Precies. In mijn geval betreft het autorijden. De regels zijn vorig jaar veranderd en ik mag dus alweer autorijden. Maar de 'lotgenoten' spiegelen hun eigen situatie aan die van een ander en als de ander beter geneest of zich beter herstelt of niet bij de pakken neerzit is het ineens raar dat een Revalidatie arts iets besluit in jouw voordeel. Niemand is positief, alleen maar gezeik. Alsof de regels alleen voor mij zijn aangepast. Ik ben daar heel snel klaar meequote:Op maandag 28 maart 2011 21:56 schreef ForumGek het volgende:
Inderdaad, ik ben ook van mening dat het mensen niet beïnvloed om uit een ziekteproces te komen of hun leven weer op te pakken. Juist het (leren) omgaan met je beperkingen is onderdeel van je herstel, en daar praat men elkaar alleen maar nieuwe dingen aan of gaat klagen/discussiëren over behandelingen waar ze helemaal geen verstand van hebben.
Het geeft wel te denken. Je zou willen dat lotgenotencontact positief versterkt, d.w.z. helpt om aan te pakken wat je kunt aanpakken, maar ook helpt om te accepteren wat je niet kunt veranderen. Ik zag toch ook veel mensen in een slachtofferrol, en daar versterkten ze elkaar in.quote:Op dinsdag 29 maart 2011 12:17 schreef DarkElf het volgende:
Klopt wat jij zegt Lienekien, er zijn best wat mensen die zichzelf definiëren aan de hand van hun aandoening, dat zijn ze dan, dat is hun leven...
Vreemd iets is dat.
Inderdaad. Want hun aandoening is de maatstaf. En jij hebt dan of een heel andere ziekte of bent onverantwoord bezig.quote:Op dinsdag 29 maart 2011 11:53 schreef tjoptjop het volgende:
Of dat als je goede progressie maakt, je volgens de klagers per definitie een mildere vorm van de aandoening hebt.
Ja, als je laat blijken dat je er anders tegenaan kijkt of anders mee omgaat, voelen sommigen zich persoonlijk aangevallen.quote:Op dinsdag 29 maart 2011 12:46 schreef Stefan het volgende:
[..]
Inderdaad. Want hun aandoening is de maatstaf. En jij hebt dan of een heel andere ziekte of bent onverantwoord bezig.
Jouw lot is niet te vergelijken met lotquote:Op dinsdag 29 maart 2011 17:04 schreef Lienekien het volgende:
Ik vind het wel heel prettig om dit nu met jullie te kunnen delen.
Inderdaad, dat elkaar aftroeven wie het erger heeft, kom op zegquote:Op dinsdag 29 maart 2011 14:21 schreef simmu het volgende:
het wordt ook zo snel een wedstrijdje wiens verhaal het ergste is bij sommigen. plus dan ook nog eens verwijten als jij anders omgaat met dingen dan hoe anderen graag willen dat je ermee omgaat. en als dan ook nog eens iedereen iets anders van je verwacht gaat het helemaal lekker
Velen lijken die slachtofferrol ook vooral niet los te willen laten. Ik heb me ooit aangemeld op een forum, maar was er ook heel snel weer weg. De instelling van de meeste leden, het zelfmedelijden, daar had ik geen baat bij. En leden die ook maar enigszins een positieve draai aan iets wilden geven, werden niet bepaald warm onthaald.quote:Op dinsdag 29 maart 2011 12:30 schreef Lienekien het volgende:
[..]
Het geeft wel te denken. Je zou willen dat lotgenotencontact positief versterkt, d.w.z. helpt om aan te pakken wat je kunt aanpakken, maar ook helpt om te accepteren wat je niet kunt veranderen. Ik zag toch ook veel mensen in een slachtofferrol, en daar versterkten ze elkaar in.
Raar is dat. Ik had hetzelfde gevoel nav 1 forum, vooral ook dat je lot blijkbaar niet telt als je niks te klagen hebt.quote:Op dinsdag 29 maart 2011 18:09 schreef Bolletje... het volgende:
Eensch, ik ben 1x bij een lotgenoten bijeenkomst geweest, en ik was helemaal van slag daarna. Ik sta heel erg positief in het leven na wat is mij is overkomen, ik wil alles er uit halen wat er in zit..nou die mensen daar zaten me aan te staren alsof ik van een andere planeet kwam..en zo heb ik nog meerdere voorbeelden daarvan..ik ga er nooit meer heen, ipv dat ik er iets aan had voelde ik me alleen maar verward en ellendig, alsof me positief voelen niet goed was..
Toen iemand die net als ik redelijk positief zijn leven weer aan het opbouwen was, vertelde dat hij weer verliefd is, reageerde iemand met: ja, jij kan weer een nieuwe liefde nemen, wij krijgen ons kind nooit meer terug! ( Ik snap de reactie wel maar..pfff) Ook vierden de meesten al 2 jaar hun verjaardag niet, want ze vonden het niet terecht om iets te vieren..ik vertelde dat ik dat juist wél deed..toen zaten ze me helemaal aan te kijken alsof ik een alien wasquote:Op dinsdag 29 maart 2011 18:28 schreef Stefan het volgende:
[..]
Raar is dat. Ik had hetzelfde gevoel nav 1 forum, vooral ook dat je lot blijkbaar niet telt als je niks te klagen hebt.
Ik was 2 dagen later alweer aan het wandelen en mijn arm en spraak oefenen. Iemand durfe te vragen aan mij wat voor soort beroerte ik heb gehad. Soort? Flikker toch op. Het leven is te kort om te klagen en zelfmedelijden te hebben.
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |