Vind het lief allemaal, dat welkom, maar volgens mij kunnen we weer terug naar de orde van de dag, kan ik nog even zeggen dat we er over nagedacht hebben om Lina eigenlijk La'bia Immaculata N'Keesha'Yta Appel te noemen, maar dat paste niet op het aangifte formulier. Nu mag Vanyel die naam gebruiken, want ik dottir wel een beetje, uhm, weinig uniek

.
Sociale contacten, nog immer very weinig, maar kan niet zeggen dat ik het niet geprobeerd heb. Ben echt blij dat we hier nog 2 maanden en 10 dagen zijn, dan gaan we naar NL. (Ja we tellen af) en dan half September naar Jordanie. Merk een beetje dat ik het hier aan het opgeven ben.
De dochters doen het goed. Beisan heeft weleens de neiging om Lina met een vuist aan te vallen, maar tot nu toe heb ik het kind van een gewisse dood kunnen redden. Zoiets

Bietje jaloersig.
En mijn snee, was altijd open, maar dat was volgens de mevrouw die er de nietjes uit ging halen geen probleem. Mijn huisarts echter vond het stinken en er naar uitzien. Dus stuurt me van ziekenhuis naar urgent care units whatever, uiteindelijk terug naar de vk, die dit nog maar 2 keer eerder had gezien. Wat een drama was dat allemaal, moest eigenlijk platblijven voor weken (doe dat maar eens zeg, met 2 kinders) ontstoken, 2 keer ab, kind kwam niet aan, want ab, na 3 weken nog steeds onder geboortegewicht, om de dag naar de wondenverpleegster om een nieuw verbandje te doen, want er was ontzettend veel wondvocht. Werd ik allergisch voor een dingetje wat ze gebruiken, dus moesten we iets anders bedenken. Uiteindelijk doorgestuurd naar plastische chirurgie, na maaaaaaaaaaanden, en daar heeft mijn persoonlijke Engel uiteindelijk het laatste beetje dat dus niet dicht ging gehecht weer (beetje risicovol maar goed) en toen was het opeens afgelopen.
En nu heb ik een leegte in mijn leven....
En twitter, wie wat waar? Ik doe dat allemaal heul niet, twitter, gezichtenboeken, whatever...