Ik ben sinds bijna 3 jaar gescheiden en heb/had nu mijn 1e "relatie" na de scheiding.Ik kreeg iets met een vriend van mij,die ik al 11 jaar kon.Hij is 20 jaar getrouwd en heeft 2 grote kinderen.
Hij had al een poosje gevoelens voor mij,maar dat heb ik zelf eigenlijk nooit gezien/willen zien??Pas achteraf werd ik mij daarvan bewust.Maar goed.Ik heb hem gezegd dat ik gevoelens voor hem had en hij bekende ook gelijk.
We hebben er een hele avond over gesproken en hij heeft de volgende dag aan zijn vrouw mede gedeeld dat hij van haar wou scheiden en met mij verder wilde.Nou,zo gezegd zo gedaan....
Na 4 maanden begon hij te twijfelen of hij de juiste beslissing had genomen en is toen 2 weken naar haar terug gegaan.
Na die 2 weken kwam hij weer naar mij toe,want hij miste mij en wou met mij verder.Nou,na die keer is hij nog 4 x terug gegaan naar haar.Hij miste zijn 2 kids ook verschrikkelijk(waar ik alle begrip voor heb.hij zag ze nu nog maar 1 x per 2 weken)
Tussen ons ging het opzicht goed.Maar telkens als hij ruzie(GROTE RUZIE!!) had met zijn vrouw ging het hier mis en ging hij telkens weer twijfelen.
Nu afgelopen zaterdag ging hij zijn kindjes halen en bleef wat lang weg.Dus ik bellen wat er was en toen viel hij toch tegen mij uit!!Niet normaal zeg!
Uiteindelijk is hij die middag met zijn 2 kids naar zijn ouders gegaan en 's avonds belde hij mij op om zich te verontschuldigen voor zijn gedrag en vroeg hij of hij langs mocht komen.
Nou 5 minuten later was hij er en hij verontschuldigde zich nogmaals voor zijn gedrag en smeekte mij een half uur lang of ik hem de aller-aller-aller laatste kans wou geven.Hij wou hulp gaan zoeken bij een psycholoog voor zijn woede uitbarstingen enzo.
ik heb met veel pijn in mijn hart vol gehouden dat ik hem geen laaste kans meer wou geven.Want als er over een paar dagen/weken daar weer herrie was,ik dan net zo ver van huis ben.Hij is toen weggegaan.Ik heb ook niks meer van hem gehoord.
Nou,ik de volgende dag maar bellen en sms-en,maar ik hoorde niks van hem.Nu belde hij me het 's avonds en zei dat hij in het ziekenhuis lag met aan de rechterkant uitval(verlammings verschijnselen)Het was nu te laat voor hem en het is over en uit.
De dag erna heb ik hem weer gebeld en ge sms-t en hij zei ik moest hem met rust laten en het is over.Ergens in de loop van die ochtend/middag heeft hij zijn telefoonnummer opgezegd en een nieuw nummer gepakt.Dus ik kan nu geen contact meer met hem zoeken.
Ik weet dat hij 2 of 3 dagen in het ziekenhuis heeft gelegen.
Hij is nu weer bij haar en de kinderen en op zijn hyves en facebook pagina staat weer getrouwd.Ik ga hier echt kapot aan!!!
Mijn gedachte achter het stellig NEE volhouden was,dat hij ook echt ging inzien dat ik ook gevoel heb en dat je zo niet met mensen en hun gevoelens kunt omgaan.We waren alles bij mekaar 8 maanden samen.
ik heb zoiets van dat huwelijk kan echt niet meer gelijmd worden,want hij houdt niet echt van haar.Anders was hij ook geen 8 maanden weg geweest.
Hij weet dat hij mij hier ontzettend veel pijn mee doet.Ikzelf heb een chronische depressie en ben een borderliner.ik heb hem laatst al eens uitgelegd dat voor mij die klappen extra hard aankomen,maar blijkbaar begrijpt hij dat toch niet.
Ikzelf denk,dat hij over een paar dagen wel tot het besef komt dat hij niet bij haar wilt zijn maar bij mij.Maarja,dat is eigenlijk wat ik hoop natuurlijk.En ik weet ook dat iedereen nu zegt,wat moet je met die eikel,laat hem barsten en ga verder met je leven....
