quote:Dank je wel
Op maandag 12 augustus 2002 12:39 schreef Bolletje... het volgende:
Spannend Darkelf, veel plezier morgen!
Spannenddddddddddd!!!!! 
Zullen jullie wel slapen vannacht? 
Ik kan haast niet wachten tot morgenavond!!!! 
GEFELICITEERD Darkelf!!!
Ik weet niet hoe laat jullie zouden trouwen (zal hier vast wel ergens staan) maar ik heb jullie bij deze alvast gefeliciteerd!
Wat een mooi weer voor de foto's!!!
Ik hoop dat je een fantastische dag hebt en dat je ondanks het grote gemis van je vader een dag hebt waarop je veel hebt gelachen en dat het een dag is waaraan je met een glimlach terugdenkt!
wel pas lezen ná het trouwen he?
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
ik hoop dat jullie een geweldige dag hebben gehad.
Dikke kus van mijPS Krijgen we ook nog foto's te zien?
[btfl]* portfolio
Jompels,
Slaapmeisje
PS: 
kmoet zelf nog bijna een jaar wachten
Het was hartstikke gezellig, ook heel erg leuk dat Joene en zijn vriendin en Roonaan er waren 
Mooie locatie, leuke mensen, gezellige sfeer.
* DuchessX & Juup© hebben het reuze naar hun zin gehad
quote:Mag ik dat herhalen voor aankomende morgen
Op maandag 12 augustus 2002 12:39 schreef Bolletje... het volgende:
Spannend Darkelf, veel plezier morgen!
Aart heeft het wel goed bekeken met die DarkElfdame (en vv natuurlijk )
We zijn er weer en met een heeeeeeele grote glimlach op het gezicht. In een woord: geweldig.
De avond voorafgaand natuurlijk een vrijgezellenfeestje gehad. Op zich niets bijzonders, gewoon met een paar vrienden op een terrasje zitten en wat eten en drinken. Een vriend had een doosje Montechristo #3 sigaren geleverd en verder een paar glaasjes bier gedronken en daarna kregen we nog whisky 'on the house'. De serveerster bleek zelf ook wel van een glaassje whisky te houden, hetgeen het bestellen makkelijker en leuker maakte. We hebben voornamelijk veel gelachen en een goede avond gehad, met als hoogtepunt dat mijn broertje het ook nog gered had om te komen: vrijwel rechtstreeks van het vliegveld was hij naar ons toegekomen.
De volgende dag eerst mijn vriend opgehaald die verder de hele dag bij mij zou blijven. Meteen kreeg hij mijn mobieltje in de hand, ik wilde maar met een iemand spreken, de rest mocht hij afhandelen. Maar zelfs met die ene heeft hij me niet laten praten Vond die niet goed voor me 
, ik moest er met mijn hoofd bijblijven .
's Middags het middaggebed gezegd bij de Klaagmuur. Even een emotioneel moment gehad maar daarna verfrist weer door. Nog even langs de stomerij om het pak van mijn vriend op te halen en daarna naar het huis van mijn tante om me om te kleden. Toen ik mijn das aan het strikken was, had zij een opmerking over bloemen en toen schoot me door het hoofd dat ik vergeten was het bruidsboeket op te halen . Vlug een taxi geregeld die het alsnog bezorgd heeft en gelukkig is dat goedgekomen. Maar dan voel je je wel ontzettend stom ...
Aangekomen bij de zaal hebben we foto's gemaakt. Bruidegom alleen, bruidegom met moeder, bruidegom met vader, affijn, je kent het wel. Bruidegom alleen hebben we op diverse plekken gedaan, met her en der een grap en een grol. Daarna was het de bruid haar beurt voor foto's (dat moest wel een beetje gecoordineerd worden, omdat we elkaar nog steeds niet zagen) en ik ben toen maar de zaal gaan inspecteren. Hier een servetje rechtleggen, daar een glas beter in lijn plaatsen, je moet toch wat.
Op een gegeven moment begonnen de mensen te komen, ik ben toen aan de 'Tisch' gaan zitten. Dit is de tafel van de bruidegom, waar soms al de huwelijksakte ondertekend wordt, een praatje gemaakt wordt en een borreltje op de gezondheid van eenieder gedronken wordt. Mijn bruid zat in de bruidsstoel, die in het centrale deel van de receptie stond. Dat is zeer gebruikelijk, dat de receptie eigenlijk rondom de bruid plaatsheeft, de bruidegom zit een beetje achteraf (kan die alvast aan de onderdanige positie wennen ). We hebben het zo weten in te delen dat op de een of andere manier er wel een scheiding was tussen bruid en bruidegom, maar dat het toch een geheel was.
