Ik ben nu al drie jaar werkzaam als vakkenvuller bij de lokale super, dit werk verricht ik naast mijn studie. Enkele maanden geleden is er een nieuwe vrouwelijke collega aangenomen binnen het bedrijf, echter is ze werkzaam op een andere afdeling.
Op haar eerste dag heeft ze zich netjes voorgesteld, dit vond ik erg prettig gezien veel nieuwelingen dat niet nodig vinden. Ze heeft zowel bij collega's als mij een goede indruk achter gelaten, vanaf dat moment bleef ze een beetje in mijn hoofd spoken.
Sinds de kleine ontmoeting was ik wel een beetje geinteresseerd geraakt in haar, naarmate de tijd vorderde werd mijn interesse steeds groter. De collega in kwestie ziet er naar mijn mening perfect uit en is erg aardig en heeft een stralende lach, een lach om spontaan verliefd op te worden.
Ik heb het zelfs gepresteerd een klant aan te rijden met de schrobmachiene van de winkel toen ze naar me lachte, haar stralende blik had me volledig in greep. Vanaf dat moment wist ik het zeker, ik was stiekem een beetje verliefd op haar geworden.
Nu zit ik met het volgende, ik ben 18 jaar en vreemd genoeg nog nooit een relatie gehad omdat ik hier nooit behoefte aan had. Nu heb ik in al die jaren nooit ervaring opgedaan hoe je een meisje moet benaderen om wellicht iets leuks te gaan doen buiten werktijd. Gezien het feit dat ik niet weet hoe ik hiermee om moet gaan begint het elke week steeds meer aan me te knagen, elke keer als ik haar zie op het werk dan hoor ik een stemmetje zeggen: "Doe iets, zeg iets!".
Gezien ik soms een beetje onhandig ben met vrouwen durf ik de stap elke keer niet te zetten, simpelweg omdat ik gewoon niet weet wat ik zeggen moet om haar te laten weten dat ik haar wel zie zitten. Mijn vriendengroep gaat ook niet om met haar vriendengroep, hierdoor is er geen "viavia" weg te bewandelen waar veel mensen gebruik van maken, ik moet haar dus gewoon een keer op het werk benaderen, maar hoe.
Als ik de indruk heb gewekt dat het om een wat oudere vrouw gaat dan bedoel ik het niet zo, de dame in kwestie is ook 18.