Psychose, ervaringen?

Mijn oom had het ook, maar volgens mij is het gewoon beter om eerst rustig te doen en veel rusten, wanneer je voelt dat je er klaar voor bent, kun je langzaam meer dingen gaan doen!

Hoi lotgenoot.. Ik heb vijf jaar geleden ook een psychose gehad, en ben nog steeds herstellende.. Zoek vooral eens op google naar "herstel van psychose", ik denk dat je dan veel antwoorden kunt vinden.. Een psychose is bij iedereen weer anders..

Ben ook psychotisch, ik hoor stemmen en als ik m'n medicijnen niet inneem krijg ik angstaanvallen.
Heb er al 2 jaar last van, wil er zo graag van af komen.

quote:

Op maandag 25 juli 2011 20:23 schreef b4kl4p het volgende:

Wat betekent herstellende voor jou dan? Heb/had jij ook last van extreme vermoeidheid?

Nee, niet echt vermoeidheid, maar gewoon geen motivatie om iets te ondernemen.. Ik lig veel op bed, en zit heel de dag maar een beetje te FOKken.. Ik heb er wel vertrouwen in dat ik ooit wel weer ergens zin in krijg, maar voorlopig vind ik het wel best zo..

-weg-

Leer eerst maar eens wat een psychose is.

[ Bericht 91% gewijzigd door Daniel1976 op 25-07-2011 22:29:18 ]

quote:

Op maandag 25 juli 2011 22:16 schreef Nonverbaal het volgende:
-weg-

Leer eerst maar eens wat een psychose is.

Bravo
Ik was al benieuwd wie of wat als eerste zou reageren op deze onzin

Kun je helemaal herstellen/genezen van een psychose, eigenlijk?

heb het zelf niet ,maar wel iemand in mijn omgeving,
Wil het topic wel even volgen en je vooral veel sterkte wensen

Niet zelf gelukkig, maar wel een van mijn beste vrienden.
Ik heb zijn situatie van dichtbij meegemaakt en kan je zo'n beetje vertellen wat hij gedaan heeft.

Allereerst is hij na zijn gedwongen opname een tijdje lang amper naar buiten geweest, anders dan de noodzakelijke boodschappen te doen.

Maar die vermoeidheid en druk in jouw hoofd komt door de medicijnen. Je lichaam moet er nog aan wennen... maar helemaal wennen doet het schijnbaar niet.
Maar geen nood... je moet er even doorheen, maar als het goed gaat, kun je de medicijnen langzaam gaan afbouwen. Dus naast een lichte gewenning, kun je ook nog eens gaan afbouwen... vanaf dat moment gaat het weer beter. Eigenlijk zal het elke dag sowieso een miniscuul beetje beter gaan omdat je aan de gevolgen van de medicijnen wendt... maar de echte stappen maak je als de arts je verteld dat je weer wat kunt afbouwen.

Ik herinner me ineens dat hij inderdaad is gaan sporten (fitness met wat andere vrienden). Het beviel hem wel, maar nadat hij mocht stoppen met de medicijnen is hij er volgens mij niet lang mee doorgegaan...

Of hij vaak tussendoor sliep weet ik niet (we woonden tenslotte niet in een huis)... maar wat ik me wel herinner is dat hij wel een gat in de dag sliep.

Wat hij me wel nog vertelde is dat hij veel steun had gehad aan bepaalde vrienden, dat ze er gewoon voor hem waren (tijdens en na de psychose).
Nu zal elk persoon weer verschillend zijn, maar ik kan me zo voorstellen dat je niet meer kunt herinneren wat je tegen jouw vrienden hebt gezegd. Maar de vrienden die je nog steeds opzoeken, die snappen in elk geval wel dat 'jij niet bent, wie je was, toen je een psychose had.'

En dat zijn de vrienden die er toe doen... Mijn kameraad heeft een aantal voormalige vrienden op het 2e plan gezet, en een aantal waaronder ik werden nog belangrijker voor hem.
En nee ik ben geen psycholoog... maar ik denk dat dit een belangrijk ding was in zijn genezingsproces... en ik hoop dat dit het ook voor jou zal zijn.

