M'n vriendin kropt haar emoties, waaronder verdriet en boosheid erg op, ook wat betreft haar vader die is vreemdgegaan vier jaar geleden, resulterend in een scheiding. Iets wat ze nooit echt verwerkt heeft. Om de zoveel tijd komt alle verdriet eruit, maar praten erover wil ze niet. Ik heb voorgesteld dat ze erover gaat praten met een psycholoog, haar vriendinnen en beide ouders hebben dit ook al aangegeven. Daar is ze helaas te eigenwijs voor en laat niet graag het achterste van haar tong zien...
Binnenkort gaat haar broer trouwen en zowel haar vader als moeder zullen op de bruiloft zijn. Haar vader ziet ze bijna nooit en haar moeder vrij vaak. Het gaat vrij slecht met haar moeder, want die kijkt natuurlijk erg op tegen een dag lang met haar ex-man rond te moeten lopen... Dit speelt ook zeker een rol in haar verdriet.
Zoals het nu gaat is ze enorm onredelijk en reageert vooral haar frustraties op mij af. Ik kan niks goed doen. De afgelopen paar weken zijn een hel geweest, mijn buren klagen over geschreeuw en de tissues zijn niet aan te slepen... :|gelukkig wonen we niet samen.
Ik probeer lief te zijn, haar steun en toeverlaat te zijn. Ze geeft aan dat ze wil dat ik er voor haar ben en lief moet doen.. Maar mijn pogingen er voor haar te zijn of proberen te praten over haar gedrag of gevoel zijn gedoemd te mislukken. Des de meer ik er voor haar ben, het probeer te begrijpen en een oplossing te zoeken, des de meer ik hoor dat ik mijn mond moet houden (zacht uitgedrukt) of op moet rotten. Ik wordt dus weggestuurd of ze loopt zelf weg... Wil ik haar te graag helpen? Blijkbaar zijn bepaalde gespreksonderwerpen voor haar te confronterend.
Al sinds ik haar ken heeft ze af en toe last hiervan, echter is nu tot in het extreme. Ik hou veel van haar (en zij van mij) en wil het niet graag uitmaken. Maar veel langer kan ik niet lief doen terwijl ik de grond in wordt gestampt. Op een gegeven moment krijg ik er genoeg van, in sommige situaties ben ik zelfs geneigd m'n zelfrespect op zij te zetten om het goed te maken. Door terug te bellen of achter haar aan te lopen als ze weer eens psychotisch is.
Het allerergste is dat ze vind dat haar weinig mankeerd en niet durft toe te geven dat ze serieus haar gedrag moet aanpassen. Mijn vriendin kan moeilijk tegen kritiek en vind het bovendien erg lastig om haar fouten toe te geven. Het zal bijna nooit aan haar liggen, maar altijd aan mij... :|
Moet ik op mijn tenen blijven lopen door lief te doen, naar haar toe te gaan terwijl ze me chanteerd of uitmaakt voor alles en nog wat? De helft van de keren hebben mijn pogingen om lief te doen resultaat en kalmeert ze een beetje...maar vaak genoeg wordt ze helemaal gek als ik even weg ben of niet iets doe zoals zij wil.
Ik ben ten einde raad en zie geen oplossing meer. Moet ik hier nog moeite insteken of is het beter om haar voorgoed met rust te laten? Ze wil geen professionele hulp, maar heeft die blijkbaar keihard nodig om bepaalde dingen te verwerken. Ik heb zelfs voorgesteld met haar mee te gaan. Moet ik haar met rust laten, zoals ze aangeeft? Of verknal ik alles door er niet meer voor haar te zijn. Hoe kan ik haar laten inzien dat ze extreem onredelijk doet? Kan ik eisen dat ze in therapie gaat?
Oftewel, kan ik er nog wat van maken met een emotioneel labiel iemand? Ervaringen anyone?
Lijkt een beetje op prinsesjesgedrag dit.
Je kan haar pas écht gedwongen op laten nemen als ze psychotisch loopt rond te dwalen en een gevaar voor haarzelf en anderen is.
Klinkt makkelijk maar ik denk dat afstand nemen beter is.
Ik moet mij helaas aansluiten bij de meesten hier.
Zo'n relatie kost je mana punten vriend, en uit eindelijk kostbare jaren van je leven.
Daar is het veelste kort en te mooi voor.
