Ik ga aankomend jaar beginnen met de opleiding Creatieve Therapie Beeldend aan de HAN in Nijmegen.
Ik vroeg me af of er nog meer CTO'ers op FOK! zijn
In dat geval heb ik gelijk een vraagje; ik kan nergens een boekenlijst per jaar vinden.
Het zou zonde zijn als ik nu 22 boeken moet kopen waarvan ik de helft pas in latere jaren gebruik.
Anders ben ik nu in een klap nogal veel geld kwijt, dus ik hoop dat iemand me daarbij kan helpen!
Kan niks vinden op Studystore en op de HAN site..
Xx
Wat?quote:
Aankomende financiële crisis? Komt er alweer een aan?quote:Op maandag 25 juli 2011 17:09 schreef netflanders het volgende:
Ik heb het curriculum van die studie met meerdere ex-studenten en afgestudeerden besproken; serieus, bespaar je het leed. Het is een verschrikkelijke onzinstudie en bij de aankomende financiële crisis zal je geen enkele nodige vaardigheid beschikken.
Dat huilen klinkt als een essentieel puntje voor als je het wil studeren. Weet je daar echt niet meer over?quote:
Mijn huisgenootje doet dat. Ze lijkt nogal vaak vrij te zijn en ik hoorde dat er veel gehuild werd op de opleiding. Verder weet ik niets, dus hier heb je niets aan.
Dat heb ik overigens van een vorig huisgenootje dat dezelfde studie deed, maar dan de dramavariant. Je schijnt heftige dingen tegen te kunnen komen tijdens de opleiding (mensen met grote problemen) en daarbij zul je ook met jezelf geconfronteerd worden, denk ik. Het kan er natuurlijk ook mee te maken hebben dat de opleiding types aantrekt die niet volledig 'down-to-earth' zijn, maar dat is mijn eigen interpretatie.quote:
[..]
Dat huilen klinkt als een essentieel puntje voor als je het wil studeren. Weet je daar echt niet meer over?
Om therapie toe te kunnen passen, moet je de therapie begrijpen. En door het te begrijpen pas je 'm vaak (onbewust) toe op jezelf. En ja, dan is het logisch dat dat dingen losmaakt; dat is de bedoeling van therapie. Vrij logische reactie dus.quote:
[..]
Dat heb ik overigens van een vorig huisgenootje dat dezelfde studie deed, maar dan de dramavariant. Je schijnt heftige dingen tegen te kunnen komen tijdens de opleiding (mensen met grote problemen) en daarbij zul je ook met jezelf geconfronteerd worden, denk ik. Het kan er natuurlijk ook mee te maken hebben dat de opleiding types aantrekt die niet volledig 'down-to-earth' zijn, maar dat is mijn eigen interpretatie.
Ook omdat het een keertje niet allemaal met woorden is. Sommige mensen zijn niet zo goed met woorden, of juist té goed, zodat ze precies zeggen wat de therapeut wil horen. Met het dóen van dingen komt er dan een hoop naar boven wat anders verborgen wordt gehouden.
Dit geloof ik zeker. Ik heb zelf geen ervaring met creatieve therapie, maar ik volg wel een culturele opleiding. Men onderschat de kracht van creaties en creëren veel te veel. Waarom hebben woorden altijd prioriteit boven andere uitingsvormen? Woorden zijn echt niet per se duidelijker of effectiever. Maar goed, er worden maar al te vaak grappen gemaakt over creatieve therapie zoals "wil je er over kleien?"quote:
Ik heb zelf creatieve therapie gevolgd (in groepsverband) en het is verbazingwekkend hoe iets simpels als een kleiwerkje kan losmaken bij iemand die normaal gesproken bedrijven reorganiseert for a living. Overmatig perfectionisme, zelfkritiek... Echt wonderlijke dingen daar zien gebeuren, en ik geloof dus zeker wel in het nut daarvan.
