Zo, ik zal mijn verhaal ook maar eens doen, ook voor de verwerking.
11 mei, 3 dagen na de uitgerekende bevaldatum:
Ik ga naar de verloskundige praktijk, beetje ongeduldig omdat mijn uitgerekende datum 8 mei was, en ik al vanaf week 36 klaar sta om te bevallen (mijn familie heeft heel veel vroeg geboortes, ikzelf ben ook 3 weken te vroeg geboren). Er wordt een datum besproken: 17 mei wordt ik gestript als er nog niets is gebeurd. Mijn moeder vindt dat prima, ondanks dat dat haar verjaardag is. Ik ben blij dat er een finishlijn in zicht is.
Toch knaagt de frustratie een beetje aan mij, en ik vraag de verloskundige om tips.
"Ananas" zegt ze, "Ik heb hetzelfde gehad, en heb toen ananasharten in de blender gegooid om er een smoothie van te maken. Dezelfde dag beviel ik nog!"
Vol met goede moed waggel ik 's avonds de plusmarkt in om 2 ananassen te halen. 1 Van de ananassen slacht ik met veel plezier, en ik heb hem zowat helemaal in mijn eentje opgegeten. Sja, als er niets gebeurt, dan heb ik tenminste genoten
12 mei: 3:15Ik draai me om in bed, en hoor een knak van binnen (net alsof je botten knakken). Daarna voel ik iets warms vloeien.. en het blijft vloeien
Ik schud mijn lief wakker, en die schrikt zich een hoedje. We staan op, om het bed te verschonen. Nadat we onze ouders op de hoogte hebben gebracht, gaan we weer naar bed. Ik ga er vanuit dat de weeen pas later op de dag gaan beginnen.
3:45 De weeen zijn al begonnen
en dit is het begin van de totaaaaal andere bevalling die wij ons voorstelden. De weeen zijn gelijk regelmatig, eerst zit er 5 minuten tussen, maar na een uur zit er 2 minuten tussen de weeen. Ik weet mij geen raad ermee, ik zou de weeen zittend aan tafel opvangen, maar met elke wee drukt er iets op mijn anus, dus ik ga tegen de muur staan puffen.
6:45 (ongeveer)De verloskundige komt langs, 2cm ontsluiting, prima, maar ik kan niet wachten totdat die weeen over zijn en we ons kleintje hebben. Ze gaat weer weg, en om 7 uur belt mijn lief mijn moeder. Alweer iets wat ik niet verwacht had: ik wilde haar eigenlijk niet bij mijn bevalling hebben. Gewoon omdat ik dit alleen met mijn vriend wilde doen.
Maar ik trek het niet meer, en ik kon mijn vriend geen seconde missen. Ik geloof dat hij er een half uur over heeft gedaan om een kopje thee te zetten
8:00Mijn moeder komt bij ons binnen, en daar sta ik dan, poedelnaakt in de badkamer, het crackertje in de wasbak aan het uitspugen tijdens een wee. Dat moet een raar gezicht zijn geweest als ik hier achteraf aan terugdenk
Mijn vriend kan even ademhalen, want mijn moeder neemt het meepuffen en rugwrijven even over. De weeen zijn echt verschrikkelijk, en ik ga met het puffen bijna van mijn stokje.
De verloskundige wordt weer gebeld. Douchen met weeen is helemaal een slecht idee, dan komen ze elke minuut
9:00De verloskundige voelt (au au au!!): 4 cm ontsluiting. Voorlopig nog normaal. Ik moet het puffen anders doen, ik gebruik teveel lucht. Dat gaat beter, en ik ga er weer tegenaan!
11:00WAAR BEN IK AAN BEGONNEN?!
Ik raak een beetje in paniek, ben doodmoe, verlang naar een beetje rust. Ik ga er maar vanuit dat ik de kleine tegen de middag in mijn armen heb, zo houd ik het vol. Ik heb nog steeds elke 2 minuten een wee, soms 3 achter elkaar. Ik wil gaan zitten, want ik zit de hele tijd de weeen op mijn knieen op de bank op te vangen. Zodra ik dat doe kan ik gelijk weer staan, want dan komen er weer 2 weeen
De verloskundige komt langs. Tromgeroffel... 5 cm
Nu raak ik echt in paniek, kan ik niet alsnog verdoving krijgen
.. nee, want ik heb met mijn stomme kop voor een thuisbevalling gekozen
Het leek toentertijd zo'n goed idee, ik dacht: ik ben een bikkel, dat doe ik wel even zonder pijnstilling.
