Ik heb geen hulp gezocht. Ik heb het geluk gehad niet 'compleet' seksueel misbruikt te zijn, maar zelfs dat kleine beetje is genoeg het één en ander te verpesten. Ik heb een paar maand terug pas voor het eerst tegen mijn huisarts durven zeggen wat er gebeurd is en waar ik moeite mee heb. Ik verbaasde mezelf door keihard te gaan huilen

Je denkt dat je er klaar mee bent maar dat valt op de meest gekke momenten toch tegen. Seks is geen probleem voor me, praten wel.
Achteraf had ik het aangeven bij de huisarts veel eerder moeten doen, dus TS, wacht zeker niet te lang af en praat er eens over met je huisarts. Mijne is ook zeer nuchter, maar ze was heel behulpzaam en heeft me goed geholpen, voor zover ik daarnaar vroeg. Vergeet niet eventueel een dubbel consult te vragen (ipv 10 minuten 20 minuten, die heb je vaak wel nodig).
Overigens heb ik er tijdens seks zelf weinig last van. M'n huisarts verdenkt dat mijn hoofdpijn en spierspanning in mijn schouders er wel vandaan komt, zeker omdat mijn familie nog altijd van niks weet omdat het een bekende van ze is. Bij hints over zijn 'questionable actions' bagatelliseerden ze het (ach zo is hij nou eenmaal)

Waar ik wel last van ondervind is dat ik bepaalde handelingen zeer slecht kan hebben: m'n nek of enkels opeens beetpakken bijvoorbeeld, of mijn hoofd in bepaalde richting sturen.
Het is het altijd waard er iets mee te doen. Seks is te mooi om door een kutpersoon te laten verpesten, zeker gezien je er echt wat aan kan doen. Zal niet makkelijk zijn je angsten en pijnlijke momenten weer onder ogen te komen, maar het is echt het proberen waard.