Controle?!

Hallo,

Ik weet niet precies waarom ik dit topic aanmaak, ik denk omdat ik op zoek ben naar ervaringen of verhalen.

Ik zal proberen het kort te houden, Ik ben een meid van 23 jaar die een redelijk turbulent verleden heeft gehad,en zoals bij iedereen heeft dat ook bij mij zijn sporen nagelaten....

Ik heb sinds een klein jaar een hele lieve vriend, en op zich gaat alles prima, we kunnen over heel veel dingen praten, delen veel van dezelfde interesses, hebben dezelfde humor, kort gezegd gewoon veel dingen die ik belangrijk vind maar de laatste tijd noemt mijn vriend mij regelmatig een controlefreak, in het begin vond ik dat nog wel grappig, maar de laatste tijd heb ik het gevoel dat er misschien toch een kern van waarheid inzit en heb ik het idee dat het tussen ons in komt te staan.
Ik wil de dingen graag in eigen hand hebben, en als het even kan er zelf ook enige invloed op uitoefenen, Ik doe dingen liever zelf omdat ik dan het idee heb dat het wel goed gebeurt ;') De laatste tijd heb ik onder redelijke druk gestaan omdat ik mijn studie aan het afronden was,en ik presteer eigenlijk heel goed onder druk, maar voor mijn omgeving is het wel eens lastig, en dan vooral voor mijn vriend! Ik verwijt hem de laatste weken van alles, en als hij dingen zegt te gaan doen en hij doet het voor mijn gevoel niet snel genoeg ben ik geiiriteerd! Het is niet zo dat ik alles in mijn leven zelf wil regelen maar toch wel heel veel, Op mijn werk kan ik dingen wel loslaten maar in mijn privé leven vind ik dit een stuk moeilijker, Als wij een feestje hebben dan zou ik het liefste bepalen wat mijn vriend aan trekt, hoelaat we weggaan enz, belachelijk natuurlijk!

Nu was er vandaag een hoogtepunt: Alles wat niet loopt zoals ik het graag zou zien werd getriggerd door een klein dingetje wat mijn vriend deed of juist niet deed eigenlijk, In 1 adem alles eruit gegooid, resultaat: vriend (terecht) boos, geeft aan er klaar mee te zijn dat ik dingen niet eerder bespreek maar het opstapel en het vervolgens als een bom zijn kant opgooi! En ik geef hem hierdoor vaak het gevoel dat hij nooit iets goed kan doen!

Ik heb in mijn leven een hoop situaties meegemaakt waarbij ik de touwtjes uit handen moest geven, en nu is het dus zo dat ik zolang ik denk dat het kan, ik de touwtjes overdreven stevig vasthou. Ik vind het moeilijk om dingen los te laten of op zijn beloop te laten, Meest recente voorbeeld: Mijn ma is afgelopen week geopereerd en ik heb de hele week de zorg gedragen, dingen aan anderen overdragen kon ik niet want dan gebeurde het toch niet goed! Gevolg is wel dat ik boos ben dat ik alles zelf moet doen! Slaat natuurlijk helemaal nergens op!

Ik ben soms een draak van een vrouw en als mijn relatie nu stuk is, is het ook nog eens mijn eigen schuld
maar ik ben eigenlijk benieuwd of er terecht een sticker "controlefreak" op mij wordt geplakt en hoe ik daar het beste mee om kan gaan, zijn er mensen die het herkennen?

Alvast bedankt

quote:

Op maandag 28 maart 2011 22:34 schreef PiRANiA het volgende:
heb je hem een soortgelijk verhaal/verklaring al eens gegeven?

Ik heb hem wel uitgelegd dat ik vaak de controle kwijt ben geweest in mijn leven en zolang ik nu maar het idee heb dat ik het kan controleren, het best goed gaat met mij, maar uiteindelijk verandert het weinig aan het feit dat ik teveel controle wil hebben, zelfs tot aan zijn kledingkeuze aan toen terwijl hij er gewoon heel goed uitziet,

Ik vraag mij ook af of mijn pestverleden enige invloed kan hebben op mijn controledwang van nu....

quote:

Op maandag 28 maart 2011 22:41 schreef Civilian het volgende:
Ook al geprobeerd om daar hulp voor te zoeken, of vind je het zelf wel prima zo?