Nogmaals, sorry allemaal niet uit de eerste hand, dus ik kan niet alles staven... maar hij was juist toen opener dan ooit.

Maar wat hij ook zei is dat hij nooit zo gelukkig is geweest als het moment dat hij in zijn psychose raakte, en dat hij bang was nooit meer zo gelukkig te worden als toen.
Na een tijdje nadat hij van zijn laatste medicijnen af was, heb ik hem dat nooit meer horen zeggen.

In elk geval veel succes gewenst. Ik vrees dat ik niet veel extra informatie heb op eventuele vragen... maar je kunt het altijd proberen. Deze situatie was ook al bijna 15 jaar geleden, misschien dat ik nog iets weet naar aanleiding van een specifieke vraag?

quote:

Op maandag 25 juli 2011 22:53 schreef capricia het volgende:
Kun je helemaal herstellen/genezen van een psychose, eigenlijk?

Er zijn mensen (mijn oom is daar 'n voorbeeld van) die één keer 'n psychose meemaken en daarna nooit meer.

quote:

Op maandag 25 juli 2011 22:53 schreef capricia het volgende:
Kun je helemaal herstellen/genezen van een psychose, eigenlijk?

Mijn kameraad was iets minder dan 15 jaar geleden psychotisch.. en hij is hersteld.
Wel blijft hij er vatbaar voor, als hij te vaak blowd.
Hij heeft daarna ook te vaak geblowd... maar is niet weer in een psychose terecht gekomen.

Kortom; blowen is een extra risico factor... maar om in een psychose terecht te komen moeten er meer factoren elkaar kruisen.

Maar als iemand die een psychose heeft gehad zoveel mogelijk risicofactoren vermeidt, dan komt het meestal wel goed. Maar zeker is het nooit.

quote:

Op maandag 25 juli 2011 20:31 schreef Woelwater het volgende:

[..]

Nee, niet echt vermoeidheid, maar gewoon geen motivatie om iets te ondernemen.. Ik lig veel op bed, en zit heel de dag maar een beetje te FOKken.. Ik heb er wel vertrouwen in dat ik ooit wel weer ergens zin in krijg, maar voorlopig vind ik het wel best zo..

Dit klinkt meer op iets waar ik wel persoonlijk over kan meepraten; een zware depressie.
Goed je bent niet suïcidaal (wat al positief is, een gedwongen opname is dan niet nodig)... maar wellicht wel zwaar depressief. Je hebt ze alle 13 nog op een rijtje, maar je zult minimaal aan wat medicijnen moeten om niet af te glijden.

Mijn vorige huisarts nam gelukkig genoegen met mijn verklaring met de vraag om medicijnen... lukt dat niet dan is een psychiater jouw lot. En wil je dit nu... dan moet je nu handelen, want over een paar maanden gaat de psychiater uit het zorgpakket.

-Edit- dat mag in feedback

[ Bericht 95% gewijzigd door Re op 26-07-2011 22:23:52 ]

Test (ik zie het topic niet)

Hoe ben je in die psychose geraakt dan? Zomaar, vanuit het niets?

Hey,

Ik heb zelf in 2008 een psychose gehad. Nu is het drie jaar later en alles loopt weer z'n gangetje zo'n beetje. Maar niet bij iedereen loopt het goed.

Over herstellen:

Het eerste jaar, misschien zelfs langer, moet je gewoon niks doen. Gewoon thuis zitten en jezelf laten verwennen door je moeder of een hulpverlener of zoiets. Stel dat jouw thuis situatie niet optimaal is, dan zou ik proberen om een instelling te vinden waar ze jouw kunnen helpen en begeleiden. In principe ben je de komende 2 jaren niet meer stress bestendig, dus je moet jezelf zo snel mogelijk uit stress-situaties halen voor een tijd.

Je mag wel gaan werken, sporten of studeren, ik raad het zelfs aan, maar je moet het alleen doen als het je niet te veel stress gaat bezorgen.