Als hij niet van mij hield was hij ook niet al die tijd bij mij geweest maar bij haar.Ik denk,dat het daar nog niet klaar is en dat hij er van zelf wel achter komt en dan terug komt naar mij.Ik vind,je moet toch eerst iets goed kunnen afsluiten en dat had hij niet gedaan.
wat ook nog meespeelt is dat hij een hele bemoeizuchtige familie heeft en oja,niet onbelangrijk,zijn vrouw is laats maar een relatie aangegaan met zijn bloedeigen broer???Hoe verzin je het???Natuurlijk om hem jaloers te maken,maar goed,broer lief staat nu ook weer aan de kant,want hij geeft zijn zegen aan hun natuurlijk.Maar goed en ikke nu dan???
[ Bericht 2% gewijzigd door Daniel1976 op 21-04-2011 22:23:58 ]
Gewoon, ook een relatie aangaan met zijn broer.quote:Op donderdag 21 april 2011 20:42 schreef Liaantje-74 het volgende:
De situatie is als volg;
Ik ben sinds bijna 3 jaar gescheiden en heb/had nu mijn 1e "relatie" na de scheiding.Ik kreeg iets met een vriend van mij,die ik al 11 jaar kon.Hij is 20 jaar getrouwd en heeft 2 grote kinderen.
Hij had al een poosje gevoelens voor mij,maar dat heb ik zelf eigenlijk nooit gezien/willen zien??Pas achteraf werd ik mij daarvan bewust.Maar goed.Ik heb hem gezegd dat ik gevoelens voor hem had en hij bekende ook gelijk.
We hebben er een hele avond over gesproken en hij heeft de volgende dag aan zijn vrouw mede gedeeld dat hij van haar wou scheiden en met mij verder wilde.Nou,zo gezegd zo gedaan....
Na 4 maanden begon hij te twijfelen of hij de juiste beslissing had genomen en is toen 2 weken naar haar terug gegaan.
Na die 2 weken kwam hij weer naar mij toe,want hij miste mij en wou met mij verder.Nou,na die keer is hij nog 4 x terug gegaan naar haar.Hij miste zijn 2 kids ook verschrikkelijk(waar ik alle begrip voor heb.hij zag ze nu nog maar 1 x per 2 weken)
Tussen ons ging het opzicht goed.Maar telkens als hij ruzie(GROTE RUZIE!!) had met zijn vrouw ging het hier mis en ging hij telkens weer twijfelen.
Nu afgelopen zaterdag ging hij zijn kindjes halen en bleef wat lang weg.Dus ik bellen wat er was en toen viel hij toch tegen mij uit!!Niet normaal zeg!
Uiteindelijk is hij die middag met zijn 2 kids naar zijn ouders gegaan en 's avonds belde hij mij op om zich te verontschuldigen voor zijn gedrag en vroeg hij of hij langs mocht komen.
Nou 5 minuten later was hij er en hij verontschuldigde zich nogmaals voor zijn gedrag en smeekte mij een half uur lang of ik hem de aller-aller-aller laatste kans wou geven.Hij wou hulp gaan zoeken bij een psycholoog voor zijn woede uitbarstingen enzo.
ik heb met veel pijn in mijn hart vol gehouden dat ik hem geen laaste kans meer wou geven.Want als er over een paar dagen/weken daar weer herrie was,ik dan net zo ver van huis ben.Hij is toen weggegaan.Ik heb ook niks meer van hem gehoord.
Nou,ik de volgende dag maar bellen en sms-en,maar ik hoorde niks van hem.Nu belde hij me het 's avonds en zei dat hij in het ziekenhuis lag met aan de rechterkant uitval(verlammings verschijnselen)Het was nu te laat voor hem en het is over en uit.
De dag erna heb ik hem weer gebeld en ge sms-t en hij zei ik moest hem met rust laten en het is over.Ergens in de loop van die ochtend/middag heeft hij zijn telefoonnummer opgezegd en een nieuw nummer gepakt.Dus ik kan nu geen contact meer met hem zoeken.
Ik weet dat hij 2 of 3 dagen in het ziekenhuis heeft gelegen.
Hij is nu weer bij haar en de kinderen en op zijn hyves en facebook pagina staat weer getrouwd.Ik ga hier echt kapot aan!!!
Mijn gedachte achter het stellig NEE volhouden was,dat hij ook echt ging inzien dat ik ook gevoel heb en dat je zo niet met mensen en hun gevoelens kunt omgaan.We waren alles bij mekaar 8 maanden samen.
ik heb zoiets van dat huwelijk kan echt niet meer gelijmd worden,want hij houdt niet echt van haar.Anders was hij ook geen 8 maanden weg geweest.
Hij weet dat hij mij hier ontzettend veel pijn mee doet.Ikzelf heb een chronische depressie en ben een borderliner.ik heb hem laatst al eens uitgelegd dat voor mij die klappen extra hard aankomen,maar blijkbaar begrijpt hij dat toch niet.
