quote:

Met variabelen zoals studentaantallen, contacturen, onderwijsvormen en toetsvormen als input kan er per opleiding een kostenplaatje worden geschetst.

Binnenkort zullen alle opleidingen via dit model ‘getoetst’ worden. Ook zal een (veel eenvoudiger) rekenmodel worden gemaakt van de batenkant: wat levert een student van elke opleiding op? Brinksma benadrukt dat het niet de bedoeling is dat de UT nu automatisch ophoudt met opleidingen waarop wordt toegelegd. ‘Dit model geeft ons de mogelijkheid te berekenen hoe groot een opleiding moet zijn om uit te kunnen. Je kunt hiermee geïnformeerd een debat houden over waarom je studies in stand wilt houden en of je je dat kunt veroorloven.’

SPOILER

Onderwijsorganisatiemoet uniformer

De organisatie rondom opleidingen moet uniformer. Taken en verantwoordelijkheden zullen verschuiven van individuele docenten naar opleidingsdirecteuren. De stuurgroep Bedrijfseconomische Aspecten van het Onderwijs (BAO) ontwikkelde een model voor de kosten van opleidingen. ‘Bijvangst’ van het onderzoek was de grote diversiteit in de organisatie van opleidingen.

Volgens het eindrapport van de stuurgroep, die onder leiding stond van rector Ed Brinksma, bestaan er grote verschillen tussen en binnen faculteiten als het gaat om de manier waarop het onderwijs is georganiseerd. Bij sommige opleidingen worden vrijwel alle beslissingen centraal genomen door de opleidingsdirecteur, bij andere bepaalt de docent zelf inhoud en vorm van een vak. Brinksma verklaart dit uit het open karakter van de UT, de ‘cultuur van vrijheid blijheid’ in de goede zin van het woord. ‘Consequenties daarvan zijn dat dingen minder strak geregeld zijn. Soms gaan zaken terug op persoonlijke afspraken, niet op formele regels,’ aldus de rector. ‘Nu de UT geëvolueerd is tot een complexe organisatie met veel opleidingen blijkt deze oude manier van regelen niet meer te voldoen. We moeten het uniformer aanpakken en als instelling de organisatie bewaken.’

Dat maakt het monitoren van kwaliteit gemakkelijker en het iskostenefficiënter. Dat eerste wordt belangrijker aangezien het gewicht van opleidingsaccreditaties verschuift naar een instellingsaccreditatie. Brinksma: ‘Om dan aan te tonen dat je onderwijs van goede kwaliteit biedt, moet je de regie hebben.’

De diversiteit in organisatievormen kwam als bijvangst bovendrijven toen de stuurgroep BAO werkte aan een model om de bekostiging van het onderwijs te berekenen. Eigenlijk zou daarover eind 2010 al worden gerapporteerd maar door de complexe organisatie ligt er nu pas een model. Met variabelen zoals studentaantallen, contacturen, onderwijsvormen en toetsvormen als input kan er per opleiding een kostenplaatje worden geschetst.

Binnenkort zullen alle opleidingen via dit model ‘getoetst’ worden. Ook zal een (veel eenvoudiger) rekenmodel worden gemaakt van de batenkant: wat levert een student van elke opleiding op? Brinksma benadrukt dat het niet de bedoeling is dat de UT nu automatisch ophoudt met opleidingen waarop wordt toegelegd. ‘Dit model geeft ons de mogelijkheid te berekenen hoe groot een opleiding moet zijn om uit te kunnen. Je kunt hiermee geïnformeerd een debat houden over waarom je studies in stand wilt houden en of je je dat kunt veroorloven.’

Het model wordt niet alleen toegepast op de huidige opleidingen maar is juist ook bedoeld om vooraf door te rekenen hoe het onderwijs in de nieuwe bachelors kostenefficiënt ingericht kan worden. Daarbij is het mogelijk te spelen met diverse variabelen. ‘Wat gebeurt er als kleinere groepen worden gemaakt? Wat als meer hoogleraren in het eerste jaar college geven? Wat als we naar eenheden van 15 EC gaan? In hoeverre bepaalt dit de eindprijs?’, verduidelijkt Brinksma.

Daarbij onderstreept hij het belang de kwaliteit en de onderwijsfilosofie niet uit het oog te verliezen. ‘Ik ben tegen het beeld dat we alleen de kostenkant willen optimaliseren. We zijn niet op zoek naar de goedkoopste oplossingen, wel naar een optimale prijs-kwaliteitverhouding.’

quote:

Op donderdag 28 april 2011 12:37 schreef Brembo het volgende:
De TU's in Nederland weten dat ze leegstroom, ze bieden kwalitatief goed onderwijs maar er komen minder leerlingen. Dit is deels door dat andere universiteiten gemakkelijker en toegankelijker onderwijs aanbieden.

quote:

Op donderdag 28 april 2011 12:39 schreef MuyTrabajo het volgende:

[..]

