Niet voldoen aan het gemiddelde

Rond je studie af, ga uit huis en zoek een vriendin.

Is dat wat je bedoelt?

Joh, met jou is er niet een hand vol, maar een LAND vol met lotgenoten.

Ik word over een maand dertig, ben momenteel alleen en voldoe absoluut niet aan het gemiddelde beeld, maar net zo langzaam zie ik mijn leven eigenlijk ook steeds een stukje beter worden!

Je moet alleen niet zoveel naar anderen kijken Wat een ander heeft is niet ideaal. Wat een ander heeft is zeker niet het gemiddelde. En wat een ander heeft, is zeker niet wat jij ook moet hebben om niet te hebben gefaald.

Alleen als je zwaarmoedig door het leven gaat faal je, dus waar ga je nu mee ophouden?

Juist!

Je bent 26 en je hebt al besloten dat je niet aan die tijdslijn gaat voldoen? Waar baseer je dat dan op?

quote:

Op zaterdag 7 mei 2011 13:36 schreef anoniemelurker het volgende:

Je moet alleen niet zoveel naar anderen kijken

exactecally.

Samenwonen en kinderen is ook niet alles lijkt me.

Hey iemand moet de lul zijn toch??

Ik denk dat jij te veel naar anderen kijkt.
Wat een ander heeft hoef jij toch niet te hebben?
In mijn omgeving zie ik iedereen ook een verbetering maken in het leven.
Alleen wonen, vriendin hebben huisje.
Ik ben nu 20 en woon nog bij me ouders en heb werk voor de rest niets
Alleen ik en me ouders geen vrienden maarja wat maak het uit op een dag stopt het wel

Maar dan nog je moet je bezig houden met je eigen leven

quote:

Op zaterdag 7 mei 2011 14:04 schreef timeflys2 het volgende:
Door wat persoonlijke problemen heb ik nu bijvoorbeeld geen sociaal leven, studie afgerond. Hierdoor loop ik nogal achter op de rest.

Blijft het feit dat je pas 26 bent. Je ziet problemen die er nog helemaal niet hoeven te zijn, heb ik de indruk.

Ik denk dat veel mensen dat opgejaagde gevoel kennen, heb het zelf ook af en toe. Maar wat je eraan kunt doen weet ik niet.
Minder op anderen letten is soms makkelijker gezegd dan gedaan.

Ik troost mezelf dan bij het lezen van statistieken over scheidingen, mensen die vroeg trouwen terwijl ze nog volop aan het groeien zijn en er 10 jaar later achter komen dat het toch niet allemaal zo was wat ze dachten dat het zou worden of een midlife crisis krijgen met alle negatieve gevolgen van dien. Bij veel vrouwen van de leeftijd 20-25 die willen trouwen/kinderen krijgen heb ik vaak het idee dat ik niet meer dan een zaadfabriek/bron van inkomsten voor ze kan worden dan een partner met wie je het leven samen beleefd.

Dan wacht ik toch liever tot in de 30, vrouwen lijken dan wat meer gegroeid, kennen zichzelf beter en wat ze willen in een partner (en daarmee welk type man het beste bij ze past), zijn verbaal wat verder, hoeven niet zo nodig een relatie om kinderen te krijgen, lijken minder haast te hebben, hebben meer ervaring dus kennen de valkuilen in een relatie beter. Alhoewel het oppassen is voor vrouwen met een vermeende biologische klok (lees: sociale druk om te settlen), die willen ook weer voornamelijk kinderen, dan pas een man. Dit is uiteraard allemaal theorie, in de praktijk zal ik wel met de eerste de beste meegaan zodra ik de 40 ben gepasseerd en zal het me allemaal een worst wezen.

Herkenbaar. Ik ben een late laatbloeier. Maar het maakt me weinig uit dat ik een eigen tijdslijn volg. Het is vooral mijn omgeving die denkt: "wordt het niet eens tijd om...?"
Ergens logisch, als je kijkt naar de gemiddelde tijdslijn. Aan de andere kant... iedereen moet doen waar ie zich goed bij voelt, in een een eigen tempo. Het heeft geen enkele zin om op je 26e te gaan settelen als je daar voor je gevoel nog helemaal niet aan toe bent/geen zin in hebt. Dan doe je dat alleen maar om aan de verwachtingen van je omgeving te beantwoorden.
Zelf zou ik daar op mijn 26e (over een jaar) ook niet op zitten te wachten. Je moet ervan houden en toevallig houd ik er niet van.

Ik volg ook absoluut geen gemiddeld pad, wat deels een keuze is maar ook deels onvrijwillig (mislukte opleidingen enzo, dan loop je automatisch vertraging op). Ga op mijn 25e nog met een hbo opleiding beginnen (voltijd), wat betekent dat ik 29 of 30 ben tegen de tijd dat ik ga werken.
Ben een beetje een trage dus, maar ik heb zeker niet het idee dat me minder goed ontwikkeld heb dan andere mensen. Anders ja, maar niet minder.
Wat maakt het uit dat sommige mensen pas rond of na hun 30e gaan settelen? Als het goed is, kun je dan nog een hele tijd het gemiddelde bestaan leven. En als je geen gemiddeld bestaan leeft... prima toch? Als je er zelf maar gelukkig mee bent.

Wat trouwens mijn 'geluk' is... ik ben bijna 25 maar als ik zeg dat ik achttien ben zouden mensen het ook geloven. Een laatbloeier die er jong uitziet dus.

Oh, daar kan ik je nu alvast over waarschuwen: verwacht niet dat je je ooit anders gaat voelen dan toen je 18 was Dat zal nooit veranderen.