Vanwege je psychose, maar ook vanwege de medicijnen die je slikt, ben je heel moe. Ik raad je aan om niet zomaar met je medicijnen te stoppen. Als ik jou was, zou ik het minimaal een jaar blijven slikken, zelfs langer eigenlijk. Ik heb mijn medicijnen voor 1.5 jaar lang geslikt, tot zomer 2009. Er zijn verschillende negatieve bijwerkingen bij verschillende soort medicijnen. Ik gebruikte zyprexa en ik werd 20 kilo dikker, moe, lui, suf en kon niet concentreren. Dat vond ik het ergste van het herstellen. Door die factoren gaat je zelf-vertrouwen helemaal naar beneden (althans voor mij), maar het is natuurlijk beter dat je 1.5 jaar een beetje suf en dik bij loopt en de rest van je leven goed bent, dan dat je de rest van je leven psychotische aanvallen blijft hebben.

Vrijwel alle terugvallen van psychose heeft te maken met te vroeg stoppen met medicijnen en/of drugs gebruiken. Vooral cannabis lokt het uit.

Zoals ik al zei, ik ben nu drie jaar psychose vrij en 1.5 jaar zonder medicijnen. Het gaat nu vrijwel perfect met me. Ik sport regelmatig dus ik ben erg fit, ik doe een voltijd studie waar ik al mijn P heb en ik ga met mijn minor beginnen, ik heb een hele mooie en lieve vriendin, hobbies, vrienden, ik had een bijbaan (mee gestopt om meer op mijn studie te concentreren), enz.

Maar lang niet iedereen gaat het zo goed mee. Ik heb een keer gevraagd waarom het bij de ene wel lukt en de andere niet. Ik kon geen duidelijke antwoord krijgen, maar ze gaven wel wat tips om een terugval te voorkomen:

-Niet in sociale isolatie vallen. Ik had het geluk dat mijn moeder mij dwong om sociaal bezig te blijven. Cursussen volgen, sporten, contact met vrienden onderhouden en nieuwe vrienden maken.

Het is heel makkelijk om jezelf in sociale isolatie te laten vallen, omdat je moe bent en niet kan concentren en dat soort dingen. Je vrienden en familie zullen je als anders ervaren en je zal gewoon niet zo leuk en gezellig zijn zoals je vroeger was, totdat je helemaal hersteld bent en geen medicijnen gebruikt. Als je terugtrekt uit je omgeving, dan naai je jezelf op lange termijn.

Mijn advies alweer is om een goede instelling te vinden voor rehabilitatie. Ik ging toen naar ABC Utrecht: http://altrecht.nl/eCache/INT/52/098.html

Je krijgt een begeleider die jou helpt met je leven op orde krijgen (maar je moet het zelf doen), je mag een psycholoog spreken als je persoonlijke problemen hebt en ze hebben allerlei bijeenkomsten en spellen overdag voor clienten die aan het herstellen zijn. Zo raak je dus niet in sociale isolatie (tenminste, veel moeilijker).

-GEEN DRUGS. Zeker geen joint. Er is een overduidelijke verband tussen psychose/schizofrenie en cannabis gebruik. Ik weet niet of je blowt, maar als je niet blowt nooit aan beginnen en als je wel blowt zo snel mogelijk mee stoppen. Luister niet naar mensen die zeggen dat blowen onschuldig is. Voor jou is het niet onschuldig.

-Blijf je medicijnen nemen voor zo lang mogelijk en als je wilt stoppen, niet zomaar stoppen. Probeer je medicijnen minimaal 1 jaar lang te slikken (of zelfs 2 jaar lang). Psychiaters en hulpverleners zijn liever safe than sorry, dus misschien willen ze dat je het langer blijft slikken. Maar ze kunnen je met niks dwingen, dus als je uiteindelijk moe bent van je medicijnen, moet je hen gewoon vertellen dat je ermee wilt stoppen en daarop blijven staan. Dan gaan ze samen met jou helpen afbouwen. Als je in 1 keer mee stopt zonder begeleiding van een psychiater, is er een redelijk groot kans dat iets verkeerd gaat. Probeer het voor meer dan 1 jaar lang vol te houden.

Als je meer vragen hebt, moet je ze stellen.

