abonnement Unibet Coolblue
pi_100670663
12-08-2011

Hubble fotografeert kosmisch halssnoer



De Amerikaans-Europese ruimtetelescoop Hubble heeft diep in de kosmos een gasnevel gefotografeerd die oplicht als een gigantisch kosmisch halssnoer.

Op de op 2 juli gemaakte foto is een blauwgroen gekleurde ring van waterstof en zuurstof te zien, waarin roodgekleurde stikstofwolken oplichten als de diamanten in een halssnoer. Die puntjes lichten op door de absorptie van ultraviolet licht van de centrale sterren. Het Space Telescope Institute in Maryland (Baltimore) gaf de foto vandaag vrij.

Ontstaan
De planetaire nevel in het sterrenbeeld Pijl bevindt zich op 15.000 lichtjaar van ons, en kreeg toepasselijk de naam 'Halssnoernevel'. De nevel is ongeveer 10.000 jaar geleden ontstaan toen één van de sterren in een zeer nauwe dubbelster opzwol, waardoor de begeleider in de buitenste gaslagen van de ster terechtkwam.

Rotatie
Als gevolg van de wisselwerking tussen de twee sterren, die slechts een paar miljoen kilometer van elkaar zijn verwijderd, begon de opgezwollen ster steeds sneller te roteren, en werd er vooral in het evenaarvlak van de ster veel gas de ruimte in geblazen. Het kosmisch halssnoer heeft ondertussen een diameter van zowat 20 biljoen km. (belga/sam)

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_100749840
Met nieuwe kennis en nieuwe beelden komen ook nieuwe filmpjes die e.e.a. uitleggen :)


met als contrast een filmpje uit Sagan's tijd

Calm down, please!
pi_100787676
Calm down, please!
pi_100887220
18-08-2011

Reusachtige oerwolk gloeit van binnen



Waarnemingen met de Europese Very Large Telescope hebben meer inzicht gegeven in de energiebron van een grote wolk van gloeiend gas in het vroege heelal. De waarnemingen laten zien dat deze reusachtige 'Lyman-alfa-blob' zijn energie moet ontlenen aan sterrenstelsels in zijn inwendige (Nature, 18 augustus).

Lyman-alfa-blobs behoren tot de grootste individuele objecten in het heelal. Het zijn reusachtige wolken van waterstofgas met afmetingen van enkele honderdduizenden lichtjaren (een paar keer zo groot als het Melkwegstelsel), die net zo veel energie produceren als de helderste sterrenstelsels.

De blobs worden doorgaans op grote afstanden gevonden, waardoor we ze zien zoals ze waren toen het heelal slechts een paar miljard jaar oud was. Ze spelen om die reden een belangrijke rol bij het onderzoek naar het ontstaan en de evolutie van sterrenstelsels in het vroege heelal. Maar waar de energie voor hun grote helderheid vandaan komt, was tot nu toe onduidelijk.

Astronomen hebben nu ontdekt dat het licht van de langst bekende en helderste Lyman-alfa-blob - LAB-1 - gepolariseerd is. Dat betekent dat de elektrische en magnetische velden waaruit dit licht is opgebouwd een specifieke oriëntatie hebben (bij normaal licht is dat niet het geval).

Polarisatie ontstaat als licht wordt weerkaatst of verstrooid. Uit het feit dat het licht van LAB-1 polarisatie vertoont, blijkt dat de lichtgloed van dit merkwaardige object niet van het gas zelf afkomstig is. De waarnemingen wijzen erop dat de gloed bestaat uit licht van heldere sterrenstelsels binnen de blob, dat door gas is verstrooid.

De astronomen willen nu meer van deze objecten waarnemen, om te zien of hetzelfde effect ook bij andere blobs optreedt.

Toegevoegd door Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_100926681


[ Bericht 32% gewijzigd door Googolplexian op 19-08-2011 06:44:10 ]
Calm down, please!
pi_101118782
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_101118791
23-08-2011

NASA-satelliet ontdekt ultrakoele sterren



Met de Amerikaanse infraroodsatelliet WISE is een zestal uiterst koele 'sterren' ontdekt. De hemellichamen, die tot de familie van de bruine dwergen behoren, hebben zo ongeveer de temperatuur van het menselijk lichaam.

Het bestaan van deze donkere objecten werd al vermoed, maar de afgelopen tien jaar is tevergeefs naar ze gezocht. Met WISE zijn nu voor het eerst zes van deze zwakke dwergsterren ontdekt, die zich op afstanden van negen tot veertig lichtjaar bevinden. Ze zenden voornamelijk langgolvige infraroodstraling uit, die met telescopen op aarde niet waarneembaar is.

