Nou weet ik dat dit soort kloppingen eigenlijk geen kwaad kunnen en dat je die gewoon kan hebben, maar ik zit nu even met de vraag wat ik volgende week moet doen met fitness... Moet ik maar even niet gaan fitnessen? Moet ik het rustiger aan doen? Of is het toeval en had het sowieso wel kunnen gebeuren? Zoals gezegd heb ik wel vaker een soort van klopping, maar dit was wel even iets van een geheel andere orde!
Op dit moment ben ik van plan volgende week gewoon weer te gaan fitnessen, maar wel een heel stuk rustiger! Maar ja, als je het té rustig doet, wordt het ook een beetje nutteloos...
Iemand een tip of advies hoe ik hiermee om moet gaan?
Er komen in je famillie geen gevallen voor waarbij mensen op jonge leeftijd plots overleden?
Je kunt dit het beste eens met je huisarts bespreken.
[ Bericht 12% gewijzigd door dotKoen op 16-03-2011 14:51:33 ]
@Staal: daar was ik dus geweest... dank voor je bijdrage.
Leuk weetje, ook onder de topsporters zijn er genoeg mensen die hier last van hebben/hadden. Inclusief Barbera de Loor.
Het hoeft natuurlijk niet direct een hartritmestoornis te zijn, de huisarts kan waarschijnlijk prima beoordelen of analyse door de cardioloog noodzakelijk is.quote:Op woensdag 16 maart 2011 15:14 schreef gammatent het volgende:
Ikzelf heb ook last van hartritmestoornissen gehad. Dat hoeft echt niet gelijk ventrikelfibrilleren te zijn waar je inderdaad vrij snel bewusteloos door raakt. Er zijn werkelijk heel veel verschillende varianten. Zeker even mee naar de huisarts en zorgen dat een cardioloog even het een en ander aan testen gaat doen. Mij hebben ze blijvend kunnen helpen en ik heb nergens last meer van inmiddels.
Leuk weetje, ook onder de topsporters zijn er genoeg mensen die hier last van hebben/hadden. Inclusief Barbera de Loor.
Precies, het kan van alles zijn, maar even naar laten kijken kan nooit kwaad. Vandaar dus -> huisarts.quote:
[..]
Het hoeft natuurlijk niet direct een hartritmestoornis te zijn, de huisarts kan waarschijnlijk prima beoordelen of analyse door de cardioloog noodzakelijk is.
Okay. Ik begreep dat de huisartsenpost voor acute zaken was. Als je er niet gerust op bent is het helemaal niet gek om naar je huisarts te gaan voor een verwijskaart en je eens goed te laten onderzoeken. Maar misschien is dit al gebeurd. Dan heb ik niets gezegd.quote:
@boskameel: Ik was bezig op een crosstrainer. Maar het waren geen overuren, hoor: het was echt een soort van firbreren. Het was absoluut niet te tellen, Eerlijk gezegd dacht ik eerst even dat ik een accute aanval van bronchitus had: zo'n raspend gevoel was het. Echt ventrikelfibrilleren (@dotKoen) was het inderdaad niet anders had ik niet alsnog zelf naar de huisartsenpost kunnen rijden (voor zover ik er vestand van heb). Het was er OPEENS, tijdens het oefenen, terwijl ik juist dacht 'Dit gaat lekker!'.
@Staal: daar was ik dus geweest... dank voor je bijdrage.
Hey dat gevoel dat ken ik, alsof er een kaasrasp achter je borstbeen zitquote:
Eerlijk gezegd dacht ik eerst even dat ik een accute aanval van bronchitus had: zo'n raspend gevoel was het.
Artsen zijn niet geintresseerd in dit soort vage klachten, dus verwacht maar niet te veel van je huisarts
Ja, da's een goede omschrijving.quote:
[..]
alsof er een kaasrasp achter je borstbeen zit
Maar eh... ik heb eigenlijk nog geen antwoord op mijn vraag: hoe moet ik de volgende week fitnessen? Rustiger of net als anders of met een hartslagmeter en dan opletten of ik niet boven een bepaalde grens kom...? Dat was mijn eigenlijke vraag.
Je moet het allemaal lekker zelf weten maar volgens mij heb je het signaal al gekregen dat je rustiger aan moet doen.quote:
[..]
Ja, da's een goede omschrijving.
Maar eh... ik heb eigenlijk nog geen antwoord op mijn vraag: hoe moet ik de volgende week fitnessen? Rustiger of net als anders of met een hartslagmeter en dan opletten of ik niet boven een bepaalde grens kom...? Dat was mijn eigenlijke vraag.
Je kunt je wel laten adviseren op een forum maar als jij volgende week het loodje legt zullen mensen daar niet echt blij om zijn.
de eerste keer dat ik de 'kaasrasp' voelde was ik gewoon lekker door de duinen aan het wandelen. Niks intensiefs dus, maar wel langduriger inspanning dan mijn lichaam om dat moment aankon. Dat was de voorbode van maaandenlang niet kunnen sporten/actief zijn omdat ik ziek werd van inspanning.quote:
Maar eh... ik heb eigenlijk nog geen antwoord op mijn vraag: hoe moet ik de volgende week fitnessen? Rustiger of net als anders of met een hartslagmeter en dan opletten of ik niet boven een bepaalde grens kom...? Dat was mijn eigenlijke vraag.
