KAA Kaaskoppen in het Buitenland
Nee, geen oud-Hollands spel, maar een forum voor Nederlanders die in het buitenland wonen.
Ik heb altijd interesse in Japan gehad en wil er graag eens heengaan om te kijken hoe het is. De verhalen van jou Lyrebird zijn erg leuk en vermakelijk om te lezen. Het bevestigd voor mij alleen maar dat ik nog steeds erg graag naar Japan wil ivm de cultuur en hoe de mensen zich gedragen. 
Keep up the good work!
Keep up the good work!
Is het moeilijk voor een Nederlander om werk te vinden in Japan. Ik koester al lang om naar Japan te gaan maar ben altijd terughoudend geweest om er voor te gaan. Met name het Japans zelf hakkel ik op. Ik ben nu op JLPT1 niveau, maar loop me compleet stuk op Kanji.
Als je op JLPT 1 niveau bent moet je al aardig wat Kanji kennen, dus ik snap je opmerking niet zo goed dat je er compleet op stuk loopt.quote:Op donderdag 12 juli 2012 16:23 schreef Kholdstrike het volgende:
Is het moeilijk voor een Nederlander om werk te vinden in Japan. Ik koester al lang om naar Japan te gaan maar ben altijd terughoudend geweest om er voor te gaan. Met name het Japans zelf hakkel ik op. Ik ben nu op JLPT1 niveau, maar loop me compleet stuk op Kanji.
Het lijkt me vanuit Nederland idd lastig om een baan te vinden in Japan. Als je al in Japan woont en je hebt al een visum en een werkvergunning dan is het wel wat makkelijker. Het ligt er natuurlijk ook aan waar in Japan je wilt wonen en wat voor werk je wilt en kunt doen. Een kennis van mij is ontwerper. Hij spreekt nog amper Japans en is gewoon naar het uitzendburo gegaan en heeft part-time werk gevonden bij een ontwerp bedrijfje. Dit is in een relatief kleine stad in het zuiden van Japan. Dus het lijkt me dat er in Tokyo nog meer mogelijkheden zijn. De meeste westerse buitenlanders in Japan zijn overigens leraar Engels, dus wellicht heb je meer aan een TEFL diploma dan aan JLTP 1.
Zoeken ze daar geen native speakers (mensen die met de Engelse taal zijn opgegroeid) voor?
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Ik weet niet precies. Er zijn geen regels voor, dus sommige scholen zullen native speakers willen en bij andere scholen is het geen vereiste. Mijn vrouw werkt als lerares Engels op een universiteit en daar werken ook een hoop non-native speakers. Als je een TEFL diploma hebt en je spreekt vloeiend Engels maak je denk ik een grote kans om in Japan aan de slag te kunnen. Ook als non-native speaker.
Goed om te weten als mijn carriere als onderzoeker op een dood spoor komt te zitten. Wat binnenkort best wel eens zou kunnen gebeuren. Morgen weet ik meer.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Gezien het niveau van Engels in Japan zouden ze elke buitenlander moeten grijpen die ze kunnen, ongeacht waar ze vandaan komen..
They told me all of my cages were mental, so I got wasted like all my potential.
JLPT 1 is het hoogste nivo.. ik denk dat je JLPT5 bedoelt? JLPT1 (en erboven) haal je echt niet zonder Kanjis, of je moet je stuklopen op de meest complexe stuffquote:
Is het moeilijk voor een Nederlander om werk te vinden in Japan. Ik koester al lang om naar Japan te gaan maar ben altijd terughoudend geweest om er voor te gaan. Met name het Japans zelf hakkel ik op. Ik ben nu op JLPT1 niveau, maar loop me compleet stuk op Kanji.
Dood spoor?
... en toen begon de financiele situatie van mijn lab nijpend te worden.
Dit jaar had een oogstjaar moeten worden. Niet alleen hebben we dit jaar meer patenten dan ooit toegewezen gekregen, we hebben eindelijk twee artikelen in review en het allerbelangrijkst: meer meer meer onderzoeksgeld! In de afgelopen jaren heb ik goede contacten met het Japanse bedrijfsleven gelegd. Die bedrijven hadden gedurende het eerste jaar een beetje de kat uit de boom gekeken, maar toen bleek dat wij hele goede apparatuur kunnen ontwikkelen, raakten de Japanse bedrijven steeds meer geinteresseerd in een samenwerking.