Bruine dwergen worden ook wel 'mislukte sterren' genoemd. Ze hebben te weinig massa om atomen in hun inwendige te laten fuseren, om zo energie op te wekken. De energie die ze in de vorm van infraroodstraling uitzenden, ontlenen ze aan de warmte die zij bij hun ontstaan hebben meegekregen.

De meest nabije ultrakoele ster, WISE 1541-2250, staat met zijn afstand van negen lichtjaar op de zevende plaats van de lijst met meest nabije sterren. Hij is ruim twee keer zo ver van ons verwijderd als de meest nabije buur van onze zon, Proxima Centauri. Het wordt niet ondenkbaar geacht dat er nog een koele bruine dwerg ontdekt zal worden die Proxima van de eerste plaats zal verstoten.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_101141974
^O^ COOL 8)7
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
pi_101196248
25-08-2011

Sterrenkundigen ontdekken diamanten 'planeet'



Radiosterrenkundigen hebben een diamanten 'planeet' ontdekt. Het kostbare hemellichaam beschrijft elke 2 uur en 10 minuten een baan rond een snel rondtollende neutronenster op 4000 lichtjaar afstand in het sterrenbeeld Slang. De afstand tussen de ster en de 'planeet' bedraagt slechts 600.000 kilometer - minder dan twee keer de afstand tussen aarde en maan.

De neutronenster (J1719-1438) draait meer dan tienduizend keer per minuut om zijn as, en zendt daarbij korte pulsjes van radiostraling de ruimte in. Zulke pulserende radiobronnen worden ook wel pulsars genoemd. Uit minieme variaties in de aankomsttijden van de radiopulsjes kon de aanwezigheid van een begeleider worden afgeleid. Die is hooguit vijf keer zo groot als de aarde, maar zwaarder dan de reuzenplaneet Jupiter.

In een artikel dat deze week in Science verschijnt, concluderen de onderzoekers dat de 'planeet' grotendeels uit diamant moet bestaan. Het gaat namelijk zo goed als zeker om het afgepelde overblijfsel van een witte dwerg - een compacte ster waarvan de kern voornamelijk uit zuurstof- en koolstofatomen bestaat.

Onder invloed van de energierijke straling van de neutronenster moet de witte dwerg het overgrote deel van zijn massa zijn verloren. Wat resteert is een bal van zuurstof en koolstof met een zeer grote dichtheid - ruim voldoende om de koolstofatomen samen te persen tot diamant.

© Govert Schilling

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_101196796
24-08-2011

De vorming van vreemde zonnestelsels

Wat is ons zonnestelsel toch mooi. Grote en kleine planeten draaien rustig hun rondjes om de zon, zonder enige last van elkaar te hebben. Veel vaker gaat het er bij de vorming van planetenstelsels nogal chaotisch aan toe. Kleine, potentieel leefbare planeten als de Aarde overleven het dan vaak niet. Dat blijkt uit computersimulaties die astronomen gemaakt hebben.

Onze zon en de planeten die daar omheen draaien vormen een zeer ordelijk en stabiel systeem. Alle planeten draaien in dezelfde richting om de zon, als de zon om zijn eigen as draait. De meeste planeten beschrijven bijna perfect cirkelvormige banen. Een cirkelvormige baan betekent dat de planeet op constante afstand van zijn ster blijft, waardoor de temperatuur op de planeet niet te veel schommelt. Hieruit blijkt dat ons zonnestelsel een rustige geschiedenis heeft gehad. Een dergelijk stabiel systeem zou volgens een Duits-Brits team van astronomen wel eens heel bijzonder kunnen zijn.


Door waarnemingen aan planetenstelsels rond andere sterren weten sterrenkundigen dat zonnestelsels nogal eens zeer chaotisch en onregelmatig zijn. Plantenbanen kunnen schots en scheef door elkaar staan met banen die extreem ellipsvormig zijn, zoals in de afbeelding hiernaast.

Ons zonnestelsel is ontstaan uit een wolk van gas en stof. Onder invloed van de zwaartekracht stort zo’n wolk in tot een roterende platte schijf. Omdat de meeste materie naar het centrum van de schijf wordt getrokken ontstaat daar een hete kern: een protoster. Om de protoster zweeft een roterende schijf van stof, de zogenaamde protoplanetaire schijf


De protoplanetaire schijf, met in het midden de protoster.

.De materie in de platte protoplanetaire schijf klontert vervolgens samen waardoor planeten in stabiele banen gevormd worden. De omlooprichting van deze planeten is gelijk aan de draairichting van de ster. De banen lopen vrijwel parallel aan de evenaar van de ster. Volgens de sterrenkundigen komt deze ideale situatie echter maar weinig voor. Een zonnestelsel-in-wording kan gemakkelijk in botsing komen met een andere gaswolk. Het protosysteem trekt in dat geval veel extra massa naar zich toe, zoals te zien is in de afbeelding hieronder.



.De nieuwe massa is vaak veel meer dan de massa die al rond de ster aanwezig was. Onder invloed van de extra massa kan de protoplanetaire schijf na verloop van tijd een eigen leven gaan leiden. Uit computersimulaties blijkt dat de schijf scheef kan gaan staan ten opzichte van de ster en zelfs in een totaal tegengestelde richting kan gaan draaien:



.Ook in de veel zwaardere en scheve protoplanetaire schijf ontstaan na enkele miljoenen jaren planeten. Het resultaat is een scheef zonnestelsel waarin de draairichting van de ster en de omloopbanen van de planeten sterk kunnen afwijken. In ons zonnestelsel is deze afwijking klein, gemiddeld slechts 7%. Dit suggereert dat er zich waarschijnlijk ooit een bescheiden botsing met een gaswolk heeft voorgedaan.


Fig. 6

Uit de simulaties bleek tevens dat een dergelijk schots en scheef zonnestelsel zeer instabiel is. Kleine, lichte planeten zoals de Aarde kunnen in zo’n zonnestelsel makkelijk onder invloed van de zwaartekracht van grotere planeten komen.

Onder invloed van de zwaartekracht van een grotere planeet worden kleinere planeten één voor één uit het instabiele stelsel verstoten.

Zonder de warmte van zijn ster zal een kleine, potentieel leefbare planeet een koud en eenzaam klompje ijs worden in het uitgestrekte heelal. Als ons zonnestelsel een iets andere geschiedenis kende was dit volgens de astronomen ook het lot van de aarde geweest.

(Kennislink)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_101220827
http://blogs.discovermaga(...)a-supernova-in-m101/

Ia supernova in M-101, paar uur na het begin staan alle camera's er op
All opinions are not equal. Some are a very great deal more robust, sophisticated and well supported in logic and argument than others. [Douglas Adams]
pi_101238786


Voor de geïnteresseerden:

Op internet kan je het gratis programma Asynx Planetarium voor Windows downloaden. Je kan hiermee een sterrenkaart bekijken. Als je je registreert (ook gratis), kan je de sterrenkaart aanpassen aan jouw woonplaats. Woon je bijvoorbeeld in Utrecht, dan kan je die stad selecteren en toont de kaart de sterren in de hemel boven Utrecht.

De sterrenkaart loopt synchroon met de huidige tijd. Maar je kan ook vooruit of achteruit spoelen. Zo weet je bijvoorbeeld wanneer de volgende maansverduistering te zien is of wanneer een planeet 's nachts weer zichtbaar is aan de hemel.

Een leuk extraatje is dat ook de stand van de maan is aangegeven.
pi_101239206
Ik heb trouwens ook een vraag. Ik heb nog niet zo heel lang interesse in astronomie en weet vrijwel niks van telescopen.

Ik overwoog pas geleden een telescoop te kopen bij de Kijkshop, maar dat had ik maar niet gedaan, omdat ik twijfel aan de kwaliteit. Goede keus om het niet te doen, want ik las ergens achteraf dat ze een onscherp beeld geven en dat je dan alsnog haast niks kan zien. Ik had ook gelezen dat er voor hetzelfde budget telescopen zijn waar je wel wat aan hebt.

Weet iemand waar ik een redelijke telescoop kan vinden voor niet al teveel geld, dus hooguit een paar honderd euro? En wat zie je daardoor allemaal?
pi_101322353
quote:
0s.gif Op vrijdag 26 augustus 2011 23:40 schreef Pulzzar het volgende:
Ik heb trouwens ook een vraag. Ik heb nog niet zo heel lang interesse in astronomie en weet vrijwel niks van telescopen.

Ik overwoog pas geleden een telescoop te kopen bij de Kijkshop, maar dat had ik maar niet gedaan, omdat ik twijfel aan de kwaliteit. Goede keus om het niet te doen, want ik las ergens achteraf dat ze een onscherp beeld geven en dat je dan alsnog haast niks kan zien. Ik had ook gelezen dat er voor hetzelfde budget telescopen zijn waar je wel wat aan hebt.

Weet iemand waar ik een redelijke telescoop kan vinden voor niet al teveel geld, dus hooguit een paar honderd euro? En wat zie je daardoor allemaal?
Ik heb een Meade etx-70.
Kostte maar 100 euro (aanbieding) + statief. Degelijke telescoop (gemotoriseerd) met computer (1471 hemelobjecten voorgeprogrammeerd). De telescoop blijft, nadat het object gevonden is, deze met de juiste snelheid volgen. Zeker aan te raden.

http://www.meade-online.n(...)D386oCFQRO3godekX_7g

en anders moet je het hier eens vragen
Astronomie in de Achtertuin #1
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_101322377
26-08-2011

Veertig jaar oud zonnewindraadsel blijkt niet te bestaan



Een veertig jaar oud raadsel met betrekking tot turbulentie in de zonnewind - de stroom van elektrisch geladen deeltjes die door de zon de ruimte in wordt geblazen - blijkt niet te bestaan, volgens astronomen van de Universiteit van Warwick.

In 1971 ontdekte de ruimtesonde Mariner 5 dat er een verband leek te bestaan tussen turbulentie in de zonnewind en de richting en snelheid van die wind. Volgens theoretische inzichten zou zo'n relatie er helemaal niet horen te zijn.

De onderzoekers hebben nu nieuwe metingen van de Europese Cluster-satellieten geanalyseerd, en bovendien een gedetailleerd computermodel van de zonnewind gecreëerd, waar ze in allerlei richtingen 'virtuele' ruimtesondes doorheen lieten vliegen.

Uit de combinatie van de nieuwe metingen en de modelberekeningen blijkt dat het door Mariner 5 gevonden verband zo goed als zeker een statistische toevalstreffer was. De resultaten worden gepubliceerd in Physical Review Letters .

© Govert Schilling

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_101322407
29-08-2011

Nieuwe nabije supernova vroeg ontdekt



Afgelopen woensdag is een supernova ontdekt die zich met een afstand van ongeveer 21 miljoen lichtjaar dichterbij bevindt dan de (vele) andere sterexplosies van dit type die de afgelopen 25 jaar zijn waargenomen. Astronomen denken bovendien dat ze er snel bij waren: de supernova werd al binnen enkele uren na het begin van de explosie 'gesnapt'.

De supernova-explosie, die de aanduiding PTF 11kly heeft gekregen, speelt zich af in het sterrenstelsel M101 in de Grote Beer. Naar verwachting zal hij de komende weken in helderheid toenemen en ook waarneembaar zijn met kleine amateurtelescopen.

De supernova is van type Ia, een soort sterexplosies dat een belangrijke rol speelt bij de bepaling van grote afstanden in het heelal. De vroege ontdekking van zo'n supernova veroorzaakt dan ook de nodige beroering in de wereld van de sterrenkunde. Tal van professionele telescopen, waaronder ook de Hubble-ruimtetelescoop, zijn de afgelopen dagen op het object gericht.

Het onderzoek van de supernova kan meer inzicht geven in de oorzaak ervan. Aangenomen wordt dat supernovae van type Ia worden veroorzaakt door witte dwergsterren die zoveel gas van een naburige ster opslokken, dat ze een kritieke massa bereiken en ontploffen. De laatste keer dat een nabije supernova van type Ia te zien was, was in 1986.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_101322432
25-08-2011

Melkwegstelsel krijgt brandstof van buitenaf



De stervorming in het Melkwegstelsel wordt op gang gehouden door de toevoer van nieuwe brandstof van buitenaf. Tot die conclusie komen wetenschappers van de universiteit van Notre Dam (VS) in Science (26 augustus).

Als de voorraad waterstofgas van het Melkwegstelsel niet voortdurend werd aangevuld, zou het snel gedaan zijn met de vorming van nieuwe sterren. Daarom bestond al het vermoeden dat grote wolken van geïoniseerd gas die op veel plaatsen aan de hemel worden waargenomen ons Melkwegstelsel regelmatig van vers gas voorzien.

Metingen met de Cosmic Origins Spectrograph (COS), een van de nieuwste instrumenten van de Hubble-ruimtetelescoop, bevestigen dat vermoeden. Met dat instrument zijn voor het eerst de afstanden van een aantal van die snel bewegende gaswolken gemeten. En daaruit blijkt dat zij deel uitmaken van de verre buitengebieden van ons Melkwegstelsel en grote hoeveelheden gas bevatten.

De metingen vormen verder een bevestiging van modellen die voorspelden dat gas dat naar het Melkwegstelsel toe valt, afremt naarmate het dichterbij komt en meer weerstand ondervindt van het daar al aanwezige gas. Gaswolken die zich dichterbij bevinden bewegen inderdaad minder snel dan hun verder weg gelegen soortgenoten.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_101322483
26-08-2011

Vragen rondom ouderdom van de Maan

De Apollo missies van de vorige eeuw leverden spectaculaire beelden op van de Maan, maar brachten ook schatten met zich mee. Zoals de maanstenen die nog steeds nieuwe informatie leveren over het ontstaan van de Maan. Bijvoorbeeld een maansteen meegekomen met de Apollo 16 missie van 1972.


1,88 gram van deze maansteen werd onderzocht.

Ooit was de Maan, net na haar vorming, een gloeiende bol, bestaande uit oceanen van magma. Daarna koelde het af en ontstond uiteindelijk de Maan zoals we die nu kennen: een grijswitte bol van gesteente dat zonlicht weerkaatst.