Nee ik vind het niet prima zo, ik realiseer mij dat als ik zo door zou gaan ik alles kapot maak waar ik heel veel van hou... maar ik ben nog steeds niet helemaal zeker of het idd iets is wat ik moet aanpakken met bijvoorbeeld therapie, of dat dat misschien niet nodig is

quote:

Op dinsdag 29 maart 2011 11:23 schreef Arthur_Dent het volgende:
Het lijkt mij echt zwaar vermoeiend, zowel voor jou als je vriend..

Maar goed, die dingen verander je niet zomaar. Het zal altijd wel een beetje erin zitten. Dus als ik jou was zou ik mijzelf als je weer zo'n "bom" gegooid heb een beetje begrijpend opstellen. En ervoor zorgen dat je andere kwaliteiten extra goed uit komen dat ie het teminste nog een beetje pikt.

En voor de rest er hard aan werken natuurlijk.. Maar niet om je hoop aan diggelen te gooien, therapie is geen sleutel tot succes. En zoals ik het lees ga je er niet vanaf komen ook.

Want je weet het maar veranderd er niks aan.

ik zeg volgens mij nergens dat ik er niks aan wil veranderen, dat wil ik wel, maar dat zal niet van vandaag op morgen gaan! Ik vind het erg lastig om de controle aan anderen over te geven en doe het dan liever zelf Ik wil heel graag leren om achterover te gaan zitten en anderen hun eigen dingen te laten doen, en uiteindelijk gaat mij dat ook wel lukken

quote:

Op dinsdag 29 maart 2011 00:02 schreef Snuwerd het volgende:
Ik denk dat je moet leren vetrouwen te winnen in situaties die je niet onder controle kan houden. Honderd procent controle over je leven kan namelijk niet, maar dat weet je zelf ook wel. Controle uitoefenen is niet ongezond, maar je kunt het excessief gaan doen als er je achterliggende angsten / gedachten hebt.

Gedachten als

"Ik moet altijd alles goed doen"
"Ik moet alles zelf doen"
"Ik mag niet onzeker zijn"

kunnen maken dat je meer controle gaat uitoefenen dan dat je van nature eigenlijk wilt.

Ik denk dat je gewoon een beetje neurotisch bent. Maar ik denk dat het goed is om hier therapie voor te volgen Therapie en leren accepteren dát je neurotisch bent kan heel erg helpen.

Je zou eens kunnen kijken of je ergens Rationeel Emotieve Therapie kunt volgen i.c.m. het uitvoeren van risico-opdrachten. De RET zegt eigenlijk dat je gedrag (controle uitoefenen) verergert als je jezelf blijft veroordelen en niet toestaat dat je het doet. Daarnaast helpen risico-opdrachten erg om je te laten zien (en geloven en voelen) dat je die controle niet per se hoeft uit te oefenen.

Veel te lang verhaal alweer haha

Dank je wel Ik ga eens informatie opzoeken over de RET!

quote:

Op dinsdag 29 maart 2011 11:47 schreef Arthur_Dent het volgende:

[..]

Ik zeg ook nergens dat je niet wil alleen dat je het niet doet. De opmerking dat je het niet doet is dan wel weer een een soort van conclusie die ik er uit trek.

En van wat mijn eigen ervaring is met vrouwen die dingen roepen van ik kan het nog niet, is moeilijk, gaat ook niet van vandaag op morgen. Is dat ze nog eigelijk bang/geen zin/ daadwerkelijk niet kunnen.. Het is niet bedoeld om bijdehand te doen, of stoer. Maar meer een objectieve observatie van iemand die ook jaren getrouwd is geweest met zo'n type.