Dit jaar had ik daarom maar liefst vier onderzoeksvoorstellen geschreven, maar er is nog geen Japanse Yen binnengekomen. De afgelopen maanden lukte het maar niet om een antwoord uit de bedrijven te krijgen. "We zijn je voorstel intern aan het dicussieren, we hopen dat je geduld hebt." De afgelopen paar weken zijn er knopen doorgehakt: er is simpelweg geen geld.
Het pijnpunt ligt in Europa, waar klaarblijkelijk vanwege de dure Yen en het gebrek aan Euro's geen Japanse waar meer verkocht wordt. Geen inkomsten voor Japanse producenten betekent lagere winsten en dat betekent geen geld voor R&D bij Lyrebird Inc.
Allemaal heel vervelend natuurlijk, maar de manier waarop het slechte nieuws gebracht wordt, verzacht de pijn.
In mijn tijd bij Philips maakten we het ook wel eens mee dat een klant geen geld meer had voor onderzoek bij onze club, en dan kregen we te horen dat er geen geld meer was. Einde verhaal. Uithuilen en opnieuw beginnen. Maar in Japan leeft de opdrachtgever enorm met je mee, en dat betekent dus niet dat je een e-mail krijgt met "dit jaar hebben we geen geld, volgend jaar misschien beter". Nee, slecht nieuws wordt persoonlijk gegeven. Dus komt er een zenuwachtige manager op bezoek (met kado!), die heel snel uitlegt dat het financieel helemaal niet snor zit, dat ze er alles aan zullen doen om nog wat Yennen bij elkaar te schrapen, maar dat er waarschijnlijk dit jaar niet veel geld voor R&D beschikbaar zal zijn. So sorry.
Op dat moment krijg ik het benauwde gevoel dat mijn gesprekspartner wel eens van een dak af zou kunnen gaan springen, of met messen te dicht op het lichaam zou kunnen spelen, zo bedrukt is de stemming, maar het gaat maar om geld.
Op dat moment blijkt de baas van ons instituut nog wel een potje met onderzoeksgeld te hebben om ons door dit jaar te slepen. Zoals ik al op 1 juli meldde, kent Japan veel geheimen, en als het om geld gaat dan lijkt alles wel geheim te zijn. Tegenslag? We trekken gewoon een pot met geld open.
... en toen begon de financiele situatie van mijn lab nijpend te worden.
Dit jaar had een oogstjaar moeten worden. Niet alleen hebben we dit jaar meer patenten dan ooit toegewezen gekregen, we hebben eindelijk twee artikelen in review en het allerbelangrijkst: meer meer meer onderzoeksgeld! In de afgelopen jaren heb ik goede contacten met het Japanse bedrijfsleven gelegd. Die bedrijven hadden gedurende het eerste jaar een beetje de kat uit de boom gekeken, maar toen bleek dat wij hele goede apparatuur kunnen ontwikkelen, raakten de Japanse bedrijven steeds meer geinteresseerd in een samenwerking.
Dit jaar had ik daarom maar liefst vier onderzoeksvoorstellen geschreven, maar er is nog geen Japanse Yen binnengekomen. De afgelopen maanden lukte het maar niet om een antwoord uit de bedrijven te krijgen. "We zijn je voorstel intern aan het dicussieren, we hopen dat je geduld hebt." De afgelopen paar weken zijn er knopen doorgehakt: er is simpelweg geen geld.
Het pijnpunt ligt in Europa, waar klaarblijkelijk vanwege de dure Yen en het gebrek aan Euro's geen Japanse waar meer verkocht wordt. Geen inkomsten voor Japanse producenten betekent lagere winsten en dat betekent geen geld voor R&D bij Lyrebird Inc.
Allemaal heel vervelend natuurlijk, maar de manier waarop het slechte nieuws gebracht wordt, verzacht de pijn.