Eerdere studies wezen uit dat de Maan snel na vorming afkoelde. Dat zou al 4,42 – 4,47 miljard jaar geleden gebeurd zijn, toen het eerste magma stolde. Nieuwe datering aan een maansteen meegenomen door de Apollo 16 missie uit 1972 laat zien dat het eerste gesteente zich mogelijk pas later vormde. Wat dit betekent, stond te lezen in Nature.

Lars Borg (Lawrence Livermore National Laboratory, V.S) en collega’s komen namelijk uit op 4,36 miljard jaar; zo’n 100 miljoen jaar jonger. Ze deden dat op basis van maar liefst drie verschillende dateringen aan 1,88 gram ‘ferroan anorthosite’, een gesteente dat de oudste gesteente van de Maan zou representeren volgens de onderzoekers. Omdat de drie dateringen op een vergelijkbare leeftijd uitkomen, lijkt de ouderdom van kristalliseren van dit gesteente zeker. De vraag is echter of het ‘ferroan anorthosite’-gesteente echt de oudste kristallisatie van maanmagma voorstelt.


Een foto van de Maan genomen in 1992. Afbeelding: © NASA

Grote kristallen
Het gesteente bestaat uit relatief grote kristallen, wat wijst op langzame kristallisatie op een bepaalde diepte. Aan het maanoppervlak kristalliseert gesteente namelijk sneller en vormt daardoor kleinere kristallen.

De aanwezigheid van de grote kristallen betekent ook dat het gesteente niet of nauwelijks beïnvloed kan zijn door inslagen van hemellichamen, iets dat regelmatig voorkwam op de jonge Maan. Na een inslag smelten gesteenten en koelen ze ook weer zeer snel af, waardoor weer kleine kristallen ontstaan.

De keuze om juist een gedeelte van deze steen – met het nummer 60025 – te dateren lijkt dus een juiste te zijn.

Ouderdommen vergelijken
Omdat de datering zo nauwkeurig en het gesteente zo goed gekozen is, kan dit inderdaad de oudste maansteen zijn. Als dat zo is, zou de Maan wel eens jonger kunnen zijn dan tot nu toe gedacht. Of de Maan koelde veel langzamer af dan voorheen vermoed.


De Aarde en de Maan. Afbeelding: © NASA

Ook andere gesteenten van de Maan zijn van ‘vergelijkbare’ ouderdom stelt het artikel. Echter, een zirkoonmineraal dat 4,42 miljard jaar oud bleek te zijn, is beduidend ouder alsook vier andere dateringen aan gesteenten en mineralen van de Maan (4,43 – 4,53 miljard jaar oud). Als de theorie van Borg en collega’s klopt dat het ‘ferroan anorthosite’-gesteente de oudste gesteente van de Maan is, moeten deze dateringen dus onjuist zijn.

Volgens Borg zijn de eerdere dateringen niet heel precies. Aan de ene kant kan dit wel kloppen, want de standaardafwijkingen van die dateringen variëren van 30 tot 120 miljoen jaar, terwijl de afwijking van deze studie slechts 3 miljoen jaar is. Aan de andere kant lijken deze eerdere dateringen met inachtneming van de standaardafwijking nog steeds ouder dan de 4,36 miljard jaar uit deze studie.

Omkieperen
Een andere, wellicht simpelere mogelijkheid om de jonge ouderdom te verklaren is dat het brok ‘ferroan anorthosite’-gesteente dat dreef in een oceaan van magma, instabiel werd en letterlijk om kieperde. Hierdoor smolt het gesteente weer. Hernieuwde kristallisatie van dit nieuwgevormde magma kan zo deze jonge ouderdom opleveren na datering. De klok van de ouderdom van het gesteente gaat namelijk pas tikken na kristallisatie, ook al is het magma al eerder gestold geweest tot gesteente. Hernieuwd smelten betekent dus het ‘resetten’ van de klok.

In dit scenario is het gesteente niet noodzakelijkerwijs de oudste steen van de Maan en hoeven eerdere dateringen ook niet overboord gekieperd te worden. Er zijn dus nog veel onzekerheden. En er zijn twee oplossingen: meer maanstenen halen, of andere maanstenen opnieuw dateren met de nieuwste of andere, kostbare technieken.

Bronnen:
•Borg et al., ‘Chronological evidence that the Moon is either young or did not have a global magma ocean’, Nature, online publikatie 17 augustus 2011.
•Perkins, S., ‘Goodnight, Old Moon’, ScienceNOW, online publikatie 17 augustus 2011.

(Kennislink)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_101322622
quote:
An experimental computer generated animation showing a flyby of Jupiter's small satellite Amalthea. The individual frames were rendered using specialized software written by myself. While the small scale features on Amalthea's surface are fictional the large scale features and Amalthea's overall shape should be fairly accurate.
quote:
An experimental animation showing a flight over the big Herschel crater on Saturn's satellite Mimas. The Mimas digital elevation model should be fairly realistic. It was created using stereo imagery and shape from shading using images obtained by NASA's Cassini spacecraft as source data. Only the smallest craters are fictional.
Calm down, please!
pi_101323402
Soms vraag je je wel eens iets af...

