"Een veel voorkomende angst is sociale angst. Hierbij is iemand vooral bang voor de afwijzing door anderen. Waarschijnlijk komt sociale angst het vaakste voor. Zo ongeveer één op de tien mensen heeft er last van. Sociale angst leidt vaak tot vermijding van sociale contacten en kan daardoor tot vereenzaming leiden. Die vereenzaming is dan een soort van zelfbescherming geworden. De eenzaamheid geeft je immers de garantie dat anderen je dan niet kunnen afwijzen.
Sociale angst kan er ook toe leiden dat mensen in contact met anderen niet durven zeggen wat ze eigenlijk willen of denken. Ze zijn geneigd om vooral dingen te doen waarvan ze denken dat anderen ze van ze verwachten. Ook hierdoor denken ze afwijzing te voorkomen. Het kan dan ook leiden tot sterke afhankelijkheid van anderen.
Een andere vorm van sociale angst zien we terug bij b.v. bloosangst. Iemand is dan vooral bang dat andere mensen zullen zien dat ze zich onzeker voelen in hun omgeving. Ze zijn bang dat anderen zien dat ze blozen of beven. Ook dit kan er toe leiden dat ze situaties waarin dat zou kunnen voorkomen gaan vermijden."
Aangezien er hier op Fok! wel meer psychiatrische patiënten rondlopen 
vroeg ik me af of er hier nog meer mensen rondzwerven die hier ook last van hebben/hadden.
Voor degenen die hier ervaring mee hebben; hoe is bij jullie de behandeling in z'n werk gegaan? Ik moet nu echt actief aan een oplossing gaan werken met m'n psych en zie er lichtelijk tegenop...
thnx
czd
"My voice is nothing, my thoughts are nothing, in many respects I'm like you; nothing"
Ik ben er nu voor mijn gevoel redelijk ver overheen gekomen, ik ga binnenkort zelfs naar een meeting met allemaal onbekenden...is een hele grote stap voor mezelf. Ik ben hiervoor niet naar een psy geweest of wat dan ook. Ik heb eindelijk bij mezelf die knop in mijn hoofd om kunnen zetten en mezelf een schop gegeven om contacten op te zoeken. Ik ben eindelijk sterk genoeg dat ik geloof dat ik het kan dus...daar haal ik de kracht vandaan om op de "goede" manier (zonder angst) verder te gaan...
Ik hoop dat je er zelf ook ooit overheen komt...
Liefs,
Ivetje
Hier heb je nog wat info:
http://www.degnanco.com/anxiety/main.html
In het Engels is het anxiety disorder.
Succes
Ik heb al behoorlijk lang last van een sociale fobie, daarvoor heb ik een jaar lang therapie gehad en drie maanden seroxat geslikt. Allen zonder resultaat helaas.
Over die therapie kan ik je wel vertellen dat, in het geval van gedragstherapie, je meestal een lijst met dingen moet maken die je moeilijk vindt. Je moet bedenken waarom je er bang voor bent en vervolgens ga je proberen alles op een wat rationelere manier te bekijken (bijv. 'mensen letten alleen op zichzelf en niet op mij', 'als ze een hekel aan mij hebben is dat niet mijn probleem' etc.)
En uiteindelijk is het dan de bedoeling dat je ook de dingen van je lijst gaat uitvoeren, van gemakkelijk naar moeilijk.
Verder kan ik je er niet zoveel over vertellen, want ik bleef al steken bij de gemakkelijkste dingen. Het is namelijk niet zo moeilijk om te bedenken waarom iets niet eng is, maar om dingen dan werkelijk uit te voeren blijft een verschrikking (bij mij althans).
