Ik heb op enkele foto's gezichten geblurred. Dit om de veiligheid van onze Iraanse vrienden te waarborgen. Noem het suf, noem het onnodig. Dat kan wellicht zo zijn, maar ik neem liever het zekere voor het onzekere.
We hebben weinig geld, dus we vliegen goedkoop: WizzAir. En dat is te merken aan de stoel voor me. Maar ach, dat is geen probleem voor ons als je voor een paar tientjes van Eindhoven op Sofia, Bulgarije vliegt.
In Sofia pakken we vervolgens meteen de bus naar Istanboel. Bij de grote Bulgaars-Turkse grens krijgen we ons Turkse multiple entry visa, die we erg veel zullen gebruiken (Turkije-Iran, Irak-Turkije, Turkije-Syrië, Syrië-Turkije, Turkije-vliegveld).
's Ochtends vroeg komen we aan in Istanboel. Met hulp van twee studenten vinden we een bus die rechtstreeks op Teheran (Iran) rijdt. Die busreis overbrugt 3000 kilometer in drie dagen. En dat voor, niet schrikken, US$ 40,-. Voor mij persoonlijk de tweede keer Istanboel, al is het slechts een bezoek van een dagje. Het blijft een prachtige stad.
We lopen richting de zee, waar we een jongetje zien die ballonnen opblaast. en ze daarna ophangt aan een touw dat gespannen is tussen twee stokken. We vragen ons af wat hij er mee gaat doen, als er plots een oude man naast ons komt zitten. Hij haalt een luchtbuks te voorschijn. 50 Kurus, zoiets als 25 eurocent, om op de balonnen te mogen schieten. De jongen kijkt en lacht naar ons. Hij blaast weer een ballon op. Ik loop naar hem toe en vraag in mijn beste Turks hoe het met hem gaat. Hij lacht en antwoord "Iyiyim, teşekkür ederim," wat zoiets betekent als "Goed, dankjewel." Hij maakt me duidelijk dat hij niet uit Istanboel, maar uit Oost Turkije komt. "Kurdistan?" vraag ik. De jongen knikt. Ik vertel dat we daar heen gaan. "Teşekkür ederim," bedankt, zegt het jongetje met een grote glimlach.
Turkse thee. Dat krijgen we veel tijdens de lange busreis. In de bus zitten alleen maar Iraniers. Ze vinden het allemaal geweldig dat we in de bus zitten. De een biedt een sigaret aan, de ander water. En iedereen nodigt ons uit om bij hun thuis te slapen en te eten, als we eenmaal in Iran zijn. Met een jongen, een student uit Teheran, gaan we uiteindelijk mee.
Het binnenland van Turkije is prachtig.
Er wordt geloofd dat de met sneeuw bedekte Ararat de plaats is waar de Ark van Noach strandde na de zondvloed. Sommigen geloven zelfs dat de berg zelf de Ark is.
De berg ligt bijna in Armenië en Iran, wat betekent dat we bijna bij de grens zijn. Zodra we aan de Turkse zijde staan van de grens, voelen we gezonde spanning. Achter twee enorme hekken zien we de portretten van de ayatollahs Khomeini en Khamenei.
West Iran.
Onze bus krijgt een stopteken van de Iraanse politie. We stoppen bij deze kleine, mooie moskee. Al de bagage van de Iraanse inzittenden wordt doorzocht. Een oud vrouwtje klaagt, "Het is pure intimidatie. Verschrikkelijk."
Op het busstation van Teheran.
Stille getuigen van de demonstraties na de verkiezingen in 2009.
Oranje staat inmiddels in de halve finale, en die wedstrijd kijken we bij studenten thuis. Drank, lekker eten en een waterpijp. Ze halen alles tevoorschijn wat maar Oranje is. Om veiligheidsredenen post ik geen foto's van onze Iraanse vrienden. Het klinkt misschien suf, maar ik neem liever het zekere voor het onzekere.
Talkin' bout a revolution..
Feestje in de jungle in Noord Iran. Prachtig landhuisje, zwembad, waterpijpje, goede gesprekken.. En 's ochtends natuurlijk zonnen.
Prachtige flora en fauna in Noord Iran.
Constant worden we uitgenodigd. We zijn nog niet weg bij de Iraanse studenten, en we komen alweer op een bruiloft terecht.
Azadi Tower, Teheran.
Pro-Iran schilderingen, die zie je overal.
0,71 eurocent voor 10 liter benzine!
