FOK!forum / Relaties & Psychologie / Na 11 jaar
shejartvrijdag 20 mei 2011 @ 00:11
Ik zit in een relatie van 15 jaar sinds 11 jaar spreken we geen woord meer met elkaar en sex is al helemaal uit den boze. De kinderen zijn inmiddels 11 en 12, en ik leef op het moment voor mijn kinderen. Als ik thuis kom van het werk is er alleen kilte vaak een woordewisseling en veel stress. Nu komen dan ook de twijfels dat ik met haar niet verder wil weet ik wel maar uit elkaar gaan wat doet dat met mijn kinderen? Ik zou voor geen goud mijn kinderen willen pijn doen, maar is blijven tot ze volwassen zijn een oplossing? Laat jullie licht eens hier over schijnen, ben benieuwd naar de feetback
Bill_Evrijdag 20 mei 2011 @ 00:12
Dit is niet helemaal waar feedback voor bedoelt is..
Probeer het eens in R&P
Chulaavrijdag 20 mei 2011 @ 00:13
sinds het 11e jaar of.. spreken jullie al 11 jaar niet meer tegen elkaar ?
Snakeyvrijdag 20 mei 2011 @ 00:14
Schopje R&P.
shejartvrijdag 20 mei 2011 @ 00:15
waar vind ik R&P vind de site niet echt gebruikers vriendelijk hahaha
OverRatedvrijdag 20 mei 2011 @ 00:15
Feetback :')
Dit posten in fb :')

11 jaar zonder sex en praten? Die stilte kan nooit goed zijn voor je kinderen. Ik geloof hier niks van, zo lang houd je het echt niet uit in zo'n situatie :')
Sociosvrijdag 20 mei 2011 @ 00:15
quote:
2s.gif Op vrijdag 20 mei 2011 00:12 schreef Bill_E het volgende:
Dit is niet helemaal waar feedback voor bedoelt is..
Komt doordat er in de Index onder de subfora niet meer in een paar zinnen staat waar het subforum over gaat. Feedback staat nu eenmaal bovenaan...
Captain_Ghostvrijdag 20 mei 2011 @ 00:16
Al bij de relatie therapie geprobeerd?.
Beachvrijdag 20 mei 2011 @ 00:18
Na 11 jaar zo leven komen pas de twijfels????? :?
Chulaavrijdag 20 mei 2011 @ 00:24
kinderen hebben recht op een liefdevolle omgeving. dat is het bij jullie blijkbaar niet.
Dondersvrijdag 20 mei 2011 @ 00:24
Sterkte
-Strawberry-vrijdag 20 mei 2011 @ 00:26
Ik denk dat je kinderen jou en je vrouw ook liever gelukkig zien. Kan dat niet bij elkaar, dan uit elkaar.
DuTankvrijdag 20 mei 2011 @ 00:27
Bezoek eens een relatie therapeut.
Feestkaboutervrijdag 20 mei 2011 @ 00:30
het enige wat erger is dan 11 jaar in een kutrelatie zitten, is 11 jaar en 1 dag in een kutrelatie zitten.
(dr phil-tekst, maar wel waar).
en dat geldt ook voor de kinderen. wat moeten zij de afgelopen 11 jaar een mooi voorbeeld hebben gekregen van een warme liefdevolle relatie........ NOT!
heel snel uit elkaar, heftige periode zal dat worden, maar het is eerlijker en beter naar/voor iedereen!!
Flurryvrijdag 20 mei 2011 @ 00:34
Mijn ouders zijn gescheiden toen ik 11 was en daarvoor ben ik ze eeuwig dankbaar. Misschien dat ik het nog jonger niet begrepen had, maar het was toen echt een opluchting. Kinderen van die leeftijd zijn volwassener dan je misschien denkt :)
Tja..1986vrijdag 20 mei 2011 @ 00:48
quote:
0s.gif Op vrijdag 20 mei 2011 00:27 schreef DuTank het volgende:
Bezoek eens een relatie therapeut.
Beetje laat denk ik..
Ongelofelijkehaastvrijdag 20 mei 2011 @ 00:52
-edit- opzouten

[ Bericht 82% gewijzigd door Re op 20-05-2011 20:45:51 ]
Captain_Ghostvrijdag 20 mei 2011 @ 00:53
quote:
0s.gif Op vrijdag 20 mei 2011 00:48 schreef Tja..1986 het volgende:

[..]