Je zal misschien wel iets wijzer worden, je zal meer kennis opdoen, maar dat ene zal nooit veranderen. Als je dat niets vindt, dan zal je moeten leren om met jezelf om te gaan.

Ook wel belangrijk als je met anderen om wil gaan, want hoe moet je dat doen als je dat niet eens met jezelf kan?

quote:

Op zaterdag 7 mei 2011 14:06 schreef timeflys2 het volgende:

[..]

Je kan wel gelijk hebben op een bepaalde manier maar je bent toch ook soms min of meer afhankelijk van anderen. Des te meer je afwijkt des te meer vooroordelen, afwijzing heb je te voorduren. Zowel qua werk, vriendschap, liefde.

Natuurlijk wordt je veel afgewezen! Jij wijst ook dingen (of mensen) af, zo werkt het nou eenmaal. Niet iedereen heeft dezelfde smaak, niet iedereen kan worden aangenomen bij een bedrijf en niet iedereen kan dezelfde man of vrouw bespringen. Zou wat zijn als je iedere dag een harem met 170 mannen of vrouwen moest afwerken zeg!

En wordt je afgewezen, dan doe je weer een nieuwe poging, wat ook een onderdeel is van het leven: leren!

Ik heb hetzelfde wel, ik ben 28 maar ik voel me minstens 10 jaar jonger
De meeste van mijn vrienden/vriendinnen zijn een stuk jonger dan dat ik ben, variërend van 18- 27.
Het helpt ook wel dat mijn vrienden over het algemeen zich net zo gedragen als ik

Maar ik maak me er echt niet druk over, ik ben blij met mezelf zoals ik ben.
Vaak als de "gemiddelde" mensen mij voor het eerst leren kennen hebben ze gelijk al hun vooroordelen klaar

quote:

Op zaterdag 7 mei 2011 14:04 schreef Dientje12 het volgende:
Hey iemand moet de lul zijn toch??

Ik denk dat jij te veel naar anderen kijkt.
Wat een ander heeft hoef jij toch niet te hebben?
In mijn omgeving zie ik iedereen ook een verbetering maken in het leven.
Alleen wonen, vriendin hebben huisje.
Ik ben nu 20 en woon nog bij me ouders en heb werk voor de rest niets
Alleen ik en me ouders geen vrienden maarja wat maak het uit op een dag stopt het wel

Maar dan nog je moet je bezig houden met je eigen leven

Huh, ben jij mij?
Precies hetzelfde hier. Vrienden/kennissen krijgen vriendin en gaan zelfstandig(er) wonen. Ik zie het gebeuren en laat het zo.

Waarom voldoen aan gemiddeld? Ben je iemand iets verplicht?

Op het moment dat je aan kinderen begint ben je voor je leven getekend, je kan niet meer vaak met je vrienden naar de kroeg, als je naar de bios gaat moet je al een oppas regelen enz.

en 25-29 relatie, dit is toch nergens op gebaseerd? Dit is bij iedereen anders.

quote:

Op zaterdag 7 mei 2011 17:15 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:
Op het moment dat je aan kinderen begint ben je voor je leven getekend, je kan niet meer vaak met je vrienden naar de kroeg, als je naar de bios gaat moet je al een oppas regelen enz.

en 25-29 relatie, dit is toch nergens op gebaseerd? Dit is bij iedereen anders.

Deze man heeft gelijk, als je kinderen krijgt word het leven pas kut denk ik
Vooral in zoon maatschappij waar wij in leven

quote:

Op zaterdag 7 mei 2011 13:27 schreef timeflys2 het volgende:

Ik zie nu dat ik niet aan mijn eigen gemaakte “tijdslijn” ga voldoen. En dat beangstigt me. Op zich wil en kan ik er nu niet aan voldoen. Maar toch bekruipt mij een gevoel van “gefaald hebben”.

Want relaties zie jij als zowel een noodzakelijke als een voldoende voorwaarde voor 'slagen' in het leven?

Ik ben ook 26 jaar, alleenstaand, en een huisje-boompje-beestje-scenario staat voorlopig niet op het programma. Ik voldoe dus ook niet aan het maatschappelijk gemiddelde, maar ik vind 't wel best. Veel vrijheid, dus daardoor de gelegenheid om o.a geregeld te reizen, festivals te bezoeken, etc.

Trek je niet te veul van het maatschappelijk gemiddelde aan; ieders leven verloopt anders.

quote:

Op zaterdag 7 mei 2011 15:23 schreef timeflys2 het volgende:
Nu zit ik meer met de gedachte van "oja actie ondernemen""het is te laat".

Maarja, alsof er een alternatief is, dat is er niet.

Ik mag toch niet hopen dat je dan dus maar niks doet, omdat je besluit dat het te laat is? Dat zou wel erg slachtofferig zijn, vind ik dan.

De situatie is zoals die is, de dingen zijn gelopen zoals ze zijn gelopen, en je kan niet terug in de tijd dus daar moet je het maar mee doen. Wil niet zeggen dat er niets meer van je toekomst te maken is hè!

Het is pas te laat als je tussen zes planken ligt.

Of in een kruidenpotje.

Het leven is wat je gebeurd terwijl je andere plannen maakt.

Als ik iets geleerd heb in mijn leven is dat toekomst plannen zinloos is en dat ik het heel erg eng vind.
Maarja ik ben dan ook een oppertunist, ik doe wat oppertune is.

Ik denk dat er toch heel wat van je vrienden in hetzelfde schuitje zitten. Dus denk niet dat je zo uniek bent in buiten de normaal vallen.