Het is een lang verhaal, maar ik begin even bij het begin.
We zijn met zun 6en thuis ik heb 2 broers en een zus en mijn ouders niet te vergeten.
Mijn oudste broer en mijn zus zijn al lang geleden het huis uit gegaan en zijn gelukkig getrouwd en hebben kinderen. Onze familieband is goed ( geen extreme dingen gebeurd ).
Zelf heb ik ADD ik weet niet in hoeverre dit met het verhaal te maken heeft.
Het gaat over mijn broer hij is 27 woont nog bij mijn ouders ( als enige ) en hij doet zo raar...
al een aantal jaren heb ik het gevoel dat hij niet lekker in zijn vel zit. Hij gaat nooit uit, weinig vrienden en wisselende werkgevers. Ook wil hij dolgraag een vriendin en spiegelt hij zichzelf vaak aan zijn oudere broer en zus die beiden universiteit hebben gedaan en gelukkig getrouwd zijn.
Mijn ouder worden er een beetje moedeloos van.. altijd zeurt hij moppert hij en klaagt hij.
Als het eten naar zijn mening niet lekker is klaagt hij. Ik heb vaak geprobeerd hem mee te nemen naar feestjes etc. maar daar heeft hij dan geen zin in.
Zelf ben ik het tegenovergestelde ik ben altijd in voor een feestje...
mijn ouders gaan binnenkort op vakantie en mijn moeder vroeg of ik een oogje in het zijl wilde houden.
We sporen hem nu aan om eens met iemand te gaan praten.. de formulieren worden ingevuld, maar niet opgestuurd... Hij heeft net een nieuwe job, wat ook weer niet goed bevalt.
Ik wil hem graag helpen, omdat ik merk dat hij ongelukkig in het leven staat en ik mijn broer en zus en mijn ouders hier niet tegen kunnen.
We willen hem graag helpen zodat hij zich weer gelukkig kan voelen. Hij heeft altijd al buien gehad, maar het wordt steeds erger.. hij staat ook heel anders in het leven dan dat bijvoorbeeld ik sta.
Hoe kun je iemand zover krijgen om wel serieus met iemand te gaan praten?? Wat moeten wij doen?
Iemand tips?
Bedankt voor het lezen!
Groetjes,
Daar zijn geen therapeutische sessies voor nodig.
Dat hij geen vrienden heeft hoeft op zich geen probleem te zijn, hoewel het dan moeilijker is om in bepaalde sociale cirkels nieuwe kennissen op te doen en uit te gaan.
[ Bericht 86% gewijzigd door Daniel1976 op 10-06-2011 14:57:30 ]
maak jezelf maar af lijkt me beter...quote:
Als hij daar in gaat geloven, dan komt hij nooit meer uit zijn depressie.quote:Op vrijdag 10 juni 2011 12:31 schreef Loveisallaround het volgende:
en als je niet gelukkig bent met jezelf hoe kun je iemand anders dan gelukkig maken?
maak me gewoon zorgen.. het duurt al jaren... en het wordt steeds erger.quote:Op vrijdag 10 juni 2011 12:32 schreef Picchia het volgende:
[..]
Als hij daar in gaat geloven, dan komt hij nooit meer uit zijn depressie.
Ik denk niet dat dit eenvoudig is op te lossen. Ga eens met maatschappelijk werk praten of de huisarts of zo iets? Uit je verhaal begrijp ik dat het steeds erger wordt. Ga niet wachten tot het te laat is, maar trek tijdig aan de bel! Iemand die depressief is, is moeilijk over te halen er iets aan te doen. Vraag je huisarts om folders. Veel sterkte!
heel erg bedankt voor je berichtje.. we gaan ( mijn zus en ik ) volgende week met onze huisarts pratenquote:
@loveisallaround
Ik denk niet dat dit eenvoudig is op te lossen. Ga eens met maatschappelijk werk praten of de huisarts of zo iets? Uit je verhaal begrijp ik dat het steeds erger wordt. Ga niet wachten tot het te laat is, maar trek tijdig aan de bel! Iemand die depressief is, is moeilijk over te halen er iets aan te doen. Vraag je huisarts om folders. Veel sterkte!
hebben we geprobeerd, maar helaas wil hij het niet zien.quote:
Voor iemand die voor ieder feestje in is - zoals jij - zal het inderdaad raar zijn dat je broer hier juist niet van houdt. Het maakt in principe niet zoveel uit: als hij niet van uitgaan en feestjes houdt, dan maakt dat hem nog niet ongelukkig of vreemd.quote:Het gaat over mijn broer hij is 27 woont nog bij mijn ouders ( als enige ) en hij doet zo raar...
al een aantal jaren heb ik het gevoel dat hij niet lekker in zijn vel zit. Hij gaat nooit uit, weinig vrienden en wisselende werkgevers.
Maar dat ie steeds van werkgever wisselt zou er wel op kunnen duiden dat hij daar óf geen fijne relatie heeft met zijn collega's (of sociaal gezien moeite heeft om contact te maken) óf niet precies weet wat hij wil op werkgebied en dus fladdert van de ene naar de andere baan. Wel erg vervelend voor hem, wat de oorzaak ook is.
Schotel hem anders een deze site onder z'n neus: http://www.mee.nl. Er zijn genoeg mensen die moeite hebben met het opbouwen van sociale contacten of anderzijds niet volledig gelukkig zijn. Of iets mankeren zonder dat ze weten wat het is.
Kan me wel voorstellen dat het het moeilijk is om je broer zo te zien stoeien met zichzelf. Maar hij is op een leeftijd dat je niet meer voor hem kunt bepalen dat ie hulp moeten zoeken. Hij moet het zelf inzien.
Wel zelf je grenzen stellen. Dat kan assertief en op een leuke manier. Bijv. je nodigt hem uit voor een kop koffie. Als 'ie begint te mekkeren, dan zeg je: "laten we het eens over iets leuks hebben".