Dat gaat ze echt niet leuk vinden om te horen, maar misschien schudt het haar wakker. En als ze echt haar best niet wil doen om haar gedrag te veranderen dan moet je idd gewoon aan jezelf gaan denken.
Los van haar 'problemen' is dat een eigenschap die voor een hoop ellende kan zorgen. Ik zou rennen nu, je er je best voor hebt gedaan en, het nog kan.
Schrijf een heel lange duidelijk email naar haar toe, waarin je uitlegt wat jij hebt gedaan in elke situatie. Dat zij die gene is die oneerlijk behandeld etc. met bewijzen... maar voordat je deze email stuurt, eerst vertellen dat je even een weekje rust wilt.
Ik zeg maar wat... maar misschien krijg je een wat duidelijkere antwoord, zo niet, dan weet je wat te doen staat...er zijn inmiddels meerdere lieve visjes in de zee.
Deze alinea valt het voor mij mooi samen. Zij is onstabiel, en zij wilt dat jij er voor haar bent. Nergens staat er hier ook maar iets over iets wederzijds. Het is meer dat jij er bent om haar te steunen wanneer ze down is. En als je dan je best doet, waar zij om vraagt, dan moet jij je mond houden. De balans in deze relatie is scheef.quote:Op maandag 13 juni 2011 02:07 schreef Kogeltje het volgende:
Ik probeer lief te zijn, haar steun en toeverlaat te zijn. Ze geeft aan dat ze wil dat ik er voor haar ben en lief moet doen.. Maar mijn pogingen er voor haar te zijn of proberen te praten over haar gedrag of gevoel zijn gedoemd te mislukken. Des de meer ik er voor haar ben, het probeer te begrijpen en een oplossing te zoeken, des de meer ik hoor dat ik mijn mond moet houden (zacht uitgedrukt) of op moet rotten. Ik wordt dus weggestuurd of ze loopt zelf weg... Wil ik haar te graag helpen? Blijkbaar zijn bepaalde gespreksonderwerpen voor haar te confronterend.
Ga jezelf eens heel goed afvragen of jij niet meer haar schouder aan het worden bent waar ze op kan huilen wanneer ze daar behoefte aan heeft dan haar vriend waarmee alles gedeeld kan worden van twee kanten uit.
Mijn tip, zeg duidelijk tegen haar hoe jij je hierbij voelt, en dat jij vind dat het zo niet eerlijk is en het zo niet langer door kan gaan. Geef aan wat je dwars zit, en als zij daar niet mee om kan gaan omdat ze te onstabiel is, dat ze dan eerst, zonder jou, haar eigen problemen moet gaan oplossen.
Eerste reactie al, bravo.quote:Op maandag 13 juni 2011 02:13 schreef goofy_goober het volgende:
Emotioneel labiel? Klinkt eerder als een borderliner.
Ze heeft me net (zelf) gebeld nadat ze gister de hoorn op de haak gooide.Vroeger belde ik erachteraan, maar de tijd is wel voorbij. Ze wilde iets leuks gaan doen vandaag, maar ik begon over hoe het ging tussen ons... blijkbaar niet handig want daar gingen we weer...
Ze wil dat ik haar met rust laat, ze wil niet naar mij luisteren en neemt geen advies aan. Ze wil op haar eigen manier een oplossing zoeken voor haar verdriet, en zegt nog niet klaar te zijn voor professionele hulp. Ze heeft het gevoel dat ik niet achter haar sta en de manier waarop zij het wil oplossen...daarom dat ze zich zo tegen mij keert. Oh, en ze vind dat ik teveel push met mijn 'oplossingen'. Ik heb ooit zelf het voordeel van een psycholoog mogen ervaren (depressie) en dat hielp goed...
Misschien als ik haar gewoon met rust laat en stop met zeggen dat ze hulp moet zoeken, het automatisch beter gaat? althans dat hoop ik. Ze wil gewoon dat ik er voor haar ben zonder allerlei analysen te maken en oplossing voor te stellen. Ik hoop dat hier de oplossing in zit en dat ze vervolgens minder op mij zal afreageren.
Het lijkt erop dat ze mij meer ziet als iemand die haar even goed wakkerschut. Jammer, want in een relatie hoor je elkaar juist een spiegel voor te houden. De meesten zullen me voor gek verklaren, maar ergens heb ik nog wel hoop dat dit kan werken...
