Spijt/pijn omdat ik niks/nooit wat gedaan heb.

Omdat men hier geen zin heeft in lange verhalen en ik daar nu ook geen trek in heb om twee kantjes vol te krabbelen gaan we het kort houden.

Compleet onverwacht gaf een meid van het werk mij anderhalf jaar terug mij leuk te vinden, voor mij was het nooit echt duidelijk, had het ook totaal niet verwacht, maar ze deed het ook nog is sneaky. (Ik zei op een vraag van haar, je moet er maar van houden waarop zij zei, ik van jou.) Najah, het leven ging voort en ik deed geen flikker terwijl ik er wel meer oplette, en het was eigenlijk wel duidelijk: ze vond me leuk, maar deed niks. Waarom? Stuk onervarenheid, maar ook verlegenheid en onzekerheid die ik toen had, kwam uit een klote periode waarin alleen op het werk alleen niks aan de hand was, tot dit dus...

Door ik niks deed, terwijl ik haar wel leuk vond, heb ik haar eigenlijk afgewezen, tenminste dat gevoel kreeg zij natuurlijk. Zij kreeg uiteindelijk een maand of vier/vijf later een vriend, en achteraf gezien liet zij toen nog blijken mij leuk te vind. Zo floot ze me nog na, en achteraf gezien bleek dit rond de tijd dat haar relatie begonnen moet zijn. Ik wist dit niet, en kreeg juist meer en meer hoop. Kreeg echt sterk het gevoel dat ze me nog leuk vond, tot ik hier dus achterkwam.. Het gevoel dat ze mij (toendertijd) dus ook nog boven haar vriend verkoos blijft bij me stoken.

Nu to the point dan maar, ik weet gewoon niet wat ik moet doen. Ik mag/ga niet in die relatie stoken, een not done die ik vanaf moment één heb eigenlijk, maar ik vind haar nog altijd leuk en ontwijken gaat niet. Ze is mij collega, dus ik zie haar elke week eigenlijk minimaal één keer.. Vind het eigenlijk best nog wel is lastig, gewoon hoe ik naar haar moet doen, maar ook het feit dat ik dus nog leuk vind, en zij dit dus totaal niet weet en nooit geweten heeft. De spijt/pijn is heftig aanwezig eigenlijk... Nu anderhalf jaar later loop ik er nog meer rond, terwijl ik al meerdere keer geprobeerd heb haar te vergeten...

Gr,
Faalhaas zoveel hier, die verdomd nog een langer verhaal gehoopt hier heeft neer geplant.

quote:

Op dinsdag 26 april 2011 16:47 schreef Silenus het volgende:

[..]

Sneaky? Ze liet nog net niet haar kutje aan je zien joh.

Dit is niet sneaky, dit is een voorzet die jij als man gewoon in moet koppen.

Je hebt meerdere malen gefaald in deze case, dus dit wordt 'm niet meer. Richt je cupidopijltjes maar op iemand anders.

Ok, miss sneaky niet juiste woord, maar de bal heb ik in elk geval niet geraakt.. En ja, ben een faalhaas..

quote:

Op dinsdag 26 april 2011 16:58 schreef Marie30 het volgende:
Zolang haar nieuwe vriend niet jouw beste vriend of broer is, zie ik niet in waarom dat dit not done is...

All is fair in love and war. Je bent misschien wel wat laat...anderhalf jaar...maar het kan nooit kwaad om te proberen.

Trek je niet aan wat die drie stoere fokmaagden hierboven me vertellen

Tja, misschien. Soms zit ik ook met dat dilemma, wel of niet. Aan ene kant denk je dan dat ze toen de voorkeur gaf boven haar vriend, ook toen die relatie bezig was deed ze nog dingen en denkje waarom niet. Maar ben aan de andere kant toch veel te laat...

quote:

Op dinsdag 26 april 2011 17:06 schreef Morpheus2002 het volgende:
Je kan haar toch gewoon eerlijk vertellen wat je voor haar voelt? Als je dat niet durft kun je het, hoe onpersoonlijk ook, via de mail doen. Of stop iets van een briefje in haar bureaulade ofzo!

Tja, zie haar alleen op het werk. Om dat nou een perfecte omgeving te noemen om dat te doen..

