R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Ik kan het steeds minder vinden met mijn eigen vrienden
Ik ben nu 19 en ga al 5 jaar met dezelfde vrienden om. Mijn vriendengroep bestaat uit een man(en aantal vrouwen) of 18, en ik ken ze over algemeen heel goed. Ik was altijd heel veel met mijn vrienden, denk aan zo ’n 6x per week, plus elk jaar op vakantie.
Maar sinds een aantal maanden heb ik het gevoel dan ik mijn vriendenkring aan het ontgroeien ben. Ik erger me vrijwel aan iedereen. Reden hiervoor zijn dingen als: irritante opmerkingen, te lang doorvragen, zeikerig gedrag, haten op elkaar, domme opmerkingen etc. Dit heeft me erg aan het denken gezet omdat deze grappenmakers wel veel voor me betekenen.
Als ik de redenen zo terug lees, lijkt het alsof de anderen geestelijk te jong (lees: kinderachtig) voor mij zijn. Maar dat lijkt me erg vreemd, ik heb ze over het algemeen altijd vrij volwassen gevonden vergeleken met leeftijd genoten. Maar het lijkt alsof ik met niemand meer echt op 1 lijn zit. Als ik vanavond naar een feestje ga (wat ook echt het geval is), is dat meer omdat ik niet alleen wil zijn dan dat ik nou echt zo zin heb om met me vrienden te zijn.
Mijn vrienden beginnen door te krijgen dat ik me niet meer opstel zoals ik dat eerst deed, en vragen constant wat er met me aan de hand is. Maar dit ervaar ik alleen maar als vervelend, en kamp dan meteen met gedachtes als ‘laat me met rust’. Ik heb het tot nu toe nog niet als optie gezien om er met ze over te praten, omdat ik denk dat ze het niet begrijpen en zich beledigd zullen voelen (ik noem immers vrijwel ieder van hun onprettig in omgang).
Wat ik me nu voornamelijk afvraag is waar het probleem ligt. Het is duidelijk dat verandering bij mij ligt. Maar zou dat komen omdat ik ineens sneller volwassen wordt dan de rest, mijn manier van denken niet meer bij die van de groep aansluit, of zit ik gewoon niet lekker in me vel? Zelf weet ik het antwoord op deze vraag op dit moment nog niet.
Is er iemand met advies, een eyeopener of wat anders nuttigs? Dan hoor ik het graag : ).
Maar sinds een aantal maanden heb ik het gevoel dan ik mijn vriendenkring aan het ontgroeien ben. Ik erger me vrijwel aan iedereen. Reden hiervoor zijn dingen als: irritante opmerkingen, te lang doorvragen, zeikerig gedrag, haten op elkaar, domme opmerkingen etc. Dit heeft me erg aan het denken gezet omdat deze grappenmakers wel veel voor me betekenen.
Als ik de redenen zo terug lees, lijkt het alsof de anderen geestelijk te jong (lees: kinderachtig) voor mij zijn. Maar dat lijkt me erg vreemd, ik heb ze over het algemeen altijd vrij volwassen gevonden vergeleken met leeftijd genoten. Maar het lijkt alsof ik met niemand meer echt op 1 lijn zit. Als ik vanavond naar een feestje ga (wat ook echt het geval is), is dat meer omdat ik niet alleen wil zijn dan dat ik nou echt zo zin heb om met me vrienden te zijn.
Mijn vrienden beginnen door te krijgen dat ik me niet meer opstel zoals ik dat eerst deed, en vragen constant wat er met me aan de hand is. Maar dit ervaar ik alleen maar als vervelend, en kamp dan meteen met gedachtes als ‘laat me met rust’. Ik heb het tot nu toe nog niet als optie gezien om er met ze over te praten, omdat ik denk dat ze het niet begrijpen en zich beledigd zullen voelen (ik noem immers vrijwel ieder van hun onprettig in omgang).
Wat ik me nu voornamelijk afvraag is waar het probleem ligt. Het is duidelijk dat verandering bij mij ligt. Maar zou dat komen omdat ik ineens sneller volwassen wordt dan de rest, mijn manier van denken niet meer bij die van de groep aansluit, of zit ik gewoon niet lekker in me vel? Zelf weet ik het antwoord op deze vraag op dit moment nog niet.
Is er iemand met advies, een eyeopener of wat anders nuttigs? Dan hoor ik het graag : ).
Soms
Elkaar te vaak zien is ook niet goed.
Je hebt elkaar op een gegeven moment niets meer te melden.
