R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Hallo ik ben claire 25 jaar en woon samen met mijn man jasper in vianen.
Mijn moeder heeft zonder het door te hebben gehad 2 beroertens gehad.
2 jaar geleden kwamen we hier achter nadat ze dacht een burnout te hebben.
mijn moeder is mijn beste vriendin en ik kon alles delen.
we deden ook dingen zoals dagje weg. we zijn twee keer naar parijs geweest samen.
en ze gaf me altijd de wijze raad als ik mijn moeder nodig had.
maar nu is alles anders. ze heeft gelukkig niet heel veel schaden.
ik merk alleen dat haar concentratie minder is maar haar karakter is ook anders.
vroeger was ze van ''niet zeuren maar doorgaan'' en nu is alles anders.
soms herken ik mijn moeder niet terug. ik ben voor mijn gevoel die moeder die ik kende kwijtgeraakt en dat doet mij heel veel pijn en verdriet. hierdoor zit ik ook bij een maatschappelijke werker om over mijn gevoel te praten omdat ik na het nieuws van mij moeder helemaal ben dichtgeklapt tegen iedereen en ook mijn man liep altijd tegen een muur op, gelukkig gaat dat nu beter.
maar mijn moeder zit in een hele negatieve spiraal. alles wat ik doe of zeg is fout.
Ze reageert altijd negatief en dat doet mij pijn. ik ben al heel lang gestopt met negatieve dingen en dingen waar ik mee zit te vertellen. ik probeer alleen positief in het leven te staan, maar zelf daar weet ze wel wat negatiefs over te zeggen.
Mijn man jasper heeft een keer met haar gepraat over mij.
Met hem kan ik heel goed hierover praten omdat zijn zus ook een beroerten heeft gehad en die was veel zwaarder.
hij heeft haar alles vertelt over mij en ze mist ook dingen zoals ze vroeger gingen tussen ons.
maar de keer dat ze bij mij was heeft ze er geen woord over gesproken en het was allemaal weer negatief en dat doet mij pijn heel veel pijn. ik weet niet hoe ik hier mee om moet gaan. kan iemand mij helpen hoe ik hier mee moet leven of wat ik kan doen?
gr claire
Mijn moeder heeft zonder het door te hebben gehad 2 beroertens gehad.
2 jaar geleden kwamen we hier achter nadat ze dacht een burnout te hebben.
mijn moeder is mijn beste vriendin en ik kon alles delen.
we deden ook dingen zoals dagje weg. we zijn twee keer naar parijs geweest samen.
en ze gaf me altijd de wijze raad als ik mijn moeder nodig had.
maar nu is alles anders. ze heeft gelukkig niet heel veel schaden.
ik merk alleen dat haar concentratie minder is maar haar karakter is ook anders.
vroeger was ze van ''niet zeuren maar doorgaan'' en nu is alles anders.
soms herken ik mijn moeder niet terug. ik ben voor mijn gevoel die moeder die ik kende kwijtgeraakt en dat doet mij heel veel pijn en verdriet. hierdoor zit ik ook bij een maatschappelijke werker om over mijn gevoel te praten omdat ik na het nieuws van mij moeder helemaal ben dichtgeklapt tegen iedereen en ook mijn man liep altijd tegen een muur op, gelukkig gaat dat nu beter.
maar mijn moeder zit in een hele negatieve spiraal. alles wat ik doe of zeg is fout.
Ze reageert altijd negatief en dat doet mij pijn. ik ben al heel lang gestopt met negatieve dingen en dingen waar ik mee zit te vertellen. ik probeer alleen positief in het leven te staan, maar zelf daar weet ze wel wat negatiefs over te zeggen.
Mijn man jasper heeft een keer met haar gepraat over mij.
Met hem kan ik heel goed hierover praten omdat zijn zus ook een beroerten heeft gehad en die was veel zwaarder.
hij heeft haar alles vertelt over mij en ze mist ook dingen zoals ze vroeger gingen tussen ons.
maar de keer dat ze bij mij was heeft ze er geen woord over gesproken en het was allemaal weer negatief en dat doet mij pijn heel veel pijn. ik weet niet hoe ik hier mee om moet gaan. kan iemand mij helpen hoe ik hier mee moet leven of wat ik kan doen?
gr claire
Ga eens praten met een huisarts, psycholoog of relatiedeskundige.
Realiseer je wel dat je moeder een iets ander karakter heeft gekregen door de herseninfarcten. Dat kan positief, maar ook negatief uitpakken.
Accepteer veranderingen en kijk welke dingen nog wel leuk zijn om samen te ondernemen of te bespreken. Het leven is maar kort.....
Realiseer je wel dat je moeder een iets ander karakter heeft gekregen door de herseninfarcten. Dat kan positief, maar ook negatief uitpakken.
Accepteer veranderingen en kijk welke dingen nog wel leuk zijn om samen te ondernemen of te bespreken. Het leven is maar kort.....
Op <a href="https://forum.fok.nl/topic/2677908/2/25#p208861847" target="_blank" >zaterdag 22 april 2023 13:43</a> schreef <a href="https://forum.fok.nl/user/profile/62881" target="_blank" >r_one</a> het volgende:
En ik zeg je dat je op zaterdagmiddag van 2 tot 4 in je poedelnaakie de horlepiep moet dansen op het marktplein.
En ik zeg je dat je op zaterdagmiddag van 2 tot 4 in je poedelnaakie de horlepiep moet dansen op het marktplein.
Moeilijk. Heel veel sterkte TS.
Ik denk niet dat hier een recept voor bestaat. Jij moet leren leven met een veranderde moeder. Je moeder moet leren omgaan met haar veranderde gedachten en impulsen.
Inj zijn algemenenheid denk ik dat het je heel veel pijn zal opleveren, als je terugwilt naar de oude sitjuatie, je oude moeder terug. Ik denk dat het realistischer is om een streep te zetten, en een nieuwe relatie met een nieuwe moeder op te bouwen. Maar ook op die weg zal je een hoop pijn tegenkomen. Sterkte, zet hem op. Dit zuigt, dit is vervelend voor iedereen. Als iedereen dat ook wederzijds beseft, is er wel hoop op een nieuwe toekomst.
(Mijn ondeskundige gedachten als ik dit lees, dit soort dingen zijn moeilijk voor te stellen en in te leven als je ze zelf niet meemaakt.)
Ik denk niet dat hier een recept voor bestaat. Jij moet leren leven met een veranderde moeder. Je moeder moet leren omgaan met haar veranderde gedachten en impulsen.
Inj zijn algemenenheid denk ik dat het je heel veel pijn zal opleveren, als je terugwilt naar de oude sitjuatie, je oude moeder terug. Ik denk dat het realistischer is om een streep te zetten, en een nieuwe relatie met een nieuwe moeder op te bouwen. Maar ook op die weg zal je een hoop pijn tegenkomen. Sterkte, zet hem op. Dit zuigt, dit is vervelend voor iedereen. Als iedereen dat ook wederzijds beseft, is er wel hoop op een nieuwe toekomst.
(Mijn ondeskundige gedachten als ik dit lees, dit soort dingen zijn moeilijk voor te stellen en in te leven als je ze zelf niet meemaakt.)
Ik pak mijn brommer en ik ga.
|
|
