Opa zegt seksbommetje-het ver/gevolg

Hallo,

Voor degenen die zich afvragen hoe het verder ging nadat ik mijn ouders drie weken geleden gezegd én geschreven had: ik weet dat jullie van ons houden en ik wil het goede deel van ons contact ab-so-luut niet kwijt en onze kinderen hun opa en oma niet ontnemen. Maar bepaald gedrag tegenover mijn kinderen accepteren mijn man en ik niet ("seksbommetje" tegen mijn dochtertje van 5 zeggen, "klein romig kereltje" tegen mijn zoontje).

Gisteren kreeg ik eindelijk een brief van mijn vader. Daarin zegt hij dat zijn gedrag naar mij toe vroeger nooit seksueel bedoeld was, dat ik een dolk in hun hart heb gestoken en mijn kinderen nu van hun grootouders beroof en vice versa. Dat ik behoorlijk psychisch in de knoop zit en dat ze mij niet meer willen zien tot ik "mijn gevoelens van minachting" met professionele hulp overwonnen heb. Mijn moeder had een aparte brief geschreven: daarin zwijgt ze in alle talen over de beschuldiging die ze drie weken geleden opeens naar mijn vader uitte (dat hij vroeger seksverslaafd was). Wel geeft ze toe zelf ook problemen met mijn vader te hebben, maar dat zijn positieve kanten voor haar zwaarder wegen. Dat ik hun vernederd heb en dat ze nooit meer normaal (?) met onze kinderen zullen kunnen omgaan.

Ik ben hier kapot van. Zelfs als mijn vader zijn commentaar op mijn lichaam en dat van vriendinnetjes, het eeuwig op mijn billen tikken etc. nooit seksueel bedoeld heeft en ik het mij allemaal ingebeeld heb, dan nóg wil ik niet dat hij zich ooit zo gedraagt tegen mijn dochterjte als ze ouder is. Of dat hij nu seksbommetje tegen haar zegt. En ik heb heel duidelijk in mijn brief gezet dat ik het contact met hen niet kwijt wilde, dat ze alleen serieus moesten nadenken over bepaalde grenzen die ze naar mijn kinderen toe niet over mogen gaan. En is hun reactie: jij zit psychisch behoorlijk in de knoop, kom ooit maar terug als je weer normaal (?) kan doen maar dan zal het contact nooit meer zijn zoals het was.... Ik ben er kapot van.

quote:

Op zondag 5 juni 2011 09:24 schreef RemcoDelft het volgende:

Dat is uit dit ene topic inderdaad al duidelijk! Per brief communiceren met je ouders Waarom laat je het niet via je advocaat lopen?

Ik heb niet per brief met ze gecommuniceerd, we zijn naar hen toegegaan om dit met ze te bespreken, aan de hand van "de pijnpunten" die ik op papier gezet had en hun bij hen thuis liet lezen. Mijn ouders zijn degenen die nu per brief reageren en deze op de post gooien op de dag dat ze op vakantie vertrokken zijn.

quote:

Op zondag 5 juni 2011 09:26 schreef Lindstrøm. het volgende:
TS, jij bent hier het probleem. Niet iemand anders.

Hoe vaak ben jij seksbommetje genoemd door je vader? Heeft hij gezegd hoe mooi je borsten waren? Zijn hand er een keer opgelegd? Gezegd dat je zulke mooie ronde heupen had, allemaal toen je 12, 13, 14 jaar was? Honderden keren een klapje op je billen gekregen van je vader als ie achter je liep, ondanks dat je aangaf dit vervelend te vinden?

...die hand op mijn borst toen ik, een jaartje of 12, tegen hem aanlag op de bank...hij zegt zelf dat hij zich daar niets van kan herinneren en dat het per ongeluk geweest moet zijn. Maar hoe makkelijk ligt je hand "per ongeluk" daar, zelfs als het een nog groeiend A-cupje betreft?
Zelfs als dat incident per ongeluk was, dan blijft nog de rest van zijn gedrag over...

quote:

Op zondag 5 juni 2011 09:45 schreef Filatelistfetisjist het volgende:
Kinderen kunnen heel goed zonder grootouders hoor!

Volgens mij stel jij nu grenzen voor je eigen kinderen die je vroeger voor jezelf had willen kunnen leggen. Is het niet beter om je meer te richten op wat je ouders jou hebben aangedaan?

...Grenzen die mijn moeder vroeger ook voor ons had kunnen/moeten stellen. En nu ook. Maar ze verbreekt nog liever "gewoon" het contact met haar dochter en kleinkinderen (de enige die ze hebben), dan haar eigen tekortkomingen onder ogen te zien. Kan ik niet begrijpen. Moederliefde zou toch boven je "eigen belang" moeten gaan...?