R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Hallo iedereen
Ik ben een jongen van 15 bijna 16 jaar en zit met een groot probleem. Al een paar jaar krijg ik negatieve gedachtes over mezelf en ben een wereld aan het creëren in mijn hoofd die eigenlijk helemaal niet bestaat. Waarbij ik alles heb en perfect is. maar in de realiteit heb ik eigenlijk niets. Vaak zit ik van minuten tot uren en soms wel heel de dag aan deze gedachtes. Maar het probleem is eigenlijk dat ik geen vrienden heb, nog nooit intieme contact heb gehad met meisjes en dat ik sociaal heel erg slecht ben. Ik heb moeite om met mensen te praten en dan krijg ik de kans dan heb ik gewoon niets te zeggen of haak erg snel af waardoor een conversatie snel eindigt of wel eens lieg. Op school zeg ik nooit wat tenzij een leraar mij wat vraagt en in de pauzes zit ik bij een groepje gamers maar heb ook amper contact met hun. Verder gaat alles goed op school met cijfers, word niet gepest omdat ik voor mezelf opkomen kan, heb een bijbaantje in een restaurant. ik werk op veel vrije dagen van 12:00 tot 21:00 of 22:00 en ga 3x per week naar de sportschool. Maar zodra ik thuis kom komen alle negatieve gedachtes op mij af en soms komen de gedachtes van zelfmoord wel eens naar mij toe. Om dit meestal te voorkomen ga ik gamen, dat doe ik bijna alleen maar in mijn vrije tijd maar heb de wil niet om voor altijd te blijven gamen.
Ik heb al vaker geprobeerd met iemand zoals een familie lid van mij om het over mijn problemen te hebben maar ze zouden zo iets nooit van mij verwachten omdat ik hun altijd vertel dat het wel goed met mij gaat en dat geloven hun ook. Ik hou mijn problemen altijd voor mijzelf maar nu zitten al mijn problemen op een hoopje en heb nu geen idee meer wat ik verder zou moeten doen dan gewoon dagelijks naar school gaan en zitten gamen en zoveel mogelijk de negatieve gedachtes weg te duwen. Vroeger was ik ook altijd veel alleen en speelde altijd alleen op de playstation of buiten in de speeltuin. Ik heb nooit echt een moeder gehad die mij heeft opgevoed. Zoals ik begrijp van mijn familie liet ze mij vaak in de steek en ging achter de mannen aan en heeft een jaar geleden tegen mij gezegd dat ik nooit geboren zou moeten worden, dit deed mij echter niets omdat mijn moeder voor mij gewoon iemand is die ik helemaal niet ken. Het meeste deel van mijn jeugd verbleef ik bij mijn oma of oom en was vaak alleen.
Ik kan maar niet stoppen met denken aan meisjes, hoe een relatie zou zijn met meisjes en om een meisje aan te raken(intiem bedoeld) en kijk daarom ook vaak porno en vaak ook uit verveling of rare gedachtes. Er word altijd gezegd dat het allemaal maar wel komt maar veel vertrouwen in mijzelf heb ik niet en ben dan bang dat ik later heel eenzaam word en mijn leven weg gooi door te gamen of misschien wel zelfmoord, maar toch wil ik mijzelf zo graag sociaal verbeteren en maar heb geen idee hoe en waar ik mijn eerste stap moet zetten en dan kom ik weer terug op het feit dat ik weer gewoon ga gamen.
Ik krijg soms ook wel het gevoel dat ik psychisch niet helemaal goed ben. Zou het kunnen zijn dat ik misschien een ziekte heb? als dat wel zo is dan zou daar misschien hulp mee kunnen krijgen
Omdat het lekker anoniem is om hier op de fok forum te posten heb ik het toch gedaan om te kijken of andere mensen mij misschien kunnen helpen. Suggesties en adviezen zouden heel erg helpen en alvast bedankt voor het lezen van mijn topic.
Als je meer wilt weten van mij dan kun je het gewoon vragen in deze topic. Ik ga elk uur van de dag op deze topic kijken.
