BDD

Hallo, zoals jullie misschien gezien hebben ben ik nieuw hier op Fok.
En om meteen maar met de deur in huis te vallen, ik verdenk mezelf ervan BDD te hebben..
Maar aan de andere kant denk ik dat mijn 'variant' helemaal niet zo erg is als ik bijvoorbeeld lees op sommige sites.
Dus nu zit ik met het dilemma hulp zoeken of zelf proberen wat meer zelfvertrouwen te krijgen.
Ik hoop dat er hier misschien mensen zijn die zich in mijn verhaal herkennen en me misschien wat tips kunnen geven.

Ik zal dus even wat over mij vertellen, anders kunnen jullie er nog weinig mee..

In chronologische volgorde:
*Vroeger ben ik enorm veel gepest. Ik had een lelijk gebit, waar ik uiteindelijk een beugel voor kreeg, wat men ook niet al te charmant vond. Dat vond men natuurlijk genoeg reden om me te pesten.
*Op de middelbare kreeg ik last van puistjes, en dat probeerde ik met man en macht te verminderen, maar weinig middeltjes die ik probeerde gaven effect..
*Verder heb ik altijd al last gehad van mijn kaak, ik had een overbeet vroeger en mijn mondsluiting was niet echt geweldig, hiervoor ook bij logopedist gelopen. Op mijn 16e heb ik toen een kaakoperatie ondergaan ter bevordering van mijn mondsluiting en ter bevordering van mijn uiterlijk.
*Op mijn 17e ging ik bij een dietiste lopen, niet omdat ik echt te zwaar was, maar ik walgde van me lovehandles en ik wilde gewoon gezonder eten.
*Op mijn 18e ben ik langs een plastisch chirurg geweest omdat ik nog steeds walgde van mijn kaken en eigenlijk mijn hele gezicht. Alleen die zei me dat er nik mis was met mijn kaken en datik misschien maar eens met een psycholoog moest praten.. Terwijl ik zoiets had van: ''ik ben toch niet gek? Ik ZIE toch dat het er niet goed utiziet..''
*Nu op de leeftijd van 20 jaar zit ik nog steeds te denken naar een kaakchirurg te gaan voor een second opinion.. Maar omdat niemand iets verkeerds aan mij schijnt te zien zit ik te twijfelen of ik me inderdaad niet moeten laten behandelen tegen BDD omdat al mijn klachten eigenlijk best overeen komen daarmee.. Ik ben continue bezig met hoe ik eruit zie, vergelijk mezelf constant met anderen. Als ik uitga sta ik echt onwijs lang voor de spiegel om best veel make up op te brengen en me haar goed te doen. Met aankleden ben ik alleen bezig te zorgen dat ik iets kies wat afkleed. Vaak kom ik hierdoor ook te laat.. Ik wil nooit foto's van mezelf terugzien uit angst dat ik er verschrikkelijk op sta. Ik spiegel mezelf atijd in ramen als ik ergens loop. Ik heb onderhand zelfs best veel geld gespaard voor het geval dat ik inderdaad nog ooit een ingreep wil ondergaan.. Ik ben alleen maar bezig met het idee dat ik ooit een pachtige jongedame ben. Noem het perfectionistisch of ijdel maar het beinvloed mijn hele leven.

Herkent iemand hier iets in?

Ohja sorry! Is misschien wel handig..

WAT IS BDD?

Ingebeelde lelijkheid
Ontevredenheid over het eigen uiterlijk komt veel voor. Soms schiet het echter behoorlijk door en raken mensen geobsedeerd door lichaamsdelen die zij lelijk vinden. Deskundigen schatten zelfs dat in de westerse wereld inmiddels één op de honderd mensen lijdt aan één of andere vorm van ingebeelde lelijkheid. Neem Miranda. Een mooie vrouw van 32 die denkt dat haar gezichtshuid te bleek is en vol walgelijke vlekken zit. Elke dag is zij urenlang bezig haar huid zorgvuldig te camoufleren met make-up. Ze controleert zichzelf voortdurend in de spiegel. Soms neemt ze drastische maatregelen om er goed uit te zien. Ze wast haar gezicht met chloor om de vlekken te bleken en schuurt de huid met schuursponsjes om meer kleur te krijgen. Maar wat ze ook doet, niets kan de stem in haar hoofd die zegt dat ze foeilelijk is, tot zwijgen brengen. Ook geruststellingen door de omgeving halen niets uit. Haar obsessie met haar uiterlijk verpest haar leven, en dat van haar man en kinderen. Miranda lijdt aan Body Dysmorphic Disorder,BDD, een stoornis in de lichaamsbeleving met grote gevolgen.

