Hallo iedereen!
Ik vraag aan jullie advies of raad want ik weet echt niet meer wat te doen of te denken.

Het is een lange tekst dus dank bij voorbaat

2 maand geleden heeft m'n ex-vriendin het gedaan gemaakt met me. De redenen waren dat ik jaloers was, haar te veel op-eiste en ook dat ik niets meer deed in mijn leven. Ik studeerde noch werken. We zijn 3 jaar samen geweest en hebben toch een mooie relatie gehad.
Maar ik heb niet opgegeven! Ik ben nog altijd voor haar aan het gaan maar ik geef haar wel de ruimte en de tijd: ik stuur geen smsn zolang zij me niet stuurt en bel haar ook niet meer. Ik ben wel al 2 keer een 4 uurtje komen brengen om haar te steunen in haar studie periode. Daarbij ben ik ook aan mezelf beginnen werken: ik heb mn studies hernomen en ben nu ook examens aan het maken. Ook af en toe als mijn ex-vriendin me zaken zei waar ik vroeger zeker jaloers over ging zijn heb ik niet op gereageerd (-> ze wou me gelijk testen of gewoon jaloers maken).
Maar nu de laatste week was er gelijk een enorme ommekeer in de situatie. Ik had haar 3 weken niet gezien en al 5 dagen niet meer gehoord en had besloten om toch eens een taartje te brengen als 4 uurtje. Wat ik meemaakte had ik eerlijk gezegd niet verwacht: ze deed de deur open en was echt blij om me te zien, ze trok me mee naar boven om mee te eten en wou gelijk echt niet dat ik wegging. Ze deed gelijk wat ze kon om het te rekken. Op einde heeft ze mij een dikke knuffel gegeven als afscheid. Ik heb haar ook nog een cadeau'tje gegeven waar er een boodschap in stond dat ik voor wou blijven gaan -> haar reactie daarop was positief.
Dan 2 dagen later heb ik haar geholpen waarbij ze dringend nodig had, en nogmaals zag ik aan haar lichaamstaal dat ze me echt gelijk miste.
Dan de zaterdag ben ik haar een potje spaghettisaus komen brengen en weeral werd ik weer super goed ontvangen. En toen kwam de vraag: Je hoopt toch niet dat het hierdoor terug in orde kan komen? Ik antwoorde niet maar ze kon het wel uit mn lach afleiden. Ze zei zelf tegen mij: " je maakt het me echt moeilijk en zeker na al die dingen die je doet voor me. Ik heb spijt dat het zo is moeten gaan, maar waarom nog een relatie starten als het toch weer zou mislukken (volgens mij beinvloed door haar vriendinnen, bijna zeker van eigenlijk). Toen heeft ze me een knuffel gegeven van echt een minuut ze was ondertussen lichtjes aan het wenen.
Dit zijn toch mooie tekens of niet?
Dan heb ik haar die avond nog een sms gestuurd waarin ik zeg dat ik inderdaad hoop dat terug goed komt en dat ik ben verandert (samengevat). Als antwoord kreeg ik: ik zie da je bent verandert en daarmee dat ik het juist spijtig vind, maar waarom proberen als het toch gaat mislukken. Ik antwoorde erop: ik ben niet van plan om het te laten mislukken... En toen stuurde ze me echt to the point: zet je erover! besef het eens, ik ben niet verliefd. hoe meer je het me duidelijk maakt dat je nog wilt hoe meer je me wegduwt.
Een slag in mn gezicht, maar ik weet niet wat denken? Is dit een manier om haarzelf te beschermen? Maakt ze haar zelf dit wijs? Ik weet ze heeft nu examen stress enzo en invloed van vriendinnen zal er ook in zitten. Maar hoe sta ik ervoor?
Iemand die me kan helpen?