R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
In 2010 heb ik met succes m'n middelbare schooldiploma behaald en heb besloten een jaar te werken, lekker sparen voor de toekomst en wat werkervaring opdoen. Eveneens wist ik niet wat voor vervolgopleiding wou gaan doen en daarom was dit jaartje ideaal om beter te oriënteren.
In dit jaar is er veel gebeurd. Ik had een intieme relatie, zeer zware klappen in die relatie meegemaakt en uiteindelijk liep het op de klippen. Verder heb ik een baan gekregen en weer kwijtgeraakt, een nieuwe baan gekregen (waar ik nu nog werk), ben ik mijn hond verloren en financieel ben ik altijd onzeker, ookal heb ik vast en zeker genoeg geld voor de komende jaren.
Er is het laatste (school)jaar, waarin ik dus niet naar school ging, veel gebeurd en m'n leven is daardoor vrij veel veranderd.
Verder weet ik nu dus wat voor opleiding ik wil gaan doen en die ligt in Den Bosch (momenteel wonende in Landgraaf, Limburg). Ik moet daarom op kamers gaan, want op en neer reizen van huis naar school wordt me teveel.
Intussen heb ik een kamer toegewezen gekregen alwaar ik tussen juli en augustus intrek.
Echter zit het me toch een beetje dwars, ik word er nerveus van...
M'n hele leven is/gaat op korte tijd behoorlijk veranderen. Ik vertrek uit m'n ouderlijk huis, ga naar een regio waar ik nauwelijks iemand ken. Zal daar school, werk, vrienden enz moeten volgen/krijgen. Ben m'n vriendin, hond en oude baan kwijtgeraakt.
Ook ben ik bang dat ik mijn contacten met hier zal kwijtraken; m'n vrienden, contact met ouders dat minder wordt enz...
Ik heb echt het gevoel dat ik zometeen echt alleen ben en terug ga verlangen naar een oudere en vertrouwde periode.
Is dit een bekend gevoel voor mensen die weg gaan uit een vertrouwde regio of andere ingrijpende dingen in hun leven meemaakt zoals ik? Er ligt een constante last op m'n schouders, want het gaat binnenkort allemaal gebeuren. Moet nog meubels bij elkaar zoeken, instanties bellen, brieven opsturen enz.
Het hoort er natuurlijk allemaal bij, maar waar ik me gelukkig om zou moeten voelen, bezorgd me toch een vaag gevoel...
Ervaringen en tips zijn welkom.
In dit jaar is er veel gebeurd. Ik had een intieme relatie, zeer zware klappen in die relatie meegemaakt en uiteindelijk liep het op de klippen. Verder heb ik een baan gekregen en weer kwijtgeraakt, een nieuwe baan gekregen (waar ik nu nog werk), ben ik mijn hond verloren en financieel ben ik altijd onzeker, ookal heb ik vast en zeker genoeg geld voor de komende jaren.
Er is het laatste (school)jaar, waarin ik dus niet naar school ging, veel gebeurd en m'n leven is daardoor vrij veel veranderd.
Verder weet ik nu dus wat voor opleiding ik wil gaan doen en die ligt in Den Bosch (momenteel wonende in Landgraaf, Limburg). Ik moet daarom op kamers gaan, want op en neer reizen van huis naar school wordt me teveel.
Intussen heb ik een kamer toegewezen gekregen alwaar ik tussen juli en augustus intrek.
Echter zit het me toch een beetje dwars, ik word er nerveus van...
M'n hele leven is/gaat op korte tijd behoorlijk veranderen. Ik vertrek uit m'n ouderlijk huis, ga naar een regio waar ik nauwelijks iemand ken. Zal daar school, werk, vrienden enz moeten volgen/krijgen. Ben m'n vriendin, hond en oude baan kwijtgeraakt.
Ook ben ik bang dat ik mijn contacten met hier zal kwijtraken; m'n vrienden, contact met ouders dat minder wordt enz...
Ik heb echt het gevoel dat ik zometeen echt alleen ben en terug ga verlangen naar een oudere en vertrouwde periode.
Is dit een bekend gevoel voor mensen die weg gaan uit een vertrouwde regio of andere ingrijpende dingen in hun leven meemaakt zoals ik? Er ligt een constante last op m'n schouders, want het gaat binnenkort allemaal gebeuren. Moet nog meubels bij elkaar zoeken, instanties bellen, brieven opsturen enz.