De onderkant van de Azadi Tower.
Noord-Teheran.
Een immense stad.
Na de verloren WK-finale kunnen we gelukkig uitbrakken in het ambassadeurshuis.
En dan vertrekken we na 8 dagen eindelijk uit de Iraanse hoofdstad. De volgende stop: Qom. Maar zelfs hier, in de heilige stad, zijn mensen enorm vriendelijk en gastvrij.
Dit is Isfahan. Wat een geweldige stad!
Twee enorme portretten van de twee ayatollahs, Khomeini en Khamenei. Dit lijkt een conservatieve moskee, en dat blijkt het na een gesprekje met een voorbijganger ook te zijn. Maar ook hier, net als in Qom, worden we vriendelijk ontvangen. En met vriendelijk bedoel ik een kop thee, brood met honing en een liedje.
Imam-square. Om een uurtje of twee 's nachts wordt het hier smoordruk met allemaal gezinnen die gaan eten. Bij elk gezin waar we langs lopen moet je of met hun oudste dochter praten, of een stukje kebab eten.
Het plein is het op twee-na grootste plein van de wereld. Alleen Tiananmen Square in China is groter.
Mooi verlichte brug.
Twee meisjes spelen voor de Imam Moskee. Het is zo'n drie uur 's nachts.
In de binnentuinen van de Imam Moskee in Isfahan.
Yazd.
Eeuwenoude airconditioning, Yazd.
Zoroastrisch heiligdom in Yazd. Het Zoroastrisme was ooit een van de grootste religies in de wereld. Het was onder meer de staatsgodsdienst van het oude Perzische Rijk. Vandaag de dag heeft de religie nog steeds volgers in Azerbeidzjan, Iran, India, de Koerdische Autonome Regio en Pakistan.
We besluiten met een Iraanse meid, die we in de bus richting Qom al hebben ontmoet, naar een ander Zoroastrische plek te gaan. Onderweg komen we dit meisje tegen, die met haar vader een stukje toert op de brommer.
Bovenop de berg hebben we een prachtig uitzicht over de stad. We praten over van alles. Later zou ze zeggen: 'I would rather get killed in a demonstration against this government, than live my life like this.' En wij maar zeuren over een jaar langer studeren.
De volgende dag gaan we met haar vader naar Chak-Chak, weer een Zoroastrische plek. Ditmaal een heiligdom, diep verscholen in de bergen in de woestijn rondom Yazd.
Bergbeklimmen.
Chak Chak.
Tombe van Hafez, Shiraz.
Persepolis.
Tombe van Xerxes, Naqsh-e Rustam.
Shiraz.
Hamedan.
Hamedan.
Hamedan.
West Iran, richting Irak.
Iraaks Koerdistan.
Erbil, Iraaks Koerdistan.
Erbil, Iraaks Koerdistan.
Zelfs in Irak zijn ze voor Oranje! Was het shirtje van Sneijder trouwens.
Erbil, Iraaks Koerdistan.
Nederlanders gaan ook overal op vakantie!
Damascus, Syrië.
Links de leider van Hezbollah, rechts al-Assad, leider van Syrië.
Damascus.
Beiroet, Libanon.
En dan heb je via CouchSurfing opeens zo'n auto tot je beschikking. Op de auto staat trouwens Bert in een pot. Bert is een goudvis en zwom eerst een bak met bijna kokend water op de markt van Damascus. Inmiddels zwemt hij in Nederland, met allemaal vriendjes en vriendinnetjes in een aquarium. Hij is goed geïntegreerd. Zijn reis naar Nederland was moeilijk, maar hij heeft gehaald: vanaf Syrië liftend door Libanon, Turkije, Griekenland, Servië, Bosnië, Kroatië, Slovenië, Oostenrijk, Duitsland en Nederland. Is Bert een baas of is Bert een baas?
Beiroet, Libanon.
Lekker zwemmen in de nacht.
Maar ook overdag.
De fiets is ideaal in Beiroet.
Sabra en Shatila, de Palestijnse vluchtelingenkampen.
Sabra en Shatila.
Aleppo, Syrië.
Cappadocië, Turkije.
Antalya, Turkije. Wat een verschrikking na vele weken reizen door het Midden Oosten. Waarom dan Antalya? We vliegen vanaf daar naar Leipzig. Vanaf daar liften we terug naar huis. Een vriend is richting Sziget voor de krant, twee anderen liften met Bert naar huis, de laatste moet voor de studie naar Nederland, en ik krijg te horen dat ik ben ingeloot. En moet dus ook naar huis.