Kenmerken van Body Dysmorphic Disorder
Een preoccupatie met een vermeende misvorming van het lichaam of
buitensporige bezorgdheid over een lichte fysieke afwijking

De preoccupatie leidt onmiskenbaar tot ongemak of hinder in
sociale, beroepsmatige of andere gebieden van iemands functioneren

De preoccupatie is niet toe te schrijven aan een andere stoornis
zoals bijvoorbeeld anorexia nervosa of hypochondrie

De ontevredenheid over het uiterlijk, waar ieder mens bij tijd en wijle weleens mee kampt, is bij haar doorgeschoten en heeft zich gefixeerd op haar gezichtshuid. Ze is er in de loop van haar leven zo door geobsedeerd geraakt, dat ze aan niets anders meer kan denken en vrijwel nergens anders meer aan toe komt. Haar hele bestaan draait om dit ingebeelde probleem van een lelijke huid die haar in haar eigen ogen zo afstotelijk maakt dat ze zich nauwelijks meer ergens durft te vertonen.

Dit is een voorbeeld die ik van de site: http://bdd-info.nl/ heb gehaald.

Om nog even aan te vullen:

Ingebeeld
Volgens Theo Bouman, als klinisch psycholoog verbonden aan de Rijksuniversiteit Groningen en gespecialiseerd in dit probleem, komt een stoornis van de lichaamsbeleving meer voor dan we denken. Sommige buitenlandse deskundigen schatten zelfs dat in de westerse wereld inmiddels een op de honderd mensen lijdt aan een vorm van ingebeelde lelijkheid. Die mensen vinden hun neus, huid, oren, rug, billen, penis, schaamlippen of welk lichaamsdeel dan ook, weerzinwekkend. Dat aantal verwondert hem niet, aangezien het uiterlijk een steeds belangrijker rol begint te spelen in de (zelf)waardering van mensen.'We worden overspoeld met gemanipuleerde beelden van mensen met een perfect uiterlijk. Als we onszelf met hen vergelijken, en die neiging hebben we nu eenmaal, dan valt het eigen lichaam meestal tegen,' zegt Bouman. 'Bovendien krijgen we via de media voortdurend te horen dat we met zepen en lotions, diëten en fitness, plastische chirurgie en liposuctie ons uiterlijk kunnen – en eigenlijk moeten – verbeteren. Doen we dat niet, dan zijn we maatschappelijke paria's, losers.'

Obsessie
Waarom onvrede met het uiterlijk bij sommige mensen doorschiet naar een obsessie, is nog niet helemaal duidelijk. Bouman vermoedt dat bij BDD-patiënten al op jonge leeftijd een negatief beeld van hun lichaam is ontstaan, dat vervolgens in de puberteit verandert in aversie en uiteindelijk in afkeer. Dat negatieve beeld kan veroorzaakt zijn door kindermishandeling en seksueel misbruik, maar ook door aanhoudende minachting en pesterijen van klasgenoten, broers en zussen. Sommige patiënten kunnen zich tientallen jaren later nog de grievende opmerkingen herinneren. Verder hebben BDD-patiënten opvallend weinig andere zaken waaraan zij zelfvertrouwen en zelfwaardering ontlenen. Hun lichaam bepaalt dus in hoge mate hun zelfbeeld. Als het niet voldoet aan hun eigen norm, dan kan dat zo’n probleem worden dat de patiënt gaat walgen van zichzelf, zich niet meer aan anderen durft te vertonen, allerlei obsessieve en compulsieve doe- en denkrituelen ontwikkelt om het nare gevoel te bezweren, sociaal geïsoleerd raakt, depressief wordt en uiteindelijk zelfs zelfmoordneigingen krijgt.

Neerwaartse spiraal
Het ergste van alles is dat BDD-patiënten gedurende deze neerwaartse spiraal de kern van het probleem zo lang mogelijk proberen te verhullen. Ze gaan wel naar de dokter of psychotherapeut, maar zeggen dan dat ze zo moe, nerveus of depressief zijn en meer niet. Het gevolg is dat ze een behandeling krijgen die de plank misslaat en hun probleem niet oplost. De angst om voor de waarheid uit te komen, verbaast Bouman niet: 'Het is voor een BDD-patiënt verschrikkelijk moeilijk om aan te geven dat alles eigenlijk draait om zijn afkeer van een eigen lichaamsdeel. Want daarmee geeft hij zichzelf bijna letterlijk bloot en doet het laatste wat hij eigenlijk wil, namelijk de aandacht van een ander vestigen op dat lichaamsdeel.' Toch moet de waarheid boven tafel komen, wil behandeling enige kans van slagen hebben. De aanpak van BDD staat nog in de kinderschoenen, omdat de stoornis pas de laatste vijftien jaar wordt erkend als een afzonderlijke kwaal en niet als een symptoom van iets anders. Volgens Theo Bouman zijn BDD-patiënten waarschijnlijk niet helemaal te genezen. Maar de stoornis kan wel met behulp van verschillende vormen van psychotherapie worden teruggebracht tot een probleem waarmee te leven valt. De patiënt kan leren zijn negatieve denkpatroon om te buigen en af te breken, zijn bezwerende rituelen af te bouwen, zijn vertekende beeld van zichzelf meer waarheidsgetrouw te maken en het beeld bij te stellen dat hij denkt dat medemensen van hem hebben. Bovenal kan een patiënt met behulp van therapie leren minder belang te hechten aan het lichamelijke en meer zelfwaardering te putten uit andere mooie, goede en sterke eigenschappen. Hoe eerder dat gebeurt, hoe beter.

quote:

Op woensdag 22 juni 2011 11:29 schreef Jesse_ het volgende:
Weet je zeker dat het ingebeeld is?