Het hoort er natuurlijk allemaal bij, maar waar ik me gelukkig om zou moeten voelen, bezorgd me toch een vaag gevoel...
Ervaringen en tips zijn welkom.
Cuz I'm Mr. Brightside
Gast, je komt net van de middelbare school af. Je klinkt nu alsof je een veertiger bent met heel veel levenservaring. Ik zou zeggen: neem het niet zo zwaar, wees niet zo onzeker laat het over je heen komen; zelfstandig worden is alleen maar een verrijking voor je leven.quote:In dit jaar is er veel gebeurd. Ik had een intieme relatie, zeer zware klappen in die relatie meegemaakt en uiteindelijk liep het op de klippen. Verder heb ik een baan gekregen en weer kwijtgeraakt, een nieuwe baan gekregen (waar ik nu nog werk), ben ik mijn hond verloren en financieel ben ik altijd onzeker, ookal heb ik vast en zeker genoeg geld voor de komende jaren.
“Everyone wants to live at the expense of the state. They forget that the state lives at the expense of everyone.” ― Frédéric Bastiat
Ja in het begin toen ik van ouders wegging en op mezelf wonen was het even wennen. Niemand meer die voor je koopt moet het allemaal zelf doen de verhuizing maar ik ben gauw in het dorpje ingeburgerd juist door er dingen te doen en in het uitgaansleven in te gaan en eigenlijk zou ik niet meer weg willen.
quote:
Op 
!OT: ook zijn mijn ouders eind 2009 van elkaar gescheiden waardoor mijn pa uit huis ging. Gelukkig bleef het contact tussen hen goed.
De afgelopen maanden hebben m'n ouders besloten dat mijn vader terug hier komt wonen en mijn moeder naar een appartement is verhuisd, gelukkig hier niet zo ver vandaan. Ook weer wat veranderingen die toch wel impact hebben...
Cuz I'm Mr. Brightside
Volgens mij komt dit wel vaker voor.
Nieuwe omgeving, nieuwe mensen ... de mens is toch een gewoontedier.
Nieuwe omgeving, nieuwe mensen ... de mens is toch een gewoontedier.
There's a lesson that you always have to learn
Through the consequence of fire comes the burn
Through the consequence of fire comes the burn
Nu ik het stukje teruglees begrijp ik wat je bedoeld, maar het heeft er wel goed ingehakt, daar hoef je geen 40+er voor te zijn, met m'n 21e kun je zulke dingen net zo hard aanvoelen.quote:Op zondag 19 juni 2011 19:35 schreef teknomist het volgende:
[..]
Gast, je komt net van de middelbare school af. Je klinkt nu alsof je een veertiger bent met heel veel levenservaring. Ik zou zeggen: neem het niet zo zwaar, wees niet zo onzeker laat het over je heen komen; zelfstandig worden is alleen maar een verrijking voor je leven.
(hoge leeftijd om mijn middelbare schooldiploma te halen ja, omdat vmbo -> 1 jaar mbo -> havo -> jaar werken)
Cuz I'm Mr. Brightside
Neo, bekijk het zo. Je bent in 5 minuten bij de Brabant Hallen om naar Masters te gaan.
Nooit meer een tering eind heen of terug!
Nooit meer een tering eind heen of terug!
Op maandag 20 januari 2014 14:20 schreef BozeHaas het volgende:
Ik ken porsche1 alleen als een doorwinterde Braddie-basher eigenlijks.
Ik ken porsche1 alleen als een doorwinterde Braddie-basher eigenlijks.
Gezonde kriebels die je veel te zwaar tot de door laat dringen. Het is niet meer dan normaal dat het spannend is om in een geheel nieuwe omgeving een 'nieuw leven' te starten. Waarschijnlijk heb je over een jaar van nu een enorm leuke nieuwe vriendengroep, nieuwe werk, een leuke opleiding en ga je ook af en toe een weekend terug naar je ouders.
Maak je niet zo druk. Kijk er naar uit in plaats van er tegenop!
Maak je niet zo druk. Kijk er naar uit in plaats van er tegenop!
"In case of dissension, never dare to judge till you've heard the other side."