Ook omdat het een keertje niet allemaal met woorden is. Sommige mensen zijn niet zo goed met woorden, of juist té goed, zodat ze precies zeggen wat de therapeut wil horen. Met het dóen van dingen komt er dan een hoop naar boven wat anders verborgen wordt gehouden.
Beeldendquote:
Geen muziek
In de sector psychologie en sociaal maatschappelijke hulpverlening wel ja.quote:
Je weet dat werk vinden in die sector echt nagenoeg onmogelijk is?
Maar creatieve therapeuten zijn vrij zeldzaam doch gewild hoor
Dat is inderdaad zo. Ik heb gehoord dat het eerste deel van je studie je vooral bezig bent met jezelf te leren kennen en uit te pluizen, zodat je het vervolgens op anderen kan reflecteren.quote:
[..]
Dat heb ik overigens van een vorig huisgenootje dat dezelfde studie deed, maar dan de dramavariant. Je schijnt heftige dingen tegen te kunnen komen tijdens de opleiding (mensen met grote problemen) en daarbij zul je ook met jezelf geconfronteerd worden, denk ik. Het kan er natuurlijk ook mee te maken hebben dat de opleiding types aantrekt die niet volledig 'down-to-earth' zijn, maar dat is mijn eigen interpretatie.
En het is ook zo dat het dat soort 'types' aantrekt, maar die worden er gauw genoeg uitgefilterd hoor
Ik wilde het vooral gaan doen omdat ik gefascineerd ben met het menselijk brein en de werking daarvan
Wilde eerst WO psychologie gaan doen maar ik werd in de 4e naar havo gestuurd En inderdaad, als psycholoog is nauwelijks werk te vinden.Toen wilde ik naar de kunstacademie gaan omdat ik heel erg hou van schilderen en tekenen.
Mix those interests together: voila! Creatieve therapie
QFTquote:
Ik heb zelf creatieve therapie gevolgd (in groepsverband) en het is verbazingwekkend hoe iets simpels als een kleiwerkje kan losmaken bij iemand die normaal gesproken bedrijven reorganiseert for a living. Overmatig perfectionisme, zelfkritiek... Echt wonderlijke dingen daar zien gebeuren, en ik geloof dus zeker wel in het nut daarvan.
Ook omdat het een keertje niet allemaal met woorden is. Sommige mensen zijn niet zo goed met woorden, of juist té goed, zodat ze precies zeggen wat de therapeut wil horen. Met het dóen van dingen komt er dan een hoop naar boven wat anders verborgen wordt gehouden.
Ook als je gevraagd wordt om een simpel huisje-boompje-beestje te tekenen waar jij totaal geen betekenis in ziet, kan dat al ontzettend veel over je zeggen.
Bij CTO (heb ik gehoord) wordt je geleerd hoe je details in iemands tekening/schilderij/whatevs ziet die wat zeggen over die persoon, terwijl die persoon dat zelf niet doorheeft.
Haha, zo reageer ik altijd als mensen mij vragen wat het inhoudt. "Wil je erover kleien?" Dat wordt mijn beroepquote:
[..]
Dit geloof ik zeker. Ik heb zelf geen ervaring met creatieve therapie, maar ik volg wel een culturele opleiding. Men onderschat de kracht van creaties en creëren veel te veel. Waarom hebben woorden altijd prioriteit boven andere uitingsvormen? Woorden zijn echt niet per se duidelijker of effectiever. Maar goed, er worden maar al te vaak grappen gemaakt over creatieve therapie zoals "wil je er over kleien?"
Ik moet zeggen dat ik persoonlijk meer nut zie in beeldende therapie dan in muziek of drama. Niet iedereen kan hun gevoelens in een klassiek muziekstuk schrijven, en zie jij maar eens clienten te vinden die zich zelf voor lul willen zetten door heel hard door een kamer te schreeuwen en 'acteren' dat ze de koningin zijn. Dat vind ik dan wel weer te 'zweverig' (hoewel het sommigen vast perfect kan helpen).