Bij jou is dat niet het geval, maar je bent misschien wel over een grens heen gegaan. Hartslag lager houden en duur terug nemen zou ik zeggen.
Huisarts weet niks van sport en/of inspanning, dus daar heb je geen advies van te verwachten maar misschien is een bezoekje aan sportarts met fietstest/ecg wel een idee als je je zorgen maakt. Moet je wel zelf betalen.
Anders probeer je een verwijzing naar cardioloog te krijgen.
Waarom zo'n negatieve houding tov huisartsen? Als je een reëele klacht aankaart zal hij er vast wel naar luisteren. Een huisarts hoeft ook niks van een inspannings-ECG te weten omdat hij dat door een specialist kan laten doen.quote:
Huisarts weet niks van sport en/of inspanning, dus daar heb je geen advies van te verwachten maar misschien is een bezoekje aan sportarts met fietstest/ecg wel een idee als je je zorgen maakt. Moet je wel zelf betalen.
Anders probeer je een verwijzing naar cardioloog te krijgen.
Ik zou gewoon normaal je 'ding' doen. En als je een aanval krijgt dan tel je eens je pols hoe snel die is en of die regelmatig is. Als het aanhoudt ga je langs de huisartsenpost, die kunnen over het algemeen een ECG maken en dan ben je een goed eind op weg naar je diagnose. En bij voorkeur bespreek je dit eens eerst even met je huisarts lijkt me een heel redelijk verhaal.
Dan ben je op zijn minst misschien doodquote:
Echt ventrikelfibrilleren kan het natuurlijk niet geweest zijn, dan ben je (op zijn minst) bewusteloos.
? Passagere VF is op zn minst case-report waardig. Hoewel ik verder zeker met je eens ben.[ Bericht 21% gewijzigd door dr_bob op 17-03-2011 21:29:26 ]
ervaringquote:
Waarom zo'n negatieve houding tov huisartsen?
TS vraagt advies hoe hij moet volgende week moet sporten, andere geven het advies om dat aan de huisarts te vragen, ik geef alleen aan dat een huisarts niks van sport en inspanning weet. Daarom mijn advies om naar sportarts te gaan.quote:Als je een reëele klacht aankaart zal hij er vast wel naar luisteren. Een huisarts hoeft ook niks van een inspannings-ECG te weten omdat hij dat door een specialist kan laten doen.
Kwam niet verder dan de assistent (die bij ons tegenwoordig zowat al het werk van de huisartsen overnemen) en die zei dat ik anders een keer overdag moest gaan sporten en als ik dan weer last kreeg, dat ik dan snel langs moest komen voor een hartfilmpje. Want ja, als ik 's avonds sport zijn ze dicht en dan kan ik alleen naar de huisartsenpost en dat schiet niet echt op want die doen alleen maar echte noodgevallen... Maar ach, voor de rest was het waarschijnlijk niet zo ernstig en moest ik me niet te druk maken...
computergirl en ik hebben wellicht dezelfde huisarts...?
Die is in ieder geval niet zo zorgzaam als de meeste posters hier denken (of hopen)... 
Nou, verder nog nuttige tips??? Ik ga straks maar een hartslagmeter bestellen en fitnessen met zo'n ding om: dan krijg ik misschien iets meer inzicht in wat m'n hart doet en wanneer het fout gaat. As het tenminste weer fout gaat. Want een huisarts heb je niet veel meer aan tegenwoordig. Stelletje pillenschuivers.
P.S. Ik heb o.a. astmatische bronchitis en artritis psoriasis dus heb dan misschien ook wat meer ervaring (aanvaring) met medici dan de gemiddelde poster hier... net als computergirl wellicht...
quote:
computergirl en ik hebben wellicht dezelfde huisarts...?
Zou best kunnen........Als je nou echt een aanval krijgt die niet over gaat dan ga je in alle rust richting SEH. Kan zich daar ook weer eens iemand gaan buigen over je ECG.
@Jedi-Pimp: op het moment zelf...? Onmeetbaar. Het was echt trrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr... zal ik maar zeggen, Het was een lange ratel, een soort tril. Na een tijdje (5 minuten?) was het zoals je op je snelst 'boom boom boom boom boom' kan te zeggen. Dus nog steeds HOOG, maar wel meetbaar, denk ik. Na een kwartiertje was het tempo redelijk maar heel erg willekeurig en hard en zacht en daarna liep 'ie weer gewoon (toen ik bij de dokter zat, zo'n 20 tot 25 minuten nadat het begon). Het ging dus op zich vanzelf over.