Zie het als een spannende uitdaging. Ik heb er voornamelijk van genoten uit huis te gaan: vrijheid, zelfstandigheid, minder sociale controle van ouders e.d. Maar investeer wel daar in sociale contacten anders val je wel snel in een zwart gat. (Been there, done that, wel van geleerd.)quote:Op zondag 19 juni 2011 19:38 schreef Neo-Mullen het volgende:
[..]
Nu ik het stukje teruglees begrijp ik wat je bedoeld, maar het heeft er wel goed ingehakt, daar hoef je geen 40+er voor te zijn, met m'n 21e kun je zulke dingen net zo hard aanvoelen.
(hoge leeftijd om mijn middelbare schooldiploma te halen ja, omdat vmbo -> 1 jaar mbo -> havo -> jaar werken)
21 jaar schijnt trouwens pedagogisch gezien de meest ideale leeftijd te zijn om uit huis te gaan.
“Everyone wants to live at the expense of the state. They forget that the state lives at the expense of everyone.” ― Frédéric Bastiat
TS doet eerder het omgekeerde.quote:
Stel in elk geval niet te hoge verwachtingen van je nieuwe leven.
“Everyone wants to live at the expense of the state. They forget that the state lives at the expense of everyone.” ― Frédéric Bastiat
Het klinkt heel tegenstrijdig, maar ik ga HBO bestuurskunde studeren... een opleiding waarin je er juist vaak alleen voor staat. Zeker als ik straks zou besluiten om de politiek in te gaan.quote:
Cuz I'm Mr. Brightside
Dat klinkt inderdaaad tegenstrijdig, HBO en studerenquote:
[..]
Het klinkt heel tegenstrijdig, maar ik ga HBO bestuurskunde studeren... een opleiding waarin je er juist vaak alleen voor staat. Zeker als ik straks zou besluiten om de politiek in te gaan.
Beneath the gold, bitter steel
Maak je niet zo druk, iedereen vindt het spannend. Maar, guess what: Zulke ervaringen horen bij het leven. Beter dat je het nu op deze leeftijd al mee maakt en er aan gewend raakt, dan op een oudere leeftijd en dat zo'n grote 'shock' je hele net georganiseerde leven door de war schopt.
Ik zie het zo; een mens heeft vijf gebieden in zijn leven: wonen, vrienden, familie, relatie en werk. Als jij er meer dan twee niet op orde hebt, dan staat je redelijk wat stress te wachten.
Wat kun je daar aan doen:
- accepteer dat het even stressen wordt
- zeg afspraken af, als je het te druk krijgt, en start voorlopig geen nieuwe projecten
- zorgen dat tenminste 1 van de gebieden op orde komt (bijv. doe de verhuizing op 1 dag, en maak het meteen je 'eigen' huisje) en dat doe je eigenlijk al, want de kamer is al geregeld
- zorg ervoor dat je je rust krijgt op andere gebieden (bijv. zorg ervoor dat je in het weekend lekker kan chillen met je familie en oude vrienden)
Qua vriendenkring komt het wel goed, hoor. Je zit in een klas met lui die allemaal hetzelfde probleem hebben.
Ook qua contact met vrienden en ouders valt het echt wel mee. Je gaat lekker vrijdagavond naar huis en zondagavond pas weer terug. Je hebt het hele weekend daarvoor.
Wat kun je daar aan doen:
- accepteer dat het even stressen wordt
- zeg afspraken af, als je het te druk krijgt, en start voorlopig geen nieuwe projecten
- zorgen dat tenminste 1 van de gebieden op orde komt (bijv. doe de verhuizing op 1 dag, en maak het meteen je 'eigen' huisje) en dat doe je eigenlijk al, want de kamer is al geregeld
- zorg ervoor dat je je rust krijgt op andere gebieden (bijv. zorg ervoor dat je in het weekend lekker kan chillen met je familie en oude vrienden)
Qua vriendenkring komt het wel goed, hoor. Je zit in een klas met lui die allemaal hetzelfde probleem hebben.
Ook qua contact met vrienden en ouders valt het echt wel mee. Je gaat lekker vrijdagavond naar huis en zondagavond pas weer terug. Je hebt het hele weekend daarvoor.
Tout comprendre ce n'est pas tout pardonner.
Je vat alles zo zwaar op, lijkt alleen maar te kijken naar de negatieve impact die dingen hebben. Hoe je nu Bestuurskunde ook weer omschrijft als een studie waarbij je "er juist vaak alleen voor staat" 
Ik denk dat je misschien in plaats van zo veel te reflecteren over alles wat je overkomt eens aan wat zelfreflectie moet gaan doen. Je hebt nu heel erg een houding van: geen wonder dat ik me naar voel want al deze nare dingen zijn mij overkomen [opsomming] en nu ook nog [tweede opsomming].