Beetje laat denk ik..
beter laat dan nooit.
bovendien kunnen ze alsnog gaan proberen om elkaar opbloeien. Misschien komt alsnog wel goed met hen.

de scheiding is eigenlijke de laatste daad.
eleusisvrijdag 20 mei 2011 @ 01:44
quote:
0s.gif Op vrijdag 20 mei 2011 00:11 schreef shejart het volgende:
Ik zit in een relatie van 15 jaar sinds 11 jaar spreken we geen woord meer met elkaar en sex is al helemaal uit den boze. De kinderen zijn inmiddels 11 en 12, en ik leef op het moment voor mijn kinderen. Als ik thuis kom van het werk is er alleen kilte vaak een woordewisseling en veel stress. Nu komen dan ook de twijfels dat ik met haar niet verder wil weet ik wel maar uit elkaar gaan wat doet dat met mijn kinderen? Ik zou voor geen goud mijn kinderen willen pijn doen, maar is blijven tot ze volwassen zijn een oplossing? Laat jullie licht eens hier over schijnen, ben benieuwd naar de feetback
Elf jaar is heel lang. Hoe heb je het zo ver laten komen?

Ik vind zelf "bij elkaar blijven voor de kinderen" geen goede zet. Wat je schrijft is niet mooi. Het lijkt me vreselijk om als kind in zo'n kille sfeer te moeten opgroeien en daar je ideeën over relaties te leren. Ze zijn nog relatief jong en als je ze iets wil bijbrengen, zou dat moeten zijn dat relaties meer kunnen zijn dan dit.

Voor relatietherapie lijkt het me rijkelijk laat. Normaal gesproken vind ik dat je het in een serieuze relatie wel moet proberen, maar na tien jaar loopgravenoorlog zie ik het niet als heel kansrijk. Harde actie is dan wel nodig, niets vrijblijvend. Voorkom dat je weer een jaar verder bent en er niets is veranderd.

Misschien is het wel aardig om een datum te stellen (bijvoorbeeld 1 september) en te zeggen, we gaan nu alles uit de kast halen, maar als we dan geen manier hebben gevonden, breien we er een eind aan. Want zoals het nu gaat moet je niet willen leven. Het is niet goed voor jou, niet voor je vrouw en niet voor de kinderen.
DuTankvrijdag 20 mei 2011 @ 09:24
quote:
0s.gif Op vrijdag 20 mei 2011 00:48 schreef Tja..1986 het volgende:

[..]

Beetje laat denk ik..
Jij moet niet zoveel denken. Een relatie therapeut kan zolang personen nog bij elkaar zijn, een hele hoop fixen.
Viking84vrijdag 20 mei 2011 @ 09:26
quote:
0s.gif Op vrijdag 20 mei 2011 01:44 schreef eleusis het volgende:

[..]

Elf jaar is heel lang. Hoe heb je het zo ver laten komen?

Ik vind zelf "bij elkaar blijven voor de kinderen" geen goede zet. Wat je schrijft is niet mooi. Het lijkt me vreselijk om als kind in zo'n kille sfeer te moeten opgroeien en daar je ideeën over relaties te leren. Ze zijn nog relatief jong en als je ze iets wil bijbrengen, zou dat moeten zijn dat relaties meer kunnen zijn dan dit.

Voor relatietherapie lijkt het me rijkelijk laat. Normaal gesproken vind ik dat je het in een serieuze relatie wel moet proberen, maar na tien jaar loopgravenoorlog zie ik het niet als heel kansrijk. Harde actie is dan wel nodig, niets vrijblijvend. Voorkom dat je weer een jaar verder bent en er niets is veranderd.

Misschien is het wel aardig om een datum te stellen (bijvoorbeeld 1 september) en te zeggen, we gaan nu alles uit de kast halen, maar als we dan geen manier hebben gevonden, breien we er een eind aan. Want zoals het nu gaat moet je niet willen leven. Het is niet goed voor jou, niet voor je vrouw en niet voor de kinderen.
Dat idd.
VenenumVirginisvrijdag 20 mei 2011 @ 09:29
quote:
0s.gif Op vrijdag 20 mei 2011 00:11 schreef shejart het volgende:
Nu komen dan ook de twijfels dat ik met haar niet verder wil weet ik wel maar uit elkaar gaan wat doet dat met mijn kinderen?
En hoeveel jaren van die 11 weet je al dat je niet met haar verder wil? De kinderen hebben hier niets mee te maken. Ik ben heel blij dat mijn ouders gescheiden zijn. Wat een rottige sfeer was de tijd daarvoor.
m2thacvrijdag 20 mei 2011 @ 09:56
als je het aanhoud voor de kinderen houd je ook de kinderen voor de gek.
het maakt namelijk niet uit op welke leeftijd (kids zijn) je uit elkaar gaat het blijft altijd een klap.

