quote:
Op dinsdag 5 april 2011 09:16 schreef SebasM het volgende:Moeten jullie niet ehh, koken, boodschappen doen, schoonmaken, wassen, strijken? Heb je geen hobbies? Vind je niets leuk om te doen als je even de tijd hebt?
Ik ben blij als ik even rustig kan zitten of liggen thuis..
Dat is dus het hele punt van mijn topic. Ik kijk niet uit naar het moment dat ik "lekker" thuis kan zitten. Want als dat moment komt,.. dan zou ik.. als ik geen pc of tv zou hebben,.. echt gewoon zitten en wachten tot de dag voorbij is. Ik lees dan wel graag boeken, maar als ik daar mee bezig ben , ben ik altijd bang dat ik wat mis in de wereld of iets in die richting... Ik zoek dan weer een beetje sensatie...
En huishouden doe ik echt super snel. Dat is ook een reden dat ik op mezelf ging wonen zodat ik lekker boodschappen kon doen enzo. Alleen ik heb altijd al heel snel alles gevonden en dan ben ik weer pleite.
quote:
Op dinsdag 5 april 2011 11:31 schreef Canillas het volgende:[..]
En je dekt het probleem af met een nieuw iets waar je afhankelijk van bent, op deze manier doe je alleen maar meer van hetzelfde, en dat is weglopen voor jezelf.
Als je jezelf het grootste deel van de tijd afleid met (dwangmatig) dingen doen alleen om het doen heb je grote kans dat je niet echt de dingen doet die je leuk vind, die bij je passen, waar je automatisch plezier, energie en tegelijkertijd ook rust van krijgt. Die dingen vinden zul je ook niet wanneer je op dezelfde manier doorgaat.
Als je merkt dat je geen ''rust in je donder'' hebt wanneer je eens niets of weinig doet
vraag je dan af waar die onrust vandaan komt, wat wil het zeggen, wat zijn de redenen om voor die onrust te vluchten in het weer bezig gaan met dingen, etc etc, antwoorden voor dit soort vragen komen altijd van binnen, 1e stap is daar te gaan kijken

Als ik daar zo over nadenk, dan denk ik zo van... tja... Ik heb best wel veel capaciteit in me hoofd, maar me helemaal nergens om daarmee druk over te maken. Alles loopt wel en ik kan me er ook erg goed vanaf zetten als dat het niet doet (dan maak ik mij daar wel weer druk over ALS ik er iets fysieks aan kan doen).
Ik denk wat ik een beetje mis... is dat ik zorgzaam kan zijn voor een ander. Ik heb een relatie van drie jaar gehad met een meisje die best wel wat zorg nodig had en ik heb me op een gegeven moment meer over haar ontfermt dan over mezelf. Dat is nou drie jaar geleden uit gegaan, maar dan alsnog.
Ik zat er ook over na te denken om maar eens het ziekenhuis te bellen met de vraag of ze nog spontane vrijwilligers nodig hebben. Dat ik kan bellen als ik me verveel. Het punt is dan dat ik eigenlijk helemaal geen zin heb om te bellen juist dat ik me verveel. Een beetje dat ik nooit zin heb om te sporten voor het sporten, maar als ik eenmaal bezig ben niet meer kan stoppen...
Ik had er ook wel eens over na zitten denken om wat actiever te gaan zoeken naar een meid. Maarja, vanuit zo'n positie van verveling vind ik dat niet gezond. Terwijl dat nou juist weer misschien de bron van verveling is,... het is een visueuze cirkel.
quote:
Op dinsdag 5 april 2011 12:09 schreef Canillas het volgende:[..]
Hij vertelt dat hij het stappen eentonig aan het worden vind, het uitgaan is volgens mij niet echt waar het topic om draait, en ik vraag me af of het stappen weer leuk(er) gaan vinden hem zou helpen met de momenten dat hij alleen thuis zit en hij verveling ervaart?
Stappen weer leuk gaan vinden, nieuwe mensen leren kennen, meer gaan werken, etc, dat komt in dit geval naar mijn mening allemaal neer op hetgeen waar hij mee zit nog meer ontlopen, weer dingen gaan doen om
niet te voelen hoe hij zich echt voelt, afhankelijk zijn van dingen doen, verslaafd als het ware, geloof niet dat dat ooit een blijvende oplossing zal bieden.
Ja precies! Maarja... als ik ga zitten en denken: hoe voel je je en wat wil je? Dan blijft het aardig stil. Alsof ik naar een donker gat kijk.
En over dat stappen... Ik heb een beetje het gevoel dat het alleen maar drukte, elkaar aangapen en dat soort dingen is. De gesprekken vind ik ook super oppervlakkig altijd maar weer en daarnaast lukt dat hele flirten mij ook voor geen meter; ik kom niet echt meiden met pit en een tegen woordje tegen, iets wat ik
echt wel nodig heb.
--
Kan het iets met hormonen te maken hebben ofzo? Ik merk dat als ik gesport heb of harde muziek aanzet altijd goede zin krijg om lekker actief te bewegen.
--
En dat sociale... Ik wordt een beetje moe van mensen in het algemeen. Het enige uitgangspositie vanuit waar ik kan communiceren is vanuit humor (de draak met mensen / situaties steken) of vanuit een hele formele positie (samenwerken). Dat hele empatise ontbreekt een beetje, hoe voel je je, wat is je mening, hoe is het met je.. Ik ben vaak al snel uitgepraat.
Ik heb ook niet echt mensen in me omgeving waar ik naar op kijk. Waarvan ik serieus naar op kijk omdat ze het leven veel handiger aanpakken. Een ideaal om naar toe te werken. Nu wil ik niet zeggen dat ik perfect ben, maar ik heb geen referentie die ruimte voor verbetering weergeeft.
Misschien ben ik wel gewoon inspiratieloosBedankt voor de reacties!