Kijk eens naar jezelf en zie in dat het ook deels bij jou ligt. Dat je (door oorzaken, dat betwijfelt niemand) nu wel erg negatief ingesteld bent, en probeer dáár wat aan te doen. Immers deze dingen moeten nu eenmaal gebeuren, je moet verder en aan je toekomst gaan werken. Bijna iedere student moet daarvoor nieuwe contacten leggen, baantjes zoeken en geld rondbreien. Verschil tussen een gelukkige student en een ongelukkige student is de houding die ze daarbij aannemen. Je situatie is absoluut niet uniek en ja, heel veel studenten maken een moeilijke periode door waarin ze zich eenzaam voelen of onzeker of alletwee.
Punt is dat je een aanvalsplan moet maken hoe jij dat gaat overwinnen, in plaats van een soort slachtofferhulp zoeken. Je moet die omslag zien te maken in jezelf.
Ik denk dat je misschien in plaats van zo veel te reflecteren over alles wat je overkomt eens aan wat zelfreflectie moet gaan doen. Je hebt nu heel erg een houding van: geen wonder dat ik me naar voel want al deze nare dingen zijn mij overkomen [opsomming] en nu ook nog [tweede opsomming].
Kijk eens naar jezelf en zie in dat het ook deels bij jou ligt. Dat je (door oorzaken, dat betwijfelt niemand) nu wel erg negatief ingesteld bent, en probeer dáár wat aan te doen. Immers deze dingen moeten nu eenmaal gebeuren, je moet verder en aan je toekomst gaan werken. Bijna iedere student moet daarvoor nieuwe contacten leggen, baantjes zoeken en geld rondbreien. Verschil tussen een gelukkige student en een ongelukkige student is de houding die ze daarbij aannemen. Je situatie is absoluut niet uniek en ja, heel veel studenten maken een moeilijke periode door waarin ze zich eenzaam voelen of onzeker of alletwee.
Punt is dat je een aanvalsplan moet maken hoe jij dat gaat overwinnen, in plaats van een soort slachtofferhulp zoeken. Je moet die omslag zien te maken in jezelf.
Zo zeg... beetje jammer dit want ik voel me een beetje aangevallen. Ik kruip niet in een slachtoffer rol en wil niet laten zien hoe 'zielig' ik ben.quote:
Je vat alles zo zwaar op, lijkt alleen maar te kijken naar de negatieve impact die dingen hebben. Hoe je nu Bestuurskunde ook weer omschrijft als een studie waarbij je "er juist vaak alleen voor staat"
Ik denk dat je misschien in plaats van zo veel te reflecteren over alles wat je overkomt eens aan wat zelfreflectie moet gaan doen. Je hebt nu heel erg een houding van: geen wonder dat ik me naar voel want al deze nare dingen zijn mij overkomen [opsomming] en nu ook nog [tweede opsomming].
Kijk eens naar jezelf en zie in dat het ook deels bij jou ligt. Dat je (door oorzaken, dat betwijfelt niemand) nu wel erg negatief ingesteld bent, en probeer dáár wat aan te doen. Immers deze dingen moeten nu eenmaal gebeuren, je moet verder en aan je toekomst gaan werken. Bijna iedere student moet daarvoor nieuwe contacten leggen, baantjes zoeken en geld rondbreien. Verschil tussen een gelukkige student en een ongelukkige student is de houding die ze daarbij aannemen. Je situatie is absoluut niet uniek en ja, heel veel studenten maken een moeilijke periode door waarin ze zich eenzaam voelen of onzeker of alletwee.
Punt is dat je een aanvalsplan moet maken hoe jij dat gaat overwinnen, in plaats van een soort slachtofferhulp zoeken. Je moet die omslag zien te maken in jezelf.
Het enige wat ik met dit topic wil bereiken is vertellen welke veranderingen de laatste 2 jaar hebben plaatsgevonden, en welke veranderingen plaats gaan vinden en dat ik daar lichtelijk onzeker over ben en bang ben mijn bekende vrienden enzo kwijt te raken. Mijn 'oude'/huidige leven is erg fijn (ondanks de minder leuke dingen die ik meemaak) en mijn nieuwe leven zal even afwachten worden.
