Het ligt er aan wat je het zwaarst laat wegen.
Op dit moment weegt het tegen het zwaarst. Voel me verrot, moe, verdrietig, radeloos. Hoewel ik het niet laat merken, ik probeer zo normaal mogelijk te doen. Maar ik weet het allemaal niet meer. Of eigenlijk weet ik het wel voor een deel, maar niet hoe er mee om te gaan, en zelfs dat weet ik wel een beetje maar... Enfin, je leest het wel, tisnie goed met mij. Ik zal ff proberen een en ander uit te leggen... Ik ben dus 19, en werk twee jaar, eerst in een magazijn wat heel erg leuk was, en sinds een paar maanden als helpdesker bij een voormalig staatsbedrijf die bekent staat om de vertragingen
. Ik heb hiervoor gekozen i.v.m. de toekomst omdat je daar wel een beetje aan moet denken. Alleen de laatste weken ga ik met tegenzin naar m'n werk toe, en toen ik van de week langs mijn oude baas ging dacht ik, 'tja, wat moet ik nu?' Ik wil best terug, ik verdien dan waarschijnlijk hetzelfde als nu maar heb dan geen auto. En die auto is wel heeeeeeel erg handig, want met een vriendin in Vlaardingen, wat 120 Km. rijden is... Das dus probleem 1. Het volgende probleem, ik voel me de laatste tijd erg k*t, en ik zie mijn vriendin alleen in het weekend, de ene week bij haar, de andere week bij mij. Dan denk je, dan ga je wat leuks doen met elkaar, want als ik thuiszit wordt ik knettergek, al die tijd aandacht moeten geven, eerder vond ik dat geweldig, maar nu probeer ik zoveel mogelijk dingen te doen, maar aan de andere kant denk ik dat ik haar aandacht te weinig geef. Ze heeft nu nog vakantie en ze werkt doordeweeks sinds een week, en straks gaat ze weer naar school, dus dan heeft ze het wat drukker in het weekend, dus dan kom ik weer een dag ofzo, misschien dat dat helpt om het 'verlangen' terug te brengen. Maar nu zit ik dus dat ik denk dat ik te afstandelijk ben, maar aan de andere kant denk ik ook dat ik wat weer wat meer alleen met vrienden wil gaan doen, niet dat ik haar er niet bij wil hebben maar gewoon, lekker slap ouwehoeren. Ik hou erg veel van haar, ben van de week midden in de nacht naar haar toe gereden omdat ze twijfelde over van alles, dat was toen over, maar nu denk ik, zou ze dat straks niet weer denken. Ik probeer altijd zo positief mogelijk alles te bekijken, maar zij zag het al een een aantal keren niet meer zitten, en wilde het uitmaken. Ik ben best serieus in dit soort dingen, en heb alle twijfels weg proberen te nemen, maar misschien ben ik te serieus, zij is 15, en ik ben 19, toch wel wat verschil. Het klinkt allemaal denk ik wat onsamenhangend, maar hopelijk begrijpen jullie het. Dan probleem 3, geld, leuk, maar ook moeilijk, ik heb de laatste week errug veel uitgegeven, aan van alles, telefoon, karten, eten, cadeautjes, etc. Maar ik kan niet stoppen, vandaag heb ik niets gegeten omdat ik niet nog meer wil uitgeven, alleen wat sultana's gegeten die ik heb gekregen en droge koekjes als lunch. Ik weet niet meer wat te doen. Alles lijdt eronder, ik wil altijd zo vroeg mogelijk van m'n werk weg, maar die uren moet ik wel inhalen, want ik ben ook maar gedetacheerd, vriendin lijdt eronder, gewoon alles, ik ook. Ik voel me radeloos, probeer het wel eens uit te leggen aan iemand, en die geeft dan wel tips, maar ik kon niet m'n hele verhaal kwijt, omdat ik het niet kan uitleggen, het liefst zou ik gewoon echt alles aan iemand willen vertellen, dat ie alleen even luistert, en mij daarna helpt om er boven op te komen, maar kan je dat aan je vriendin van 15 vragen die thuis dingen zat aan haar hoofd heeft? Ik heb het er gisteren over gehad, tot in de nacht zitten bellen, en ik heb het proberen uit te leggen, had daarvoor ook met een vriend van me gesproken over de telefoon, dat hielp een beetje, hij heeft me duidelijk gemaakt dat ik alles op een rijtje moest zetten, en op elke vraag die ik had een antwoord moest bedenken. Het vreemde is alleen dat ik alles op een rijtje heb, en elk antwoord weet. Dan zou het eigenlijk niet zo moeilijk moeten zijn, maja, ik weet niet hoe ik duidelijk moet maken dat ik mezelf nu even voor wil laten gaan. Ben tegenover anderen heel makkelijk, zeg snel ja, dat doen we even. En die vriend zei dat ik dat wat minder moest doen, dat ik altijd probeer het een ander zo makkelijk en aangenaam mogelijk te maken maar dat ik zelf er helemaal gek van word omdat ik me niet aangenaam en gemakkelijk voel. Een hele tijd gaat/ging het goed, maar een keer in de zoveel tijd, zoals nu gaat het verkeerd. Mijn vriendin en ik hebben besloten elkaar de rest van de week even met rust te laten, zaterdag ga ik dan naar haar toe, en ga proberen goed met haar te praten. En dat is denk ik heel erg moeilijk voor mij, maar het moet toch gebeuren... Doe ik dat nu niet loopt het of verkeerd of ik word gek, maar dan ook echt gek. Zo dat was mijn verhaaltje, grammatica klopt soms niet maja, moet kunnen, heb er twee halve dagen over gedaan om het te typen.