ik heb als kind zelf ervaren (mijn ouders gaan nog steeds goed met elkaar om) maar toch blijft het een dreun. dus waarom jezelf langer kwellen de pijn voor de kids wordt niet minder, zorg alleen da je het goed uitlegt.
denshavrijdag 20 mei 2011 @ 10:03
Je kinderen lijden er al onder. Maak je geen illusies dat je "voor je kinderen leeft". Je laat hun opgroeien in een gezin dat gebroken is.
Tja..1986vrijdag 20 mei 2011 @ 10:31
quote:
0s.gif Op vrijdag 20 mei 2011 09:24 schreef DuTank het volgende:

[..]

Jij moet niet zoveel denken. Een relatie therapeut kan zolang personen nog bij elkaar zijn, een hele hoop fixen.
Bij elkaar? Ze hebben een relatie van 15 jaar, waarvan ze al 11 jaar geen seks meer hebben, en ook niet meer echt praten. Deze mensen zijn helemaal niet bij elkaar.
TheFreshPrincevrijdag 20 mei 2011 @ 10:34
quote:
0s.gif Op vrijdag 20 mei 2011 00:34 schreef Flurry het volgende:
Mijn ouders zijn gescheiden toen ik 11 was en daarvoor ben ik ze eeuwig dankbaar. Misschien dat ik het nog jonger niet begrepen had, maar het was toen echt een opluchting. Kinderen van die leeftijd zijn volwassener dan je misschien denkt :)
Mee eens.
De beste beslissing die m'n moeder ooit genomen heeft was weggaan.

Voor de kinderen bijelkaar blijven is ook onzin, die hebben meer aan een stabiele en rustige omgeving, niet aan een dreigend oorlogsgebied waar ieder moment een handgranaat kan ploffen.

Wat je vaak tegenhoudt is:
- de omgeving (en je schaamte)
- de kosten (samen een huis, hoe red ik het alleen)
- de kinderen (terwijl dat juist een reden moet zijn om wél te scheiden als het echt niet lukt)
- niet alleen willen zijn
- geloof (eeuwige trouw beloofd, etc)
- dreiging (als je bij me weggaat dan....)
- denken dat hij/zij nog wel verandert (gebeurt niet, zeker niet als diegene iets niet inziet)
- denken dat het nog wel goed komt (een kaars die uit is, blijft uit)