Gewoon een vriendelijk woord, zorg dat je hem dan op andere manier vertroeteld. Zodat hij het moeilijke gedeelte wat makkelijker pikt. (want ach ze is wel lief met dit of dat... en de sex is goed)

Ik denk dat je wat betreft de angst wel een goed punt hebt, Ik heb wel enig idee hoe het komt dat ik alles zo graag zelf in handen wil houden, pestverleden, verslaafde vader, gezondheidsproblemen e.d. en vooral het pestverleden en de verslaving van mijn vader zijn dingen waar ik liever niet teveel over nadenk, Het pesten is inmiddels al weer 12 jaar geleden en ik vind dat het wel klaar moet zijn, en de verslaving van mijn pa, is een situatie die ik niet kan veranderen, en dus ga ik krampachtig vasthouden aan dingen waar ik wel invloed op heb, En het idee dat ik iemand face to face moet gaan vertellen over mijn verleden en daardoor dingen oprakel die ik al jaren zo heel fijn verstop, Ja dat vind ik wel eng ja! Maar goed ik moet uiteindelijk wel in de toekomst verder en mijn verleden heeft mij al heel veel afgenomen, en ik weiger om mijn relatie om zeep te helpen door iets waar ik met de juiste hulp waarschijnlijk wel beter mee om kan leren gaan. dus ja ik ben wel bang, maar ook bereid om de dingen aan te pakken, want buiten dat mijn vriend er gek van wordt, wordt ik er zelf ook niet bepaald gelukkiger van.

quote:

Op dinsdag 29 maart 2011 12:34 schreef jstrike het volgende:

[..]

ja zeker, maar een beetje kunnen genieten en een beetje normaal reageren is ook soms wel leuk.

Het is niet zo dat ik altijd, ieder moment zo ben, gelukkig niet :p. Ik kan heel erg genieten van de dingen die om mij heen gebeuren, het hangt vaak ook samen met mijn gemoedstoestand, als ik een 'slechte dag' heb dan MOET alles gaan zoals ik het bedacht heb, op andere dagen kan ik er veel beter mee omgaan als het even niet gaat zoals ik het in mijn hoofd had.

quote:

Op dinsdag 29 maart 2011 12:15 schreef Arthur_Dent het volgende:
Zoals eerder aangegeven ik ben jaren lang getrouwd geweest met zo'n vrouw.

Het is met dat soort dingen altijd een combinatie van factoren die meespeelt. Pest verleden vader, gezins situatie. Noem maar op.

Het rottige is dat ook al heb je nog zo'n lieve vriend je altijd strubbelingen houd hierover, omdat het soms oneerlijk is. Maar een beetje vriend die van je houd zou zelf ook wel in zien dat dit een mechanisme is om jezelf "boven water" te houden als je altijd alleen gestaan hebt of al heel jong tegen moeilijke problemen aanloopt. En dit doordat het niet zomaar op te lossen is.

Een goede vent zal je begrijpen en steunen en meewerken aan herstel. Ook omdat je het wilt. Maar... Een hele grote maar. Het zal nooit weg gaan. Teminste niet helemaal. Das het nadeel van beschadigde mensen. Er blijven altijd littekens zitten. En dat geeft op zich niks, want zo ben jij en dat heeft je namelijk gemaakt tot wie je nu bent. Alleen zou ik er voor die negatieve dingen gewoon genoeg positieve dingen zetten.. Soort van input ??? profit ding voor je vriendje..

En ik persoonlijk hou wel van dit type vrouw. Teminste iemand die sterk genoeg en niet bij de pakken neerzit.

Mijn vriend geeft al een hele tijd aan dat het leven niet te controleren valt en waarom denk ik dan dat IK dat wel kan, tja dat weet ik niet, ik heb ook niet het waanidee dat ik altijd en overal invloed op heb, het leven loopt nu eenmaal altijd anders.
Ik heb ook niet het idee dat het helemaal over zal gaan en dat ik over een paar jaar alles zomaar op zijn beloop kan laten,maar ik settel al voor de helft minder, en toen ik single was hadden weinig mensen er last van,en ik dus ook niet maar nu is de situatie anders. Ik moet donderdag toch naar de huisarts dus ik ga het eens aankaarten bij hem

Overigens is er nog 1 ding wat ik mij afvraag: Is jouw relatie stuk gelopen op het controle gedrag van jouw ex?