Die rare druk in je hoofd herken ik. Ik ben niet psychotisch, maar zit wel in de risicogroep, oftewel de At Risk Mental State.
Chaos in je hoofd en je voelt je gedachten op je hersenen drukken, zeg maar.
Overdreven veel behoefte aan slaap heb ik ook, dus ik weet hoe lastig het is om 's middags niet te gaan slapen.

Er zijn helaas mensen die er nooit van herstellen, maar gelukkig zijn er ook genoeg mensen die er wél van herstellen.
Het duurt alleen wel een tijdje. Vaak wel een paar jaar.

quote:

Op dinsdag 26 juli 2011 23:34 schreef Keep_Walking het volgende:
Hey,

Ik heb zelf in 2008 een psychose gehad. Nu is het drie jaar later en alles loopt weer z'n gangetje zo'n beetje. Maar niet bij iedereen loopt het goed.

Over herstellen:

Het eerste jaar, misschien zelfs langer, moet je gewoon niks doen. Gewoon thuis zitten en jezelf laten verwennen door je moeder of een hulpverlener of zoiets. Stel dat jouw thuis situatie niet optimaal is, dan zou ik proberen om een instelling te vinden waar ze jouw kunnen helpen en begeleiden. In principe ben je de komende 2 jaren niet meer stress bestendig, dus je moet jezelf zo snel mogelijk uit stress-situaties halen voor een tijd.

Je mag wel gaan werken, sporten of studeren, ik raad het zelfs aan, maar je moet het alleen doen als het je niet te veel stress gaat bezorgen.

Vanwege je psychose, maar ook vanwege de medicijnen die je slikt, ben je heel moe. Ik raad je aan om niet zomaar met je medicijnen te stoppen. Als ik jou was, zou ik het minimaal een jaar blijven slikken, zelfs langer eigenlijk. Ik heb mijn medicijnen voor 1.5 jaar lang geslikt, tot zomer 2009. Er zijn verschillende negatieve bijwerkingen bij verschillende soort medicijnen. Ik gebruikte zyprexa en ik werd 20 kilo dikker, moe, lui, suf en kon niet concentreren. Dat vond ik het ergste van het herstellen. Door die factoren gaat je zelf-vertrouwen helemaal naar beneden (althans voor mij), maar het is natuurlijk beter dat je 1.5 jaar een beetje suf en dik bij loopt en de rest van je leven goed bent, dan dat je de rest van je leven psychotische aanvallen blijft hebben.

Vrijwel alle terugvallen van psychose heeft te maken met te vroeg stoppen met medicijnen en/of drugs gebruiken. Vooral cannabis lokt het uit.

Zoals ik al zei, ik ben nu drie jaar psychose vrij en 1.5 jaar zonder medicijnen. Het gaat nu vrijwel perfect met me. Ik sport regelmatig dus ik ben erg fit, ik doe een voltijd studie waar ik al mijn P heb en ik ga met mijn minor beginnen, ik heb een hele mooie en lieve vriendin, hobbies, vrienden, ik had een bijbaan (mee gestopt om meer op mijn studie te concentreren), enz.

Maar lang niet iedereen gaat het zo goed mee. Ik heb een keer gevraagd waarom het bij de ene wel lukt en de andere niet. Ik kon geen duidelijke antwoord krijgen, maar ze gaven wel wat tips om een terugval te voorkomen:

-Niet in sociale isolatie vallen. Ik had het geluk dat mijn moeder mij dwong om sociaal bezig te blijven. Cursussen volgen, sporten, contact met vrienden onderhouden en nieuwe vrienden maken.

Het is heel makkelijk om jezelf in sociale isolatie te laten vallen, omdat je moe bent en niet kan concentren en dat soort dingen. Je vrienden en familie zullen je als anders ervaren en je zal gewoon niet zo leuk en gezellig zijn zoals je vroeger was, totdat je helemaal hersteld bent en geen medicijnen gebruikt. Als je terugtrekt uit je omgeving, dan naai je jezelf op lange termijn.