[ Bericht 0% gewijzigd door Odd-bin-Noel op 13-06-2011 04:22:18 ]
! Wil ook eens zo'n trip plannen.. Heb alleen Turkije en Libanon apart bezocht en niet op de toffe manier zoals jij dat deed.Hoeveel was je in totaal kwijt?
Jammer dat het reisverslag zelf een beetje stopt bij het verlaten van Turkije, maar ik snap dat het veel typen is. Ik ben jaloers
Iets over de E1100,-, schat ik. En dat is inclusief twee vliegtickets (Eindhoven-Sofia + Antalya-Leipzig) en het visum + LOI voor Iran. Enorm weinig voor heel wat weken reizen. Mensen zijn enorm gastvrij in de regio; je redt je je daar wel. Super als je ook die kant op gaat, als je tips nodig hebt laat je het maar weten!quote:
Je hoeft er niks voor te doen als je een beetje nieuwsgierig bent. En in het Midden Oosten is zelfs dat niet nodig: mensen komen wel naar jou. Ik weet nog goed dat we de eerste dag amper meisjes durfden aan te kijken op straat in Teheran. Een dag later begroetten we ze met 'salaam khoshkele!' (iets van hallo lekkerding), en kregen we giechelende meisjes en een leuk gesprek. Zelfs de politie kon er om lachen als je ze zo begroette. Veel gesprekken gingen, bij wijze van spreken, als volgt:quote:Op zondag 12 juni 2011 03:44 schreef Plopr het volgende:
Hoe ging het communiceren dat je zoveel mensen ontmoet hebt? Veel mensen die Engels spreken of sprak een van jullie de lokale taal of veel couchsurfing?
Je leert dus wel snel kleine woordjes, die grote deuren openen. We hebben in Iran een keer een Couchsurfer gehad, dus dat valt mee.SPOILER'Wat doen jullie hier?'
- 'We zijn geïnteresseerd in Iran.'
'Echt?'
- 'Ja echt!'
'Maar Iran is niet zo als de media jullie doen geloven hoor!'
- 'Dat weten we inmiddels'
'Kom anders verder praten bij mij thuis. Ik heb nog wel alcohol en hash. Praten we verder over politiek. En vrouwen. Met vrouwen.'
Ik typ nog wel een stukje over het naar huis liften. Een kort stukje.quote:
Jammer dat het reisverslag zelf een beetje stopt bij het verlaten van Turkije, maar ik snap dat het veel typen is. Ik ben jaloers
Kom uit ''Iraaks-Koerdistan'', zelf noemen we het liever Zuid-Kurdistan, maar dat maakt verder niet uit. En die tweede foto komt mij bekend voor, is dat in de buurt van Asos hotel o.i.d.?
Ik weet niet of je meer van de KRG hebt gezien, maar als je alleen richting Erbil bent geweest, heb je niet zo heel veel gezien. De gebieden rond Suleymaniyah zien er qua natuur een stuk mooier uit, hogere bergen e.d. De hoogste punten liggen op de grens met Iran, zo rond de 3700 meter, maar die zou ik (als je een echte bergbeklimmer bent) niet beklimmen i.v.m. Iran. Tijd geleden waren op die manier 4 Amerikaanse toeristen per ongeluk de grens over gegaan en het kostte hen veel tijd en moeite om terug te kunnen keren naar de KRG.
Mocht iemand de KRG willen bezoeken... vooral doen, het is er daar veiliger dan je je kunt voorstellen. Sinds 2003 geen coalitie slachtoffers, regering is onafhankelijk van Bagdad en zijn er pro Westers/Amerikaans/Israël. Niet zo populair bij de buurlanden dus, maar ach... is goed voor de ontwikkeling.
Mijn vader gaat vandaag trouwens terug, alweer... het is niet voor vakantie, maar goed. Ben benieuwd naar de nieuwe ontwikkelingen daar. Zelf voor het laatst in december 2010 en januari 2011 in de KRG geweest.
Verder een leuke, vermakelijke reisverslag!
Het waren er maar 3 volgens mij, 1 was achtergebleven in het hotel die dag. De details zijn nogal wazig, maar al de onschuldige verhalen van die amerikanen geloof ik niet in.quote:Op zondag 12 juni 2011 09:40 schreef computerprobleem het volgende:
[...]
