Pfeiffer - keelontsteking

Slimme dokter, om niet eerst bloed te prikken en zonder diagnose al meteen antibiotica voor te schrijven! Antibiotica schijnt namelijk de symptomen van Pfeiffer verergeren (naja, of het helpt gewoon geen moer, zei mijn dokter).

Bij mij is de Pfeiffer er ook op deze manier uitgekomen. Een zware keelontsteking waar je dan helaas heel weinig aan kan doen omdat je geen antibiotica mag. Ik kon niet praten, bijna niet slikken, zweette me helemaal kapot 's nachts en voelde me rampzalig! Nadeel was dat het bij mij kwam opzetten toen ik met mijn ex-vriendje in Parijs was. So much for the romance!

Bij mij duurde de keelontsteking ongeveer een week, van lichte klachten naar zware klachten en toen begon het langzaam af te bouwen. Enige wat ik kon doen was rochelen met lauwwarm water met wat zout (smerig, maar goed voor de keel), strepsils, warme thee, lekker uitzweten snachts, rusten, et cetera.

Ik was letterlijk doodop elke dag een jaar lang. Ik kon echt niets meer aan na een tijd en lag alleen nog maar op bed, probeerde naar school/stage/stad te gaan maar dat was echt vaak maar even te doen.
Overigens is het nu 2 jaar verder en heb ik er nog last van. Trap lopen en ik ben buitenadem als ik boven ben en het is nog steeds erg zwaar.

Ik moest er dus voor zorgen om veel rust te nemen maar dat had ik echt wel nodig, want ik kon gewoon echt vrij weinig meer.
Keelontsteking kan ik niets over vertellen, ik heb altijd keelpijn klachten en pijn daar dus dat is voor mij vanzelf sprekend.

Ik heb gelukkig niet die zware vermoeidheidsperiode gehad, maar merk wel dat ik nog steeds sneller moe ben op sommige momenten.

Ik ben ook wekenlang elke dag doodop geweest.
Een goede tip: Begin niet te vroeg met alles. Dat heb ik namelijk wel gedaan en ik ondervind nog dagelijks de lasten van pfeiffer, meer vermoeidheid dan voordat ik de ziekte kreeg.
Neem gewoon de tijd en rust veel uit. De symptomen omtrent keelontsteking verdwijnen vanzelf.

Rond de anderhalve week a 2 weken last gehouden van mijn keelpijn.. In een later stadium kon ik een dag wel iets doen, en dan moest ik daarna letterlijk 2/3 dagen bijkomen. Je moet gewoon heel gedoseerd leven denk ik. Niet te intensief en lekker veel rust houden. Dit is natuurlijk hartstikke moeilijk omdat je al snel teveel zal doen.
Eigenlijk is het een kwestie van luisteren naar je lichaam en dit zal je omgeving erg de indruk geven van 'doe nou eens wat nuttigs' maar dat is niet anders.. En als je de situatie uitlegt dan hebben ze altijd wel wat meer respect.

Pfeiffer is gewoon een erg rot virus omdat het bij iedereen anders is en er zo weinig over bekend is

In ieder geval, veel beterschap!

quote:

Op zaterdag 16 april 2011 10:44 schreef Danaa het volgende:
Bedankt voor de eerste reacties!

Ik heb na deze nacht nog geen pijnstiller ingenomen, en het gaat me redelijk af.
Mijn flesje water is constant bij me, dat verlicht erg veel.
Heb nu wel echt last van een nare smaak en geur.
Zal dit komen komen door de keelontsteking in zijn algemeen of misschien wel een deel herstel ervan?

Ik moet zeggen dat ik tot nog toe ook nog helemaaal geen last heb van vermoeidheid.
Heb me daarintegen ook nog helemaal niet ingespannen, maar heb geen ontzettende drang om overdag te slapen. Alleen uit verveling, dit duurt dan hooguit 30 minuten.

Toen ik Pfeiffer had heb ik ongeveer 1 week last gehad van ontstoken amandelen, die nare geur en smaak komen door de bacteriën, vrij weinig aan te doen dus... Wat mij heel erg hielp was 2 paracetamol oplossen in water en dan opdrinken (duh), vooral 's nachts als ik wakker lag van de pijn was dat mijn redding.

Toen ik ontstoken amandelen had bleek ik al iets van 3 maanden pfeiffer te hebben, maar ik had nog niks gemerkt. Pas na de ontsteking kreeg ik echt last van vermoeidheid, ik kon echt zon 2-3 maanden vrijwel niks doen dat inspanning vereiste, gewoon VEEL rust houden en zo lang mogelijk slapen, verder is het gewoon wachten tot het voorbij is (helaas).