Ik hoop dat ik je niet al teveel heb afgeschikt 
en veel succes met je therapie !!
quote:dit herken ik eigenlijk wel
Op donderdag 20 juni 2002 21:57 schreef Ceased2Be het volgende:
Een veel voorkomende angst is sociale angst. Hierbij is iemand vooral bang voor de afwijzing door anderen. Waarschijnlijk komt sociale angst het vaakste voor. Zo ongeveer één op de tien mensen heeft er last van. Sociale angst leidt vaak tot vermijding van sociale contacten en kan daardoor tot vereenzaming leiden. Die vereenzaming is dan een soort van zelfbescherming geworden. De eenzaamheid geeft je immers de garantie dat anderen je dan niet kunnen afwijzen.
quote:en hier geloof ik nooit zo in. Heb ook weleens wat cursusjes gedaan enzo, maar tegen groepsgenootjes een scene doen is toch anders dan IRL. Maar misschien ligt dat ook wel aan mezelf. [edit] oh kyoujin heeft dat dus ook
Ik moet nu echt actief aan een oplossing gaan werken met m'n psych en zie er lichtelijk tegenop...
[/edit] Heb ook altijd een hekel aan vragen als 'wat denk je nu' 'hoe voelde je je toen?' 'waarom doe je dat' en dergelijke.[Dit bericht is gewijzigd door Herald op 21-06-2002 01:21]
Sociale angst is een zeer vervelende fobia, mensen vermijden hun angsten en met sociale angst lijdt dat naar isolement of zoeken plaatsen op waar ze zich veilig voelen alleen, die worden ook steeds minder naar verloop van tijd.
Dit moet je doorbreken, sociale angst is goed te helpen en therapie is vaak succesvol.
De oorzaak zijn idd irrationele gedachten constant voelen dat je bekeken en beoordeeld/veroordeeld wordt, het is een extreme vorm van verlegheid.
Je moet leren dat mensen zich niet zo gedragen mensen hebben het veelste druk met zichzelf je kan geen gedachten lezen en je kan niet voorspelen wat ze over je denken, je moet dat los laten.
Je moet voor jezelf leven en andere recht geven op hun mening en jezelf accepteren.
Je zult het moeilijk hebben, maar je zult er sterker uitkomen dan dat je nu denkt voormogelijk is.
Sterkte!
quote:Dit is mij inderdaad ook verteld ja, heb nu als "huiswerk" meegekregen dat ik mijn houding in verschillende situaties moet analyseren en dat ik mijn negatieve gedachtes bij verschillende mensen op papier moet zetten.
Op vrijdag 21 juni 2002 01:11 schreef kyoujin het volgende:
...
Over die therapie kan ik je wel vertellen dat, in het geval van gedragstherapie, je meestal een lijst met dingen moet maken die je moeilijk vindt. Je moet bedenken waarom je er bang voor bent en vervolgens ga je proberen alles op een wat rationelere manier te bekijken (bijv. 'mensen letten alleen op zichzelf en niet op mij', 'als ze een hekel aan mij hebben is dat niet mijn probleem' etc.)
En uiteindelijk is het dan de bedoeling dat je ook de dingen van je lijst gaat uitvoeren, van gemakkelijk naar moeilijk.
...
En ik moet idd ook zo'n gemakkelijk naar moeilijk lijstje maken waar ik morgen maar eens goed voor ga zitten.
* Ceased2Be is toch vastbesloten om dit tot een goed eind te brengen
"My voice is nothing, my thoughts are nothing, in many respects I'm like you; nothing"
Hadîs (An-Nawawi): "Niemand van jullie gelooft (werkelijk) totdat hij voor zijn broeder wenst wat hij voor zichzelf wenst."
quote:Ja idd...en dat heb ik nu eindelijk gedaa en het gaat gewoon goed. Ik heb ineens gewoon tegen mezelf gezegt dat ik die knop om ging zetten, en het vol houden. Ik durf nu gewoon veel meer. Mensen die ik niet ken zijn niet eng meer...ik zie het niet negatief als ik mensen ga ontmoeten. Deed ik altijd wel, d8 voordat ik ze had gezien al dat ze me raar zouden vinden enzo, dat ik overal buiten zou gaan vallen...
