Ik ben 26 jaar en heb nu bijna 2 jaar een relatie met een jongen van 24.
In het begin was alles perfect, en zijn we na een jaar gaan samenwonen.
Woonde al op mezelf en wou al verhuizen voordat ik hem leerde kennen. En omdat hij eigenlijk toen al vaak bij mij thuis was hebben we gezegd waarom dan niet gelijk samen.
Binnen 2 maanden hadden we al een huis, en het ging echt super. Tot nu.
We hebben al een tijd ruzie, en het is alsof we langs elkaar heen leven. Een broer & zus relatie/ of gewoon huisgenoten.
Liefde is er niet meer te vinden, en seks al helemaal niet (tenzij van mijn kant)
Nu heeft hij gister eindelijk eerlijk kunnen toegeven dat hij zich niet voor 100% kan geven.
En moeite heeft met zijn gevoel te uiten.
9 jaar geleden heeft hij plotseling zijn moeder verloren, en hij geeft aan dat hij sindsdien een muur om zich heen heeft gebouwd. Dat hij 100% voor haar ging, maar daarna heeft besloten om dat nooit meer te doen voor een ander.
Nu worstelt hij dus heel erg met het gevoel dat hij mij nooit zal kunnen geven wat ik verdien.
Maar ik heb hem in het begin heel anders meegemaakt. Hoe zou ik hem hierbij kunnen helpen?
Ik ben namelijk ontzettend gek op hem en wil keihard vechten voor wat we ooit hadden.
Hoe komen we hier uit..
Graag reacties hierop
X
Constant ruzie om de kleinste dingen, mekaar irriteren, mekaar niet vergeven.
Seks werd minder van mijn kant.
Dat dus.quote:Op vrijdag 10 juni 2011 15:17 schreef MeraViglioSa het volgende:
Klinkt als een veel gebruikte smoes. De liefde is over bij hem.
En wat heb je er aan gedaan dan? Of zit je nog steeds in dezelfde situatie?quote:
Ik woon al 2 jaar samen met mijn vriendin, ik herken de situatie waar jij in zit.
Constant ruzie om de kleinste dingen, mekaar irriteren, mekaar niet vergeven.
Seks werd minder van mijn kant.
Ik was onzeker, en zij is zelf heel onzeker, dus zij begon te eten.quote:
[..]
En wat heb je er aan gedaan dan? Of zit je nog steeds in dezelfde situatie?
Nu weegt zij 10 kg minder en de seks is bijna weer op de oude niveau.
We hebben samen leuke dingen gedaan, het verleden achtergelaten en geprobeerd om minder snel aangevallen te voelen.
Kortom: Ik heb de broek aangedaan.
iets met don't feed this trollquote:
Het klinkt heel gemakkelijk maar je moet veel praten met hem, maar soms moet je ook zeggen dat hij als een man moet gedragen en niet als een jongetje.
Tuurlijkquote:
Op 
of beter geformuleerd:
hij is bang geworden.
Te jong, te grote stap.
dat een relatie 2 jaar duurt is niet reden om kostte wat kost te proberen de boel bij elkaar te houden, bij jullie gaat het al lange tijd niet goed bovendien.
Hij is gewoon onzeker en zoekt een smoesje, zo ben ik ookquote:Op vrijdag 10 juni 2011 15:32 schreef dr.dunno het volgende:
je kunt 'm niet helpen, hij haalt een smoes aan om nu pas te bedenken dat hij al 9 jaar een getraumatiseerd moederkindje is.
dat een relatie 2 jaar duurt is niet reden om kostte wat kost te proberen de boel bij elkaar te houden, bij jullie gaat het al lange tijd niet goed bovendien.
Onzeker over wat dan?quote:
[..]
Hij is gewoon onzeker en zoekt een smoesje, zo ben ik ook
Of ik wel voldoe aan haar plaatje, en of ik haar wel blij maak.quote:
Dit. Al snap ik die behoefte wel, ze is nog steeds gek op hem.quote:
dat een relatie 2 jaar duurt is niet reden om kostte wat kost te proberen de boel bij elkaar te houden, bij jullie gaat het al lange tijd niet goed bovendien.
Ik zie het niet zonnig voor je in, TS.
Nee, je bent niet de enigste zo te lezenquote:
[..]
Dit. Al snap ik die behoefte wel, ze is nog steeds gek op hem.
Ik zie het niet zonnig voor je in, TS.
Je niet "100% kunnen geven" is m.i. een (puber)smoesje. Daar kun je toch helemaal niets mee?
Praat met hem. Vraag hem wat hij van jullie relatie vindt.