Op een gegeven moment werd het tijd om te gaan beginnen: ik werd onder zang en dans naar mijn bruid geleid, waar ik haar de sluier voor zou doen. Wat een plaatje! Ik kon mijn ogen niet geloven, wat een schoonheid trof ik aan. En het bleek waar te zijn: elkaar een week niet zien maakt het allemaal nog specialer. Ik moest werkelijk een traan wegpinken, zo diep geraakt werd ik door het moment en haar verblindende glimlach. Haar jurk was ook prachtig: witte wilde zijde met op het tule om het rok-gedeelte heel subtiel een paar rode rozen. De randen van haar mouwen en de onderzijde van haar jurk waren met een gouddraadje afgewerkt wat het geheel tot iets speciaals maakten.
Weer onder zang en dans werd ik naar het huwelijksbaldakijn gebracht. En toen was het wachten .... wachten op de bruid. Eindelijk kwam ze aan en eindelijk stond ze naast me.
De hele ceremonie heb ik zeer bewust meegemaakt, maar ik heb er niets van gezien. De hele tijd hebben we elkaar aangekeken, we konden elkaars blik niet loslaten. Van een aantal mensen hebben we achteraf gehoord dat ze het zeer intiem vonden, dat ze het gevoel hadden op een prive-moment in te breken. Op de drie momenten dat ik iets moest zeggen (bij het omdoen van de ring, bij het omslaan van de nieuwe gebedsmantel die ik van haar daar kreeg en bij het breken van een glas om de verwoesting van de Tempel te herdenken) kon ik mijn emoties maar met moeite bedwingen. Na de ceremonie kwam iedereen op ons af om ons te feliciteren.
Daarna zijn we naar een aparte kamer gegaan waar we voor het eerst met elkaar alleen waren. Twinitg minuten hebben ze ons met rust gelaten, minuten die veel te snel voorbij waren. Meteen daarna de eerste gezamenlijke foto's, ook met de wederzijdse families.
En toen was het feest aangebroken ... Vanaf het moment dat we binnenkwamen tot het einde hebben we geen moment gezeten of ook maar een hap gegeten. Het enige dat we gedaan hebben is rondlopen, met iedereen een kort praatje en een foto en verder dansen dansen dansen. Op een gegeven moment hebben mijn nederlandse vrienden een stukje opgevoerd met hun klompen aan. Toen hun liedje overging in dansen, heb ik mijn vrouw een paar klompen gegeven die ik tijdens onze reis voor haar snel gekocht had. En natuurlijk geen gewone klompen, voor haar het huwelijksmodel (met kunstig houtsnijwerk in het bovendeel). Ze was erg verrast, vond het geweldig en heeft heerlijk meegedanst. Ze was er terecht trots op dat ze het zo goed deed voor de eerste keer op die krengen.
De muziek was geweldig, de mensen hadden heel veel plezier, het eten was heerlijk, eigenlijk liep alles op rolletjes. Na het feest zijn we naar onze kamer gegaan (het hele gebeuren was op een kibboets die zowel een feestzaal als een hotel runnen: heb je een feest dan krijg je een kamer), die door vrienden van onder tot boven versierd was. Na een tijdje uitblazen en van de rust genieten, hebben we de jacuzzi laten vollopen en hebben ons aan het gebubbel overgeleverd. Heel decadent ook de 'champagne' die in de kamer was in bad opgedronken. Daarna eindelijk iets gegeten (het eten was inderdaad erg lekker!) en het bed ingedoken.
Volgende ochtend hebben we ruimschoots het ontbijt gemist en hebben ons nog moeten haasten om de kamer vrij te maken voor het volgende bruidspaar. Daarna hebben we de financiele afwikkeling van de zaal afgerond en kregen lunch aangeboden ipv het gemiste ontbijt.