En ik vroeg me dus af hoe mogelijk het zou zijn voor de mens om een atmosfeer te creëren op de maan! Gelukkig zijn daar artikelen over te vinden op het internet. Vaak zijn de meest interessante artikelen te vinden op zeer simpele HTML-sites (het betreft tenslotte niet een groep MTV-tieners die hun huis laten zien) maar dat mag de pret en de kennis niet drukken.

quote:
An Atmosphere for the Moon
N. M. Hoekzema



A thin, semi-stable lunar atmosphere may form within a few centuries. This atmosphere, probably dominated by oxygen, may have a total mass in the order of 1011 kg and a surface pressure of order of 10-2 Pa: i.e., comparable to Earth’s atmosphere at an altitude of about 100 km.

It may be feasible to install a thick, moist lunar atmosphere. However, it is at least doubtful whether this can result in the Terra-formation of the Moon in the foreseeable future.


Introduction

The present extremely thin lunar atmosphere is completely dominated by the solar wind; it contains only about 104--105 kg of hydrogen, and helium, and a small percentage of heavier gases: mainly oxygen, carbon, and nitrogen. If compressed to a pressure of one Barr, this whole atmosphere would fit into a single large Zeppelin. Most of its particles are captured from the solar wind, but part of the oxygen is extracted from the lunar soil by impacts with: energetic photons, solar wind particles, cosmic rays, or (micro) meteorites. The average atmospheric particle is an ion, traveling around in semi-ballistic orbits, and resides in this atmosphere for only a few weeks, before binding with the soil, or being kicked into space by solar wind interactions.

I’ll mention two possible scenarios for the human future and discuss their impact on the lunar atmosphere. The last section deals with speculations about whether it is possible to Terra-form the Moon.


Humans Altering Atmospheres

Humans have significantly altered the Earth atmosphere; e.g., in the past century it has been 'enriched' with 1014--1015 kg of carbon dioxide, causing the popular concern about the greenhouse effect. In the recent past humans substantially altered the lunar atmosphere as well; exhaust gases from the Apollo landing and ascend vehicles temporarily thickened it by more then 10%. But these effects were very temporal and within a few months the extra lunar atmosphere had almost completely disappeared through interactions with the solar wind.

But what if the human involvement with the Moon were more substantial? If there were ever to be substantial industries on the Moon, what would their impact be on the local atmosphere? To formulate an answer we must consider the possible nature of such industries.

Creating them would consume at least hundreds of billions, and more probably a few trillion dollars. It is utterly naive to think that humans would ever make such a huge investment without the certainty of a solid yield that could not be obtained from Earth based industries. Right now I can only think of two slightly plausible scenarios that might initiate extensive lunar settlement in the foreseeable future, together with industries that are important in this respect.

1. Controlled nuclear fusion will finally be mastered and the supply of 32He for fusion reactors will depend on mining the Moon.

2. Humanity runs out of fossil fuels and it turns out to make economic sense to build large Earth orbiting solar power satellites, creating the need for large quantities of lunar ores to construct them.

Traveling to the Moon is very expensive, but humanity spends about ten trillion dollars per year to pay for its energy bills, people could easily afford to mine the Moon if it were important for generating a major part of the worlds energy supply.


Mining Lunar 32He

Future nuclear fusion plants will depend on either 31H (tritium) or 32He. There is no significant natural source for tritium and the cost of manufacturing it could be prohibitive. Its use in fusion generators would generate much radioactive junk making it a less than ideal fuel.

32He is a much cleaner fuel, but also not readily available. Though the isotope is stable, it is only present on Earth in extremely minute quantities. Almost all of the helium on Earth originates from alpha decay of natural radioactive isotopes and such decay does not produce 32He.

Through the ages about 1015 kg of solar wind particles got stuck in the upper few centimeters of the lunar surface. Most of the captured gases, including about 5% helium, escape when the soil is only slightly heated. Though the lunar resources of helium are smaller than that of Earth, they have a solar origin and therefore contain a much larger fraction of the required isotope; the surface of the Moon contains a few kilograms of 32He per square kilometer. If were required in large quantities today, it would be cheaper to collect it on the Moon than to manufacture it artificially.
About 100 tons 32He per year could cover the worlds demand for energy; harvesting it on the Moon would not only yield the required isotope, but could free the other one million times more abundant gases as well.