Ook heb je een leeftijd dat je meer je eigen richting gaat opzoeken.
Samenwonen , gezin , werk etc.
Neem van mij aan dat echte vriendschap nooit slijt !
Laatst vrienden ontmoet die we al 14 jaar niet meer gesproken hebben.
En gewoon de draad weer oppakken alsof het gisteren was !
Geen paniek,het komt goed.
Neem gewoon de tijd voor jezelf en leg het je vrienden uit.
Eerlijkheid en wederzijds respect moet dit zeker oplossen.
Je hebt elkaar op een gegeven moment niets meer te melden.
Ook heb je een leeftijd dat je meer je eigen richting gaat opzoeken.
Samenwonen , gezin , werk etc.
Neem van mij aan dat echte vriendschap nooit slijt !
Laatst vrienden ontmoet die we al 14 jaar niet meer gesproken hebben.
En gewoon de draad weer oppakken alsof het gisteren was !
Geen paniek,het komt goed.
Neem gewoon de tijd voor jezelf en leg het je vrienden uit.
Eerlijkheid en wederzijds respect moet dit zeker oplossen.
True. Ik dacht zelf ook dat het daar misschien aan kon liggen, dus zorg laatste tijd dat ik iets minder met ze ben.quote:Op vrijdag 24 juni 2011 14:08 schreef RedNeck.nl het volgende:
Elkaar te vaak zien is ook niet goed.
Je hebt elkaar op een gegeven moment niets meer te melden.
Dat denk ik ook wel, maar ik ben in mijn gedachten vrij idealistisch en ga altijd meteen zoeken naar oplossing en manieren om integrijpen. Vind het moeilijk om niks te doen.quote:
Geen paniek,het komt goed.
Neem gewoon de tijd voor jezelf en leg het je vrienden uit.
Eerlijkheid en wederzijds respect moet dit zeker oplossen.
Soms
18 personen is ook wel erg veel.. Zeker voor een langdurige vriendschapsrelatie.
Feit is dat de komende jaar genoeg gaat veranderen, ze zullen verhuizen, een drukke opleiding gaan volgen, een vriendin vinden, etc. etc.
Blijf gewoon doen waar jij je prettig bij voelt, eventueel in kleinere groepjes. Vanzelf hou je dan een paar goede vrienden over.
Zo niet, niet getreurd, je hebt een toffe tijd gehad voor je twintigste. Tijd om wat serieuzere relaties op te bouwen!
Is dat ook niet het effect van de groep? Zijn ze met een klein groepje of 1-op-1 anders in hun gedrag?quote:Ik erger me vrijwel aan iedereen. Reden hiervoor zijn dingen als: irritante opmerkingen, te lang doorvragen, zeikerig gedrag, haten op elkaar, domme opmerkingen etc.
Feit is dat de komende jaar genoeg gaat veranderen, ze zullen verhuizen, een drukke opleiding gaan volgen, een vriendin vinden, etc. etc.
Blijf gewoon doen waar jij je prettig bij voelt, eventueel in kleinere groepjes. Vanzelf hou je dan een paar goede vrienden over.
Zo niet, niet getreurd, je hebt een toffe tijd gehad voor je twintigste. Tijd om wat serieuzere relaties op te bouwen!
Tja.. Ken dat. Heb het ook gehad, alleen dan niet met de hele groep. Gelukkig had ongeveer de helft het zelfde gevoel. En nu ligt de groep in 2en. Niet echt leuk, maar wel beter voor iedereen denk ik.
Is vrij normaal TS, 18 man is ook erg veel. Uiteindelijk houd je er enkelen over met wie je nog regelmatig contact hebt, de rest zie je eens in de vijf jaar. Niets mis mee.
It's 106 miles to Chicago, we've got a full tank of gas, half a pack of cigarettes, its dark, and we're wearing sunglasses. Hit it.
Ik begrijp dat uiteindelijk iedereen steeds meer zijn eigen kant op gaat, en dat je niet met iedereen een even goede relatie kan onderhouden. Maar daar heb ik het hier niet precies over, bovendien heb ik het hier over een peroide van een paar maanden.
Tuurlijk wonen er een aantal op zichzelf, hebben een aantal een serieuze relatie, die zie ik dan ook wat minder dan de rest; maar het gaat over het feit dat ik het niet (heel) leuk meer vind om met me vrienden te zijn.
Wat ik me wel voor kan stellen is dat ik steeds kritischer wordt naarmate ik ouder word, en daarom sommige vrienden niet meer aan mijn eisen voldoen? Klink wat arrogant maar weet even niet hoe ik het anders moet verwoorden.