Dus versimpelen we het hier ook maar..

quote:

Op donderdag 28 april 2011 12:40 schreef Robin__ het volgende:
ja, echt de kanker van het onderwijs.

TH rijswijk (klein) naar haagse hogeschool (groot) is het perfecte voorbeeld.

van het een op het andere jaar hadden de opleidingen wtb en electro ineens 'veel te veel' docenten. wtb was snel opgelost, er gingen er 4 met pensioen binnen een jaar of 2, dus die hadden geen zin meer in een verhuizing. Vervangen door 1 docent, net klaar aan de TU delft. Bood dan wel weer kansen voor enkele docenten van andere opleidingen om zich nu aan wtb te verbinden, omdat ze naar eigen zeggen 'de bui al voelde hangen' en 'nog maar 6 jaar moest tot zn pensioen'.

quote:

Op donderdag 28 april 2011 12:43 schreef Brembo het volgende:

[..]

Ik heb gekozen voor de TUe en werk me lazarus in de rondte, maar als ik vrienden zie bij een gewone universiteit die hebben een stuk meer vrije tijd dan ik. Dan mag je gerust afvragen, zou ik dezelfde keuze hebben gedaan.

quote:

Op donderdag 28 april 2011 12:46 schreef MuyTrabajo het volgende:

[..]

Een 'teveel aan docenten' dat ze tijd voor je hebben en zo, dat kan natuurlijk echt niet!

[..]

Je krijgt iig wel waar voor je geld.

quote:

Op donderdag 28 april 2011 13:06 schreef Telates het volgende:
Tsja, sinds universiteiten als 'bedrijven' worden gerund waar een student iets moet opbrengen

quote:

http://www.athenaeum.nl/recensies/not-for-profit-martha-nussbaum

Wat is het doel van onderwijs? Het aanleren van vaardigheden voor een baan en zo winstgevend te zijn voor de maatschappij, of het leren je verbeeldingskracht te gebruiken, je eigen cultuur kritisch te bevragen, een betrokken burger te worden in diezelfde maatschappij? In Not for Profit: Why Democracy Needs the Humanities stelt Martha Nussbaum dat het een zonder het ander ondenkbaar is. Achter de handelingen van grote staatslieden, en achter de hypotheses van de grootste wetenschappers gaan kwaliteiten schuil die niet te maken hebben met calculaties of winst, maar met mensenkennis, verbeeldingskracht en empathie. Dat zijn zaken die je niet leert bij economie, werktuigbouwkunde en bedrijfskunde, maar in de humaniora: kunst, literatuur, cultuurstudies. Door leonhard de paepe.

Ongemerkt zijn de humaniora steeds verder in de marge van het onderwijs gedrukt om plaats te maken voor onderricht gericht op economische groei. En dat is een gevaar voor de democratie:

'Radical changes are occurring in what democratic societies teach the young, and these have not been well thought through. Thirsty for national profit, nations, and their systems of education, are heedlessly discarding skills that are needed to keep democracies alive.'

Een overbruggende humanistische traditie

Nussbaum behandelt deze kwestie aan de hand van de pedagogische denkbeelden van grote geesten als Socrates, Jean-Jacques Rousseau, John Dewey, Johann Pestalozzi, Friedrich Fröbel (de uitvinder van de Kindergarten) en Rabindranath Tagore, die zich verdiepte in de manier waarop kinderen tot bewustzijn komen. Wat deze mensen gemeen hebben, is dat zij pedagogie opvatten als het ontwikkelen van burgerschap. Belangrijk is niet louter kennis van traditie en vaardigheden, maar het door middel van spel, muziek, dans en socratische gesprekken de jonge mens relaties te laten aangaan met ideeën, andere mensen en zichzelf.

Met name de Indiase intellectueel Tagore (nobelprijswinnaar in 1913), oprichter van een gezaghebbende school - Visva-Bharati - is een grote inspiratiebron voor Nussbaum omdat hij de grenzen tussen de verschillende kasten en de geslachten bespreekbaar maakte en Hindoe-nationalime bestreed door kinderen te laten kennismaken met verschillende culturele tradities. Ook in de Islamitische wereld ontdekte Nussbaum een liberale universiteit - Jamia Millia Islamia - op basis van de beroemde traditie van Socratisch leren. Nussbaum gebruikt deze voorbeelden om te laten zien hoe educatie kan bijdragen aan een sfeer van tolerantie, kritisch bewustzijn en een rijker individueel leven.
De crisis in de democratie

Op het punt van de verbinding tussen burgerschap en humaniora mist de argumentatie van Nussbaum de scherpte van een actuele politieke denker - wat een gemis is. De lezer moet soms over een muur van sentimenteel feministisch geneuzel heenkijken om het onderliggende punt te blijven waarderen. Nussbaums begrippenapparaat blijft hangen in 'gender', 'sexual identity' en 'race'; alsof er de afgelopen veertig jaar niet veel is veranderd. Ergerlijker is dat ze als Amerikaanse volstrekt geen crisis ziet in de ideologie - want dat is het - van het individualisme. De link tussen onderwijs en democratie blijft voor haar vanzelfsprekend. Dat de democratie zelf in een crisis verkeert, blijft buiten haar vizier. Heel wat kundige filosofen wijzen er al jaren op dat democratie als politiek systeem in de praktijk nergens strookt met de mooie idealen op papier.

