Achteraf dacht ik ook, waarom vertelde ik het nu?
maargoed.. ik heb niet met die jongen geneukt!
Hij is altijd de enige voor mij geweest.. en ik wil niet dat het nu zo word verpest doordat ik iets heb verzwegen..
En nee ik kom niet uit noord holland

maar ik vind sowieso dat het de moeite waard is geweest. als je iemand zó leuk vindt.. dan kun je altijd wel vergeven.. vergeten doe ik het nooit, het liefst zou ik willen dat dat andere meisje alsnog verdwijnt maar dat zou ze toen destijds ook bij mij hebben gewenst..
En we zijn 17, het is jong en ik zou niet weten of hij de ware is, maar dat vind ik op dit moment ook niet belangrijk, ik wil 'm gewoon niet kwijt, want ik kán niet zonder hem.. ik heb het zo vaak gemoeten en niet gekund, dan is er een leegte die alleen op te vullen is door hem..
maar gister hebben we er de 's avonds nog over gemsnd en hij zegt altijd, ik hou van je, en nu zei ik het en 't enige wat hij zei was: welterusten.
Ik heb zo'n kutgevoel weer, alles komt weer boven van vorig jaar en het enige wat ik kan doen is afwachten wat hij nu gaat zeggen, hij laat het nu eerst bezinken, maar ik vind het zo'n drama om niks eigenlijk! zijn reactie was ook zo raar, want hij doet nooit zo tegen me, we hebben ook nooit ruzie ergens om gehad.. zelfs niet om wat hij deed, ik hou niet van ruzie dus probeer ik 't te voorkomen, maar in de hoop niet hem te kwetsen doe ik het dus wel..