Ik blijf het raar vinden, vooral omdat als iemand mij een jaar geleden zou hebben gevraagd met wat voor mensen ik omging, ik mijn vrienden de hemel in had geprezen..
Tuurlijk wonen er een aantal op zichzelf, hebben een aantal een serieuze relatie, die zie ik dan ook wat minder dan de rest; maar het gaat over het feit dat ik het niet (heel) leuk meer vind om met me vrienden te zijn.
Wat ik me wel voor kan stellen is dat ik steeds kritischer wordt naarmate ik ouder word, en daarom sommige vrienden niet meer aan mijn eisen voldoen? Klink wat arrogant maar weet even niet hoe ik het anders moet verwoorden.
Ik blijf het raar vinden, vooral omdat als iemand mij een jaar geleden zou hebben gevraagd met wat voor mensen ik omging, ik mijn vrienden de hemel in had geprezen..
Soms
t is ook dat er een bepaalde groeps cultuur heerst, misschien veranderen de anderen ook wel maar blijven ze erin steken als ze bij elkaar zitten.
maar geloof me, als je 15-20 jaar verder bent en iedereen anders is geworden, en je ziet ze allemaal weer eens op een feestje, dan is dat ouwe maniertje van doen zo weer terug, en dan is het alleen maar leuk...
zeg gewoon wat je vind ook, daar moeten mensen tegen kunnen. al je iets irritant begint te vinden, dan is dat nou eenmaal zo. misschien dat anderen dat dan ineens ook vinden..
maar geloof me, als je 15-20 jaar verder bent en iedereen anders is geworden, en je ziet ze allemaal weer eens op een feestje, dan is dat ouwe maniertje van doen zo weer terug, en dan is het alleen maar leuk...
zeg gewoon wat je vind ook, daar moeten mensen tegen kunnen. al je iets irritant begint te vinden, dan is dat nou eenmaal zo. misschien dat anderen dat dan ineens ook vinden..
Iedereen heeft maar een paar echte vrienden. De rest zijn voornamelijk tijdelijke vrienden of kennissen. Heb je een vrienden, TS, met wie je al jaren bevriend bent en met wie je je niet vervreemd of anders voelt?
"There are no stupid questions, just stupid people."
"être, c'est être vu"
"être, c'est être vu"
Als je denkt dat jij ze vooruit geschoten bent, realiseer je dan dat dat ook ooit weer ingelopen wordt.
Maak geen drastische beslissingen, daarmee zou je jezelf heel veel toekomstige vriendschapslol/geluk/steun/toeverlaat kunnen ontzeggen.
Gewoon even op relaxte wijze wat afstand nemen en het op zn beloop laten. Bij echte vriendschap komt dat wel weer goed.
Maak geen drastische beslissingen, daarmee zou je jezelf heel veel toekomstige vriendschapslol/geluk/steun/toeverlaat kunnen ontzeggen.
Gewoon even op relaxte wijze wat afstand nemen en het op zn beloop laten. Bij echte vriendschap komt dat wel weer goed.
I'll be walking home after drinking all my pennies. I'll keep passing the open windows. I'll dance, even if I have nowhere to do it but in my own living room.
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
Zeer herkenbaar.
Heb een vriendengroep (gehad...) met 3 dames en 3 heren. Van 14 t/m 20 jaar non-stop wezen stappen, vakanties, kroeg, etc. Je komt vaak bij elkaar door iets wat je deelt (bijv. school of hobby), maar uiteindelijk kunnen je interesses ver uit elkaar gaan liggen.
Ik kon altijd met mijn vrienden praten, allemaal, tot diep in de nacht. Maar op een gegeven moment was het over. Levensvisie, doelen, ideeën, etc, Het lag op een gegeven zo ver uit elkaar dat we elkaar niets meer te melden hadden. Soms eet ik nog wel eens een hapje met iemand, of ga een keer op bezoek, maar daar blijft het wel bij. 6x per week is veranderd in max. 1x per maand. En uiteindelijk altijd weer teleurgesteld, want zoals 'vroeger' is het niet meer.
Als ik naar mijn zelf kijk ben ik als persoon héél erg veranderd: soulmate ontmoet (serieuze relatie), definitief klaar met opleiding, druk met een carrière opbouwen (jonge hond, veel uren), serieus bezig met een huis, collega's die dezelfde 'passie' hebben en waar je dus op een gegeven moment beter mee kan praten dan je eigenlijke vriendin.