Hou er rekening mee dat hij in de eerste instantie misschien grapt of liegt ("Prima hoor") om een vervelend en zwaar gesprek te vermijden. Trek hem uit zijn comfort zone en confronteer hem met je twijfels over jullie relatie.
Als hij uiteindelijk niet de moeite neemt in gesprek met je te gaan hierover, weet je genoeg.
Nee is ook zo.quote:
Nee. Het is dan ook geen zeldzaam verloop van een relatie, denk ik.
Je niet "100% kunnen geven" is m.i. een (puber)smoesje. Daar kun je toch helemaal niets mee?
Praat met hem. Vraag hem wat hij van jullie relatie vindt.
Hou er rekening mee dat hij in de eerste instantie misschien grapt of liegt ("Prima hoor") om een vervelend en zwaar gesprek te vermijden. Trek hem uit zijn comfort zone en confronteer hem met je twijfels over jullie relatie.
Als hij uiteindelijk niet de moeite neemt in gesprek met je te gaan hierover, weet je genoeg.
Heb gister sowieso al gezegd tegen hem dat hij moet nagaan of het wel echt allemaal is zoals hij zegt. En of hij er inderdaad niet gewoon klaar mee is. Maar daarop krijg ik dat hij super gek op me is, oud met me wil worden, en zelfs kinderen van mij wil. Dus ik krijg een beetje mixed messages.
Hij zou er over na gaan denken. En heb hem gezegd dat hij anders misschien 's met z'n vader wil praten hierover. Maar hij wil het graag alleen doen. Dus ben benieuwd wat eruit komt.
Bedankt voor je reactie
Ja, dit speelt denk ik ook wel mee hoor. Hij kwam ook direct uit z'n vadershuis. En nu moet hij ineens allemaal dingen doen die eerder gewoon altijd standaard voor 'm werd gedaan.quote:
misschien heeft hij of hebben jullie het samen wonen wel onderschat?
precies, niks gaat vanzelf jullie moeten het samen doen, zo moeten jullie ook samen jullie relatie weer op peil brengen.quote:
[..]
Ja, dit speelt denk ik ook wel mee hoor. Hij kwam ook direct uit z'n vadershuis. En nu moet hij ineens allemaal dingen doen die eerder gewoon altijd standaard voor 'm werd gedaan.
je bent nu veel langer en vaker bij elkaar nu je samen woont.
Je ligt elke avond/nacht bij elkaar in bed...
Maar goed als hij aan geeft zich niet voor 100% te kunnen geven...hoe ziet hij de toekomst voor jullie in?
Sja, je zou toch eens goed met hem moeten praten. Wat wil hij nu echt? Jullie zijn de verliefdheid nu wel voorbij, nu wordt het echt serieus met het samenwonen erbij. Dat hij aan jou denkt is prachtig, maar wat wil híj?
En dat is het dus ook, als ik probeer een serieus gesprek te voeren over hoe het zit heeft hij er zoveel moeite mee om eerlijk te zijn. Omdat hij altijd z'n masker op zet van "kijk mij stoer zijn en niemand raakt mij" daardoor reageert hij snel geďrriteerd, en zegt ie van "ja heb ik nu geen zin in hoor"quote:
Het verliezen van z'n moeder op zo'n jonge leeftijd zal wel een flink litteken hebben achtergelaten. Ik kan me wel iets voorstellen bij wat ie zegt. Hij is haar kwijtgeraakt, hij wil niet nog meer mensen kwijtraken en bouwt een muur. Hij wil mensen niet te dichtbij laten komen omdat hij bang is om die pijn weer te voelen.
Sja, je zou toch eens goed met hem moeten praten. Wat wil hij nu echt? Jullie zijn de verliefdheid nu wel voorbij, nu wordt het echt serieus met het samenwonen erbij. Dat hij aan jou denkt is prachtig, maar wat wil híj?
Pfff, hij heeft zo'n geluk dat ik zo ontzettend gek op hem ben.
Wat ik boven ook al aangaf, hij ziet de toekomst juist rooskleurig in. Samen oud worden, kindjes erbij alles. En hij zegt ook regelmatig je bent de vrouw van mijn leven etc. Maarja, hoe dan?quote:
[..]
precies, niks gaat vanzelf jullie moeten het samen doen, zo moeten jullie ook samen jullie relatie weer op peil brengen.
je bent nu veel langer en vaker bij elkaar nu je samen woont.
Je ligt elke avond/nacht bij elkaar in bed...