In mijn tijd bij Philips maakten we het ook wel eens mee dat een klant geen geld meer had voor onderzoek bij onze club, en dan kregen we te horen dat er geen geld meer was. Einde verhaal. Uithuilen en opnieuw beginnen. Maar in Japan leeft de opdrachtgever enorm met je mee, en dat betekent dus niet dat je een e-mail krijgt met "dit jaar hebben we geen geld, volgend jaar misschien beter". Nee, slecht nieuws wordt persoonlijk gegeven. Dus komt er een zenuwachtige manager op bezoek (met kado!), die heel snel uitlegt dat het financieel helemaal niet snor zit, dat ze er alles aan zullen doen om nog wat Yennen bij elkaar te schrapen, maar dat er waarschijnlijk dit jaar niet veel geld voor R&D beschikbaar zal zijn. So sorry.
Op dat moment krijg ik het benauwde gevoel dat mijn gesprekspartner wel eens van een dak af zou kunnen gaan springen, of met messen te dicht op het lichaam zou kunnen spelen, zo bedrukt is de stemming, maar het gaat maar om geld.
Op dat moment blijkt de baas van ons instituut nog wel een potje met onderzoeksgeld te hebben om ons door dit jaar te slepen. Zoals ik al op 1 juli meldde, kent Japan veel geheimen, en als het om geld gaat dan lijkt alles wel geheim te zijn. Tegenslag? We trekken gewoon een pot met geld open.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Vanavond om 21:30 met Qantas vlucht QF21 van Sydney naar Tokyo. Om 06:30 in Tokyo 
Toch wel lekker om zonder jetlag te reizen een keer 
Toch wel lekker om zonder jetlag te reizen een keer
"End this war against drugs. Legalise the drug against wars."
-
[b]Op donderdag 28 september 2006 09:12 schreef Rio het volgende:[/b]
Uiteindelijk is dit een star_gazer-krijgt-een-keiharde-lul-van-zichzelf-omdat-hij-zichzelf-verheven-voelt topic.
-
[b]Op donderdag 28 september 2006 09:12 schreef Rio het volgende:[/b]
Uiteindelijk is dit een star_gazer-krijgt-een-keiharde-lul-van-zichzelf-omdat-hij-zichzelf-verheven-voelt topic.
Oe sorry Ik was even in een mentale dwaling. Ik bedoel JLPT5 jah.quote:
[..]
JLPT 1 is het hoogste nivo.. ik denk dat je JLPT5 bedoelt? JLPT1 (en erboven) haal je echt niet zonder Kanjis, of je moet je stuklopen op de meest complexe stuff
Nee ik denk dat ik even een hersenscheet had. Ik bedoelde JLPT5. Schrijven, spreken en begrijpen gaat me tot nu toe goed af, maar Kanji, altijd die Kanji, het blijven gewoon lastige dingen.quote:
[..]
Als je op JLPT 1 niveau bent moet je al aardig wat Kanji kennen, dus ik snap je opmerking niet zo goed dat je er compleet op stuk loopt.
Het lijkt me vanuit Nederland idd lastig om een baan te vinden in Japan. Als je al in Japan woont en je hebt al een visum en een werkvergunning dan is het wel wat makkelijker. Het ligt er natuurlijk ook aan waar in Japan je wilt wonen en wat voor werk je wilt en kunt doen. Een kennis van mij is ontwerper. Hij spreekt nog amper Japans en is gewoon naar het uitzendburo gegaan en heeft part-time werk gevonden bij een ontwerp bedrijfje. Dit is in een relatief kleine stad in het zuiden van Japan. Dus het lijkt me dat er in Tokyo nog meer mogelijkheden zijn. De meeste westerse buitenlanders in Japan zijn overigens leraar Engels, dus wellicht heb je meer aan een TEFL diploma dan aan JLTP 1.
Passief ken ik de Kanji voor auto, voor stop, voor bos, voor berg en voor rivier. En dat is het wel.
Misschien moet ik me na drie jaar toch maar eens wat dieper in de taal verdiepen.
Niet dat zoiets vanzelfsprekend zou zijn. Een van de promovendi in ons lab heeft een cursus Japans van een half jaar gevolgd op onze universiteit. Maar omdat ze eigenlijk nooit met Japanners spreekt (wij spreken Engels in het lab), oefent ze nooit, waardoor het helemaal wegvalt.