De andere in de groep zijn allemaal anders: eentje is bouwvakker en die drinkt graag zijn biertje en verder interesseert het hem allemaal niet zoveel, een ander blijft de eeuwige student en lult al jaren over dat hij volgend jaar toch wel wil afstuderen, weer een ander is naar het oosten van Nederland verhuist om daar haar geluk te beproeven, weer een ander woont samen met haar vriend en heeft trouwplannen en de laatste heeft een horeca baantje en zit elk weekend bij de vriendengroep van haar vriend. Kortom, iedereen doet wat anders.
Soms wel erg jammer hoor, iedereen heeft leuke herinneringen. Interessant wat dit in de toekomst gaat worden.
Heb een vriendengroep (gehad...) met 3 dames en 3 heren. Van 14 t/m 20 jaar non-stop wezen stappen, vakanties, kroeg, etc. Je komt vaak bij elkaar door iets wat je deelt (bijv. school of hobby), maar uiteindelijk kunnen je interesses ver uit elkaar gaan liggen.
Ik kon altijd met mijn vrienden praten, allemaal, tot diep in de nacht. Maar op een gegeven moment was het over. Levensvisie, doelen, ideeën, etc, Het lag op een gegeven zo ver uit elkaar dat we elkaar niets meer te melden hadden. Soms eet ik nog wel eens een hapje met iemand, of ga een keer op bezoek, maar daar blijft het wel bij. 6x per week is veranderd in max. 1x per maand. En uiteindelijk altijd weer teleurgesteld, want zoals 'vroeger' is het niet meer.
Als ik naar mijn zelf kijk ben ik als persoon héél erg veranderd: soulmate ontmoet (serieuze relatie), definitief klaar met opleiding, druk met een carrière opbouwen (jonge hond, veel uren), serieus bezig met een huis, collega's die dezelfde 'passie' hebben en waar je dus op een gegeven moment beter mee kan praten dan je eigenlijke vriendin.
De andere in de groep zijn allemaal anders: eentje is bouwvakker en die drinkt graag zijn biertje en verder interesseert het hem allemaal niet zoveel, een ander blijft de eeuwige student en lult al jaren over dat hij volgend jaar toch wel wil afstuderen, weer een ander is naar het oosten van Nederland verhuist om daar haar geluk te beproeven, weer een ander woont samen met haar vriend en heeft trouwplannen en de laatste heeft een horeca baantje en zit elk weekend bij de vriendengroep van haar vriend. Kortom, iedereen doet wat anders.
Soms wel erg jammer hoor, iedereen heeft leuke herinneringen. Interessant wat dit in de toekomst gaat worden.
ik ben nou 40 en heb dat ook zo meegemaakt, maar als we elkaar nu zien maakt het niet meer uit, en is het gewoon leuk. iedereen waardeerd die tijd nu, en je houd toch een klik daardoor. je moet wel zorgen dat je elkaar eens in de zoveel tijd ziet op een feestje ofzo.
Nein. Op het moment ook nog geen behoefte aanquote:
Iedereen heeft maar een paar echte vrienden. De rest zijn voornamelijk tijdelijke vrienden of kennissen. Heb je een vrienden, TS, met wie je al jaren bevriend bent en met wie je je niet vervreemd of anders voelt?
. Was altijd meer van het stappen met vrienden.Ik denk ook dat het een soort "heimwee" naar vroeger is. Ik probeerde tot voor kort met man en macht de groep bij elkaar te houden, en nu begin ik langzaam intezien dat dat niet kan.
Toevallig kwam gister een vriendin van me naar me toe, dat ze het niet meer zo naar haar zin heeft binnen onze vriendengroep, en dat ik nog één van de weinig ben waar ze nog voor komt. Geeft aan dat het toch niet volledig bij mij ligt.
Alvast bedankt voor jullie ervaringen en adviezen
Soms
Als ik jou was zou ik er toch met iemand van hen overpraten. Tussen die 18 vrienden moeten vast wel nog vrienden zitten die je meer mag dan de rest. Of waar je het vermoeden bij hebt dat ze zich ook wel een beetje voelen als jij. Dat kan je misschien helpen om duidelijkheid te krijgen.
Zoals hierboven al gevraagd is. Hoe zijn ze bij één-op-één contact? Want groepsgedrag kan dat kinderachtige gedrag waar je je aan stoort best wel eens bevorderen.
Ze iets minder vaak zien en naast hun nieuwe contacten maken is ook niet verkeerd ondertussen.