Verder vraag ik naar ervaringen en het gevoel van andere (oud)studenten die ook deze stap hebben gemaakt en misschien hetzelfde hebben gevoeld als ik en mij daardoor tips konden geven.
Dat ik een aanvalsplan moet maken over hoe ik dat nieuwe leven in ga, ben ik wel met je eens.
Cuz I'm Mr. Brightside
Je moet wat komen gaat zien als een aanvulling op je oude/huidige leven... En niet zo zeer denken dat al het andere minder wordt. Ook al zou je thuis blijven wonen door de weeks gaat er veel tijd naar je studie.. En dat snappen je huidige vrienden echt wel.. Het is goed timemanagen en dan krijg je echt wel tijd voor hun vrij..quote:
[..]
Zo zeg... beetje jammer dit want ik voel me een beetje aangevallen. Ik kruip niet in een slachtoffer rol en wil niet laten zien hoe 'zielig' ik ben.
Het enige wat ik met dit topic wil bereiken is vertellen welke veranderingen de laatste 2 jaar hebben plaatsgevonden, en welke veranderingen plaats gaan vinden en dat ik daar lichtelijk onzeker over ben en bang ben mijn bekende vrienden enzo kwijt te raken. Mijn 'oude'/huidige leven is erg fijn (ondanks de minder leuke dingen die ik meemaak) en mijn nieuwe leven zal even afwachten worden.
Verder vraag ik naar ervaringen en het gevoel van andere (oud)studenten die ook deze stap hebben gemaakt en misschien hetzelfde hebben gevoeld als ik en mij daardoor tips konden geven.
Dat ik een aanvalsplan moet maken over hoe ik dat nieuwe leven in ga, ben ik wel met je eens.
Probeer het een positieve draai te geven, wie weet wat het je allemaal wel niet gaat brengen..
Ik snap dat het "eng" is.. Dat had ik ook toen ik stopte met mijn opleiding en ging werken, maar het is ook weer een uitdaging, een nieuwe fase vol nieuwe kansen..
Je kunt tegenwoordig zoveel worden, dat ik maar gewoon blijf wie ik ben.
Dat je je aangevallen voelt is een onderdeel van je defensieve, negatieve houding. Het is goedbedoeld advies van iemand die in een vergelijkbare, zelfs veel ernstiger situatie heeft gezeten. Als je geen advies wil, moet je hier niet postenquote:
Zo zeg... beetje jammer dit want ik voel me een beetje aangevallen. Ik kruip niet in een slachtoffer rol en wil niet laten zien hoe 'zielig' ik ben.
ik geef je exact waar je om vraagt, ook al had je misschien concretere adviezen in gedachten. Maar je lijkt me slim genoeg om zelf te bedenken dat je als student nieuwe mensen kunt ontmoeten bij een studentenvereniging en meer van dat soort praktisch advies. Dat heb je toch niet nodig?
Zie het als een nieuwe start waarbij je je problemen achter je laat en hoogstwaarschijnlijk denk je dan over een half jaartje 'Waar maakte ik me toen zo druk om?' Sta gewoon open voor nieuwe ervaringen en doe je best om er iets leuks van te maken dan gebeurt het in 9 van de 10 gevallen allemaal vanzelf.
Dat jij het nogal cru bracht wil niet zeggen dat ik een negatieve houding hebquote:
[..]
Dat je je aangevallen voelt is een onderdeel van je defensieve, negatieve houding. Het is goedbedoeld advies van iemand die in een vergelijkbare, zelfs veel ernstiger situatie heeft gezeten. Als je geen advies wil, moet je hier niet posten
Jij haalde er gewoon dingen bij waar nooit sprake van is geweest.Aan de ene kant geloof ik dat zonder meer, maar die onzekerheid blijft me ergens toch bezighouden.quote:
Zie het als een nieuwe start waarbij je je problemen achter je laat en hoogstwaarschijnlijk denk je dan over een half jaartje 'Waar maakte ik me toen zo druk om?' Sta gewoon open voor nieuwe ervaringen en doe je best om er iets leuks van te maken dan gebeurt het in 9 van de 10 gevallen allemaal vanzelf.
Maargoed, we gaan het zien in een paar maanden
Het scheelt in ieder geval dat ik superleuke huisgenoten heb!