Je bent gek jonguh! GEAK!quote:
Thnx voor de reacties. Hier een update, deels van haar kant:
Ze heeft me net (zelf) gebeld nadat ze gister de hoorn op de haak gooide.Vroeger belde ik erachteraan, maar de tijd is wel voorbij. Ze wilde iets leuks gaan doen vandaag, maar ik begon over hoe het ging tussen ons... blijkbaar niet handig want daar gingen we weer...
Ze wil dat ik haar met rust laat, ze wil niet naar mij luisteren en neemt geen advies aan. Ze wil op haar eigen manier een oplossing zoeken voor haar verdriet, en zegt nog niet klaar te zijn voor professionele hulp. Ze heeft het gevoel dat ik niet achter haar sta en de manier waarop zij het wil oplossen...daarom dat ze zich zo tegen mij keert. Oh, en ze vind dat ik teveel push met mijn 'oplossingen'. Ik heb ooit zelf het voordeel van een psycholoog mogen ervaren (depressie) en dat hielp goed...
Misschien als ik haar gewoon met rust laat en stop met zeggen dat ze hulp moet zoeken, het automatisch beter gaat? althans dat hoop ik. Ze wil gewoon dat ik er voor haar ben zonder allerlei analysen te maken en oplossing voor te stellen. Ik hoop dat hier de oplossing in zit en dat ze vervolgens minder op mij zal afreageren.
Het lijkt erop dat ze mij meer ziet als iemand die haar even goed wakkerschut. Jammer, want in een relatie hoor je elkaar juist een spiegel voor te houden. De meesten zullen me voor gek verklaren, maar ergens heb ik nog wel hoop dat dit kan werken...
Sjesuz man. Wat een kwelling ts. Doorhakken die knoop.quote:
Op Dit gaat het niet worden gab. Echt niet. Je kan werkelijkwaar niks opbouwen met zo'n iemand.
Wat een klote leven.
Wat je jezelf moet afvragen is of ze het echt waard is om je tijd en energie in iemand te stoppen die zelf niets wil en niks aanneemt. En dat is een afweging die je zal moeten maken. Wel denk ik dat het onoverkoombaar is dat het uiteindelijk kapot loopt, ookal laat je haar het op haar manier proberen op te lossen.
Wat dacht je van je ballen eens van zolder halen, afstoffen en haar zeggen dat ze met dit soort gedrag op kan rotten? Dát is wakker schudden. Je bent te lief en verdient beter behandeld te worden.quote:
Thnx voor de reacties. Hier een update, deels van haar kant:
Ze heeft me net (zelf) gebeld nadat ze gister de hoorn op de haak gooide.Vroeger belde ik erachteraan, maar de tijd is wel voorbij. Ze wilde iets leuks gaan doen vandaag, maar ik begon over hoe het ging tussen ons... blijkbaar niet handig want daar gingen we weer...
Ze wil dat ik haar met rust laat, ze wil niet naar mij luisteren en neemt geen advies aan. Ze wil op haar eigen manier een oplossing zoeken voor haar verdriet, en zegt nog niet klaar te zijn voor professionele hulp. Ze heeft het gevoel dat ik niet achter haar sta en de manier waarop zij het wil oplossen...daarom dat ze zich zo tegen mij keert. Oh, en ze vind dat ik teveel push met mijn 'oplossingen'. Ik heb ooit zelf het voordeel van een psycholoog mogen ervaren (depressie) en dat hielp goed...
Misschien als ik haar gewoon met rust laat en stop met zeggen dat ze hulp moet zoeken, het automatisch beter gaat? althans dat hoop ik. Ze wil gewoon dat ik er voor haar ben zonder allerlei analysen te maken en oplossing voor te stellen. Ik hoop dat hier de oplossing in zit en dat ze vervolgens minder op mij zal afreageren.
Het lijkt erop dat ze mij meer ziet als iemand die haar even goed wakkerschut. Jammer, want in een relatie hoor je elkaar juist een spiegel voor te houden. De meesten zullen me voor gek verklaren, maar ergens heb ik nog wel hoop dat dit kan werken...
Dan moet ze dat ook doen. Laat haar zelf maar de schouders eronder zetten en de koe bij de horens vatten.
Succes met je tikkende tijdbom. Als ze zo doorgaat trek jij het na een tijdje ook niet meer en is het klaar.quote:
Ik heb voorgesteld dat ze erover gaat praten met een psycholoog, haar vriendinnen en beide ouders hebben dit ook al aangegeven. Daar is ze helaas te eigenwijs voor en laat niet graag het achterste van haar tong zien..
Sterkte!