Even zit ik te twijfelen of ik naar het ziekenhuis wil, maar mijn moeder moedigt mij aan: kom op, nog even volhouden! De verloskundige komt om 13:00 weer
13:00Dooooodmoeeee..slaaaapen...alsjeblieeeft!
Ik heb vast maar 6cm ontsluiting, maar als de verloskundige kijkt is er goed nieuws: 8cm! Ze blijft nu en mijn lief moet de kraamzorg bellen.
17:00 Kraamzorg is er, de baarkruk staat klaar, en ik mag gaan persen!
3 kwartier ben ik bezig, en er komt van alles uit
behalve een baby
Ik moet op bed liggen, en ze voelt tijdens een wee (AAAU!).
De persweeen nemen af, ik zie het behang verkleuren (ik had toch echt geen grijs behang volgens mij
) en onderwijl trapt de kleine vrolijk door in mijn buik
op een gegeven moment verwar ik deze ook met weeen, bizar gewoon
Tot 18:00 kijkt ze het aan, maar dan moet ik toch alsnog naar het ziekenhuis (NOOOOOO)
Ik moet 2 trappen af, en die zijn HELS (2 persweeen), maar nog lang niet zo erg als de autorit. Dat zal er ook best grappig uit hebben gezien, ik schuin zittend op de stoel, aangezien ik niets op mijn anus verdraag en persweeen wegpuffend
18:15Ik kom aan in het ziekenhuis en ga naar de luxe verloskamer (jeej)
Daar aangekomen komt er een team van verpleegsters+ een dokter en gyn aan.
Zij hebben het over een vacuumpomp en ik ben blij: eindelijk, zo moet het goedkomen
Maar dan moet ik eerst nog liggend een paar keer persen, met wee-opwekkers AAARGH!
en dan gaat de dokter ook nog weer tijdens een wee voelen WAAAAH
Dan gaat eindelijk de vacuumpomp erop, maar na een paar pogingen zijn we nog niets verder
ten slotte gaan ze allemaal kijken met een echo-apparaat, en komen ze tot deze conclusie:
De baby past er niet door heen, u krijgt een keizersnede
Mijn moeder stond er zo bij:
Ik was alleen maar gelukkig, eindelijk PIJNSTILLING!
Ik word bijna direct naar de operatiekamer gebracht, en krijg een ruggeprik. Heerlijk, ik voelde mij zo gelukkig
20:55Met mijn partner aan mijn zijde wordt onze kleine meid uit mijn buik getild, WAT EEN JOEKEL!
De verpleegsters/verplegers hadden dit ook niet verwacht, want ik hoorde allemaal verbaasde geluiden lol
Misschien heeft het ook ermee te maken dat ik ontzettend veel vruchtwater verloor daar
Ik zie het allemaal als een soort bioscoopfilm gebeuren, ik kijk ook toe via een spiegel.
Ze wordt met mijn partner naar de kinderarts gebracht, en even later zie ik haar in levende lijve, een pakketje, ingepakt in een handdoek. Ze kijkt mij kalm aan, alsof ze zegt: hallo mama, dus zo zie je er uit
Ik kan het nog niet echt beseffen, is zij mijn kind? Ik geef haar toch een kus, en ik hoor mijn lief achter mij snikken. Ze gaan weer weg, en ik word dichtgemaakt. Gauw worden er foto's van de kleine bij mij opgeplakt, zodat ik haar goed kan bekijken.
Na een half uur wordt ik de verloskamer weer ingereden, mijn familie staat op mij te wachten. Ik vind het achteraf gezien echt heel jammer dat ik niet de eerste reacties van mijn lief en mijn familie heb kunnen zien, toen ze de kleine zagen (ze was al eerder naar binnengereden dan ik).
Desondanks heb ik de eerste nacht niet kunnen slapen, ik heb alleen maar gekeken naar mijn kleine grote meid
En zij keek de hele tijd naar mij
Zo, ik hoop dat dit een beetje leesbaar is voor jullie