Ik ben een jongen van 15 bijna 16 jaar en zit met een groot probleem. Al een paar jaar krijg ik negatieve gedachtes over mezelf en ben een wereld aan het creëren in mijn hoofd die eigenlijk helemaal niet bestaat. Waarbij ik alles heb en perfect is. maar in de realiteit heb ik eigenlijk niets. Vaak zit ik van minuten tot uren en soms wel heel de dag aan deze gedachtes. Maar het probleem is eigenlijk dat ik geen vrienden heb, nog nooit intieme contact heb gehad met meisjes en dat ik sociaal heel erg slecht ben. Ik heb moeite om met mensen te praten en dan krijg ik de kans dan heb ik gewoon niets te zeggen of haak erg snel af waardoor een conversatie snel eindigt of wel eens lieg. Op school zeg ik nooit wat tenzij een leraar mij wat vraagt en in de pauzes zit ik bij een groepje gamers maar heb ook amper contact met hun. Verder gaat alles goed op school met cijfers, word niet gepest omdat ik voor mezelf opkomen kan, heb een bijbaantje in een restaurant. ik werk op veel vrije dagen van 12:00 tot 21:00 of 22:00 en ga 3x per week naar de sportschool. Maar zodra ik thuis kom komen alle negatieve gedachtes op mij af en soms komen de gedachtes van zelfmoord wel eens naar mij toe. Om dit meestal te voorkomen ga ik gamen, dat doe ik bijna alleen maar in mijn vrije tijd maar heb de wil niet om voor altijd te blijven gamen.
Ik heb al vaker geprobeerd met iemand zoals een familie lid van mij om het over mijn problemen te hebben maar ze zouden zo iets nooit van mij verwachten omdat ik hun altijd vertel dat het wel goed met mij gaat en dat geloven hun ook. Ik hou mijn problemen altijd voor mijzelf maar nu zitten al mijn problemen op een hoopje en heb nu geen idee meer wat ik verder zou moeten doen dan gewoon dagelijks naar school gaan en zitten gamen en zoveel mogelijk de negatieve gedachtes weg te duwen. Vroeger was ik ook altijd veel alleen en speelde altijd alleen op de playstation of buiten in de speeltuin. Ik heb nooit echt een moeder gehad die mij heeft opgevoed. Zoals ik begrijp van mijn familie liet ze mij vaak in de steek en ging achter de mannen aan en heeft een jaar geleden tegen mij gezegd dat ik nooit geboren zou moeten worden, dit deed mij echter niets omdat mijn moeder voor mij gewoon iemand is die ik helemaal niet ken. Het meeste deel van mijn jeugd verbleef ik bij mijn oma of oom en was vaak alleen.
Ik kan maar niet stoppen met denken aan meisjes, hoe een relatie zou zijn met meisjes en om een meisje aan te raken(intiem bedoeld) en kijk daarom ook vaak porno en vaak ook uit verveling of rare gedachtes. Er word altijd gezegd dat het allemaal maar wel komt maar veel vertrouwen in mijzelf heb ik niet en ben dan bang dat ik later heel eenzaam word en mijn leven weg gooi door te gamen of misschien wel zelfmoord, maar toch wil ik mijzelf zo graag sociaal verbeteren en maar heb geen idee hoe en waar ik mijn eerste stap moet zetten en dan kom ik weer terug op het feit dat ik weer gewoon ga gamen.
Ik krijg soms ook wel het gevoel dat ik psychisch niet helemaal goed ben. Zou het kunnen zijn dat ik misschien een ziekte heb? als dat wel zo is dan zou daar misschien hulp mee kunnen krijgen
Omdat het lekker anoniem is om hier op de fok forum te posten heb ik het toch gedaan om te kijken of andere mensen mij misschien kunnen helpen. Suggesties en adviezen zouden heel erg helpen en alvast bedankt voor het lezen van mijn topic.
Als je meer wilt weten van mij dan kun je het gewoon vragen in deze topic. Ik ga elk uur van de dag op deze topic kijken.
eerste advies dan maar tijd om dit probleem eens bij je huisarts voor te leggen. want dit klinkt niet zo heel erg gezond. eenmaal gaat malen met dingen waar je last van hebt word het alleen maar erger... tijd om met je huisarts te overleggen en de eerst stap zou wel eens op school zijn gewoon tegen mensen hoi/hallo te zeggen en van daaruit verder 
Ik weet eigenlijk helemaal niet wie mijn huisarts is en hoe ik daar in contact mee zou kunnen komen en of ik het wel eens kan. Hoe gaat dat eigenlijk en belt de huisarts dan niet naar je huidige verzorgers om het hun het probleem te overleggen?quote:Op dinsdag 17 mei 2011 22:31 schreef flap_konijn het volgende:
eerste advies dan maar tijd om dit probleem eens bij je huisarts voor te leggen. want dit klinkt niet zo heel erg gezond. eenmaal gaat malen met dingen waar je last van hebt word het alleen maar erger... tijd om met je huisarts te overleggen en de eerst stap zou wel eens op school zijn gewoon tegen mensen hoi/hallo te zeggen en van daaruit verder
Het lijkt me erg eng om zon gesprek met een huisarts aan te gaan omdat ik black-outs krijg in zulke gesprekken en dan niets meer weet te zeggen. Het zelfde probleem had ik laatst ook bij mijn intheek gesprek voor mijn opvolgende school en mijn kans om aangenomen te worden op die school is dus ook laag.