De hoogste punten liggen op de grens met Iran, zo rond de 3700 meter, maar die zou ik (als je een echte bergbeklimmer bent) niet beklimmen i.v.m. Iran. Tijd geleden waren op die manier 4 Amerikaanse toeristen per ongeluk de grens over gegaan en het kostte hen veel tijd en moeite om terug te kunnen keren naar de KRG.
Mocht iemand de KRG willen bezoeken... vooral doen, het is er daar veiliger dan je je kunt voorstellen. Sinds 2003 geen coalitie slachtoffers, regering is onafhankelijk van Bagdad en zijn er pro Westers/Amerikaans/Israël. Niet zo populair bij de buurlanden dus, maar ach... is goed voor de ontwikkeling.
[..]
Het aantal (niet legeer gelieerde) Amerikaanse toeristen in KRG is al nihil, het aantal dat gaat hiken langs de Iraanse grens is waarschijnlijk 3 per decennium. Of ze zijn de meest onvoorbereide idioten dat ze Iran in wandelen of er klopt iets niet.
Anyhow, je hebt gelijk dat KRG net zo gevaarlijk is als de Veluwe, heb me er geen dag onveilig gevoeld en de douane politie was zelfs vriendelijk en verontschuldigde zich dat zijn Engels niet zo heel goed was.
Odd-bin-Noel, gaaf verslag en mooie foto's, Iran staat nog steeds op mijn #1 reisbestemming. Dat paspoort is een mooi voorbeeld hoe het is, het overgrote deel van de mensen die ik in Libanon & Jordanië heb ontmoet hadden allemaal een Palestijns vluchtelingen paspoort(Lekker demotiverend als er op de voorkant van je paspoort groot 'refugee' staat
)Ikzelf ben alleen nog niet naar Libanon geweest wat mij heel leuk lijkt. Daarnaast zou je in Irak ook naar het Koerdische Duhok moeten gaan voor mooie foto's en zeker naar Bagdad en Basra, het zal je verbazen hoe mooi sommige plekken zijn.
Nogmaals; prachtige foto's. Heb zin in de vakantie
!Die foto is genomen in het Beyazit district, volgens mij is dat niet in de buurt als ik Google mag geloven.quote:
En die tweede foto komt mij bekend voor, is dat in de buurt van Asos hotel o.i.d.?
Ik weet niet of je meer van de KRG hebt gezien, maar als je alleen richting Erbil bent geweest, heb je niet zo heel veel gezien. De gebieden rond Suleymaniyah zien er qua natuur een stuk mooier uit, hogere bergen e.d.
We zijn bij Piranshahr de grens overgestoken. Vanaf daar de bus naar Erbil, en uiteindelijk via Zakho weer het land uit. We hadden graag meer van de natuur gezien; we hebben onze ogen uitgekeken van Piranshahr naar Erbil. Wil er graag nog eens naartoe. Welke gebieden raad je me aan?
Als we op de vraag of we Amerikaans antwoordden, 'No, Dutch,' dan keken ze zowaar beteuterdquote:
Anyhow, je hebt gelijk dat KRG net zo gevaarlijk is als de Veluwe, heb me er geen dag onveilig gevoeld en de douane politie was zelfs vriendelijk en verontschuldigde zich dat zijn Engels niet zo heel goed was.
Odd-bin-Noel, gaaf verslag en mooie foto's, Iran staat nog steeds op mijn #1 reisbestemming. Dat paspoort is een mooi voorbeeld hoe het is, het overgrote deel van de mensen die ik in Libanon & Jordanië heb ontmoet hadden allemaal een Palestijns vluchtelingen paspoort(Lekker demotiverend als er op de voorkant van je paspoort groot 'refugee' staat
Ik las dat je je reisschema had aangepast en niet Iran in kwam. How come? En die paspoorten kun je buiten de regio weinig mee ja.. De man van wie dat paspoort ontmoetten we op de Syrisch-Libanese grens. We hebben hem later nog opgezocht in Sabra en Shatila. Verschrikkelijke omstandigheden waarin ze leven. Een kamer van misschien zes bij drie waar ze met z'n achten sliepen.Nog nooit zulke gastvrijheid ervaren als in Iran! Praktisch gezien werden we altijd wel uitgenodigd om te eten, te drinken, of te slapen. De foto's zijn gemaakt met een Canon EOS 300D, in bruikleen van mijn voormalige aardrijkskunde docent: 'Ik maak toch geen mooie foto's, neem jij hem maar mee.'quote:
Verbaasd me een beetje hoe gastvrij de mensen daar zijn, erg leuk zeg! Met wat voor toestel heb je de foto's geschoten?