Mijn advies alweer is om een goede instelling te vinden voor rehabilitatie. Ik ging toen naar ABC Utrecht: http://altrecht.nl/eCache/INT/52/098.html

Je krijgt een begeleider die jou helpt met je leven op orde krijgen (maar je moet het zelf doen), je mag een psycholoog spreken als je persoonlijke problemen hebt en ze hebben allerlei bijeenkomsten en spellen overdag voor clienten die aan het herstellen zijn. Zo raak je dus niet in sociale isolatie (tenminste, veel moeilijker).

-GEEN DRUGS. Zeker geen joint. Er is een overduidelijke verband tussen psychose/schizofrenie en cannabis gebruik. Ik weet niet of je blowt, maar als je niet blowt nooit aan beginnen en als je wel blowt zo snel mogelijk mee stoppen. Luister niet naar mensen die zeggen dat blowen onschuldig is. Voor jou is het niet onschuldig.

-Blijf je medicijnen nemen voor zo lang mogelijk en als je wilt stoppen, niet zomaar stoppen. Probeer je medicijnen minimaal 1 jaar lang te slikken (of zelfs 2 jaar lang). Psychiaters en hulpverleners zijn liever safe than sorry, dus misschien willen ze dat je het langer blijft slikken. Maar ze kunnen je met niks dwingen, dus als je uiteindelijk moe bent van je medicijnen, moet je hen gewoon vertellen dat je ermee wilt stoppen en daarop blijven staan. Dan gaan ze samen met jou helpen afbouwen. Als je in 1 keer mee stopt zonder begeleiding van een psychiater, is er een redelijk groot kans dat iets verkeerd gaat. Probeer het voor meer dan 1 jaar lang vol te houden.

Als je meer vragen hebt, moet je ze stellen.

Mijn kameraad is inderdaad wel perioden teruggevallen in het gebruik van joints. En hij heeft geluk gehad; een nieuwe psychose bleef uit... maar ook verder herstel bleef uit...
Wat dat betreft moet ik je gelijkgeven; stop met blowen... in elk geval op een regelmatige basis. Misschien een gram per weekend...( als het echt niet anders kan)... maar laat het verder staan.
Want een constante roes brengt je weer in de wereld van waandenkbeelden.

Zelf heb ik ook waandenkbeelden gehad (en zelfs niet eens eerder in een psychose verkeerd)... ik kon mijn waandenkbeelden de baas... maar als ik op regelmatige basis zou blowen, dan zou ik de kans hebben dat het in elkaar over zou gaan... dus hou je ver van dat!!!!

quote:

Op woensdag 27 juli 2011 00:22 schreef Madame_Paon het volgende:
Die rare druk in je hoofd herken ik. Ik ben niet psychotisch, maar zit wel in de risicogroep, oftewel de At Risk Mental State.
Chaos in je hoofd en je voelt je gedachten op je hersenen drukken, zeg maar.
Overdreven veel behoefte aan slaap heb ik ook, dus ik weet hoe lastig het is om 's middags niet te gaan slapen.

Er zijn helaas mensen die er nooit van herstellen, maar gelukkig zijn er ook genoeg mensen die er wél van herstellen.
Het duurt alleen wel een tijdje. Vaak wel een paar jaar.

Je kunt echter wel te maken hebben met een depressie. En een redelijk zware ook... en nee, dan hoef je nog geen zelfmoordneigingen te hebben.... Een gebrek aan kracht om dagelijkse problemen te trotseren of zelfs meer dan 8 uur slaap per dag nodig te hebben, kan hier ook op wijzen.

En ja... mensen met zwaar depressieve klachten zijn vatbaarder voor een psychose... maar dat dit ooit zal gebeuren is niet gezegd. Je hebt zelf ook nog een vinger in de pap... Op tijd stoppen met verslavende middelen in een proces, dat is in elk geval heel belangrijk.
En voor de rest... dat moet je dag voor dag bekijken...

en andere APs zoals risperdal/invega/aricept/zyprexa etc? die hebben iets andere bijwerkingsprofielen dus misschien een alternatief?

quote:

Op woensdag 27 juli 2011 16:18 schreef b4kl4p het volgende:

[..]

Nee ik heb medicijnen verkeerd gebruikt, in mijn psychose was ik ervan overtuigd dat ik die medicijnen nodig had om te overleven wat het alleen maar erger maakte.