Gisteren hadden we een feestje met de faculteit. Daar was ook een "visiting professor" uit de VS bij uitgenodigd. Die man heeft in zijn vrije tijd Japans gestudeerd, en die ging zich netjes voor de groep in het Japans voorstellen. Op dat moment had Iedereen al behoorlijk wat op, en dat vonden ze natuurlijk prachtig, zo'n lange Amerikaan die met een vet Amerikaans accent Japans spreekt. Yooroshkionie onaigaishimaas. Dus werd gevraagd of Lyrebird zich ook even voor wilde stellen (het is bij ons net een duiventil - bij ieder feestje zijn er weer een stuk of vijf professoren die ik nog nooit eerder heb gezien). Daar stond ik dan. Take it like a man - sorry allemaal, maar zelfs na drie jaar spreek ik niet genoeg Japans om mezelf voor te stellen.
Misschien moet ik me na drie jaar toch maar eens wat dieper in de taal verdiepen.
Niet dat zoiets vanzelfsprekend zou zijn. Een van de promovendi in ons lab heeft een cursus Japans van een half jaar gevolgd op onze universiteit. Maar omdat ze eigenlijk nooit met Japanners spreekt (wij spreken Engels in het lab), oefent ze nooit, waardoor het helemaal wegvalt.
Gisteren hadden we een feestje met de faculteit. Daar was ook een "visiting professor" uit de VS bij uitgenodigd. Die man heeft in zijn vrije tijd Japans gestudeerd, en die ging zich netjes voor de groep in het Japans voorstellen. Op dat moment had Iedereen al behoorlijk wat op, en dat vonden ze natuurlijk prachtig, zo'n lange Amerikaan die met een vet Amerikaans accent Japans spreekt. Yooroshkionie onaigaishimaas. Dus werd gevraagd of Lyrebird zich ook even voor wilde stellen (het is bij ons net een duiventil - bij ieder feestje zijn er weer een stuk of vijf professoren die ik nog nooit eerder heb gezien). Daar stond ik dan. Take it like a man - sorry allemaal, maar zelfs na drie jaar spreek ik niet genoeg Japans om mezelf voor te stellen.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Tering, wat een drukte in Tokyo Altijd en overal een enorme zee aan mensen. Ook dat geschreeuw bij die winkels, de felle kleuren en die deuntjes en muziekjes overal. Voor iemand die in Australië woont is dit echt een dikke sensory overload 
wat een gekte, echt leuk
Gisteren uit geweest in Roppongi. Zondagavond, maar het dak ging eraf zit nu in de shinkansen op weg naar Osaka.
Altijd en overal een enorme zee aan mensen. Ook dat geschreeuw bij die winkels, de felle kleuren en die deuntjes en muziekjes overal. Voor iemand die in Australië woont is dit echt een dikke sensory overload wat een gekte, echt leuk Gisteren uit geweest in Roppongi. Zondagavond, maar het dak ging eraf
zit nu in de shinkansen op weg naar Osaka.
"End this war against drugs. Legalise the drug against wars."
-
[b]Op donderdag 28 september 2006 09:12 schreef Rio het volgende:[/b]
Uiteindelijk is dit een star_gazer-krijgt-een-keiharde-lul-van-zichzelf-omdat-hij-zichzelf-verheven-voelt topic.
-
[b]Op donderdag 28 september 2006 09:12 schreef Rio het volgende:[/b]
Uiteindelijk is dit een star_gazer-krijgt-een-keiharde-lul-van-zichzelf-omdat-hij-zichzelf-verheven-voelt topic.
Hoe bevalt het weer?
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Muziek
Misschien is dit alleen typisch voor de kleinere steden in Japan, maar het winkelcentrum bij ons in de buurt heeft een belangrijke sociale functie. We gaan er heen om boodschappen te doen, om te eten, en om naar de film te gaan. Daarnaast organiseert het winkelcentrum allerhande activiteiten voor hun klanten. In het weekend staan er ballonnenclowns die kinderen blij maken met een hart of zwaard gemaakt van ballonnen. Of er wordt iets anders georganiseerd voor de kinderen, zodat ze bijvoorbeeld een bloemstukje kunnen maken. Het meest populair zijn de muziekuitvoeringen. Daarbij treedt dan iemand of een groep op, in het midden van het winkelcentrum. Het is dan meestal poepdruk, dus staan er beveiligers om er voor te zorgen dat de doorstroom op gang blijft. Die nemen hun werk erg serieus, dus waag het niet om in het pad te blijven staan. Ze blijven vriendelijk hoor, dat wel, het blijft Japan, maar ze zijn onvermurwbaar. Diezelfde beveiligers zie je gedurende de rest van de week in hun Melkertbaan (gjuunju-ert-shigoto?) het verkeer bij het winkelcentrum regelen. Totaal overbodig, maar ze zeggen altijd heel vriendelijk irrasheimassei!
