Nu wist ik van geen van beide dat ze vreemdgingen, maar ze vinden het blijkbaar ook niet nodig dat mijn broertjes en ik allerlei dingen weten. Mijn moeder is de laatste tijd veel bezig met reünies van school en zit allemaal op social netwerken alsook een dating site. Allemaal best, maar ze noemt vervolgens allerlei voornamen van mensen die dingen zeiden en verhalen enzo en ik weet dan niet of ze wil praten over mensen waarmee ze een relatie heeft of over gewone mensen van vroeger, of beide. Ze vertelt nooit echt wat, ze gaat er gewoon vanuit dat we alles al ruiken en weten. Ontmoeten heb ik nog niemand maar dat is ook best. Met mijn vader ging het net zo.
Eenmaal op bezoek bij mijn vader kreeg ik wel gewoon alle info's. Later, als ik daar ook nog was, zou ook zijn relatie daar zijn dus die zou ik ontmoeten, dus het was onvermijdelijk dat dat ter sprake kwam en het een en ander moest natuurlijk worden besproken voor dat moment. Hij zei dat hij met mij hetzelfde ging doen als met mijn moeder, namelijk dat hij er niet over praat tenzij ik daarom vraag. Daar heb ik wel gewoon een gesprek kunnen voeren, over wat voor iemand het was en hoe wat en wanneer hij haar ontmoette en dergelijke. Ik weet alleen niet hoeveel mijn moeder daar vanaf weet of vanaf zou willen weten. Dat is best, want daar wil ik ook niet tussen komen.
Frappant is wel dat mijn moeder niet weet dat ik de vriendin van mn vader heb ontmoet, en dat mijn vader ook zei dat ik dat net zo goed voor me kon houden. Dat lijkt mij ook, want het is natuurlijk dikke awkward als ik zou zeggen 'o ja ze was er ook enzo'. Maar dat gaat natuurlijk niet goed zo, alles blijft op deze manier gebaseerd op geheimen en dat is niet gezond.
De directe aanleiding voor dit topic was het volgende. Mijn veel jongere broer is tweedeklasser en gaat in de meivakantie op bezoek bij mn vader, en weer zal daar ook die vriendin zijn. Ik heb geen idee hoeveel mijn vader en hij of zelfs mn moeder en hij het al over dat onderwerp hebben gehad de afgelopen tijd, maar het zou me niks verbazen als er totaal niet over gepraat is tot nu toe, omdat het onvermijdelijk is. Wederom denk ik niet dat mijn moeder weet dat die vriendin aanwezig is. Mijn vader heeft mijn broer gevraagd of hij het ok vond als ze er was, anders zou hij het anders regelen. Hij zei ja, zoals ik destijds ook deed, maar mijn vader vroeg aan mij om met mn broer te checken of hij er niet mee in zn maag zat ofzo, anders zou hij het alsnog anders regelen.
Ik weet niet wat jullie, maar dit lijkt voor mij behoorlijk disfunctioneel. Gaat dat altijd zo? Ik dacht dat het wel wat makkelijker zou zijn. Ten eerste, als die vriendin zo vaak bij mn vader aanwezig is dan moet hij dat ook zo communiceren en niet altijd weglaten of geheimhouden. Nu ik het zeg, hij vermeldt het wel, maar dan moet het ook eigenlijk vanzelfsprekend zijn dat ze er is als we op bezoek komen en dat is niet zo. Ten tweede, ik heb het er met mijn broer in feite nooit over hoe het nou met mn ouders zit enzo, en ook een hele hoop andere dingen niet. Wij zijn mannen en hebben niet zo'n emotionele band. Is dat een fout van mij? Ik zie er tegenop om met hem hierover te praten, ik zie mezelf niet als zn moeder naast hem op het bed zitten voor een diep gesprek maar ik begrijp dat mn moeder hier ook niet de juiste persoon voor is in dit geval. Als laatste zou ik eigenlijk dus hebben dat mijn ouders gewoon wat makkelijker hierin waren zodat mn moeder die taak gewoon wel op zich kon nemen en iedereen zich wat meer op zn gemak voelde. Maar ja, ze hebben vroeger ook zelden op 1 lijn gezeten ergens over dus dat zal wel niet.
Het lijkt erop dat me wat te doen staat, of niet fok?
tl;dr Dit is een verhaal over scheiding en de disfunctionaliteit die daarmee gepaard gaat. Als je het hebt gelezen, dan bedankt voor je geduld en als je een reactie hebt dan graag
[ Bericht 3% gewijzigd door zuigtablet op 09-04-2011 22:48:31 ]