Ik ben geboren op 23 mei 1971 mijn moeder was toen net 1 dag 20 jaar. Mijn vader was alcohollist. Het was zelfs zo erg dat mijn moeder strepen op de flessen sterke drank moest zetten. Wat er in die eerste 4 jaar gebeurt is weet ik niet meer precies, maar weet wel dat ik mijn vader vanaf mijn 4e jaar nooit meer heb gezien.
Mijn moeder heeft toen een nieuwe man leren kennen via haar broer, daar is ze 14 jaar mee getrouwd geweest. Het nadeel van deze man was dat zijn handjes nogal los zaten, zijn lul achterna liep en ook van een stevige slok hield. Ik moet helaas erkennen dat mijn moeder er ook niet vies van was. Ik heb het vaak moeten ontgelden, ze zei ook altijd Sander had elke dag een pak slaag nodig, dan ging het de rest van de dag goed. Hoe vaak ik niet heb gehoord (en helaas ook gezien) hoe ze de liefde bedreven, of ruzie hadden.
Dat werd dan verzacht door materialistische dingen, zoals een Go kart, Drumstel, accordeon, race autootje en een cross motor. Dit kreeg ik in de periode van mijn 7e t/m 12e jaar. Mijn moeder was weer gescheiden toen ik 18 jaar was, dit heeft ons veel verdriet gedaan. Toen ben ik samen met mijn moeder verhuisd van een boerderij naar een eengezinswoning. Daar heb ik samen met mijn moeder ong. 2 jaar gewoond. In die 2 jaar was ook weer een hoop gebeurd, mijn moeder had iemand uit Veghel leren kennen die een paar jaar jonger was als m'n moeder. Die man had mijn moeder gek gemaakt dat hij heel veel geld had (daar is ze blijkbaar heel gevoelig voor) en sorteert ze daar op of zo. Maar toen bleek dat het allemaal niet klopte, heeft ze hem de deur gewezen. Toen een paar mannen verder, kwam ze met haar huidige man op de proppen. Ook eentje met veel geld, want kwam met een Porsche 911 haar leven binnen rijden.
Bij deze man is ze nu 20 jaar en gaat ze ook echt niet weg, want ze leeft als een God en wordt door die man op handen gedragen.
Dat was het stuk over mijn moeder.
Ik daar in tegen ben dan qua geld het tegenovergestelde. Geluk is niet te koop Het zit gewoon van binnen ( in je hart).
Ik heb toen ik 4 jaar was een ernstig auto ongeluk gehad, 9 dagen coma en een revalidatie tot mijn 18e . Was rechts helemaal verlamd , is nu wel weer redelijk goed gekomen (heb nog wel mijn beperkingen maar daar valt mee te leven).
Door mijn achtergrond ben ik ook wel erg gehard, maar ben van de andere kant ook super gevoelig. Als bijvoorbeeld mijn moeder sacherijnig is, dan voel ik dat. Ik ben nu een vent van bijna 40 jaar en heb 2 kinderen uit mijn huwelijk ( voor alle duidelijkheid, ik ben een gescheiden man met 2 kinderen). Met de moeder van mijn kinderen heb ik een goed contact en doen co-ouderschap. De kinderen wonen de ene week bij mij en de andere week bij hun moeder. En dat verloopt allemaal heel soepel.
Ik ben er wel achter gekomen nu ik bijna 40 ben, dat ik vroeger de slechte dingen altijd heb verdrongen en de leuke dingen zijn bijgebleven. Maar nu ik ouder ben, ga ik over die verdrongen dingen ga na denken.
Waarom mag iemand anders zijn mening niet zeggen en mijn moeder wel.
Nogmaals, ik ben hartstikke blij met de hulp van mijn moeder en dat waardeer ik ook. En we staan ook altijd voor elkaar klaar, we helpen elkaar waar nodig. Maar af en toe mag mijn moeder wel eens wat gas terug nemen (geremd worden). Normaal worden dingen overlegt, maar zij deelt ze mee. En ze moet weten dat ze niet op het kinderdagverblijf is (waar ze directeur is) daar kan ze dingen regeren en delegeren, maar bij mij thuis niet.
Mijn moeder vindt ook dat zij MIJN KINDEREN moet helpen met hun huiswerk. Als mijn dochter tegen oma zegt dat papa of mama haar ook kunnen helpen met haar huiswerk, zeg ze gewoon: Dat komt er toch nooit van. Ze heeft dus ook geen vertrouwen in mij. Dan valt ze er ook over dat er een keer niemand bij mijn zoon z;n voetballen was, maar wat ze niet weet is dat wij hem toen gebracht hadden en dat hij met de trainer mee terug kon komen. En bleken opa en oma en z'n moeder er ook geweest te zijn en is hij gewoon met z;n moeder mee terug gereden.
Mijn moeder trekt veel te snel haar conclusies en oordeelt dan niet correct.