De muziek zelf is vaak een beetje kneuterig. Vind ik dan, maar ik ben opgegroeid met de wat hardere muziek. De Japanners in ons deel van het stadje vinden het prachtig. Heel aandachtig luistert men naar de uitvoering, vaak met de hele familie, opa's en oma's tot kleinkinderen. Meeklappen, dat kunnen ze hier ook.
Gedurende de rest van de week zijn er een paar deuntjes die over de intercom van het winkelcentrum gespeeld worden. Help! van de Beatles, maar dan instrumentaal op een heel fout orgeltje, wordt het meest frequent gedraaid, gevolgd door een theme song van het winkelcentrum zelf, wat na drie jaar aan zijn derde uitvoering toe is. Ieder jaar net iets anders, dit jaar met een wat pakkender ritme en meer drums. Voor de muziek hoef je niet in ons winkelcentrum te zijn.
Veel winkels en ketens hebben ook nog hun eigen jingle. Daar word ik stapelgek van als ik meer dan 5 minuten in zo'n winkel ben. De Kojima keten heeft de meest irritante jingle, heel kort en eindigend op - u raadt het al - Koooo... jima! De Mr. Donut keten heeft een jingle van zo'n twintig seconden, die iedere twintig seconden herhaald wordt. Als ik bij Mr. Donut zou werken, dan zou ik na veertig seconden mijn baan opzeggen.
Van het weekend gaan we ook wel eens fietsen, en dat doen we het liefst over de dijk van een rivier die dicht bij ons huis ligt. Schitterend landschap, niet al te druk en er zijn mooie plaatsen langs het pad om te stoppen. Daar komen we vaak mensen tegen die aan het oefenen zijn op een muziekinstrument. Je wilt immers je buren niet tot last zijn in Japan. We hebben verschillende instrumenten gezien, waaronder een saxofoon, een banjo en trommels. Uit verlegenheid stoppen sommige Japanse musici zodra we in de buurt komen, maar anderen gaan vrolijk door en beginnen er ook bij te zingen. Dat vind ik dan wel mooi, ergens heel on-Japans.
Of toch niet? Japanners krijgen muziekmaken vroeg aangeleerd. Als ik op woensdag ochtend op weg naar het werk langs een basisschool fiets, dan zijn de kinderen daar muziek aan het maken. Het ontbreekt ze vaak aan een gevoel voor ritme, en het is niet altijd even zuiver, maar ze staan wel met z'n allen op het plein, vaak niet meer dan drie turven hoog, met een muziekinstrument in hun hand. Veel trommels en fluiten. En alhoewel het niet allemaal even zuiver is, wordt er wel druk geoefend. Toch weer iets dat je de rest van je leven meeneemt. Van onze studenten hoor ik dat zij op de lagere school hebben geleerd om muziek te lezen. Het is me een compleet raadsel waarom we geen goed muziekonderwijs op onze lagere en middelbare scholen hebben.
Zelf spelen we ook, maar dan thuis. Ik electrische gitaar zonder versterking (de versterker staat nog in de VS). Mijn echtgenote heeft laatst een viool gekocht. Prachtig instrument, waar je zonder al te veel inspanning een enorme bak fijnbesnaarde herrie uit kunt trekken. Jammer genoeg zitten de snaren precies andersom, vergeleken met een gitaar, anders had ik er al lang iets van Rage Against the Machine op gespeeld.
Als je aan muziek en Japan denkt, dan denk je misschien aan Karaoke. Voor buitenlanders is Karaoke een bron van zelfspot en leedvermaak. Je doet zoiets een of twee keer in je leven, en dan blijft het bij vals zingen, maar als je vaker oefent, dan kan het echt beter worden. Zo heb ik ontdekt dat wij studenten hebben, die best goed kunnen zingen. De afgelopen maanden zijn we wat vaker gaan Karaoke-n. We hebben een tent gevonden waarbij je twee uur voor nog geen 1000 JPY kunt zingen. Liedjes van Elvis, Frank Sinatra en Eric Clapton gaan me steeds beter af. Denk ik dan. De laatste keer hadden we een buurman die twee uur lang hetzelfde bizarre Japanse liedje geoefend heeft, dus je kan met mensen opgesloten zitten in zo'n karoakehokje, die nog vervelender zijn.