[ Bericht 8% gewijzigd door TheFreshPrince op 20-05-2011 10:41:20 ]
Boris_Karloffvrijdag 20 mei 2011 @ 10:36
quote:
0s.gif Op vrijdag 20 mei 2011 00:11 schreef shejart het volgende:
Ik zit in een relatie van 15 jaar sinds 11 jaar spreken we geen woord meer met elkaar en sex is al helemaal uit den boze. De kinderen zijn inmiddels 11 en 12, en ik leef op het moment voor mijn kinderen. Als ik thuis kom van het werk is er alleen kilte vaak een woordewisseling en veel stress. Nu komen dan ook de twijfels dat ik met haar niet verder wil weet ik wel maar uit elkaar gaan wat doet dat met mijn kinderen? Ik zou voor geen goud mijn kinderen willen pijn doen, maar is blijven tot ze volwassen zijn een oplossing? Laat jullie licht eens hier over schijnen, ben benieuwd naar de feetback
Man, wat leer je je kinderen op deze manier? Hoe een "normale"relatie eruit ziet. Ga aub snel scheiden, daar doe je volgens mij je kinderen een groter plezier mee, anders worden ze straks contact gestooord.
Copycatvrijdag 20 mei 2011 @ 10:38
Ik denk dat je kinderen helemaal niks meekrijgen van de stress en het gebrek aan liefde in jullie huis ...
Voor jezelf kiezen is ook voor je kinderen kiezen. En niet voor een relatie die al jaren op sterven na dood is.
Captain_Ghostvrijdag 20 mei 2011 @ 17:27
Laat je kinderen ook weten dat probleem van ouders niet aan hen liggen.
Klutsvrijdag 20 mei 2011 @ 17:59
Ik vind het nog veel schofteriger om 11 jaar je leven maar een beetje aan je voorbij te laten trekken "voor de kinderen" terwijl ze er veel meer aan gehad hadden als je 11 jaar terug een vent was geweest en ermee gekapt was.
Flurryvrijdag 20 mei 2011 @ 18:02
quote:
0s.gif Op vrijdag 20 mei 2011 17:59 schreef Kluts het volgende:
Ik vind het nog veel schofteriger om 11 jaar je leven maar een beetje aan je voorbij te laten trekken "voor de kinderen" terwijl ze er veel meer aan gehad hadden als je 11 jaar terug een vent was geweest en ermee gekapt was.
Check... hoe langer je ze in deze omgeving laat leven, hoe kleiner de kans dat het nog goed met ze komt.
Lindalavrijdag 20 mei 2011 @ 19:34
Bij elkaar blijven alleen voor de kinderen is rampzalig, vooral voor de kinderen! Na elf jaar wordt het dan ook tijd om knopen door te hakken..
Miracle_Drugvrijdag 20 mei 2011 @ 19:35
quote:
0s.gif Op vrijdag 20 mei 2011 19:34 schreef Lindala het volgende:
Bij elkaar blijven alleen voor de kinderen is rampzalig, vooral voor de kinderen! Na elf jaar wordt het dan ook tijd om knopen door te hakken..
Dit, absoluut niet bij elkaar blijven wanneer je weet dat het een hopeloze zaak is.
deelnemervrijdag 20 mei 2011 @ 19:52
quote:
0s.gif Op vrijdag 20 mei 2011 00:11 schreef shejart het volgende:
Ik zit in een relatie van 15 jaar sinds 11 jaar spreken we geen woord meer met elkaar en sex is al helemaal uit den boze. De kinderen zijn inmiddels 11 en 12, en ik leef op het moment voor mijn kinderen. Als ik thuis kom van het werk is er alleen kilte vaak een woordewisseling en veel stress. Nu komen dan ook de twijfels dat ik met haar niet verder wil weet ik wel maar uit elkaar gaan wat doet dat met mijn kinderen?
Waarom nu?

De kinderen gaan waarschijnlijk naar de moeder. Kunnen jullie een omgaansregeling aangaan waarbij de kinderen deel bij jou zijn of wordt het vechten om je kinderen nog te zien?
Vandaag...zaterdag 21 mei 2011 @ 01:21
Als er verder geen ruzie in huis is en een normale omgang met elkaar dan is het helemaal niet schadelijk voor de kinderen als ze bij elkaar blijven, integendeel.

Daarnaast vraag ik me af of TS niet bedoelde "vanaf het elfde jaar"
Feestkabouterzaterdag 21 mei 2011 @ 02:33
quote:
0s.gif Op zaterdag 21 mei 2011 01:21 schreef Vandaag... het volgende:
Als er verder geen ruzie in huis is en een normale omgang met elkaar dan is het helemaal niet schadelijk voor de kinderen als ze bij elkaar blijven, integendeel.
ik hoop dat je dit sarcastisch bedoelt.
zo niet, laat dan duidelijk zijn dat ik het erg ONeens ben met je.
Klutszaterdag 21 mei 2011 @ 08:41
quote:
0s.gif Op zaterdag 21 mei 2011 01:21 schreef Vandaag... het volgende:
Als er verder geen ruzie in huis is en een normale omgang met elkaar dan is het helemaal niet schadelijk voor de kinderen als ze bij elkaar blijven, integendeel.

Daarnaast vraag ik me af of TS niet bedoelde "vanaf het elfde jaar"
Nee tuurlijk niet, het is goed voor kinderen om te zien hoe je een relatie onderhoudt, lekker liefdeloos zoals hun ouders dat ook doen. Dat tekent ze totaal niet voor de rest van hun leven.

Not. :')
Copycatzaterdag 21 mei 2011 @ 09:44
quote:
0s.gif Op zaterdag 21 mei 2011 01:21 schreef Vandaag... het volgende:
Als er verder geen ruzie in huis is en een normale omgang met elkaar dan is het helemaal niet schadelijk voor de kinderen als ze bij elkaar blijven, integendeel.

Heb jij de OP wel gelezen? Met woorden als woordenwisseling, kilte en stress erin ...