Op vrijdag 21 juni 2002 22:08 schreef Skinkie het volgende:
Ik vind dat dit fenomeen eigenlijk letterlijk en figuurlijk tussen je oren zit. Ik geef toe, ik heb er ook regelmatig last van... maar je moet je er gewoon overheen zetten, uit die vicieuse circel stappen, met mensen meegaan die je vertrouwen niet beschamen bijvoorbeeld.
Tja, ik zag het gewoon zo negatief dat nieuwe mensen ontmoeten. Ik durfde het helemaal niet meer...en nu organiseer ik zelfs meetingen met mensen online dus
Kortom: gewoon jezelf zijn, en anderen accepteren je dan echt wel. Het is even een moeilijke stap om jezelf te durven zijn, maar het is net als voor het eerst de zee ingaan. Koud en onwennig, maar het went en je kan er later van genieten! Sterkte!
Ik hier?
If it's free, you're the product!
Maar ik ben echt als de dood om naar een disco te gaan/te stappen. Zat op stijldansen nou... je hartslag is weer 3x zo hoog als normaal 2 uur van te voren.
Het probleem is volgens mij dat ik heel slecht kan omgaan met mensen van mijn eigen leeftijd, of net iets jonger. Met volwasennen omgaan gaat overigens gewoon goed/redelijk, je weet meestal wat je aan ze hebt, iets of niets...
Moet zeggen als je gepest bent om je uiterlijk of alle keren dat je iemand verkering vraagt en je wordt afgewezen is natuurlijk niet bevoorderlijk voor je sociale zelfvertrouwen in die kringen.
Zo das er ook weer uit...
(dus ik denk dat de sociale angst meer uit situaties voorkomt dan het altijd al bij je dragen)
Hadîs (An-Nawawi): "Niemand van jullie gelooft (werkelijk) totdat hij voor zijn broeder wenst wat hij voor zichzelf wenst."
het boeit me niet als iemand een grap over me maakt, of dat ik ineens in de belangstelling sta bij een paar bekenden van een maat van me ofzo, maar ik ga TOCH blozen
erg klote,.
gebrek aan zelfvertrouwen is het niet denk ik, maar toch moet er iets zijn...
Is zwaar irritant, idd het blozen ofzo.. gelukkig heb ik dat tegenwoordig niet meer..
Enige wat ik nog wel es heb is dat ik het irritant vind als ik op de fiets zit en mensen die langs fietsen kijken je de hele tijd aan...
Wat je eraan kan doen is gewoon schijt aan alles krijgen... dan wordt je echt niet meer rood hoor, bijv. gister ik viel bijna in de veste.. iedereen lachen natuurlijk, maar wat kan mij het schelen ik lachte gewoon mee 
Ik heb daarbij ook Zoloft geslikt.. hielp enigszins denk ik.. was niet echt heel overduidelijk.. maargoed.. ik ben hier gelukkig al een tijd mee gestopt, want dit moet toch het meest vanuit jezelf gaan komen.
Ik heb ook veel gehad aan een aantal boeken.. te weten:
Verlegen - Nou en! (ISBN: 90-225-2818-9)
Als ik nee zeg, voel ik mij schuldig (ISBN: 90-263-1613-5)
Je piekert je suf (ISBN: 90-6009-950-8)
..deze boeken laten je alles weer eens in een ander perspectief bekijken.. kan alleen maar gezond zijn. Verwacht ook hier geen wonderen van hoor.. het zijn hulpmiddelen en zijn gewoon aardig om te lezen.
Sterkte en volhouden!
Hebben jullie er dan ook last van dat je enorm gaat zweten?
Zweethanden enzo. Van dat blozen heb ik niet zo heel veel last van. Krijg wel een hartslag die 2x zo hard gaat. Ik heb er nog geen hulp voor gezocht. Weet niet wat ik moet doen eraan. Vind het echt enorm klote. Irritante situaties:
in de rij staan voor de kassa, gewoon ergens in de rij staan.
eng!
Hadîs (An-Nawawi): "Niemand van jullie gelooft (werkelijk) totdat hij voor zijn broeder wenst wat hij voor zichzelf wenst."