Ikzelf denk,dat hij over een paar dagen wel tot het besef komt dat hij niet bij haar wilt zijn maar bij mij.Maarja,dat is eigenlijk wat ik hoop natuurlijk.En ik weet ook dat iedereen nu zegt,wat moet je met die eikel,laat hem barsten en ga verder met je leven....
Als hij niet van mij hield was hij ook niet al die tijd bij mij geweest maar bij haar.Ik denk,dat het daar nog niet klaar is en dat hij er van zelf wel achter komt en dan terug komt naar mij.Ik vind,je moet toch eerst iets goed kunnen afsluiten en dat had hij niet gedaan.
wat ook nog meespeelt is dat hij een hele bemoeizuchtige familie heeft en oja,niet onbelangrijk,zijn vrouw is laats maar een relatie aangegaan met zijn bloedeigen broer???Hoe verzin je het???Natuurlijk om hem jaloers te maken,maar goed,broer lief staat nu ook weer aan de kant,want hij geeft zijn zegen aan hun natuurlijk.Maar goed en ikke nu dan???
Dit is pubergedrag...ben je echt al getrouwd geweest?quote:
Mijn gedachte achter het stellig NEE volhouden was,dat hij ook echt ging inzien dat ik ook gevoel heb en dat je zo niet met mensen en hun gevoelens kunt omgaan.
En laat die vent gaan, waste of time.
Zoek iemand die gewoon voor jou wil gaan.
Hij zal vast wel weer een keer bij je terug willen komen, maar dan zal ie ook vast weer weggaan.
Succes meid.
Ik ben sinds bijna 3 jaar gescheiden en heb/had nu mijn 1e "relatie" na de scheiding.Ik kreeg iets met een vriend van mij,die ik al 11 jaar kon.Hij is 20 jaar getrouwd en heeft 2 grote kinderen.
Hij had al een poosje gevoelens voor mij,maar dat heb ik zelf eigenlijk nooit gezien/willen zien??Pas achteraf werd ik mij daarvan bewust.Maar goed.Ik heb hem gezegd dat ik gevoelens voor hem had en hij bekende ook gelijk.
We hebben er een hele avond over gesproken en hij heeft de volgende dag aan zijn vrouw mede gedeeld dat hij van haar wou scheiden en met mij verder wilde.Nou,zo gezegd zo gedaan....
Na 4 maanden begon hij te twijfelen of hij de juiste beslissing had genomen en is toen 2 weken naar haar terug gegaan.
Na die 2 weken kwam hij weer naar mij toe,want hij miste mij en wou met mij verder.Nou,na die keer is hij nog 4 x terug gegaan naar haar.Hij miste zijn 2 kids ook verschrikkelijk(waar ik alle begrip voor heb.hij zag ze nu nog maar 1 x per 2 weken)
Tussen ons ging het opzicht goed.Maar telkens als hij ruzie(GROTE RUZIE!!) had met zijn vrouw ging het hier mis en ging hij telkens weer twijfelen.
Nu afgelopen zaterdag ging hij zijn kindjes halen en bleef wat lang weg.Dus ik bellen wat er was en toen viel hij toch tegen mij uit!!Niet normaal zeg!
Uiteindelijk is hij die middag met zijn 2 kids naar zijn ouders gegaan en 's avonds belde hij mij op om zich te verontschuldigen voor zijn gedrag en vroeg hij of hij langs mocht komen.
Nou 5 minuten later was hij er en hij verontschuldigde zich nogmaals voor zijn gedrag en smeekte mij een half uur lang of ik hem de aller-aller-aller laatste kans wou geven.Hij wou hulp gaan zoeken bij een psycholoog voor zijn woede uitbarstingen enzo.
ik heb met veel pijn in mijn hart vol gehouden dat ik hem geen laaste kans meer wou geven.Want als er over een paar dagen/weken daar weer herrie was,ik dan net zo ver van huis ben.Hij is toen weggegaan.Ik heb ook niks meer van hem gehoord.
Nou,ik de volgende dag maar bellen en sms-en,maar ik hoorde niks van hem.Nu belde hij me het 's avonds en zei dat hij in het ziekenhuis lag met aan de rechterkant uitval(verlammings verschijnselen)[[/b]b]Het was nu te laat voor hem en het is over en uit.De dag erna heb ik hem weer gebeld en ge sms-t en hij zei ik moest hem met rust laten en het is over.Ergens in de loop van die ochtend/middag heeft hij zijn telefoonnummer opgezegd en een nieuw nummer gepakt.Dus ik kan nu geen contact meer met hem zoeken.
Ik weet dat hij 2 of 3 dagen in het ziekenhuis heeft gelegen.
