Hoi.
Ik ben een jongen, 20. Ik ken een jongen van 18.
We hebben vijf weken met elkaar gedatet. Dat was super. Hij overspoelde mij met smsjes, whatsapps en ook in het 'echte leven' verklaarde hij mij de liefde. ik was zijn alles. de ware. we zouden voor altijd samenblijven. hij zag het helemaal zitten.
ik niet. in tegenstelling tot hem, ben ik pas net 'actief' in de gayscene. ik wilde vrij zijn. ik reageerde ook altijd koel en afstandelijk, beantwoordde zijn liefde ook niet. toch bleef hij volhouden. na een zoveelste ruzie (we hadden altijd gedoe over elkaar vertrouwen), besloten we ermee te stoppen. het werkte gewoon niet. hoewel we nooit een relatie hadden, trok hij het niet meer. en ik was hem zat. Die nacht zoende ik met heel veel andere jongens op een avond. ik heb zelfs een jongen gepijpt. De volgende ochtend had hij echter spijt gekregen en wilde hij het weer proberen, totdat hij hoorde wat er gebeurd was..
hij was kapot toen hij dit hoorde. hij voelde zich vernederd. kon er dagen niet van slapen. was kotsmisselijk. ik had alles kapot gemaakt. pas toen realiseerde ik me hoe graag ik hem wilde. wat ik gedaan had. wat voor een zak ik ben.
vervolgens braken er drie rare weken aan. dan wilde hij weer afspreken, maar zei ik dat ik dat niet wilde. dan wilde ik weer afspreken, zag hij dat niet zitten, omdat ik had aangegeven klaar met hem te zijn. in de tussentijd leerde hij een jongen kennen met uitgaan. zoenen deden ze echter niet, want dan had "mijn ex" het gevoel mij definitief kwijt te raken, ofzo. Hij kon het iig niet aan en heeft die jongen toen afgewezen. DACHT ik..
uiteindelijk toch afgesproken en het proberen uit te praten. dat werkte niet helemaal. hij was boos, maar ik had het gevoel dat de liefde er nog wel was. toch reageerde hij zo fel, en haatdragend (het was de eerste keer dat we elkaar zagen na het 'vreemdgaan), dat ik niet dacht dat het ooit nog goed zou komen. tot mijn grote verbazing smste hij diezelfde avond nog, en kwam er een leuk smscontact op gang. sterker nog: we zouden zelfs weer samen op stap gaan.
we zouden dat weekend (een dag later!!) weer gaan afspreken. tot mijn grote verbazing kwam hij echter opdagen met een jongen, zijn nieuwe vriend. ik vond het kut. negeerde ze allebei. om te laten zien dat het me niet boeide, zoende ik voor zijn neus met een andere jongen. zijn gezicht verkrampte en hij kwam meteen naar me toe met een kutopmerking erover. een negatieve opmerking over die jongen. de rest van de avond hebben we niet meer met elkaar gepraat. hij probeerde het wel, maar ik negeerde hem gewoon en keek hem vol haat aan. ik verachtte hem.
een dag later hoorde ik dat ze een relatie hadden. nu staat zijn facebook vol met teksten over die jongen. maar zoals maandag begint hij wel weer een msngesprek met mij, en stuurt hij liedjes over de liefde naar mij. daarnaast zegt hij dat ik gewoon haatdragend doe, omdat ik hem terug zou willen. dat denkt hij. ik heb gezegd dat dat niet zo is, dat ik het een loser vind. voor de rest doen we gewoon leuk tegen elkaar. hij vroeg meteen wie die jongen was met ik gezoend had, of het serieus was, en dat ik die jongen vast veel knapper vond dan hem? hij vroeg ook of het een goede vervanger voor hem was. en voor 'de grap' zegt hij dingen als: aaah, ik hou ook van jou hoor .(L)
wat is dit? hij is toch zooooooooooo gelukkig met die nieuwe jongen? die overigens totaal NIET aan zijn 'vereisten' voldoet, wat hij in zijn allereerste vriendje zocht. sowieso wilde hij altijd 3 maanden daten voor een relatie, dat is nu 3 uur geworden...
Ik weet niet wat ik moet doen. Ik zie ze zaterdag weer. Ik wil sowieso aardig/leuk gaan doen, geen zin in ruzie. Maar zou die echt op die jongen verliefd zijn en mij ineens vergeten zijn? Ik was zijn grote liefde, zei hij altijd. Ik vind het zo bizar. Ik wil hem terug, maar ik heb niet het gevoel dat hij dat nog wil...