Hey Flap, volhouden met twijfelen.
Ik ben zelf jaren depressief geweest. Ook voor onder behandeling geweest. Ik kwam (niet door de therapie) erachter, dat ik niet dood wou, maar gewoon niet op dezelfde manier verder kon/wilde leven.
Zolang ik maar kon ontsnappen aan wat ik klote vond in het leven, desnoods door mezelf klem te zuipen/blowen, wou ik nog wel leven.
Ik heb toen een serotonine re-uptake inhibitor gekregen. Een anti-depressie pil. Serotonine is een natuurlijke welzijn-opwekker in de hersenen. Dit pilletje zorgt er voor dat dit stofje niet meer opgenomen wordt (zoals normaal gebeurt nadat het zijn functie gedaan heeft) en er zich dus een ophoping van dit stofje in je hersenen plaatsvind. Met als gevolg, de hele dag een happy gevoel. En dan is het moeilijk om aan zelfmoord te denken. Echt een aanrader. Een keer een nachtje niet slapen heeft hetzelfde effect, maar voor lange termijn is het pilletje een beter oplossing.
En daarnaast kun je ook nadenken over of je je nabestaanden het wilt aandoen, dat ze je moeten begraven. Als je geen directe persoonlijke reden hebt om te leven, dan misschien wel voor een ander? Broer, zus, ouders, goede vrienden?
Op deze manier stel je het uit, waardoor je tijd hebt om na te denken over waar je voor wilt leven.
En denk vooral aan wat er nog kan komen in je leven, en niet over wat al geweest is. Want geen enkele gedachte die jij nu hebt, kan veranderen wat er is gebeurt. Je kunt wel veranderen hoe je in de toekomst gaat leven. Maar daar moet je wel voor leven.
Succes! En PM mag altijd, als je vragen hebt.
"Ego is de god die de regels maakt vandaag. Waarheid is onbelangrijk,
beter dan de ander lijken is het ideaal." Lord of the String Oktober 2015