Het pijnlijke altijd is dat nou net ZIJ diegene is weer die zegt, heb je al een vriendin, of als je en sms krijgt, zegt ze ook weer iets van zijn vriendin. Of ze het er om doet . ZO gebeurt er wel vaker wat, waar meneer hier weer hoop van gaat krijgen. Als iemand zegt over zijn vriendin dat zij qua uiterlijk op één staat en ik binnenkom, maar als ik anders moest kiezen koos ik (mijn naam) waarop zij weer zegt: ja ik ook, want hij is zo lief.. Of je het serieus moet nemen, waarschijnlijk niet, maar toch, je blijft toch altijd overal wat achter zoeken.

Ik heb zo keihard gefaald, dat is een feit, hoeft niemand mij te vertellen, maar neemt niet weg dat ik er eigenlijk verrekte lastig mee heb, vooral als je haar weer ziet.. Kan je jezelf ook 20x door de kop schieten met de vraag 'wat heb ik gedaan..' , en ja het antwoord daarop is natuurlijk geen donder, maar de spijt, zucht.

Kun je wel gaan zeggen dat ik me kan troosten met de gedachte dat ze me leuk gevonden heeft en weet ik al wel niet meer. Maar dat neemt mij spijt niet weg...

quote:

Op dinsdag 26 april 2011 23:15 schreef Enneacanthus_Obesus het volgende:
TS, waarom denk je dat ze jou boven haar relatie verkiest? Omdat ze aardig tegen je blijft doen?

En je verbindt wel verregaande conclusies aan die ene opmerking, van al een hele tijd terug.
En je schrijft dat jij voor haar hebt bedacht dat ze zich afgewezen heeft gevoeld.. Dat wordt gelogenstraft door de feiten. Als je je afgewezen voelt, ga je in de regel niet vrolijk door met flirten en nafluiten.

Ik krijg een beetje het gevoel dat je min of meer in een fantasiewereld leeft, waarin die ene opmerking een steeds grotere rol gaat spelen.
Dat het je zo bezighoudt, al anderhalf jaar lang, komt ook niet echt gezond over. Heb je geen sjans gehad met andere leuke meiden, in de tussentijd? Plaagde ze je mss. alleen maar een beetje?

Ze heeft al ruim een jaar een vriend. Het is echt niet waarschijnlijk dat ze al die tijd zo gek op je is geweest, zonder dat ze heeft geprobeerd goed bevriend met je te raken.

Ik denk niet dat ze op dit moment haar relatie boven mij verkiest, totaal niet. Daarvoor doe/heb ik te weinig gedaan en ze is niet voor niks al meer dan een jaar samen met hem. Nee, heb het meer over de beginfase, waarin ze dus me nog is nafloot(die relatie was toen bijna/net bezig, volgens mij al bezig) en ook hoe ze deed naar me. Het is allemaal achteraf gelul, maar als ik zie hoe ze toen naar mij deed en naar andere collega's, echt anders. OP dit moment is dat niet het geval, soms heb je weer van die dingetjes, maarja, dat zegt totaal niet genoeg en vergroot ik misschien alleen maar uit voor mezelf. Ik Had toen in die beginperiode van hun relatie dan ook echt gevoel dat het goed zou komen tussen ons, ik was losser naar haar toe en dat merkte je ook wel aan haar eigenlijk, tot ik hoorde dat ze die vriend had... Ik was gewoon te laat, maar dan ook echt extreem te laat..

Ik kan haar anderhalf jaar lang niet uit mijn hoofd zetten, omdat ik haar gewoon telkens kan zien. Soms heb je haar is 2/3 weken niet gezien, en dat hielp zeker, was aan het eind daarvan echt minder, maar als je haar weer op het werk zag die ene keer in de week of soms meer, tja dan begon het eigenlijk weer. Ik denk er ook (veelste) veel aan, dat ontken ik zeker niet. Maar echt, het zo'n topmeid en dat ik dat heb laten schieten door mij eigen domme onzekerheid en weet ik al wel niet meer doet me best zeer... Zeker als je die laatste zinnen van James Blunt - You're Beautiful neemt.

But it's time to face the truth,
I will never be with you.


En zo is het. Maar hoe ik daar mee moet omgaan en me daar overheen zet, het lukt me anderhalf jaar lang niet. Gaje toch denken, probeer s wat, hoeft niks extreems te zijn maar iets kleins, maarja dat lukt al niet..