Momenteel ben ik van de haldol af gelukkig. Wel hebben ze de slaapmedicatie (Lorazepam) vervangen voor seroquel voor slapen. Een nachtmerrie die doorgaat in de dag.

Nu al een week neem ik dat ding voor het slapen, ik val in slaap en droom een uur tot twee uur afschuwelijke nachtmerries. Dan word ik wakker, slaap niet meer en ga er 's ochtends maar uit. Hele dag voel ik me opgefokt en rond vier uur komt er nog eens een braak achteraan als afsluiting. Nu voel ik me weer beter worden. Seroquel is niets voor mij, vanavond neem ik gewoon weer een lorazepam.

Wat een rottijd is dit zeg, ik kamp dus ook al jaren met slaapproblemen . Iets wat nu gewoon doorgaat en ik absoluut niet kan gebruiken. Ik voel me net een zombie. Hopen dat dit ooit beter wordt.

Je kan beter stoppen met medicatie, en accepteren dat je geen ochtendmens bent.. Ga in de midagen of avonden werken, of werk een tijdje niet. Vind een ritme waar je je goed bij voelt. Ik kan je verzekeren dat je van medicatie op den duur kapot gaat.

quote:

Op woensdag 27 juli 2011 00:22 schreef Madame_Paon het volgende:
Die rare druk in je hoofd herken ik. Ik ben niet psychotisch, maar zit wel in de risicogroep, oftewel de At Risk Mental State.
Chaos in je hoofd en je voelt je gedachten op je hersenen drukken, zeg maar.
Overdreven veel behoefte aan slaap heb ik ook, dus ik weet hoe lastig het is om 's middags niet te gaan slapen.

Ja, dit herken ik(helaas) ook. Ik ben in de ochtend ook zombie, omdat ik meestal heel laat inslaap, en verder ook heel onrustig slaap, en soms met een schreeuw of kreun wakker word.. Dan gaat mijn hart als een gek tekeer, en lijkt het net of ik de hele tijd mijn adem ingehouden heb.. Ik denk teveel, mijn hersenactiviteit is abnormaal hoog, een maalstroom.. Ik probeer er wel op te letten, mediteren enzo. Ook ben ik soms hyper en blijf ik soms te lang achter de pc/gamen/muziek maken/werken en geen pauze nemen etc.. Ik zie af en toe ook dubbel/scheel voor 5/10 minuten, en mijn hele ontlasting is ook ontregeld/onrustig..

Ik heb ooit van de GGZ wel medicatie gehad, want ze dacht dat ik baat kon hebben bij lichte dosering Zyprexa en Seroquel. Ik heb deze moderne antipsychotica 3 maanden geprobeerd, en kreeg er zulke bizarre bijwerkingen van dat ik helemaal mijn bed niet meer uit wilde. Vooral de spiertrekkingen en trillingen waren erg beangstigend, en ik sliep er ook niet beter van, ik lag some de hele nacht klaarwakker.. Ik was niet psychotisch, ik heb nooit een psychose gehad, maar ik zou toch zweren dat als ik niet afgebouwd en gestopt was met die rommel dat ik er wel in geraakt was.. En die psych wilde de dosering steeds verhogen. Dat heb ik dus niet gedaan, de periode dat ik gestopt was erna had ik wel veel energie en voelde ik me heel rustig en kalm. Ik sliep nog steeds moeilijk in, maar werd wel heel uitgerust wakker..

Heel bizarre ervaring dus met die moderne antipsychotica. Ik zit nu weer in mijn oude ritme, weinig energie, veel slapen en rusten, en altijd een maalstroom in mijn hoofd. Ik probeer wel drie keer in de week te zwemmen en hardlopen, en verder ben ik veel met mijn muziek bezig en werk ik af en toe parttime.. Het is wel heel moeilijk, omdat ik het eigenlijk helemaal niet trek allemaal met mijn huishouden erbij. Mensen verwachten gewoon dat ik normaal kan functioneren, maar voor mij is dat bijna onmogelijk.

[ Bericht 2% gewijzigd door Retronix op 27-07-2011 17:53:47 ]