Hij [b]is [/b]nu weer bij haar en de kinderen en op zijn hyves en facebook pagina staat weer getrouwd.Ik ga hier echt kapot aan!!!
Mijn gedachte achter het stellig NEE volhouden was,dat hij ook echt ging inzien dat ik ook gevoel heb en dat je zo niet met mensen en hun gevoelens kunt omgaan.We waren alles bij mekaar 8 maanden samen.
ik heb zoiets van dat huwelijk kan echt niet meer gelijmd worden,want hij houdt niet echt van haar.Anders was hij ook geen 8 maanden weg geweest.
Hij weet dat hij mij hier ontzettend veel pijn mee doet.Ikzelf heb een chronische depressie en ben een borderliner.ik heb hem laatst al eens uitgelegd dat voor mij die klappen extra hard aankomen,maar blijkbaar begrijpt hij dat toch niet.
Ikzelf denk,dat hij over een paar dagen wel tot het besef komt dat hij niet bij haar wilt zijn maar bij mij.Maarja,dat is eigenlijk wat ik hoop natuurlijk.En ik weet ook dat iedereen nu zegt,[b]wat moet je met die eikel,laat hem barsten en ga verder met je leven....[/b
]Als hij niet van mij hield was hij ook niet al die tijd bij mij geweest maar bij haar.Ik denk,dat het daar nog niet klaar is en dat hij er van zelf wel achter komt en dan terug komt naar mij.Ik vind,je moet toch eerst iets goed kunnen afsluiten en dat had hij niet gedaan.
wat ook nog meespeelt is dat hij een hele bemoeizuchtige familie heeft en oja,niet onbelangrijk,zijn vrouw is laats maar een relatie aangegaan met zijn bloedeigen broer???Hoe verzin je het???Natuurlijk om hem jaloers te maken,maar goed,broer lief staat nu ook weer aan de kant,want hij geeft zijn zegen aan hun natuurlijk.Maar goed en ikke nu dan???
__________________________________________
Ik heb wat zinnen/woorden onderstreept die je maar eens door moet lezen.
En: OMG wat ben jij een ongelovelijke ...! Die man heeft een huwelijk van20 jaar en 2 kinderen en daar ga jij tussen in zitten kutten? En dan nog het lef hebben om te zeiken dat ie niet bij je is? Gek mens.
quote:En: OMG wat ben jij een ongelovelijke ...! Die man heeft een huwelijk van20 jaar en 2 kinderen en daar ga jij tussen in zitten kutten? En dan nog het lef hebben om te zeiken dat ie niet bij je is? Gek mens.
'Ikke, ikke, ikke en de rest kan stikken', was het eerste waar ik aan dacht na het lezen van dit verhaal.quote:Maar goed en ikke nu dan???
Enough said?
Of deze man lijdt net als jij ook aan persoonlijkheidsstoornissen...wat dan?quote:
ik heb zoiets van dat huwelijk kan echt niet meer gelijmd worden,want hij houdt niet echt van haar.Anders was hij ook geen 8 maanden weg geweest.
Hij weet dat hij mij hier ontzettend veel pijn mee doet.Ikzelf heb een chronische depressie en ben een borderliner.ik heb hem laatst al eens uitgelegd dat voor mij die klappen extra hard aankomen,maar blijkbaar begrijpt hij dat toch niet.
Heeft misschien net als jij ook een speciale manier van benadering nodig...kan jij dat? wil jij dat?
Inderdaad.quote:
Sommige volwassenen zullen door hun persoonlijkheid dit nare trekje ook voorkomend in de pubertijd nooit kwijtraken. En als volwassenen zich zo presenteren blijft het voor de aanhorende/lezende partij aanvoelen als het kijken naar een slechte film of het lezen van een achteraf helemaal geen spannend boek.
Weet je TS ik zou als ik jou was de affaire van 8 maanden afsluiten en je pijlen op je eigen herstel gaan richten en pas dan weer opzoek gaan naar een passende partner.
Dat je deze diagnoses hebt is natuurlijk verschrikkelijk, maar er zit een eind aan het "rekeninghouden met"....voor de ander in de relatie.........en eigenlijk in alle vormen van relaties.
Je blijft mensen/geloofwaardigheid kwijtraken door je gedrag, ga daar mee aan de gang.
Move on.
Nope, en dat zal ook nooit gebeuren. Leer er maar mee leven.quote:Ikzelf heb een chronische depressie en ben een borderliner.ik heb hem laatst al eens uitgelegd dat voor mij die klappen extra hard aankomen,maar blijkbaar begrijpt hij dat toch niet
Als ik jou was zou ik alles wat je aan hem herinnert weggooien en nooit meer aan hem denken.