Nussbaum doet verder een hele trits aan aanbevelingen, zoals het leren van meerdere talen (waarbij ze niet opmerkt dat Amerika het enige ontwikkelde land is waar tweetaligheid nauwelijks voorkomt), het leren van de meerdere culturele tradities en gebruiken, het aanleren van tolerantie ten aanzien van ras, geslacht en cultuur. De oplossing bestaat dus vooral uit: meer leren. En dat is een béétje simpel gedacht. De oplossing voor alle problemen in de educatie is het Amerikaanse systeem van 'liberal arts', waarbij universiteiten eerst twee jaar algemene culturele ontwikkeling bieden om daarna een verdieping te bieden.

Tevens bewijst Nussbaum niet een innovatief denker te zijn. Voor haar blijven de cruciale issues 'gender', 'sexual identity' en 'race'; blijkbaar is er de afgelopen veertig jaar dus niet veel veranderd. Op dit punt is Nussbaums nog altijd kritisch. Zelfs over Obama:

'In his speeches on education, the president rightly emphasizes the issue of equality, talking about the importance of making al Americans capable of pursuing the "American Dream". But the pursuit of a dream requires dreamers: educated minds that can think critically about alternatives and imagine an ambitious goal - preferably not involving only personal or even national wealth but involving human dignity and democratic debate as well.'

Ondanks deze kritiek is het boek van Nussbaum een symptoom van een culturele strijd en daarom is het een belangrijk werk voor iedereen die zich bekommert om de wereld van morgen. Evenals Anthony Kronman in Why Our Colleges and Universities Have Given Up on the Meaning of Life en Naomi Klein in No Logo, bestrijdt Nussbaum de uitholling van de universiteit als culturele instantie en sluit ze aan bij de tendens om onderzoek en cultuur af te rekenen op winstgevendheid. Ze strijdt tegen een wereldwijde ontwikkeling die jongeren opvoed tot 'useful machines, rather than complete citizens who can think for themselves, criticize tradition, [] the future of the world's democracies hangs in the balance'. De fundamentele politieke kritiek valt vooralsnog buiten de vizier van Amerikaanse intellectuelen, maar dat maakt de urgentie van dit manifest niet minder.

Leonhard de Paepe studeerde aan de kunstacademie en is filosoof.

quote:

Op donderdag 28 april 2011 12:37 schreef Brembo het volgende:
De TU's in Nederland weten dat ze leegstroom, ze bieden kwalitatief goed onderwijs maar er komen minder leerlingen. Dit is deels door dat andere universiteiten gemakkelijker en toegankelijker onderwijs aanbieden.

quote:

Op vrijdag 29 april 2011 04:42 schreef BlueMage het volgende:
Ik geloof dat geneeskunde aan Universiteit Maastricht door één of ander farmaceutisch bedrijf gesponsord werd. Dat levert vast goed en neutraal onderzoek op.

quote:

Op vrijdag 29 april 2011 13:27 schreef Pitom het volgende:
Mijn ervaring is juist dat grootschaliger onderwijs een stuk beter geregeld is. Binnen m'n studie heb ik cursussen gevolgd variërend van massaal (600 studenten) tot klein (30 studenten). Wat mij opviel was dat de coördinatoren/docenten van de grote cursussen hun taken net wat serieuzer leken te nemen. Om maar wat te noemen: sneller antwoord op emails, een gedetailleerde cursushandleiding (bij kleine cursussen deed de docent vaak niet eens de moeite er eentje te maken), meer colleges van verschillende docenten, administratief veel strakker geregeld wat betreft tentamens en cijfers, enzovoort. Laat mij maar lekker een nummertje zijn.

quote:

Wel zijn sommige grote opleidingen overduidelijk 'cash cows'. Zoals de opleiding psychologie, waar massa's Duitse meisjes 1700 piek betalen voor 3x per week een college, opdat de proefopstellingen en contacturen van de bèta opleidingen gefinancierd kunnen worden.

quote:

Op donderdag 28 april 2011 12:37 schreef Brembo het volgende:
De TU's in Nederland weten dat ze leegstroom, ze bieden kwalitatief goed onderwijs maar er komen minder leerlingen. Dit is deels door dat andere universiteiten gemakkelijker en toegankelijker onderwijs aanbieden.