[ Bericht 1% gewijzigd door Lyrebird op 18-07-2012 05:22:44 ]
Misschien is dit alleen typisch voor de kleinere steden in Japan, maar het winkelcentrum bij ons in de buurt heeft een belangrijke sociale functie. We gaan er heen om boodschappen te doen, om te eten, en om naar de film te gaan. Daarnaast organiseert het winkelcentrum allerhande activiteiten voor hun klanten. In het weekend staan er ballonnenclowns die kinderen blij maken met een hart of zwaard gemaakt van ballonnen. Of er wordt iets anders georganiseerd voor de kinderen, zodat ze bijvoorbeeld een bloemstukje kunnen maken. Het meest populair zijn de muziekuitvoeringen. Daarbij treedt dan iemand of een groep op, in het midden van het winkelcentrum. Het is dan meestal poepdruk, dus staan er beveiligers om er voor te zorgen dat de doorstroom op gang blijft. Die nemen hun werk erg serieus, dus waag het niet om in het pad te blijven staan. Ze blijven vriendelijk hoor, dat wel, het blijft Japan, maar ze zijn onvermurwbaar. Diezelfde beveiligers zie je gedurende de rest van de week in hun Melkertbaan (gjuunju-ert-shigoto?) het verkeer bij het winkelcentrum regelen. Totaal overbodig, maar ze zeggen altijd heel vriendelijk irrasheimassei!
De muziek zelf is vaak een beetje kneuterig. Vind ik dan, maar ik ben opgegroeid met de wat hardere muziek. De Japanners in ons deel van het stadje vinden het prachtig. Heel aandachtig luistert men naar de uitvoering, vaak met de hele familie, opa's en oma's tot kleinkinderen. Meeklappen, dat kunnen ze hier ook.
Gedurende de rest van de week zijn er een paar deuntjes die over de intercom van het winkelcentrum gespeeld worden. Help! van de Beatles, maar dan instrumentaal op een heel fout orgeltje, wordt het meest frequent gedraaid, gevolgd door een theme song van het winkelcentrum zelf, wat na drie jaar aan zijn derde uitvoering toe is. Ieder jaar net iets anders, dit jaar met een wat pakkender ritme en meer drums. Voor de muziek hoef je niet in ons winkelcentrum te zijn.
Veel winkels en ketens hebben ook nog hun eigen jingle. Daar word ik stapelgek van als ik meer dan 5 minuten in zo'n winkel ben. De Kojima keten heeft de meest irritante jingle, heel kort en eindigend op - u raadt het al - Koooo... jima! De Mr. Donut keten heeft een jingle van zo'n twintig seconden, die iedere twintig seconden herhaald wordt. Als ik bij Mr. Donut zou werken, dan zou ik na veertig seconden mijn baan opzeggen.
Van het weekend gaan we ook wel eens fietsen, en dat doen we het liefst over de dijk van een rivier die dicht bij ons huis ligt. Schitterend landschap, niet al te druk en er zijn mooie plaatsen langs het pad om te stoppen. Daar komen we vaak mensen tegen die aan het oefenen zijn op een muziekinstrument. Je wilt immers je buren niet tot last zijn in Japan. We hebben verschillende instrumenten gezien, waaronder een saxofoon, een banjo en trommels. Uit verlegenheid stoppen sommige Japanse musici zodra we in de buurt komen, maar anderen gaan vrolijk door en beginnen er ook bij te zingen. Dat vind ik dan wel mooi, ergens heel on-Japans.
Of toch niet? Japanners krijgen muziekmaken vroeg aangeleerd. Als ik op woensdag ochtend op weg naar het werk langs een basisschool fiets, dan zijn de kinderen daar muziek aan het maken. Het ontbreekt ze vaak aan een gevoel voor ritme, en het is niet altijd even zuiver, maar ze staan wel met z'n allen op het plein, vaak niet meer dan drie turven hoog, met een muziekinstrument in hun hand. Veel trommels en fluiten. En alhoewel het niet allemaal even zuiver is, wordt er wel druk geoefend. Toch weer iets dat je de rest van je leven meeneemt. Van onze studenten hoor ik dat zij op de lagere school hebben geleerd om muziek te lezen. Het is me een compleet raadsel waarom we geen goed muziekonderwijs op onze lagere en middelbare scholen hebben.