Libanon is een zeer interessant land. Beirut is zo'n beetje het Parijs van het Midden Oosten. Glitter and glamour alom. Rare vertoning is dat soms. We hadden graag ook Bagdad en Basra bezocht, maar dat durfden we niet aan. Tenminste niet low-budget. En Duhok hadden we ook graag heen gewild, maar helaas geen tijd voor. Zoals ik al tegen computerprobleem zei, ik wil graag nog eens terug naar die regio!quote:
Ikzelf ben alleen nog niet naar Libanon geweest wat mij heel leuk lijkt. Daarnaast zou je in Irak ook naar het Koerdische Duhok moeten gaan voor mooie foto's en zeker naar Bagdad en Basra, het zal je verbazen hoe mooi sommige plekken zijn.
Deze twee foto's werken nu ook eindelijk:
En dan heb je via CouchSurfing opeens zo'n auto tot je beschikking. Op de auto staat trouwens Bert in een pot. Bert is een goudvis en zwom eerst in een bak kokend heet water op de markt van Damascus. Bert is liftend naar Nederland gekomen. In deze pot. En tijdens de grensovergangen in een thermoskan. Nu zwemt hij in een Nederlands aquarium, met allemaal vriendjes en vriendinnetjes. Hij is goed geïntegreerd. Zijn reis naar Nederland was moeilijk, maar hij heeft gehaald: vanaf Syrië liftend door Libanon, Turkije, Griekenland, Servië, Bosnië, Kroatië, Slovenië, Oostenrijk, Duitsland en Nederland. Is Bert een baas of is Bert een baas?
Feestje in de jungle in Noord Iran. Prachtig landhuisje, zwembad, waterpijpje, goede gesprekken.. En 's ochtends natuurlijk zonnen. Dat is ook Iran.
[ Bericht 2% gewijzigd door Odd-bin-Noel op 14-06-2011 15:25:37 ]
Leuk om te lezen, zijn stuk voor stuk landen waar ik nooit echt lang over gedacht heb als vakantiebestemming. Moet zeggen dat dit soort enthousiaste verhalen me wel de kriebels geven. Vooral iran lijkt mij reuze interessant.
De foto's geven een goeie impressie. En wat moet Antalya walgelijk zijn ja na zo'n reis haha
En Bert is meer dan baas.
Dank! Bij sommige foto's heb ik er een kleine kleur en contrast correctie overheen gegooid. Eerst vond ik fotobewerking (in wat voor weg dan ook) maar niks, maar na enkele gesprekken met professionele fotografen is mijn kijk daar op veranderd. "Vroeger deden we een contrastverandering gewoon in de DoKa."quote:Op dinsdag 21 juni 2011 00:30 schreef Sloggi het volgende:
Prachtige foto's en een erg mooie reis heb je gemaakt. Heb je de foto's bewerkt of heb je ze zo geschoten?
Van 3 juli tot en met 13 augustus. Dus dat is zo'n kleine anderhalve maand. Had graag langer willen blijven, maar werd had nog kans om ingeloot te worden (en uiteindelijk ingeloot!) dus moest nog een kamer zoeken.quote:
Heel gaaf! Hoe lang ben je weggeweest en wanneer ben je gegaan?
Hij is laatst aangevallen door een autochtone kat. Naar horen zeggen zwom Bert dapper naar de diepte van het aquarium en heeft hij de laffe aanval overleefd.quote:Op woensdag 22 juni 2011 13:40 schreef Kankerkachelsverkopert het volgende:
En Bert is meer dan baas.
Wat een geweldig verslag! En ik had al vaker gehoord dat je in Iran weinig zelf hoeft te regelen, omdat iedereen in je geïnteresseerd zou zijn en je wilde helpen. Jij bevestigd dit wederom
Geniaal
De foto's geven een goede impressie van het land. Hoe zijn jullie eigenlijk naar Irak gereisd, gaat er een bus naar de grens?
Leuk om te zien dat jullie een dergelijke reis hebben gemaakt na je eindexamen, niet naar Salou oid; zelf deed ik de Transmongolie Express een jaar na mn eindexamen (zeer aan te raden).
O, Bert is een Koning trouwens.
Iran staat al heel lang op mijn 'daar-moet-ik-heen'-lijst; je reportage laat echt een prachtig beeld zien en geeft werkt (voor mij) echt inspirerend om dit tzt ook te ondernemen. Super!