Mining Lunar Ores

Once the readily available resources of fossil fuels on Earth are exhausted the Sun may become the main source of energy for humanity. In the late seventies it was calculated that solar power becomes cheaper than fossil energy once the oil price rises above
$70 per barrel (recent years: near $20). At present, placing solar power satellites in Earth orbit would be more efficient than building large scale solar power plants on Earth. In space there are no clouds obscuring the sun, there is no night, the station can always be directed ideally, and there is little weathering that limits the expected lifespan of such installations. Moreover, space is not as crowded as Earth. On Earth it would not be easy to free an area that is several times as large as the surface of the Netherlands, for solar power plants.

When building large orbiting solar power satellites, it would be ludicrous to blast all constructing materials up from Earth by rocket. The Moon offers them all, and they can be shipped up from the lunar surface fairly easily with electro-magnetic guns. The building of large solar power satellites thus induces the development of substantial lunar industries of which a blast furnace would probably have the largest impact on the lunar atmosphere.

To set the magnitude of such industries: Hoogovens, the Dutch Steel-Works, produced about 6.109 kg of steel in 1994. On the Moon a production facility this size would set free 109--1010 kg of oxygen per year.


Thickening the Lunar Atmosphere

It is possible that within one century Lunar based industries will dump much gas into the lunar environment. The oxygen output from a substantial mining industry could exceed 109--1010 kg per year. If a fusion industry becomes important, the output from a 32He mining industry could add up to 1010--1011 kg of hydrogen and helium, and 108--109 kg of heavier elements (mostly oxygen, carbon, nitrogen, and neon). Helium and hydrogen will readily escape into space; the gravitational force of the Moon being much too feeble to hold on to such light atoms. The heavier elements will stick to the Moon much longer.

At present, particles reside only for very short periods of time in the extremely thin lunar atmosphere because they all interact with the solar wind within a few weeks. A less thin atmosphere could deflect the solar wind, its upper layers protecting the deeper layers from interactions; this would greatly enlarge the stability of the atmosphere. NASA scientist Richard Vondrak calculated that during a year only about 108 kg of atmospheric mass can be carried away by solar wind interactions. There is no other atmospheric loss mechanism that is important on a time-scale of years for gases heavier than helium; dumping 109 kg or more of heavy gases into the lunar environment will thus create a rapidly thickening atmosphere.

If the formation of a lunar atmosphere is unwanted, precautions must be taken. The undesirable furnaces could be placed in space, and heavy excess gases could be injected into the Moons crust, where they can react chemically and bind to the soil.

If on the other hand the formation of an even thicker atmosphere is desired, a few nuclear bombs could be used to evaporate lunar rocks, which would free most of the oxygen in them. One percent of the US nuclear stockpile could set free as much as 1011 kg of oxygen.


A 1011 kg Lunar Atmosphere

· Will mainly consist of O2, but may contain important fractions of N2, CO2, and Ne if partly induced by 32He mining.

· Will be partly ionized, even near the surface.

· Will be stable for hundreds of years

· Will have surface pressure about 10-2 Pa (=10-7 Atm), comparable to Earths atmosphere at an altitude of 100 km.

· Will stop all micro meteorites, and most larger ones as well.

· Will deflect the solar wind, stop almost all cosmic ray particles and roentgen photons, and will thus strongly reduce the radiation level at the Moons surface (now in the order of 10 REM/year, limit for nuclear workers is 5 REM/year)

· Will stop deposition of 32He into the lunar surface. Deposition is a slow process and stopping it will only cause significant effects after thousands of years.

· Apart from some aurora, it will be completely invisible to the naked eye.


A Speculative Scenario: Relocating Ice-Dwarfs

James Oberg: “Go to the outer solar system, get a small ice-dwarf and dump it onto the Moon. This will create a thick and moist atmosphere, from which the Moon can be truly Terra-formed.”

Of course this idea is pretty far over the top for the moment, but is it impossible? If so, why?

Is it possible to move around ice-dwarfs with the techniques of the foreseeable future? To set the dimensions of this problem: could humanity ship Mount Everest to Latin America, or could it dump 10% of the Antarctic ice-cap onto the Sahara? Such would be difficult projects, but once properly motivated humans can achieve great enterprises. E.g., near the closing of the last century people discovered gold in a small mountain range somewhere in Southern Africa; within a few years the whole range was shoveled away and all that remained was a tremendously large hole. If a few thousand people can displace several cubic kilometers with not much more than shovels and their bare hands, one may expect that the organized power of Caterpillar, Boskalis, and Smit-Tak could move mildly larger objects like Mount Everest and major parts of the Antarctic ice-cap.

But could such undertakings be performed in space? Not right now: of course not. However, if several trillion dollars were already spent on creating large space-based industries, the answer would be different. Of course it would be costly, and it could well take a hundred years or so to transfer the ice-dwarf, but with heavy industries already in space the mission wouldn't really be difficult, not even with present day technology.

Chemistry of the Lunar Soil

Is it wise to impact an ice-dwarf onto the Moon? I doubt it.