Terug naar de kapper om de 'gunk' (zo noemt ze de haarlakken, gel en andere troep die nodig was om het allemaal in model te houden) uit haar haar te halen en haar weer toonbaar te maken voor de rest van de wereld. Daarna heb ik haar meegenomen naar een hotel met uitzicht op de Oude Stad. Heerlijk genoten van de luxe. We hebben die dag daarna nog uitgebreid in een van de juwelierszaken in het hotel vanalles bekeken, ze had op een gegeven moment voor ongeveer ¤8000 om, iets wat we nu absoluut niet kunnen missen, maar het was gewoon heerlijk om naar haar te kijken met mooie sieraden om. Voor komende vrijdag weer een afspraak gemaakt om een andere combinatie te zien die ze op dat moment niet binnen hadden 
. Ach wat, we moeten er dan toch zijn voor de bruiloft van een vriendin van me 
. Moet kunnen, en mocht ik het geld wel hebben ben ik zo gek om het alsnog te kopen. Want het staat wel erg mooi.
De rest van de week overdag rust gehad en 's avonds een feestelijke maaltijd bij deze of gene. Gisteravond was de laatste en het is goed dat het voorbij is. Het was erg leuk, maar als het mooi is moet je het mooi laten. We kunnen terugkijken op zeven compleet verschillende maaltijden, iedere avond had zijn eigen sfeer met iedere keer ander publiek en ander eten. De ene keer een formele maaltijd, de andere keer een bbq, de ene keer familie, de andere keer een mix van familie en vrienden, en weer een andere keer alleen maar Nederlandse vrienden en de andere keer gemixed. Werkelijk geweldig allemaal.
Nog even een ding: alle eer aan mijn oma, die met haar bijna 90 jaar toch maar hierheen gevlogen is en twee weken lang hier heeft rondgesjouwd zonder ook maar een klacht of angst. Je kan wel merken dat ze oud aan het worden is, ze kan namelijk niet meer, zoals nog een half jaar geleden, met gemak naar de derde verdieping de trap op en af. Het lukt er wel, maar op de tweede verdieping moet ze toch even een minuut wachten. Verder: chapeau!
En nu terug naar het normale leven ... En dat normaal zal nooit meer zo normaal zijn als daarvoor, omdat je nu ieder moment kunt delen. Wat is nu meer normaal? Ik kan alleen maar zeggen dat het heel natuurlijk aanvoelt tot nu toe. Hopelijk blijft het zo
Alweer een week ...
PS Misschien tegen beter weten in: een vriend van ons heeft foto's genomen en online gezet. Het foto-album van ons huwelijk: klik en geniet.
quote:Wow! Veel gewoontes en gebruiken die ik niet ken, maar zoals je het beschrijft klinkt het echt fantastisch!
Op woensdag 14 augustus 2002 11:05 schreef SilkTie het volgende:
Alweer een week ...We zijn er weer en met een heeeeeeele grote glimlach op het gezicht. In een woord: geweldig.
Kan me goed voorstellen dat je 'blij' was toen je haar weeer zag
Feli nog!
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Mooie foto's ook, een mooie stralende bruid, kan me voorstellen dat je trots bent
Mooi beschreven, leuke foto's!
Erg leuk om zo wat meer over een ander soort bruiloft te lezen!
Sja... alweer een week... het gaat hard!!!
Voor mij nog ruim 7 maanden maar ik denk dat de tijd vliegt, vooral de laatste weken!
Normaliter houd ik niet zo van foto's van mezelf, maar op een aantal vind ik dat ik zooooo gelukkig kijk, dat ik er toch met plezier naar kan kijken.
Moet zo nu en dan toch nog wennen aan die ring, vooral met het afdrogen van mijn handen: dan zit er ineens iets tussen mijn vingers dat minder meegeeft dan gehoopt.
Jompels,
Slaapmeisje
van harte gefeliciteerd en heel veel gelukgewenst
Wat een schitterend verslag en wat een mooie foto's! Hartstikke leuk en interessant om te lezen over de andere gebruiken en gewoonten als die wij hier kennen.
quote:Hallo mevrouw...
Op woensdag 14 augustus 2002 16:31 schreef DarkElf het volgende:
Vond het een prachtig verslag!!Gefeliciteerd!!!
GEFELICITEERD!
En nu willen we jouw verslag horen
quote:Dank je, van hetzelfde (wat dat gefeliciteerd betreft).
Op woensdag 14 augustus 2002 16:31 schreef DarkElf het volgende:
Vond het een prachtig verslag!!Gefeliciteerd!!!
Verder sluit ik me bij Kleintje aan: waar blijft jouw verslag?
SilkTie en Darkelf & eega van harte en heel veel geluk in de toekomst.