Maar goed als hij aan geeft zich niet voor 100% te kunnen geven...hoe ziet hij de toekomst voor jullie in?
als er niks verandert wordt dat vanzelf minder, maak je geen zorgen.quote:
Pfff, hij heeft zo'n geluk dat ik zo ontzettend gek op hem ben.
Dat pak je hem bij z'n schouders en dan zeg je: 'Nu even stoppen met dat stoere gedoe. Ik snap dat je hier geen zin in hebt en niet graag praat over je gevoelens, maar het gaat hier over ons, en dus ook over mij. En ik wil weten waar we aantoe zijn. En als jij van me houdt, dan wil jij dat ook.'quote:
[..]
En dat is het dus ook, als ik probeer een serieus gesprek te voeren over hoe het zit heeft hij er zoveel moeite mee om eerlijk te zijn. Omdat hij altijd z'n masker op zet van "kijk mij stoer zijn en niemand raakt mij" daardoor reageert hij snel geďrriteerd, en zegt ie van "ja heb ik nu geen zin in hoor"
Pfff, hij heeft zo'n geluk dat ik zo ontzettend gek op hem ben.
Is hij meteen met jou gaan samenwonen zonder eerst alleen op zichzelf te hebben ewoond?
Zo ja, dat is een domme ebslissing geweest.
Mensen moeten eerst alleen hebben gewoond. Dan gaat dat daarna altijd veel beter.
Het verhaal zijn moeder kun je ook interpreteren als volgt: "ik wil niemand meer kwijt raken, maar eigenlijk is het onvermijdelijk omdat ik niet meer genoeg voel en daarom negeer ik het probleem zo veel mogelijk".
Je moet ook niet vergeten dat jij misschien meer voor hem betekent.. in die zin dat hij jou misschien niet kwijt wil als goede vriendin en daar nu dus bang voor is.
Mmmm, dat is ook wel een goeie ja.quote:
Klinkt alsof die eerste verliefdheid over is bij hem en hij nu worstelt met de vraag in hoeverre het overgegaan is in "houden van" of niets zeg maar.
Het verhaal zijn moeder kun je ook interpreteren als volgt: "ik wil niemand meer kwijt raken, maar eigenlijk is het onvermijdelijk omdat ik niet meer genoeg voel en daarom negeer ik het probleem zo veel mogelijk".
Je moet ook niet vergeten dat jij misschien meer voor hem betekent.. in die zin dat hij jou misschien niet kwijt wil als goede vriendin en daar nu dus bang voor is.
quote:
Hej,
Ik ben 26 jaar en heb nu bijna 2 jaar een relatie met een jongen van 24.
In het begin was alles perfect, en zijn we na een jaar gaan samenwonen.
Woonde al op mezelf en wou al verhuizen voordat ik hem leerde kennen. En omdat hij eigenlijk toen al vaak bij mij thuis was hebben we gezegd waarom dan niet gelijk samen.
Binnen 2 maanden hadden we al een huis, en het ging echt super. Tot nu.
We hebben al een tijd ruzie, en het is alsof we langs elkaar heen leven. Een broer & zus relatie/ of gewoon huisgenoten.
Liefde is er niet meer te vinden, en seks al helemaal niet (tenzij van mijn kant)
Nu heeft hij gister eindelijk eerlijk kunnen toegeven dat hij zich niet voor 100% kan geven.
En moeite heeft met zijn gevoel te uiten.
9 jaar geleden heeft hij plotseling zijn moeder verloren, en hij geeft aan dat hij sindsdien een muur om zich heen heeft gebouwd. Dat hij 100% voor haar ging, maar daarna heeft besloten om dat nooit meer te doen voor een ander.
Nu worstelt hij dus heel erg met het gevoel dat hij mij nooit zal kunnen geven wat ik verdien.
Maar ik heb hem in het begin heel anders meegemaakt. Hoe zou ik hem hierbij kunnen helpen?
Ik ben namelijk ontzettend gek op hem en wil keihard vechten voor wat we ooit hadden.
Hoe komen we hier uit..
Graag reacties hierop
X
hoe ziet hij het rooskleurig in, en waar heb je dat aan gegeven? dik bedrukt..zie ik nergens adt hij een toekomst ziet?quote:
[..]
Wat ik boven ook al aangaf, hij ziet de toekomst juist rooskleurig in. Samen oud worden, kindjes erbij alles. En hij zegt ook regelmatig je bent de vrouw van mijn leven etc. Maarja, hoe dan?
Op een reactie op iemand anders eerder, staat niet in 't begin verhaal nee.quote:
[..]
[..]
hoe ziet hij het rooskleurig in, en waar heb je dat aan gegeven? dik bedrukt..zie ik nergens adt hij een toekomst ziet?