A lunar oxygen atmosphere can exist for many centuries, but only if it is very thin and in the absence of water. What if this atmosphere were moist and oxygen rich?

The upper few kilometers of the lunar surface contain several times 1018 kg of iron(II) which in the presence of water would readily react with oxygen to form iron(III). Such an amount of iron(II) could easily absorb all of the oxygen in the Earth atmosphere.

A large fraction of the Moons crust consists of oxides of calcium, magnesium, and iron(II), which in the presence of water would react to form hydroxides that would (partly) dissolve in the forming seas to create a poisonously alkaline fluid, with pH 10--11. If enough oxygen were available to oxidize the dissolved iron(II)hydroxides, insoluble iron(III)hydroxides would precipitate on the sea floors and shores, creating vast quantities of slightly poisonous, orange mud. Such reactions would be violent and fast in the upper part of the crust, but their rate would decrease with increasing depth. The oxidizing, hydration, and other processes would continue for ages. In the meantime oxygen and other pressures would not be stable. Most of important all: the absorption of such enormous amounts of oxygen, water, by the upper part of the crust of the Moon would make the rocks expand by perhaps as much as ten percent or more. One can wonder if such expansion would be a tranquil process. It could create strong quakes for possibly many thousands of years.


Conclusions:

· Creation of a thin lunar atmosphere is perfectly feasible, even with present day technology, and in some scenarios even hard to avoid.

· Truly Terra-forming the Moon, if possible at all, could take thousands of years and might yield violent Moon quakes and a highly unstable, chemically aggressive environment during this long period.
Calm down, please!
pi_101337018
Heeft de Maan niet gewoon te weinig zwaartekracht om een atmosfeer vast te houden?
Beneath the gold, the bitter steel
pi_101361772
quote:
0s.gif Op maandag 29 augustus 2011 17:34 schreef Kirov het volgende:
Heeft de Maan niet gewoon te weinig zwaartekracht om een atmosfeer vast te houden?
correct :)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_101361782
30-08-2011

Meteorieten stammen af van asteroïden


De Hayabusa - hier op de foto- zorgde voor de bevestiging van het vermoeden dat meteorieten afstammen van asteroïden. © afp

De Japanse ruimtesonde Hayabusa heeft bevestigd wat wetenschappers al lang hebben bevroed: meteorieten stammen af van asteroïden, zo staat in het jongste nummer van het wetenschappelijke vakblad Science te lezen.

Astronomen gingen er lang van uit dat meteorieten afstammen van brokken gesteente omdat de lichtspectra van veel planetoïden op die van chondrieten - de meest voorkomende klasse van steenmeteorieten die op Aarde zijn gevonden - leken. Maar volledige zekerheid was er nog niet.

Die is er volgens een Japans en Amerikaans team rond Tomoki Nakamur van de Universiteit van Tokio nu wel, dankzij materiaal dat de Hayabusa in 2003 heeft verzameld van de asteroïde Itokawa en dat in 2010 naar onze planeet is gebracht. Microscopische analyse van beide gesteenten toonde ontegensprekelijk aan dat zij bij elkaar horen.

Gezien de chondrieten als de primitiefste materie van ons zonnestelsel gelden, betekent dit ook dat asteroïden inderdaad aanwijzingen bevatten over het ontstaan van dat stelsel. Asteroïden zijn dan oermaterie die overbleef na de vorming van planeten en manen. (belga/vsv)

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_101361790
quote:
0s.gif Op dinsdag 30 augustus 2011 09:17 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:

[..]

correct :)
Incorrect ;) Het hangt ervan af wat voor 'n atmosfeer.

De maan heeft momenteel ook een heel dunne atmosfeer, namelijk.

Wiki (EN) :
quote:
Atmosphere
Surface pressure 10-7 Pa (day)
10-10 Pa (night)
Composition Ar, He, Na, K, H,
edit : Iets wat ik ook net pas leer ... de maan heeft zelfs een heel dunne staart! Niet te zien met het blote oog.

[ Bericht 6% gewijzigd door Googolplexian op 30-08-2011 09:27:00 ]
Calm down, please!
pi_101372846
quote:
0s.gif Op maandag 29 augustus 2011 09:02 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:

[..]

Ik heb een Meade etx-70.
Kostte maar 100 euro (aanbieding) + statief. Degelijke telescoop (gemotoriseerd) met computer (1471 hemelobjecten voorgeprogrammeerd). De telescoop blijft, nadat het object gevonden is, deze met de juiste snelheid volgen. Zeker aan te raden.

http://www.meade-online.n(...)D386oCFQRO3godekX_7g

en anders moet je het hier eens vragen
Astronomie in de Achtertuin #1
Thanx man, daar heb ik zeker wat aan! ^O^
abonnement Unibet Coolblue
Forum Opties
Forumhop:
Hop naar:
(afkorting, bv 'KLB')