Ik denk dat het nu verstandig is om op bed te gaan. Deze week is examen week en moet vroeg opstaan.
Een tip: besteed niet al je vrije tijd aan gamen. Gamen is leuk, maar het is ook noodzakelijk om interactie met mensen te hebben.
Of je psychisch niet goed bent, dat weet ik niet. Mogelijk heeft het missen van een moeder wel gezorgd voor in elk geval een negatief zelfbeeld.
Op je 16e aan meisjes denken, das dan weer volkomen normaal hoor. Toen ik zestien was vond ik jongens ook reuze interessante wezens. Mannen zijn meer visueel ingesteld dan vrouwen, dus porno kijken is echt niet raar (tenzij je het 24 uur per dag doet). Opgewonden raken, is ook volkomen normaal. Je bent 16 bijna, de hormonen gieren door je lijf heen.
En ondanks wat heel veel je willen doen geloven hebben de meesten op hun 16 nog geen intiem contact gehad met een meisje. Het is geen wedstrijd. Het gebeurt vanzelf wel een keer.
Belangrijker is dat jij nu eerst aan jezelf gaat werken om wat meer zelfvertrouwen te krijgen.
Voor wat betreft je negatieve gedachten: maak een afspraak met je huisarts. Die kan daar meer over zeggen dan wij dat met zijn allen kunnen. Een huisarts heeft beroepsgeheim en die kun je in vertrouwen spreken zonder dat je bang hoeft te zijn dat dat doorgaat naar mensen waarvan jij dat liever niet wilt.
Vind je de stap naar de huisarts te groot, praat met je decaan op school. Die vind je heus niet raar, je zou staan te kijken van het aantal mensen van jouw leeftijd die dezelfde gedachten hebben als jij.
Of je psychisch niet goed bent, dat weet ik niet. Mogelijk heeft het missen van een moeder wel gezorgd voor in elk geval een negatief zelfbeeld.
Op je 16e aan meisjes denken, das dan weer volkomen normaal hoor. Toen ik zestien was vond ik jongens ook reuze interessante wezens. Mannen zijn meer visueel ingesteld dan vrouwen, dus porno kijken is echt niet raar (tenzij je het 24 uur per dag doet). Opgewonden raken, is ook volkomen normaal. Je bent 16 bijna, de hormonen gieren door je lijf heen.
En ondanks wat heel veel je willen doen geloven hebben de meesten op hun 16 nog geen intiem contact gehad met een meisje. Het is geen wedstrijd. Het gebeurt vanzelf wel een keer.
Belangrijker is dat jij nu eerst aan jezelf gaat werken om wat meer zelfvertrouwen te krijgen.
Voor wat betreft je negatieve gedachten: maak een afspraak met je huisarts. Die kan daar meer over zeggen dan wij dat met zijn allen kunnen. Een huisarts heeft beroepsgeheim en die kun je in vertrouwen spreken zonder dat je bang hoeft te zijn dat dat doorgaat naar mensen waarvan jij dat liever niet wilt.
Vind je de stap naar de huisarts te groot, praat met je decaan op school. Die vind je heus niet raar, je zou staan te kijken van het aantal mensen van jouw leeftijd die dezelfde gedachten hebben als jij.
nog een aanvulling: een huisarts krijgt heus meer mensen op bezoek die het heel eng vinden om te praten over wat ze dwars zit, daar heeft hij echt wel begrip voor. Daar hoef je niet bang voor te zijn of voor te schamen.
dat je het eng vind om zo'n gesprek aan te aangaan dat hebben er meer hoor misschien dat je het van te voren aan kunt geven dat je zulke black outs krijgt en dan zal je huisarts dat begrijpen.quote:
[..]
Ik weet eigenlijk helemaal niet wie mijn huisarts is en hoe ik daar in contact mee zou kunnen komen en of ik het wel eens kan. Hoe gaat dat eigenlijk en belt de huisarts dan niet naar je huidige verzorgers om het hun het probleem te overleggen?
Het lijkt me erg eng om zon gesprek met een huisarts aan te gaan omdat ik black-outs krijg in zulke gesprekken en dan niets meer weet te zeggen. Het zelfde probleem had ik laatst ook bij mijn intheek gesprek voor mijn opvolgende school en mijn kans om aangenomen te worden op die school is dus ook laag.
Ik denk dat het nu verstandig is om op bed te gaan. Deze week is examen week en moet vroeg opstaan.
over die black outs herken ik iets in dat kan gebeuren als je heel erg gespannen bent als je een moeilijk gesprek hebt.
examens zijn belangrijk dus yup tijd om naar bed te gaan
verder sluit ik me volledig aan bij wat totebel zegt.