Zelf spelen we ook, maar dan thuis. Ik electrische gitaar zonder versterking (de versterker staat nog in de VS). Mijn echtgenote heeft laatst een viool gekocht. Prachtig instrument, waar je zonder al te veel inspanning een enorme bak fijnbesnaarde herrie uit kunt trekken. Jammer genoeg zitten de snaren precies andersom, vergeleken met een gitaar, anders had ik er al lang iets van Rage Against the Machine op gespeeld.
Als je aan muziek en Japan denkt, dan denk je misschien aan Karaoke. Voor buitenlanders is Karaoke een bron van zelfspot en leedvermaak. Je doet zoiets een of twee keer in je leven, en dan blijft het bij vals zingen, maar als je vaker oefent, dan kan het echt beter worden. Zo heb ik ontdekt dat wij studenten hebben, die best goed kunnen zingen. De afgelopen maanden zijn we wat vaker gaan Karaoke-n. We hebben een tent gevonden waarbij je twee uur voor nog geen 1000 JPY kunt zingen. Liedjes van Elvis, Frank Sinatra en Eric Clapton gaan me steeds beter af. Denk ik dan. De laatste keer hadden we een buurman die twee uur lang hetzelfde bizarre Japanse liedje geoefend heeft, dus je kan met mensen opgesloten zitten in zo'n karoakehokje, die nog vervelender zijn.
[ Bericht 1% gewijzigd door Lyrebird op 18-07-2012 05:22:44 ]
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Ik kijk niet zoveel naar de Japanse TV, maar vind het wel leuk om de Olympische Spelen vanuit Japans oogpunt te volgen. Tot nu bijna alleen nog maar judo gezien. Ook een beetje zwemmen en vrouwenvoetbal gezien. Gisteren wilde ik mannenvoetbal zien, maar dat was op pay TV 
Japan heeft zich ten koste van Spanje al geplaatst voor de kwartfinale.
Straks de halve finale judo < 73kg. Een Japanner tegen een Nederlander.
[ Bericht 3% gewijzigd door captaintokyo op 30-07-2012 15:55:45 ]
Japan heeft zich ten koste van Spanje al geplaatst voor de kwartfinale.Straks de halve finale judo < 73kg. Een Japanner tegen een Nederlander.
[ Bericht 3% gewijzigd door captaintokyo op 30-07-2012 15:55:45 ]
Gisteren was er een Japanner bij het Judo die het opnam tegen een Koreaan. De Koreaan werd tot winnaar uitgeroepen, tot groot ongenoegen van het publiek, waarna de jury alsnog besloot om de overwinning aan de Japanner toe te kennen. Mijn Koreaanse echtgenote was er niet blij mee.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Ja, dat heb ik nu al tien keer gezien. Volgens mij zitten er heel veel Japanners in het publiek, dus dat was wel een beetje dubieus.quote:
Gisteren was er een Japanner bij het Judo die het opnam tegen een Koreaan. De Koreaan werd tot winnaar uitgeroepen, tot groot ongenoegen van het publiek, waarna de jury alsnog besloot om de overwinning aan de Japanner toe te kennen. Mijn Koreaanse echtgenote was er niet blij mee.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Leuk stuk weer Ik ben in Seoul en Busan geweest en vond Seoul veel leuker. Ben je daar al een keer geweest?
Ik ben in Seoul en Busan geweest en vond Seoul veel leuker. Ben je daar al een keer geweest?
Twee keer in Seoul geweest. Daar werd ik helemaal knettergek van alle mensen. Wat een chaos!quote:
Leuk stuk weer
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Ik zou er ook niet willen wonen, maar wel een leuke stad voor een paar dagen. Busan vond ik mwah... Het Koreaanse eten moet je inderdaad aan wennen, maar daarna vond ik het heerlijk.quote:
[..]
Twee keer in Seoul geweest. Daar werd ik helemaal knettergek van alle mensen. Wat een chaos!