Ik was tot mijn eigen verbazing erg kalm (zat zelfs te grappen toen zij mij terugbelden terwijl ik al voor de balie stond...) dus m'n hart was niet 'gewoon wat sneller' door de schrik of zo. Ik moet wel zeggen dat ik de laatste dagen een beetje (te)veel er op let... maar ja, da's op zich niet gek, denk ik.
Ik weet niet hoe oud je bent, maar ik ben 20 en heb ongeveer 3 jaar heel onregelmatig last van hartkloppingen, heel af en toe. Als ik een hoge hartslag heb (>145) lijkt m'n hart wat vaker een slag over te slaan / gek te doen dan "normaal". Ben ik anderhalf jaar geleden voor naar de huisarts geweest, die zei dat het waarschijnlijk door hormonen kwam en dat het niet heel gevaarlijks/bijzonders was.
Pasgeleden nog aan een hartchirug die in het AMC werkt gevraagd, en hij was er ook redelijk rustig onder. Hij zei dat ik maar eens naar een cardioloog moest als het vaker zou gebeuren.
Toen ik overigens naar de huisarts ging, 1,5 jaar geleden, mocht ik van hem ook naar een cardioloog om 24 uur een hartfilmpje te laten maken (soort van hartslagmeter rond je borstkas) maar dat heb ik uiteindelijk niet gedaan. Dan moet je namelijk "mazzel" hebben dat het juist die dag gebeurt.
Als je dit wel wil doen, wat ik me goed voor kan stellen, zou je dit aan je huisarts kunnen vragen. Lijkt me dat hij je dan gewoon doorverwijst
. Succes!
Gisteravond voor het eerst weer gefitnesst (had vorige week geen tijd) en nu met een hartslagmeter. Om te beginnen heb ik maar geprobeerd om de hartslag op 130 - 140 te houden (dat is mijn '220 minus leeftijd en daarvan 80%' getal) om eens te kijken wat dat voor effect had.
Nou, ik kreeg geen hartklopping want om die 135 - 140 te houden moest ik echt stukken en STUKKEN rustiger aan doen dan ik altijd deed... Vooral bij de crosstrainer moest ik eigenlijk HEEL rustig aan doen om niet boven dat hartslagritme te komen...! Fietsen moest ik iets rustiger doen en roeien maakte niet uit. Maar bij de crosstrainer moest ik naar de 95 - 100 steps waar ik normaal 125 deed... en dat scheelt nogal. Ik moest zelfs de zwaarte zo nu en dan lager zetten.
Wat wel duidelijk is, is dat ik voorheen veel te hard ging... Maar ja, probleem is nu dat ik me nauwelijks in het zweet werk en dan vraag ik me af in hoeverre het allemaal nog nut heeft... alhoewel 135 - 140 op zich binnen de zone valt waarin ik werk aan conditie... zo schijnt het... maar met zo'n tempo duurt het jaren voordat ik conditie heb.
(Ik vraag me af: als ik lang train met 135 - 140, kan ik dan vanzelf langzamerhand harder gaan trainen zonder dat het hartslagritme omhoog gaat, als je begrijpt wat ik bedoel?)BTW Bedankt voor de interesse!
lijkt wel heel erg op mijn eigen situatie, tijdens hardlopen had ik ook altijd een hele hoge hartslag trwijl ik zelf niet het idee had dat ik nou zo superzwaar bezig was. Ik ben toen maar gestopt met die hartslagmeter want ik werd er alleen maar gefrustreerd van.quote:
Nou, ik kreeg geen hartklopping want om die 135 - 140 te houden moest ik echt stukken en STUKKEN rustiger aan doen dan ik altijd deed... Vooral bij de crosstrainer moest ik eigenlijk HEEL rustig aan doen om niet boven dat hartslagritme te komen...! Fietsen moest ik iets rustiger doen en roeien maakte niet uit. Maar bij de crosstrainer moest ik naar de 95 - 100 steps waar ik normaal 125 deed... en dat scheelt nogal. Ik moest zelfs de zwaarte zo nu en dan lager zetten.
als ik jou was zou ik in ieder geval een maand/6 weken echt even die grens goed vast houden, het geeft je lichaam weer de ruimte voor herstel. Als je niet goed hersteld wordt je hartslag bij inspanning en erna steeds hoger nl.
Gevolg van langdurig zwaarder trainen dan je lichaam aan kan: ik moet van de sportarts zelfs onder de 127 blijven Overtraining sucks!
En je kan eens kijken of t werkt om te zuchten, kuchen e.d of dan het gebeuren stopt. Dat kan ook wijzen op die SVT. (supraventriculaire tachycardie) Op inet vind je nog wel meer voorbeelden daarvan.
Zelf heb ik AVNRT, een vorm van SVT volgens mij.
Het advies blijft gewoon altijd: naar de dokter!!
Je kan er ook altijd voor kiezen naar een sportarts te gaan, die kunnen ook een inspanningstest doen. Die hebben dit soort dingen echt vaak genoeg gezien! Stukken beter dan ieder advies dat je op Fok! krijgen zal.