Maar aan de andere kant bevalt die rust die je in je eentje hebt als je geen sociale contacten maakt me ook wel. Heb dan op dat moment geen enkele zin om (nieuwe) mensen te ontmoeten. Dan heb ik het in een supermarkt ook snel het idee dat ik vooral zo snel mogelijk weg moet.
2 jaar terug had ik er echt veel last van ook in de supermarkt. Daar had ik het gevoel dat iedereen dacht dat ik aan het stelen was oid.
Begreep ook niet waarom mensen voor de lol elke week uit gingen..
Nu gaat het steeds beter en dat komt voornamelijk omdat ik mezelf gewoon verplicht heb om dingen te doen waar veel mensen zijn.
In mijn geval was het dus o.a. gitaar spelen in een workshop. Elke week was ik super zenuwachtig... Waar normale mensen zenuwachtig zijn voor bungy jumpen, zo zenuwachtig was ik om elke week naar een openbare ruimte gaan met mensen.
Maar beetje bij beetje word het steeds leuker, word je meer jezelf, krijg je meer vrienden..
Echt sociaal ben ik nog steeds niet maar het gaat de goeie kant op. Het duurt alleen super lang. Je moet niet gelijk resultaat verwachten. denk ik
Hoop dingen die hier voorbij zijn gekomen komen wel bekend voor moet ik zeggen. Moet nu ook een lijstje maken van de dingen die ik makkelijk en moeilijk vind om te doen (van makkelijk naar moeilijk).
Maar kan iemand hier een oorzaak geven waarom hij/zij "lijdt" aan sociale angst?
Ik weet niet beter dan dat ik altijd al zo geweest ben, maar ik kan me voorstellen dat er situaties zijn waardoor je je verder gaat terugtrekken...
"My voice is nothing, my thoughts are nothing, in many respects I'm like you; nothing"
Lijkt mij wel duidelijk dat de oorzaak niet altijd alleen irrationele gedachten hoeven te zijn.
Het is idd zo, dat ik er veel minder last bij heb bij volwassenen dan mensen van m'n eigen leeftijd. Het scheelt ook als ik iemand ken, en als die begint met een praatje, en niet andersom. Zelf zeg ik nooit spontaan iets tegen iemand, of het moet puur zijn om te informeren.
In de eerste klas van de middelbare school heb ik er een sociale vaardigheids cursus voor gehad, maar of dat heeft geholpen, denk het niet. Die mensen om me heen waren ook wel van die zielige gevalletjes, die durfden echt niks, maar. Zelf ben ik eigenlijk nergens bang voor, behalve voor dit soort dingen dan. Voor mij heeft dit alles weinig geholpen.
Succes met je cursus, hoop dat 't voor jou wel nut zal hebben
quote:Yeap, that's me. Ik heb een tijdje bij zo'n maatschappelijke werker ofzo gelopen maar na vijf keer heeft hij aan m'n ouders uitgelegd dat hij er ook niets mee kan. Das lekker voor je zelfvertrouwen.
Op donderdag 20 juni 2002 21:57 schreef Ceased2Be het volgende:
"Een veel voorkomende angst is sociale angst. Hierbij is iemand vooral bang voor de afwijzing door anderen. Waarschijnlijk komt sociale angst het vaakste voor. Zo ongeveer één op de tien mensen heeft er last van. Sociale angst leidt vaak tot vermijding van sociale contacten en kan daardoor tot vereenzaming leiden. Die vereenzaming is dan een soort van zelfbescherming geworden. De eenzaamheid geeft je immers de garantie dat anderen je dan niet kunnen afwijzen.
Sociale angst kan er ook toe leiden dat mensen in contact met anderen niet durven zeggen wat ze eigenlijk willen of denken. Ze zijn geneigd om vooral dingen te doen waarvan ze denken dat anderen ze van ze verwachten. Ook hierdoor denken ze afwijzing te voorkomen. Het kan dan ook leiden tot sterke afhankelijkheid van anderen."
Is er toevallig een leuke online test ofzo ervoor dat je kan kijken of je dat vrij zeker hebt?
|
|