Bij werkt het heel goed om alles op papier te zetten, wat je nu in principe al hebt gedaan.
Neem de tijd en neem 1 ding tegelijk onder de loep, niet alles tegelijk!
Sterkte!
Je zult bepaalde beslissingen moeten nemen, m.b.t. je werk, jezelf, je vriendin, geld.
En daar dan ook achter staan.
Een ander kan die beslissingen niet voor je maken, ik kan je wel veel sterkte wensen.
En misschien helpt het een beetje om te weten dat je niet de enige bent die niet altijd precies weet wat ie moet.
Veel sterkte in ieder geval!
Nou zal je waarschijnlijk zeggen dat je niet zo bent, en dat je graag anderen helpt enzo. Ik heb dat ook altijd gezegd. Maar uiteindelijk ga je er zelf aan ten onder, en als ik dit zo lees zit je niet ver van dat moment vandaan. Dus denk nog eens 1 of 2 dingen over, en doe daar vervolgens mee wat je _zelf_ wilt. En als je niets wilt doen, maar gewoon even alleen zijn, doe dat dan! Er is niemand die je tegen houdt, en zeker de mensen die om je geven zullen het wel begrijpen. Want zo kan het niet doorgaan, dat hou je echt niet vol.
quote:Dat had ik de afgelopen week ook, aan de ene kant wilde ik alleen zijn, maar wel wat met vrienden gaan doen. Nu kan ik zonder me ergens druk over te maken even gewoon alleen zijn of naar vrienden gaan ofzo en alles even overzien. Afgelopen weken dacht ik de hele tijd, als ze maar niet denkt dat ik haar kwijt wil ofzo, en nu hebben we daarover gepraat, en weten we allebei dat het even niet gaat met mij en dat ik daardoor zo raar deed, en dat ik hierdoor weer een beetje op het goede spoor kom.
Op 15 augustus 2000 11:38 schreef Anton het volgende:
Nou zal je waarschijnlijk zeggen dat je niet zo bent, en dat je graag anderen helpt enzo. Ik heb dat ook altijd gezegd. Maar uiteindelijk ga je er zelf aan ten onder, en als ik dit zo lees zit je niet ver van dat moment vandaan. Dus denk nog eens 1 of 2 dingen over, en doe daar vervolgens mee wat je _zelf_ wilt. En als je niets wilt doen, maar gewoon even alleen zijn, doe dat dan! Er is niemand die je tegen houdt, en zeker de mensen die om je geven zullen het wel begrijpen. Want zo kan het niet doorgaan, dat hou je echt niet vol.
Ik kan eigenlijk maar over 1 ding wat zeggen en dat is je werk: Als je het niet naar je zin hebt op je werk, en je denkt dat dit niet met een gesprek is op te lossen, ga er dan weg!!
Niks is zo vervelend als elke dag weer ergens naar toe te moeten waar je gewoon helemaal niet heen wil. En als je het idee hebt dat je het bij je oude baas wel leuk hebt, ga dan gewoon terug. Nou las ik dat je niet zo makkelijk weg kan daar, maar ik zou (als ik in jouw schoenen stond) toch alles in het werk stellen om weg te komen.
Verder kan ik je alleen maar veel sterkte wensen en blijf lopen......tot de zon komt!!
Sterkte joh!