Hij is je tijd ABSOLUUT NIET waard.
Ga je concentreren op de leuke dingen in het leven. Ga lekker met vriendinnen shoppen, filmpjes kijken.
Ga lekker wijntjes drinken op een terrasje. Leidt jezelf af van de situatie.
En als hij terugkomt doe gewoon de deur niet open! Dit soort mensen zijn niet goed voor je.
Zeker niet als je al niet goed in je vel zit. Concentreer je op de mensen die wel het beste met je voor hebben. Succes ermee!
Wat verwacht je nu eigenlijk? Dat hij nog een keer smekend bij je op de stoep komt staan? Hij heeft gekozen en dat zul je moeten accepteren, hoe moeilijk dat voor jou ook is!
Laat hem verder met rust, pak je eigen leven weer op.
Dat je chronische depressie hebt en borderliner bent zal best zwaar voor je zijn, maar mag natuurlijk nooit een reden zijn om iemand aan je proberen te binden. En als ik dat ene regeltje hierover in je post lees heb jij dat dus wel degelijk geprobeerd!
Zoek hulp, ga aan jezelf werken en ga daarna op zoek naar iemand die wel voor jou gaat en niet naar iemand die duidelijk niet weet wat hij wil! Of iemand die weet dat wanneer hij bonje heeft met de ene weet dat de ander hem voor de zoveelste keer met open armen zal ontvangen!
Dan is het m.i. dus niet zinvol.quote:
Ik weet niet of het zinvol is om te reageren. TS laat niks van zich horen!
Maar ja, het lijkt er meer op dat iedereen zo graag zichzelf hoort praten
borderline en depressie is geen excuus om je belachelijk onzekere gedrag goed te praten.
Ik denk dat TS niet de antwoorden kreeg waarop ze had gehoopt.quote:
Ik weet niet of het zinvol is om te reageren. TS laat niks van zich horen!
Maar wat had je verwacht dan?quote:
[..]
Ik denk dat TS niet de antwoorden kreeg waarop ze had gehoopt.
Ik zou het eerlijk gezegd wel weten. Ik hoef geen vent die constant weer voor langere of kortere tijd naar zijn (ex)vrouw gaat.
Heb je (inmiddels gesloten) topic over medicijngebruik gelezen en kan je maar 1 advies geven: ga professionele hulp zoeken!
Als hij echt alleen van jou had gehouden was hij niet eerdere keer terug gerend. Zo kun je het ook zien.quote:
ik heb zoiets van dat huwelijk kan echt niet meer gelijmd worden,want hij houdt niet echt van haar.Anders was hij ook geen 8 maanden weg geweest.
En dit.quote:
En: OMG wat ben jij een ongelovelijke ...! Die man heeft een huwelijk van20 jaar en 2 kinderen en daar ga jij tussen in zitten kutten? En dan nog het lef hebben om te zeiken dat ie niet bij je is? Gek mens.
quote:
ik heb met veel pijn in mijn hart vol gehouden dat ik hem geen laaste kans meer wou geven.Want als er over een paar dagen/weken daar weer herrie was,ik dan net zo ver van huis ben.Hij is toen weggegaan.Ik heb ook niks meer van hem gehoord.
Nou,ik de volgende dag maar bellen en sms-en,maar ik hoorde niks van hem.
Je wilde hem geen laatste kans geven, verbrak zelf het contact en toch ging je de volgende dag lopen bellen en sms-en?
En dus moet hij de rest van zijn leven alleen nog rekening met jou houden en alleen maar doen wat jou gelukkig maakt?quote:Ikzelf heb een chronische depressie en ben een borderliner.ik heb hem laatst al eens uitgelegd dat voor mij die klappen extra hard aankomen,maar blijkbaar begrijpt hij dat toch niet.
Het kan ook zijn dat hij van haar houdt en jou als spannende afwisseling zag.quote:Als hij niet van mij hield was hij ook niet al die tijd bij mij geweest maar bij haar.
Jij kunt beter aan je problemen gaan werken, zoals hierboven al gezegd werd.quote:Maar goed en ikke nu dan???
En daarna een leuke man zoeken die je niet hoeft te delen.
Maar iets zegt me dat je je hier obsessief aan vast gaat lopen houden...
Tja.. wispelturig gedrag he? Dat hoort bij borderliners.quote:
[..]
Je wilde hem geen laatste kans geven, verbrak zelf het contact en toch ging je de volgende dag lopen bellen en sms-en?
...
Maar die man kan er ook wat van, zo te lezen
Arme kinderen..