Het smaakt voornamelijk naar (gekookt) ei.
Met een zweempje ammoniak. Maar dat verhul je met wat gember en zwarte azijn.
Het ei-wit is als stevige drilpudding en vrij smaakloos, het eigeel als je geluk hebt superromig en zacht en lekker.
Delicatesse in China (en landen daar omheen). Ik vind ze niet zo ontzettend bijzonder, wel leuk.
En tot nu toe at iedereen die ik het voorzette (stuk of 5 mensen, denk 'k) gewoon een of meer partjes op, zonder morren of kotsen.
Dus verhalen dat het gruwelijk vies zou zijn zijn overdreven.
Ja, mensen die al moeten kotsen van broccoli of een stukje champignon in hun eten, die misschien.