Verder is het natuurlijk niet raar dat je uit elkaar groeit. Helemaal als je vriendschap vooral gebaseerd is op oppervlakkig contact tijdens het stappen.
Zoals hierboven al gevraagd is. Hoe zijn ze bij één-op-één contact? Want groepsgedrag kan dat kinderachtige gedrag waar je je aan stoort best wel eens bevorderen.
Ze iets minder vaak zien en naast hun nieuwe contacten maken is ook niet verkeerd ondertussen.
Verder is het natuurlijk niet raar dat je uit elkaar groeit. Helemaal als je vriendschap vooral gebaseerd is op oppervlakkig contact tijdens het stappen.
Het is heel normaal om op jouw leeftijd dit te hebben. in de puberteit zoek je vrienden uit waar je bij hoort, ongeacht je eigen identiteit. Naarmate je ouder wordt ontwikkel je je eigen identiteit en kom je er misschien achter dat je toch niet helemaal bij je oude vrienden past. Verschillen van interesses, andere omgangsvormen, normen en waarden... Het is heel normaal dat je hiermee bezig bent en over nadenkt. Je moet doen waar je je goed bij voelt.
Weet niet of je dit zou kunnen bespreken met je vrienden? uitleggen wat je voelt en beschrijven wat het maakt dat je je niet meer prettig voelt.
Weet niet of je dit zou kunnen bespreken met je vrienden? uitleggen wat je voelt en beschrijven wat het maakt dat je je niet meer prettig voelt.
Je gevoel is er om keuzes te maken. Je verstand om de keuzes te begrijpen.
Simpel: nieuwe vrienden zoeken. Op een gegeven moment groei je gewoon uit elkaar, geforceerd proberen de vriendengroep bij elkaar te houden zorgt er alleen maar voor dat de groep nog sneller uit elkaar valt.
For great justice!
Maak nu wel hetzelfde mee. Heb al lang dezelfde vriendengroep maar merk steeds meer dat zij andere dingen leuk vinden en ook op een heel andere manier in het leven staan. Ga er dan ook niet vaak naar toe (meestal eens in de twee maanden) en vind het wel prima verder. Ik probeer het contact met een paar vrienden uit de groep nog wel aan te houden maar de anderen heb ik niet zoveel mee.
Idd zoals eerder gezegd nieuwe vrienden maken zodat je wat meer keuze hebt maar dat is zo makkelijk nog niet
Idd zoals eerder gezegd nieuwe vrienden maken zodat je wat meer keuze hebt maar dat is zo makkelijk nog niet
Heb hetzelfde. Simpel gezegd: op een gegeven moment groei je als groep uit elkaar. Interesses worden anders. Probeer verder te kijken!
Tsja, onvermijdelijk. Uiteindelijk lopen je interesses uiteen en het is vrij normaal dat je niet weer een avond over dezelfde dingen wilt praten.
Je zou het kunnen vertellen tegen 1 of 2 vrienden, dan ben je voor eeuwig van het gezeur af. Maar dat kan ook backfiren natuurlijk, want misschien gaan ze je als arrogant of 'een bedreiging voor de groep' zien.
Je zou het kunnen vertellen tegen 1 of 2 vrienden, dan ben je voor eeuwig van het gezeur af. Maar dat kan ook backfiren natuurlijk, want misschien gaan ze je als arrogant of 'een bedreiging voor de groep' zien.
Heb het er met een aantal over gehad, en het blijkt inderdaad dat ik niet de enige ben die zich zo voelt. Focus me voorlopig maar op de geene waar ik het nog het meest mee kan vinden, maar wat me vooral steekt, is daar er niemand meer binnen de groep is waar ik echt 100% mee op 1 lijn zit; terwijl dit vroeger wel zo was.
Soms
100% op een lijn zitten met iemand doe ik eigenlijk nooit. Doen jullie nog wel genoeg dingen samen?quote:
Heb het er met een aantal over gehad, en het blijkt inderdaad dat ik niet de enige ben die zich zo voelt. Focus me voorlopig maar op de geene waar ik het nog het meest mee kan vinden, maar wat me vooral steekt, is daar er niemand meer binnen de groep is waar ik echt 100% mee op 1 lijn zit; terwijl dit vroeger wel zo was.
Want dingen ondernemen levert misschien nieuwe, inspirerende gespreksstof op
En god zag dat YouCanLeaveYourHeadOn gelijk had.
|
|
Ik kan het steeds minder vinden met mijn eigen vrienden
