Verlammende arachnofobie

Ik ben altijd ongelooflijk bang geweest voor spinnen, sinds ik me kan herrineren.

Als ik een spin zie, al is 'ie nog geen millimeter groot, ik verstijf helemaal. Zo kan ik minuten lang verlamd blijven staren naar de spin totdat iemand ingrijpt en de spin doodt. Doodt hij de spin niet dan vermijd ik die ruimte een lange tijd, of blijf de hele kamer onderzoeken vanaf een "safe spot" zoals met pootjes opgetrokken op de bank. Als de spin te lang er is - 5 tot 10 minuten - barst ik in een huilaanval uit. -

Helpt niemand me, da slaat het om in gigantische paniek. Vroeger vluchtte ik minstens een paar honderd meter verder, en riep ik mijn moeder om me te helpen. Nu ik ouder ben in mijn tienerjaren stuur ik mijn vriend er op af, die weigert de spin te doden dat maakt me nog panischer. (Ik ben banger als ik de spin niet in de gaten kan houden dan dat ik hem zie, want je WEET dat dat beest er is) of ik bind zelf de strijd aan.

Een paar jaar geleden zat er een spin in mijn haar. Dat is het ergste wat mij kan overkomen. Zo'n spin vlak bij je hoofd, vast in je haar. Je kan niet kammen, of iets anders. GIGANTISCHE PANIEK. Ik sprong van mijn fiets af, midden op de autoweg. Het scheelde niets of ik had mezelf onder een auto geworpen.

Ik durf niet op een spin te gaan staan, al zijn de zolen nog zo dik, ook een bezemsteel kan niet, dan kan hij nog naar me toe kruipen. Het is dan meestal deodorant en haarlak, dan verstijft de spin en laat ik hem verdrinken vanaf een afstand.

Elke ruimte waar ik in kom inspecteer ik op aanwezigheid van spinnen, ik zie ze meteen. Ik kan niet met mijn vriend en de hond spelen in de natuur, uit angst voor spinnen. Laatste keer kroop er een hooiwagen op mijn broek tijdens het bramenplukken. Ik sloeg hem van me af, liep bijna een wijk verder, heel eng kalm volgens mijn vriend, en begon daar te janken en steeds mezelf slaand omdat ik dacht dat ik een spin voelde.

Ik kan geen leuke uistapjes ondernemen, neem Bavariastad, met de zelfgemaakte boot. We klommen erin, en er zat een kruisspin, vlak naast mijn hoofd. De groep liep weg, terwijl ik bijnn 10 minuten jankend en verstijft van angst die spin zat aan te staren. Mijn vriend moest me over zijn schouder nemen voordat ik iets kon ondernemen.

Hulp gezocht heb ik niet, ik hoorde dat je op het eind vogelspin op je hand krijgt. Bij de gedachte alleen wil ik al mezelf van kant maken. Ik weet dat spinnen niet iets is waar je bang voor hoeft te zijn, en ik kan ook niet zeggen wat er zo eng aan is.. Wat nu?

Er is te leven met deze angst, ik leef er immers nu al 15 jaar mee, mijn vriend wordt alleen heel gestoord ervan

Ik ben bang dat er ongelukken gaan gebeuren door mijn paniekaanvallen. Stel je voor dat mijn kinderen later ook angst voor spinnen hebben? Mama kan ze dan niet redden, wat voor voorbeeld is dat?

Ik ben dus weer banger voor de kleinere. Ik wil mijn "aartsvijanden" in het oog houden, dat lukt niet met die kleintjes, die grote zie je beter

Boeken met plaatjes van spinnen durf ik niet meer aan te raken, ik laat ze meteen los/vallen.

Dus plaats ALSJEBLIEFT geen plaatjes van spinnen. Ik krijg nog een hartaanval

dat is hartstikke onwaar.

Spinnen houden niet van donkere, vochtige plekken. >: (

Wat zit er in die spoiler? Een tarantula ofzo?