb ingepakt. Starr braakt in de auto nog 2 keer en ligt verder slap erbij.

De dierenarts heeft haar onderzocht, ondanks vervoer tussen de snugglesafe en een dekentje heeft ze ondertemperatuur en ze is een beetje uitgedroogd. Ze krijgt vocht, prednison en antibiotica ingespoten. We krijgen het advies om haar thuis onder de warmtelamp te leggen.
Tijdens het consult komt Marleen van Scheldekat binnenlopen om wat spullen terug te brengen. Zij schrikt ook want ze heeft Starr pas nog gezien en weet hoe pittig ze is. Nu ligt ze als een zielig hoopje op de behandeltafel.

Volgens de dierenarts moet ze tegen de avond wel opknappen, anders ziet hij het ook somber in. Duimen jullie ?