Nee, dat mag een huisarts niet doen zonder jouw toestemming.quote:
[..]
Ik weet eigenlijk helemaal niet wie mijn huisarts is en hoe ik daar in contact mee zou kunnen komen en of ik het wel eens kan. Hoe gaat dat eigenlijk en belt de huisarts dan niet naar je huidige verzorgers om het hun het probleem te overleggen?
Het lijkt me erg eng om zon gesprek met een huisarts aan te gaan omdat ik black-outs krijg in zulke gesprekken en dan niets meer weet te zeggen. Het zelfde probleem had ik laatst ook bij mijn intheek gesprek voor mijn opvolgende school en mijn kans om aangenomen te worden op die school is dus ook laag.
Ik denk dat het nu verstandig is om op bed te gaan. Deze week is examen week en moet vroeg opstaan.
Hoe je bij je huisarts terecht komt? gewoon bellen voor een afspraak. En nogmaals, ik begrijp heel goed dat je het hartstikke eng vindt ,maar vergeet niet dat die man of vrouw heel vaak mensen op spreekuur krijgt die zich hetzelfde voelen. Een huisarts hoort je altijd serieus te nemen. Ben je bang dat je dichtklapt, schrijf dan vantevoren op een briefje wat je wilt zeggen in elk geval. Zeg aan het begin van het gesprek dat je het heel eng vindt.
Wees niet bang om te huilen, een huisarts ziet echt wel meer tranen. Ook van mensen van wie jij het niet verwacht, volwassen mannen huilen daar ook.
Blij dat jij het nu al inziet, ik ben 23 en zie het ook pas sinds korte tijd in. Ik ben mijn leven ernstig aan het verbeteren, van vrienden krijgen (heb ik nu inmiddels) tot het krijgen van een relatie (gaat ook de goede kant op).
You have enemies good? That means you've stood up for something sometime in your life.
Simpel advies: ga naar de huisarts en wees eerlijk. Als je nu zo in het leven staat zal het echt niet vanzelf veranderen ondanks je goede intenties. Doe het snel, want voor je het weet ben je 10, 20 jaar verder en blijkt dat niet veel (ten goede) is veranderd.
Is je auto kappot: ga je ermee naar de garage. Zijn de leidingen verstopt in je huis: bel je de loodgieter. Wil je een huis kopen: vraag je info bij een hypotheek adviseur. Heb je je been gebroken: ga je naar het ziekenhuis.
We zijn zo gewend om voor alles experts in te schakelen, maar denken nog steeds dat we psychische problemen 'zelf wel even' kunnen fixen. Helaas kerel, dat kunnen we niet, ook daar zijn professionals voor.
Wees eerlijk tegen je huisarts. Deze man/vrouw zal je buiten de praktijk nooit tegenkomen en mag toch niets doorvertellen. Ze zijn er voor jou. Valt het buiten hun vakgebied, dan zullen ze je doorverwijzen. Verspeel geen tijd en maak een afspraak. Als die drempel te hoog is: hebben ze bij je op school geen vertrouwenspersoon of iemand waar je heen kan met dit soort persoonlijke problemen?
Is je auto kappot: ga je ermee naar de garage. Zijn de leidingen verstopt in je huis: bel je de loodgieter. Wil je een huis kopen: vraag je info bij een hypotheek adviseur. Heb je je been gebroken: ga je naar het ziekenhuis.
We zijn zo gewend om voor alles experts in te schakelen, maar denken nog steeds dat we psychische problemen 'zelf wel even' kunnen fixen. Helaas kerel, dat kunnen we niet, ook daar zijn professionals voor.
Wees eerlijk tegen je huisarts. Deze man/vrouw zal je buiten de praktijk nooit tegenkomen en mag toch niets doorvertellen. Ze zijn er voor jou. Valt het buiten hun vakgebied, dan zullen ze je doorverwijzen. Verspeel geen tijd en maak een afspraak. Als die drempel te hoog is: hebben ze bij je op school geen vertrouwenspersoon of iemand waar je heen kan met dit soort persoonlijke problemen?
Dank jullie wel voor alle reacties en ik zal gaan kijken wie mijn huisarts is. Na mijn examen die ik straks heb ga ik naar mijn moeders huis en probeer het uit te zoeken. Ik zal het proberen en dan post ik nog wel op de topic hoe het gegaan is op de gesprek :$
"We do not measure a culture by its output of undisguised trivialities, but by what it claims as significant"
Neil Postman - Amusing Ourselves to Death
Neil Postman - Amusing Ourselves to Death
|
|