Cuz I'm Mr. Brightside
Ok zonnestraaltje.quote:
Dat jij het nogal cru bracht wil niet zeggen dat ik een negatieve houding heb
Ik kan best begrijpen dat je het misschien een beetje ''eng'' vindt dat je leven na de zomervakantie helemaal gaat veranderen, en je misschien voorgoed je oude leven achter je gaat laten...
En of het een goede beslissing zal zijn is natuurlijk alleen achteraf te zeggen.... Het heeft er denk ik ook mee te maken met hoe je je nu voelt en hoe tevreden je nu bent over je huidige leven...
Zelf vind ik opleiding belangrijk, maar mijn familie / vrienden, mensen uit de omgeving die ik al mijn hele leven ken vind ik ook heel belangrijk... Ik zou het er ook absoluut niet ervoor over hebben om net die ene speciale opleiding in Maastricht te gaan volgen terwijl ik een opleiding die enigszinds dezelfde richting in is, ook gewoon in Amsterdam kan volgen...
Kennelijk heb jij wel de drang om het compleet over een andere boeg te gooien en dat vind ik best knap dat je het aandurft...
Over het contact met je oude vrienden, dat is iets waarin je een afweging moet gaan maken denk ik... Als je echt goed contact met je oude vrienden/ kennissen wilt houden dan zul je daar ook in moeten blijven investeren en dat wordt best lastig als je bijvoorbeeld eens in de maand een keer een weekend naar huis gaat...
Aan de andere kant is het ook lastig om in je nieuwe woonplaats contacten op te doen als je elke halve week terug naar het ouderlijk huis gaat... Daar zul je een tussenweg in moeten vinden denk ik
Kom zelf ook uit een vrij hecht dorp, en ben zelf al 3 jaar van de middelbare school af. Meeste leeftijdsgenoten ken ik al mn hele leven, maar na het slagen heeft een enkeling er ook voor gekozen om in Groningen te gaan studeren oid... Nu 3 jaar later kan ik zeggen dat die mensen helemaal zijn verveemd van alle mensen waar ze hun hele leven mee omgingen, heb ze misschien nog 2, 3 keer gezien...
Enerzijds eng, anderzijds ook spannend om een heel nieuw leven te beginnen..
En of het een goede beslissing zal zijn is natuurlijk alleen achteraf te zeggen.... Het heeft er denk ik ook mee te maken met hoe je je nu voelt en hoe tevreden je nu bent over je huidige leven...
Zelf vind ik opleiding belangrijk, maar mijn familie / vrienden, mensen uit de omgeving die ik al mijn hele leven ken vind ik ook heel belangrijk... Ik zou het er ook absoluut niet ervoor over hebben om net die ene speciale opleiding in Maastricht te gaan volgen terwijl ik een opleiding die enigszinds dezelfde richting in is, ook gewoon in Amsterdam kan volgen...
Kennelijk heb jij wel de drang om het compleet over een andere boeg te gooien en dat vind ik best knap dat je het aandurft...
Over het contact met je oude vrienden, dat is iets waarin je een afweging moet gaan maken denk ik... Als je echt goed contact met je oude vrienden/ kennissen wilt houden dan zul je daar ook in moeten blijven investeren en dat wordt best lastig als je bijvoorbeeld eens in de maand een keer een weekend naar huis gaat...
Aan de andere kant is het ook lastig om in je nieuwe woonplaats contacten op te doen als je elke halve week terug naar het ouderlijk huis gaat... Daar zul je een tussenweg in moeten vinden denk ik
Kom zelf ook uit een vrij hecht dorp, en ben zelf al 3 jaar van de middelbare school af. Meeste leeftijdsgenoten ken ik al mn hele leven, maar na het slagen heeft een enkeling er ook voor gekozen om in Groningen te gaan studeren oid... Nu 3 jaar later kan ik zeggen dat die mensen helemaal zijn verveemd van alle mensen waar ze hun hele leven mee omgingen, heb ze misschien nog 2, 3 keer gezien...
Enerzijds eng, anderzijds ook spannend om een heel nieuw leven te beginnen..
Als je er nog niet klaar voor bent dan stel je het toch een jaartje uit. Uit huis gaan en een nieuw leven opbouwen is ook leuk want je start opnieuw. Je kan precies kiezen waar jij uit wilt gaan en met wat voor soort mensen je bevriend wilt raken.
|
|
