Ik heb een lieve broer van 19 en allebei wonen we nog thuis. We kunnen het goed met elkaar vinden, echte diepgaande gesprekken hebben we wel niet, maar het is gelukkig geen constant geruzie...
Naarmate ik mijn broer heb zien opgroeien, ging hij zich iets anders gedragen dan de typische jongen van zijn leeftijd. Geen stoerdoenerij, maar eerder die vrouwelijke kantjes die bij hem soms boven kwamen drijven. Vrienden vroegen wel eens of hij homo is, maar ik heb toen altijd geantwoord dat ik het niet wist. Ik heb er nooit een probleem van gemaakt. Ieder heeft zijn eigen leven, zolang je maar gelukkig bent.
Af en toe moest ik zijn computer eens repareren en daar viel mij direct op dat hij gaysites bezocht en er enkele afbeeldingen op zijn computer stonden. Ik heb er hem nooit over aangesproken, gedaan alsof ik van niets wist....
Ik ben er zelf niet trots op, maar op een bepaald moment heb ik een keertje naar zijn gsmberichten gekeken en daaruit bleek dat hij afsprak met (onbekende??) mannen om... Ik heb toen ook een foto van hem met een oudere man gevonden...
Nu ik dit weet, zit ik met mezelf heel hard in de knoop. Het kost me veel moeite om nog normaal te doen tegen mijn broer... Hij heeft een betere relatie met mijn ouders dan ik. Als ik soms ruzie met mijn ouders en broer heb, wil ik gewoon vertellen wat ik over hem weet aan mijn ouders...maar ik durf het gewoon niet.
Ik heb schrik voor zijn reactie, geen idee wat hij dan zou doen, en voor die van mijn ouders. Niet omdat ze iets tegen homoseksualiteit hebben, maar eerder voor de manier waarop, vanwege zijn afspraakjes....
Ik durf het ook niet vlakaf tegen mijn broer te zeggen uit schrik. Ik vind dat hij zelf tegen ons moet zeggen dat hij homoseksueel is en niet dat hij door mij gedwongen wordt...
Desondanks voel ik mij er dus allesbehalve goed bij. Ik heb er geen enkel probleem mee dat hij homo is, maar het is gewoon de afspraakjes met andere (oudere) mannen waar ik het verschrikkelijk moeilijk mee heb, waar ik een beetje van walg...
Ik kan er met niemand over praten, maar ik kan toch niet voor eeuwig blijven zwijgen?
Vandaar dat ik mijn verhaal hier door. Iemand die raad heeft want ik weet het echt niet meer....
Heb het dan niet over dat je ook weet van eventuele dates met mannen, maar dat je de gay sites tijdens repareren etc bent tegengekomen.
Zeg het niet zelf tegen jullie ouders, dat is iets voor hem of misschien samen als hij dat wil.
Zou het dan ook een 'probleem' zijn?
Verder een beetje raar dat je broer zelf -moet- zeggen dat ie homo is, alsof het niet overduidelijk is uit zijn doen en laten dat ie interesse in mannen heeft.
Jij vraagt vraagt toch ook niets steeds aan je meisje of jullie nu wel of geen verkering hebben? Sommige dingen zijn nu eenmaal zo duidelijk, dat daar niet naar gevraagd hoeft te worden.
...Of breng gewoon een leuke vent voor hem mee naar huis
Het beste is om er met je broer over te praten, of er gewoon niet zo'n probleem van maken.
Lijkt me ook een heel erg slecht idee...quote:Als ik soms ruzie met mijn ouders en broer heb, wil ik gewoon vertellen wat ik over hem weet aan mijn ouders...maar ik durf het gewoon niet.
Dat je broer (bovenmatig) aandacht krijgt van wat oudere mannen, is dus waarschijnlijk niet zo vreemd als jij vermoed.
Je kan hem er naar vragen, aan de hand van die reparatie, maar verder zal hij het moeten aangeven, jij moet hem niet de kast uit duwen zogezegd. En vraag je eens af, is het nu je dit weet, ineens een andere broer dan voorheen?
Daarbij zul je moeten accepteren dat het zijn leven is, en zijn geaardheid. Jij gaat er niet over wanneer hij het jou of je ouders vertelt, of wanneer hij officieel uit de kast komt, if ever.
En wat betreft het nagaan van zijn smsverkeer, shame on you. Er is ook nog zoiets als privacy, en er is geen enkele reden geweest om daarin rond te neuzen.