Nee dat weet ik niet zeker. Ik vind zelf van niet namelijk. Maar aangezien andere niks lelijks of raars aan mij lijken te zien en een plastisch chirurg mij doorverwijst naar een psycholoog twijfel ik er nu aan. Het is ook met vlagen, de ene keer walg ik echt van mezelf, de andere keer denk ik dat ik er nog wel mee door kan.

quote:

Op woensdag 22 juni 2011 11:29 schreef seasushi het volgende:
Hmmmmm samenvatting is misschien ook wel voldoende...

Maar verder, nee, ik ken het niet. Hoort de onzekerheid ook niet gewoon wat bij je leeftijd?

Ik ben onderhand 20, en misschien hoort onzekerheid wel bij die leeftijd, maar ik ben er echt 24/7 mee bezig..

quote:

Op woensdag 22 juni 2011 11:31 schreef stefanhaan het volgende:
TS is nog gewoon maagd, en al haar vriendinnen niet meer en denkt dus dat ze lelijk is

Ik ben geen maagd meer, heb 3 goede relaties gehad. En ik heb paar vriendinnen die nog wel maagd zijn maar echt niet lelijk zijn hoor.

quote:

Op woensdag 22 juni 2011 11:32 schreef KirovAir het volgende:
In dit geval zouden foto's misschien wel helpen. Wij kunnen er anders vrij weinig over zeggen. (Mocht je foto's posten, misschien handig om delen af te schermen ivbm privacy)
Voor mijn gevoel lijk je vooral nogal onzeker door pesterijen van vroeger, maar ik weet dan ook niet hoe je kaak er nu uit ziet.

Ik ga geen foto's plaatsen, ik ben juist op dit forum gekomen om anoniem te blijven want in real-life durf ik niet eens te zeggen tegen vriendinnen dat ik zo over mezelf denk. Schaam me ervoor.

Ik ben ook bang dat als ik naar een pro ga om erover te praten dat ze daar misschien denken:
''wat komt die hier doen, die is gewoon echt lelijk, niet ingebeeld.''

quote:

Op woensdag 22 juni 2011 11:51 schreef HostiMeister het volgende:
Dit is geen BDD, dit is aanstelleritis. Iedereen ziet zijn eigen imperfecties. Verschil is dat de meeste mensen denken tja, fuck it, goed genoeg, jij niet. Gewoon blij zijn met wat je hebt en niet zo janken

Plus je bent pas twintig joh, piepjong enzo.

Tjaa, maar het weerhoud me er wel van sommige dingen te doen, soms wil ik gewoon echt de deur niet uit en voel me ik me echt depressief. Me ouders wilden me ook een keer naar de dokter sturen vanwege m'n depressieve buien.

En dan kun je iedereen die BDD heeft wel een aansteller noemen omdat ze maar blij moeten zijn met wie ze zijn.

quote:

Op woensdag 22 juni 2011 11:54 schreef TheHolyTiamat het volgende:

[..]

BDD lijkt op aanstelleritis, het is gewoon een vertekend beeld van jezelf en die mensen gaan vaak eindeloos sleutelen aan zichzelf.

Mensen verwarren het met heel ijdel zijn..

quote:

Op woensdag 22 juni 2011 12:03 schreef HostiMeister het volgende:

[..]

Als jij het niet zeker weet en er niet mee naar de docter wil wordt het natuurlijk uiteindelijk een self fulfilling prophecy. Je gaat het je aanpraten waardoor het uiteindelijk wel waar wordt. Iedereen is wel eens depressief. Zeker rond jouw leeftijd, dan ben je gewoon ontzettend onzeker, doe je niets aan.

Maaaaar, ga dan naar de psycholoog, die kan je vertellen of je gewoon net als de rest van ons bent, of daadwerkelijk bdd hebt.

Ik denk dat ik dat ook wel ga doen, naar een psycholoog, ik moet alleen die stap durven nemen.

Ik las weekje terug ook iets over een vrouw die het ook had en pas in behandeling ging op haar 40ste, omdat ze steeds zichzelf aanpraatte dat ze het zelf wel kon oplossen of dat het alleen maar onzekerheid was. Vervolgens kwam ze in een neerwaardse spiraal. Zo wil ik niet zijn op mijn 40ste, ik wil eigenlijk zorgen dat ik weer eens tevreden kan zijn over mezelf en dan nog van me jonge jaren genieten. (Klinkt lekker dramatisch als ik het zo terug lees.. )

Ik wil wel even zeggen dat ik het mezelf niet aanpraat, ik las er was over op internet en ik herkende mezelf er enorm in. Ik heb het denk altijd al gehad alleen heeft 't beessie nu een naampie.