Beeldend is imo veel specifieker en trekt een grotere groep clienten.
Even van een site gekopieerd:quote:
Op quote:Wat is beeldende therapie?
In de bekendste vormen van therapie wordt veel gepraat. Maar lang niet altijd kun je met woorden uitdrukken wat er in je omgaat. Het is soms lastig om erachter te komen wat je voelt en waarom deze gevoelens je leven negatief beïnvloeden.
Sommige mensen zijn juist zo vaardig met taal dat hun gevoel wordt ondergesneeuwd door hun verstand. Ook dan is praten misschien niet de meest voor de hand liggende vorm van therapie.
Er zijn ook andere manieren om jezelf beter te leren kennen en een veranderingsproces op gang te brengen. Bijvoorbeeld door te werken met beelden. Iedereen weet, van de televisie of foto's, dat beelden vaak meer zeggen dan woorden. In een oogopslag zie je wat je in 1000 woorden nog niet zou kunnen beschrijven. Ze zijn vaak directer, confronterender en begrijpelijker dan woorden alleen.
Van dat gegeven maken we gebruik in beeldende therapie. Hier staat 'doen' centraal. We werken met beeldende middelen, zoals klei, verf, krijt en tekenmaterialen maar ook met geleide fantasie en verhalen.
Door het schilderen, tekenen of kleien krijg je inzicht. Door de confrontatie met je eigen beelden aan te gaan, verwerk je pijnlijke ervaringen en ga je zien waarom je in bepaalde situaties handelde zoals je deed, waardoor je tot meer begrip en compassie voor jezelf kunt komen. Ook leg je je eigen kracht bloot en ontdek je hoe je zelf je problemen kunt oplossen. Je eigen beelden inspireren je om eens te proberen of je dingen niet eens anders, positiever kunt aanpakken.
Ik ben zelf amateur toneelspeler, maar ik kan me voorstellen dat dat niet therapeutisch werkt voor iedereen. Je hebt een drempel te overwinnen, wat het voor veel mensen die er niet direct vrijwillig voor kiezen een flink obstakel zou kunnen zijn. Beeld is veel concreter en individueler, los van sociale angsten.quote:
[..]
Haha, zo reageer ik altijd als mensen mij vragen wat het inhoudt. "Wil je erover kleien?" Dat wordt mijn beroep
Ik moet zeggen dat ik persoonlijk meer nut zie in beeldende therapie dan in muziek of drama. Niet iedereen kan hun gevoelens in een klassiek muziekstuk schrijven, en zie jij maar eens clienten te vinden die zich zelf voor lul willen zetten door heel hard door een kamer te schreeuwen en 'acteren' dat ze de koningin zijn. Dat vind ik dan wel weer te 'zweverig' (hoewel het sommigen vast perfect kan helpen).
Beeldend is imo veel specifieker en trekt een grotere groep clienten.
Me too, stond op de middelbare school geregeld op de planken voor 1000 mensenquote:
[..]
Ik ben zelf amateur toneelspeler, maar ik kan me voorstellen dat dat niet therapeutisch werkt voor iedereen. Je hebt een drempel te overwinnen, wat het voor veel mensen die er niet direct vrijwillig voor kiezen een flink obstakel zou kunnen zijn. Beeld is veel concreter en individueler, los van sociale angsten.
Maar hoe minder mensen, hoe minder prettig ik me toneelspelend/zingend voel
Bij heel grote groepen verdwijnen de individuen en lijkt het één massa. Dus ja, het is enger om voor een klein groepje individuen te spelen.quote:
[..]
Me too, stond op de middelbare school geregeld op de planken voor 1000 mensen
Maar hoe minder mensen, hoe minder prettig ik me toneelspelend/zingend voel
Voordeel van beeldend werk is dat het pas een publiek behoeft als het klaar is. Tot die tijd is het alleen jij en het materiaal.