Dus de oplossing zit hem in niet oplossen?quote:
.... Ze wil gewoon dat ik er voor haar ben zonder allerlei analysen te maken en oplossing voor te stellen. Ik hoop dat hier de oplossing in zit en dat ze vervolgens minder op mij zal afreageren.
...
Jongen, zet die roze bril met de letters HOOP erop af, want je weet dondersgoed dat ze dus niet naar een oplossing toe wil werken, maar gewoon haar eigen padje wil blijven volgen. Welke problemen ze ook heeft, er is geen rechtvaardiging om die op jou af te reageren. En als ze niet samen met haar partner wil werken aan een oplossing, dan moet ze het inderdaad maar zelf doen.
Jij bent het slachtoffer in het verhaal, zij is de dader.
Flikker toch eens op. Al die amateurpsychologenquote:
Klinkt inderdaad als borderline of persoonlijkheidsstoornis.
Iemand die in een enorm stressvolle periode zit, heeft niet meteen een stoornis ofzo. Ik ga ongetwijfeld in tegen de rest van de mensen, maar i.p.v. je op te stellen als een steun stel je je op als een amateur psycholoog. Ik heb een vergelijkbare situatie meegemaakt met een gewone vriendin (dus geen relatie) en zij wilde gewoon steun, afleiding en begrip. De oplossing moet ZIJ namelijk vinden. Niet jij. Als het onderwerp kennelijk gevoelig ligt, waarom er dan toch continue over beginnen? Zorg gewoon dat je ervoor bent en laat haar langzaam groeien zodat ze het uiteindelijk zelf kan vertellen. Je lijkt het nu uit haar te willen slepen. Je kunt namelijk op verschillende manieren 'lief' zijn of doen. Steun haar gewoon in een moeilijke tijd en heb geduld. Het is niet alsof je haar met één goed gesprek of een leuke oplossing in één keer alles kan doen vergeten.quote:Maar mijn pogingen er voor haar te zijn of proberen te praten over haar gedrag of gevoel zijn gedoemd te mislukken. Des de meer ik er voor haar ben, het probeer te begrijpen en een oplossing te zoeken, des de meer ik hoor dat ik mijn mond moet houden (zacht uitgedrukt) of op moet rotten. Ik wordt dus weggestuurd of ze loopt zelf weg... Wil ik haar te graag helpen? Blijkbaar zijn bepaalde gespreksonderwerpen voor haar te confronterend.
Tegenwoordig moet iedereen met een dipje maar aan de antidepressivum of naar de psycholoog. Zorg gewoon dat je er voor haar bent wanneer zij er klaar voor is.
@TS, gewoon eens een indringend gesprek aangaan met haar en zorgen dat ze eens naar de huisarts ed gaat.
Wat bedoel je hiermee?quote:
Waarom velt iedereen hier een moreel oordeel over de relatie zelf, allicht dat TS heel gelukkig met zijn vriendin.
Makkelijker gezegd dan gedaan als je elke avond naar dat gejengel moest luisteren. Ik had allang de benen genomen.quote:
[..]
Ik ga ongetwijfeld in tegen de rest van de mensen, maar i.p.v. je op te stellen als een steun stel je je op als een amateur psycholoog. Ik heb een vergelijkbare situatie meegemaakt met een gewone vriendin (dus geen relatie) en zij wilde gewoon steun, afleiding en begrip. De oplossing moet ZIJ namelijk vinden. Niet jij. Als het onderwerp kennelijk gevoelig ligt, waarom er dan toch continue over beginnen? Zorg gewoon dat je ervoor bent en laat haar langzaam groeien zodat ze het uiteindelijk zelf kan vertellen. Je lijkt het nu uit haar te willen slepen. Je kunt namelijk op verschillende manieren 'lief' zijn of doen. Steun haar gewoon in een moeilijke tijd en heb geduld. Het is niet alsof je haar met één goed gesprek of een leuke oplossing in één keer alles kan doen vergeten.
Tegenwoordig moet iedereen met een dipje maar aan de antidepressivum of naar de psycholoog. Zorg gewoon dat je er voor haar bent wanneer zij er klaar voor is.
