Relatie loopt vast.

Hej,

Ik ben 26 jaar en heb nu bijna 2 jaar een relatie met een jongen van 24.
In het begin was alles perfect, en zijn we na een jaar gaan samenwonen.
Woonde al op mezelf en wou al verhuizen voordat ik hem leerde kennen. En omdat hij eigenlijk toen al vaak bij mij thuis was hebben we gezegd waarom dan niet gelijk samen.
Binnen 2 maanden hadden we al een huis, en het ging echt super. Tot nu.

We hebben al een tijd ruzie, en het is alsof we langs elkaar heen leven. Een broer & zus relatie/ of gewoon huisgenoten.
Liefde is er niet meer te vinden, en seks al helemaal niet (tenzij van mijn kant)
Nu heeft hij gister eindelijk eerlijk kunnen toegeven dat hij zich niet voor 100% kan geven.
En moeite heeft met zijn gevoel te uiten.
9 jaar geleden heeft hij plotseling zijn moeder verloren, en hij geeft aan dat hij sindsdien een muur om zich heen heeft gebouwd. Dat hij 100% voor haar ging, maar daarna heeft besloten om dat nooit meer te doen voor een ander.

Nu worstelt hij dus heel erg met het gevoel dat hij mij nooit zal kunnen geven wat ik verdien.
Maar ik heb hem in het begin heel anders meegemaakt. Hoe zou ik hem hierbij kunnen helpen?
Ik ben namelijk ontzettend gek op hem en wil keihard vechten voor wat we ooit hadden.
Hoe komen we hier uit..

Graag reacties hierop

X

quote:

Op vrijdag 10 juni 2011 15:17 schreef drvc het volgende:
Ik woon al 2 jaar samen met mijn vriendin, ik herken de situatie waar jij in zit.
Constant ruzie om de kleinste dingen, mekaar irriteren, mekaar niet vergeven.
Seks werd minder van mijn kant.

En wat heb je er aan gedaan dan? Of zit je nog steeds in dezelfde situatie?

quote:

Op vrijdag 10 juni 2011 15:33 schreef drvc het volgende:

[..]

Hij is gewoon onzeker en zoekt een smoesje, zo ben ik ook

Onzeker over wat dan?

quote:

Op vrijdag 10 juni 2011 15:42 schreef MeraViglioSa het volgende:

[..]

Dit. Al snap ik die behoefte wel, ze is nog steeds gek op hem.

Ik zie het niet zonnig voor je in, TS.

Nee, je bent niet de enigste zo te lezen

quote:

Op vrijdag 10 juni 2011 15:53 schreef MeraViglioSa het volgende:
Nee. Het is dan ook geen zeldzaam verloop van een relatie, denk ik.
Je niet "100% kunnen geven" is m.i. een (puber)smoesje. Daar kun je toch helemaal niets mee?

Praat met hem. Vraag hem wat hij van jullie relatie vindt.
Hou er rekening mee dat hij in de eerste instantie misschien grapt of liegt ("Prima hoor") om een vervelend en zwaar gesprek te vermijden. Trek hem uit zijn comfort zone en confronteer hem met je twijfels over jullie relatie.

Als hij uiteindelijk niet de moeite neemt in gesprek met je te gaan hierover, weet je genoeg.

Nee is ook zo.
Heb gister sowieso al gezegd tegen hem dat hij moet nagaan of het wel echt allemaal is zoals hij zegt. En of hij er inderdaad niet gewoon klaar mee is. Maar daarop krijg ik dat hij super gek op me is, oud met me wil worden, en zelfs kinderen van mij wil. Dus ik krijg een beetje mixed messages.
Hij zou er over na gaan denken. En heb hem gezegd dat hij anders misschien 's met z'n vader wil praten hierover. Maar hij wil het graag alleen doen. Dus ben benieuwd wat eruit komt.

Bedankt voor je reactie

quote:

Op vrijdag 10 juni 2011 16:25 schreef maickeltje het volgende:
misschien heeft hij of hebben jullie het samen wonen wel onderschat?

Ja, dit speelt denk ik ook wel mee hoor. Hij kwam ook direct uit z'n vadershuis. En nu moet hij ineens allemaal dingen doen die eerder gewoon altijd standaard voor 'm werd gedaan.

quote:

Op vrijdag 10 juni 2011 16:43 schreef Natalie het volgende:
Het verliezen van z'n moeder op zo'n jonge leeftijd zal wel een flink litteken hebben achtergelaten. Ik kan me wel iets voorstellen bij wat ie zegt. Hij is haar kwijtgeraakt, hij wil niet nog meer mensen kwijtraken en bouwt een muur. Hij wil mensen niet te dichtbij laten komen omdat hij bang is om die pijn weer te voelen.

Sja, je zou toch eens goed met hem moeten praten. Wat wil hij nu echt? Jullie zijn de verliefdheid nu wel voorbij, nu wordt het echt serieus met het samenwonen erbij. Dat hij aan jou denkt is prachtig, maar wat wil híj?

En dat is het dus ook, als ik probeer een serieus gesprek te voeren over hoe het zit heeft hij er zoveel moeite mee om eerlijk te zijn. Omdat hij altijd z'n masker op zet van "kijk mij stoer zijn en niemand raakt mij" daardoor reageert hij snel geïrriteerd, en zegt ie van "ja heb ik nu geen zin in hoor"

Pfff, hij heeft zo'n geluk dat ik zo ontzettend gek op hem ben.

quote:

Op vrijdag 10 juni 2011 16:39 schreef maickeltje het volgende:

[..]

precies, niks gaat vanzelf jullie moeten het samen doen, zo moeten jullie ook samen jullie relatie weer op peil brengen.

je bent nu veel langer en vaker bij elkaar nu je samen woont.
Je ligt elke avond/nacht bij elkaar in bed...

Maar goed als hij aan geeft zich niet voor 100% te kunnen geven...hoe ziet hij de toekomst voor jullie in?

Wat ik boven ook al aangaf, hij ziet de toekomst juist rooskleurig in. Samen oud worden, kindjes erbij alles. En hij zegt ook regelmatig je bent de vrouw van mijn leven etc. Maarja, hoe dan?