Vriendin stopt relatie/contact ivm persoonlijke problemen, svp advies

Graag jullie advies over het volgende:

Snds een jaar heb ik een relatie met een meid van midden 20, ben zelf eind twintig en dit liep tot 3 weken terug echt heel goed en we waren helemaal in love, dat bleek gewoon uit alles. Beide heel blij dat we eens een normale relatie hadden. We zagen elkaar zo'n 5 dagen per week en vonden dat heerlijk zo in het begin. Ik kende haar al langer dan een jaar voordat we wat kregen, en dacht haar goed te kennen en daarom kwam dit toch onverwachts...

Ik wist wel dat enkele dingen haar fink dwars zaten, vnl maatschappelijke problemen (oa flinke schulden) en dat het daardoor af en toe wel eens druk kon worden in haar koppie. Hoeft geen probloeem te zijn is mijn filosofie, waar het kan werken we toch samen aan die problemen? En als ze even rust of tijd voor haarzelf nodig heeft dan geef ik dat uiteraard graag omdat ik ook eigen tijd waardeer, eigen leven heb met veel hobbies/passies etc.

Nou krijg ik 3 weken geleden ineens een sms van haar dat ze 1 van haar 2 banen heeft opgezed omdatt ze alles naar eigen zegge een beetje erg zat was en er klaar mee was. Het werd haar teveel en ze had het er erg moeilijk mee. Ze had zeer veel, te veel dingen aan haar hoofd (en veel te doen) en kon er mometeel niets bij hebben. Ze schreef "ik moet mij hier uitwerken sorry, ik heb het er moeilijk mee, wil geen relatie, werk of anders. Echt sorry maar ik kan het niet aan, moet op mezelf zijn etc". Gelukkig was er tijd om mijn werk dus heb ik haar gelijk even gebeld, alles besproken en gezegd meis is goed, als jij een tijdje echt de ruimte wil dan geef ik je die.

De dag erna knapte er m.i iets in haar toen ze me per tel vertelde dat ze bij schuldhulp oid was geweest maar dat dit betekend dat ze minstens 2 jaar niet aan de opleiding mag gaan beginnen die ze zo graag wilde doen. Ik hoorde de wanhoop en het huilen in haar stem. Naast die schulden (die maar deels haar schuld zijn) zaten haar nog wel wat dingetjes haar dwars waar ik al van wist. Omdat ik op mijn werk zat spraken we af dat ik haar 's avonds gelijk zou bellen. Heel kort an de lijn gehangen want het kwam even niet goed uit, bel me rond elf uur even. Echter sindsdien heb ik geen gesprek meer met haar gehad. Geen opname. Dag later, 3x bellen,stuurt ze ineens per sms (!): laat me ngewoon met rust ik wil niet praten en ik kan niet praten heb ere geen zin in wil met rust gelaten worden. ik dachtr een relatie aan te kunnen maar dat kan ik niet, te veel problemen en te veel te doen.

Hieruit kon ik al afleiden: deze meid heeft nu echt een psychisch probleem, overspannen, burn out oid want zo ken ik haar niet. Communicatie was altijd belangrijk voor beiden en altijd goed. Het dieptepunt kwam 5 (contactloze) dagen later toen ik besloot langs te gaan. Ik vind het sowieso triest om zoiets per sms te besprken (zelfs telefoon vind ik niet gewenst) dus ik wilde face to face praten zodat ik duidelijkheid had wat ik moest doen of juist laten, of ik har moest vergeten etc etc. maar ze was thuis maar DEED NIET OPEN. Een ware vernedering natuurlijk. Ze nam ook niet op. Pissig maar ook bezorgd smste ik haar vanuit de auto dat ik kort wilde praten. Smst ze terug dat ik beter weg kan gaan, ze wil me niet zien of horen en wil met rust gelaten worden. Ik was woedend en verdrietig en omdat ik antwoorden wilde stuurde ik terug "vertel me wat er fout is gegaan tussen ons of wat ik je heb misdaan?

Antwoord: "Je hebt niets fouts gedaan, ik wil gewoon geen relatie meer, wil op mezelf zijn. Heb tijd nodig voor mijzelf, ik voel ook niets meer en daar kan ik niets aan doen, ik kan je niets geven als ik niets voel, te veel shit aan me hoofd".

Vooral die opmerking dat ze geen gevoel meer heeft deed mij zeer, dit bleek nl idd uit alles in de afgelopen dagen. De connectie, het bekende fijne gevoel en de liefde voor elkaar was aan haar kant ineens weg, verdwenen, pleitos! Het lijkt me duidelijk dat er een emmer overgelopen is en ze een psychisch probleem en miss zelfs hulp nodig heeft. Maar jullie snappen als ik dat nu ga roepen gelooft ze me niet en gooi ik een bom onder dat trieste beetje wat hier nog van over is.