Dat je niet uit dit verhaal kan opmaken hoeveel waarde TS aan z;n relatie hebben. Dat zijn vriendin niet lekker in haar vel zit hoeft niet automatisch te betekenen dat dat de doodsteek voor de relatie is.quote:
Op basis van de OP kun je wel opmaken dat TS momenteel niet zo gelukkig is met zijn relatie, maar dat hoeft inderdaad niet te betekenen dat hij er direct een punt achter moet zetten. Hoewel dit soort problemen vaak niet van tijdelijke aard zijn, zou hij idd best kunnen proberen om samen met haar de situatie te verbeteren. Maar dan moet zij er vooral wel zelf aan willen werken.quote:
[..]
Dat je niet uit dit verhaal kan opmaken hoeveel waarde TS aan z;n relatie hebben. Dat zijn vriendin niet lekker in haar vel zit hoeft niet automatisch te betekenen dat dat de doodsteek voor de relatie is.
Nee natuurlijk niet. Jullie relatie draait niet alleen om haar behoeftes.quote:
Moet ik op mijn tenen blijven lopen door lief te doen, naar haar toe te gaan terwijl ze me chanteerd of uitmaakt voor alles en nog wat?
Wanneer ben jij gaan denken dat het belangrijker is haar niet te kwetsen dan zelf gekwetst te worden?
Waar moet je dan achter gaan staan? Ze wil helemaal niets oplossen, zij wil de situatie zo houden als hij is. Kennelijk levert deze situatie haar genoeg voordelen op, anders zou ze het niet in stand houden.quote:
Ze wil dat ik haar met rust laat, ze wil niet naar mij luisteren en neemt geen advies aan. Ze wil op haar eigen manier een oplossing zoeken voor haar verdriet, en zegt nog niet klaar te zijn voor professionele hulp. Ze heeft het gevoel dat ik niet achter haar sta en de manier waarop zij het wil oplossen...daarom dat ze zich zo tegen mij keert.
Haar vader is 4 jaar geleden vreemd gegaan. Nou poe hee, wat heeft zij een zwaar leven.
Ahquote:Op maandag 13 juni 2011 19:57 schreef EggsTC het volgende:
Heerlijk, die xennia.. altijd als je als last poster staat; moet ik ff kijken.
Don't be pathetic. Je wilt haar gewoon neuken.quote:
Heerlijk, die xennia.. altijd als je als last poster staat; moet ik ff kijken.
Zeg, jij bent zeker niet bekend met mijn oeuvre.quote:
[..]
Don't be pathetic. Je wilt haar gewoon neuken.
quote:
[..]
Zeg, jij bent zeker niet bekend met mijn oeuvre.
Dit is Fok!. Iedereen die hier een dierbare verliest heeft daar totaal geen last van, en daarom ook geen enkel begrip voor mensen die moeite hebben eea te verwerken.quote:
Flikker toch eens op. Al die amateurpsychologen
Nu vind ik persoonlijk dat verwerking idd eerst met vrienden en familie en andere dierbaren moet gebeuren voor je een professional bezoekt. Maar als dat niet lukt, hetzij omdat de lijder dat zelf niet kan, hetzij omdat hij/zij sucky vrienden heeft.. tsja. Dan moet je (vriendin) toch...
Shit... inderdaad kom ik op dit forum om een vrouw te vinden, je hebt me doorquote:
[..]
Don't be pathetic. Je wilt haar gewoon neuken.
quote:
[..]
Zeg, jij bent zeker niet bekend met mijn oeuvre.
Duidelijk toch?quote:geregistreerd op: vrijdag 29 april 2011 @ 17:27
laatste bezoek: 2 seconden geleden.
aantal posts: 3388 (gemiddeld 75 per dag)
Dat werd helemaal niet gesteld.quote:Op maandag 13 juni 2011 23:53 schreef EggsTC het volgende:
[..]
Shit... inderdaad kom ik op dit forum om een vrouw te vinden, je hebt me door
Wat heb je gerookt? doe mij ook wat van die shit.quote:
Op wow! de eerste post gooit al met borderliners!quote:
Emotioneel labiel? Klinkt eerder als een borderliner. En na een jaar al dit soort gezeik? Eisen dat ze een psycholoog bezoekt en anders uitmaken. Je moet geen hulpverlener zijn in een relatie.
Het enige wat haar interesseert is zichzelf. Die problemen van haar kan je toch niet oplossen, verder doet ze totaal geen moeite om haar situatie en jullie relatie te verbeteren. Waarschijnlijk houdt ze ook van de aandacht je die haar geeft, wanneer ze zich weer als een hysterische idioot gedraagt.
Dumpen die doos slet hoer !
[ Bericht 9% gewijzigd door Premium_Quality op 14-06-2011 11:30:53 ]