Ik heb ongeveer 1,5 week last gehad van ontstoken amandelen (diagnose van pfeiffer was net een paar dagen daarvoor gesteld). Binnen 2/3 dagen was alles zo opgezet dat ik helemaal niet meer kon slikken (dus niet eten of drinken) en niet meer kon praten.
Heb toen 5 dagen in het ziekenhuis gelegen. Op de 4e dag in het ziekenhuis begonnen ze eens met antibiotica en toen was het zo over. Heb daarna ook geen last meer gehad van m'n pfeiffer; is samen met m'n amandelontsteking vertrokken

Ik heb nooit iets van mijn pfeiffer gemerkt, 5-6jaar geleden gehad (later via een bloedtest toevallig achtergekomen), maar heb sindsdien wel vaak last van mijn keel en die witte plekken komen soms nog terug. Daar is niets meer aan te doen zeggen ze...

Ik ben anderhalf jaar verder en kan nog steeds vrij weinig aan. Vooral nu ik merk dat het warm weer is , kan ik bijna niets meer. Even de vaatwasser uitruimen en ik ben gewoon aan het hijgen van vermoeidheid.

Ik heb nu bijna 2 jaar terug Pfeiffer gehad. Wat een kutziekte, godverdomme.
Het begon allemaal op mijn werk. Duizelig, misselijk, hoge koorts, opgezwollen klieren in m'n nek en heel erg moe, voelde gewoon vermoeidheid door m'n hele lijf. Daarnaast had ik ook erg last van m'n keel. Ziek gemeld. Had ik een paar dagen last van. Dokter gebeld, moest het nog 2 dagen aankijken. Dag erna schrok ik me de tering toen ik naar het toilet ging. Mijn urine had een cola bruine kleur. Toen mocht ik verrassend genoeg gelijk komen. Moest bloed laten prikken en de volgende dag urine inleveren. Dit was vrij snel onderzocht en daar kwam Pfeiffer uit. Het bleek dat ik het waarschijnlijk al een paar maanden had.
Ook bleek mijn lever nog maar voor ongeveer 50% te werken.
Ondertussen was de pijn in me keel zo erg geworden dat ik amper kon eten. Zelfs drinken deed pijn en praten ging ook niet. Ook de koorts ging lekker z'n gang. Drie weken lang en vaak boven de 40.
In de tussentijd moest ik nog af en toe bloed komen prikken en werd ik onderzocht op verschillende andere dingen zoals Hepatitis A en B en nog wat andere enge ziektes/mankementen die op de lijst stonden. Gelukkig kwam daar verder niets uit.
Mijn urine kreeg al weer vrij snel de normale kleur en toen de koorts ophield had ik het ergste achter de rug. Ik mocht nog steeds niets doen in en om het huis en dat kon ook niet. Pfeiffer had me zo verzwakt dat ik alleen me bed uitkwam om te eten, te douchen of even naar het toilet te gaan.
In totaal heb ik 4 maanden vrijwel de hele dag plat gelegen. Daarna kon ik af en toe weer effe naar buiten om een rondje te lopen en langzaam aan steeds iets meer. Ik heb na die 4 maanden op bed ook nog een lange lange tijd last gehad van hevige vermoeidheid.
Nu bijna 2 jaar verder kan ik eigenlijk alles weer doen. Toch merk ik inderdaad nog vaak, net zoals anderen hierboven omschreven, dat een trap oplopen toch nog wel eens een opgave kan zijn. Ook bij de boodschappen. Ik doe dit lopend, kleine 10 minuten bij mijn woning vandaan. Als ik thuiskom met m'n volle boodschappentas moet ik toch effe bijkomen. Het zijn kleine dingen maar verdomd vervelend.

Samenvatting:
- 3 weken koorts
- 2 weken keelontsteking
- 4 maanden plat op bed
- lever niet in orde (of dit 100% met Pfeiffer te maken had weet ik niet zeker)

Mijn advies:
Als de ergste dingen voorbij zijn (koorts, keelontsteking, hevige vermoeidheid en wat dan ook) blijf dan goed naar je lijf luisteren. Dit aangezien sommige mensen zeggen dat Pfeiffer wel mee valt... Wat naar mijn ervaring niet waar is. Het verschilt heel erg per persoon. De een heeft er weinig of geen last van, de ander, zoals ik, heeft er maanden last van en zelfs na 2 jaar merk je het zo nu en dan nog. Luister aub heel goed naar wat je lichaam aangeeft. Neem de tijd en rust om er vanaf te komen, ook al duurt dit heel lang.