Inmiddels zijn er 14 dagen verstreken zonder contact en worstel ik met de bekende 2 dilemmas VERSTAND versus GEVOEL. Mijn verstand zegt afkappen, dumpen, je hebt al teveel gepikt...... Mijn gevoel zegt mede uit zelfbescherming dat ik het los moet laten. Alleen ben ik hier niet zo goed in en ik weet dat ik meteen weer zwicht zodra zij voor me staat en weer de oude blijkt te zijn. Wel zou ik haar indringend aankijken en zeggen dat ze me nooit meer moet laten staan en dilemma's altijd face to face....

Graag jullie advies, zouden jullie er nog aan beginnen? Hoe lang zou je hier op wachten?
En heeft iemand nog tips of ik iets kan doen om haar probleem te verhelpen?

Bij voorbaat dank en sorry voor het lange stuk, het is nu eenmaal geen 5 zinnen verhaal en als ik het teveel inkort krijg ik geen zinnig advies :-)

Thanks voor deze (supersnelle) reacties.....!

@ Id do her - Dat labiele is idd reden genoeg, nuchter bekeken. Moet ook mijn principes bewaken, probleem is dat ik haar tot 3 weken terug niet anders kende als een zeer clever en standvastig persoon van mijn eigen niveau...

@ LuxorBeet - Dit ben ik met je eens, duidelijk... maar moet ik haar nog helpen/bijstaan in haar problemen? Niks doen gaat tegen mijn ngevoel in. Of werkt dit averrechts?

Daar heb je een punt, ik wou dat het niet zo was maar het biedt natuurlijk weinig garanties voor de toekomst. Beetje erg jammer alleen dat mij dit moet overkomen.

@ Sinceria - dat gevoel heb ik idd niet mee, dat het voorbij is (kreeg ik dat maar zo snel en makkelijk).....sterker nog mijn gevoel voor haar is eigenlijk nog steeds hetzelfde. Helaas heb ik het dan wel over de persoon zoals ik haar kende voorafgaand aan de laatste 3 weken... Is allemaal zo snel gegaan dat zeker mijn diepere gevoelens/gedachten nog nauwellijks hebben kunnen omtunen naar die nieuwe realiteit. Zodra deze permanent blijkt te zijn (en daar lijkt het nu nog wel op) dan moet mijn verstand miojn gevoel ff over de streep trekken......

Over dat helpen betreft....daarbij schiet mij direct de gedachte van LuxorBeet te binnen, Hoe wil je haar in godsnaam helpen? Ze neemt juist afstand van me en isoleert mij op drastisch en vrij respectloze wijze uit haar leven omdat het crisis daarboven is, elke invloed,elke impuls, elke prikkel is haar kennelijk te veel. Ze is niet zo van het hulp zoeken, wil dit ongetwijfeld zelf oplossen, hoewel het zeker geen kwaad zou kunnen om eens met een psycholoog te praten... maarjA

@ Locusta - Denk idd dat je gelijk hebt...

quote:

Dus zonder dat jij het zag aankomen en terwijl alles perfect was zelfs de communicatie kapte jou vriendin het van de ene op de andere dag af terwijl ze zwaar overspannen was?

@Frag_Adder - Het is niet dat ik niks zag aankomen, we spraken immers genoeg over die dingen die haar dwars zitten zoals die dubbele loonbeslag, die opleiding die niet door kon gaan etc. maar gezien haar standvastigheid had ik niet zien aankomen dat die emmer echt volliep en al helemaal niet dat dit hierin zou resulteren. Als ze zoals je zegt binnen no time bijdraait dan is de oprechtheid verdwenen en blijft er weinig hoop en geen animo meer op een toekomst samen, maar ik verwacht niet dat ze binnen enkele dagen bijdraait.

quote:

Daarom denk ik dat het het handigste is als je haar laat voelen dat ze er niet alleen voor staat maar dat je ook niets van haar wil.

@ Enneacanthus_Obesus - Thanks voor je bericht. Dit was inderdaad wat ik haar 2 weken terug bij onze laatste communicatie liet weten. Druk op haar leggen is zeker geen goed idee iig dat voelde ik meteen al aan...

Verder kan ik nu eigenlijk alleen afwachten wat komen gaat, wat natuurlijk kut is want ik zou haar dolgraag even stevig willen omhelzen en supporten.Maar ja Life is a Bitch.... ik ga ook niet lopen wegkwijnen in zelfmedelijden, maar gewoon mijn leven verder leven totdat die regelmatig terugkerende nare gedachtes langzaam uit beeld verdwijnen. Duurt ff misschien maar tijd zal hem helen, deze wond, moet goedkomen :-)

Iedereen bedankt voor de reacties, ze zijn praktisch allemaal eerlijk en oprecht en dat voor een anonieme vreemde....helemal top want ik heb hier echt wat aan! ik las wel eens discussies op FOK waarbij niemand gespaard bleef onder de hardheid van gruwelijke comments....auwtsj dacht ik dan :-)