Tot voor kort geloofde ik in weer als ongeveer het meest oppervlakkige aspect van onze sameleving: mensen praten erover om een gesprek op gang te houden, en het is iets waar we constant over lopen te klagen (het is óf te warm óf te koud). Overigens hou ik ook heel erg van een lekker zonnetje, dus daar verder geen discussie over

Alleen waar ik laatst wel in een interessante discussie overkwam, is de mate waarin je levensstijl (vandaar ook dat ik dit maar even in lyfestyle post, bij gebrek aan beter

) wordt beinvloed door het weer. Ik vroeg me namelijk af hoe het kwam dat wij zo'n gesloten volk zijn en we zo weinig op straat praatjes maken en bijv. een vreemde te hulp schieten, wat ik in Ghana wel ervaarde op mijn reis.
Maar toen kwamen we erop dat in een samenleving waarin het heel warm is, er natuurlijk ook een bepaalde noodzaak is om alles buiten de deur te laten afspelen, omdat het binnen gewoon veel te warm is. Op die manier dwing je jezelf eigenlijk ook om je open te stellen aan anderen; simpelweg omdat je elkaar meer ziet. Wij zijn gewend alles binnen de deuren te doen: je gaat naar werk, en naar huis en de tijd ertussen proberen we vooral zoveel mogelijk te verkorten (het liefst nog met muziek in of een krant op schoot), waardoor je contact met de letterlijke 'buitenwereld' natuurlijk veel minder is. Zodoende zou het weer ook kunnen verklaren waarom bijv. Ghanezen veel meer aandacht hebben voor mensen die eigenlijk wildvreemd zijn (dan denk ik aan voorbeelden als: iemand meteen te hulp schieten en daar de tijd voor nemen (zelfs als is het een complete verdwaalde) of op straat veel sneller iemand aanspreken als verkoper of gewoon om een praatje te maken).
Wat denken jullie hiervan? Ik ben benieuwd

PS: als iemand een beter subforum heeft waar dit in past zeg het dan even
"We do not measure a culture by its output of undisguised trivialities, but by what it claims as significant"
Neil Postman - Amusing Ourselves to Death