Ik heb helemaal geen zin om verwijten naar mijn kop geslingerd te krijgen, om me uit de tent te laten lokken. Want dan zitten we op den duur elkaar verwijten naar de kop te gooien. En daar schiet uiteindelijk niemand iets mee op. Dus daar pas ik voor en heb ik gewoon geen zin in. Daarom had ik ook een keer tegen haar gezegd:JE BENT VAN HARTE WELKOM, DE DEUR STAAT ALTIJD VOOR JE OPEN;MAAR ALS JE GAAT LOPEN ZEIKEN, IS DAAR HET GAT VAN DE DEUR!!!
Mijn moeder zegt ook dat we de kinderen aan hun lot overlaten
Maar dan kom ik nu toch met een paar feiten, die (jammer genoeg) nog in mijn geheugen gegrift staan:
~ dat zij en mijn stief vader gewoon in de auto rookte (met de ramen pot dicht) terwijl ik in de auto zat. Dat er thuis ook gewoon binnen gerookt werd. Mijn ex en ik hebben vroeger ook gerookt, maar dat deden wij zo wie zo niet in de auto, en thuis deden wij dat ook niet in huis.
~Toen ik vroeger op mijn kamer aan het spelen was en dat mijn moeder uit de badkamer kwam en naar beneden riep dat ze VERKRACHT wilde worden, dat mijn stief vader naar boven kwam en zodat haar behoeftes bevredigd werden en ik ze betrapte (en dat was ook niet de laatste keer dat ik hun betrapte)!!! Dat is bij mijn kinderen nog nooit gebeurt en dat wil ik ze ook besparen. Zoiets zal ook nooit gebeuren.
~ Dat mijn stief vader mij tegen de videorecorder aan sloeg!!!
En het is wel heel goedkoop als je moeder dan zegt:Het wil niet zeggen als IK die fouten heb gemaakt, dat jij die ook moet maken.
Ze vindt alcohol ook al in den boze, omdat mijn vader alcohollist was en omdat het erfelijk kan zijn. Maar ontdek wel verschillende trekjes van mijn moeder (helaas). De appel valt niet ver van de boom!!!
Tja, wat dat betreft heb ik niet echt een goeie achtergrond!!!
~Een vader als alcohollist
~ een moeder die meestal aan haar eigen behoeftes denkt
~ Dan trouwt ze opnieuw met iemand die losse handjes heeft(dat wordt dan verzacht met materialistische dingen)
~Ook van hem is ze weer gescheiden
Nu ben ik een volwassen vent van bijna 40 jaar, gescheiden en heb 2 kinderen, waar ik het beste mee voor heb. Ik laat ze echt niet aan hun lot over hoor.
Dat ik niet aan mijn moeders verwachtingen voldoe, daar kan ik niks aan doen.
Ik had haar de vorige keer al gezegd dat er een broer/zus van haar een keer zei.Dat mijn moeder en haar andere zus heel erg op elkaar lijken. Als het niet zo gaat als hun willen, dan is het huis te klein.
En ik moet tot mijn grote spijt zeggen dat mijn moeder nog niet het tegendeel bewezen heeft. Want ik zei een keer tegen haar dat ik er de rem op gooi bij haar omdat ze anders over me heen walst. Maar blijkbaar mag alleen mijn moeder zoiets zeggen (want ze noemde mij een KUT JAVAAN). En ging toen kwaad weg.
Hoe vaak ik gehoord heb van haar: ALS JE DAT EN DAT NIET DOET DAN VERMOORD IK JE of ALS ZE NIET GOED IS VOOR DE KINDEREN DAN VREET IK ZE OP.
Mvg. Sander
[ Bericht 13% gewijzigd door 2305AV1971 op 09-03-2011 16:21:35 ]
Maar als je zegt dat jij je er allang overheen hebt gezet klopt dat natuurlijk van geen kant. Alles in je brief schreeuwt verwijtend naar je moeder en dat hangt dus ook continu als een donderwolk boven jullie relatie.
Waarom maak je niet gewoon een einde aan jullie contact? Laat d'r eens in de paar maanden de kleinkinderen zien en zet het verder op een laag pitje allemaal.
Ditquote:Op dinsdag 8 maart 2011 14:57 schreef Hephaistos. het volgende:
Heftig verhaal hoor.
Maar als je zegt dat jij je er allang overheen hebt gezet klopt dat natuurlijk van geen kant. Alles in je brief schreeuwt verwijtend naar je moeder en dat hangt dus ook continu als een donderwolk boven jullie relatie.
Waarom maak je niet gewoon een einde aan jullie contact? Laat d'r eens in de paar maanden de kleinkinderen zien en zet het verder op een laag pitje allemaal.
Wat een boosheid....
Het nodigt nou niet bepaald uit tot lezen en als je dan naar het eind scrollt, in de (tevergeefse'
) hoop op een samenvatting zie je dat het een of andere tirade is tegen iemand. Waarom zet je dit dan hier - waarom geef je het niet aan diegene of zo?
Ik vind het maar raar allemaal
[ Bericht 0% gewijzigd door HappyGirl91 op 08-03-2011 15:43:08 ]
Ik snap het heel goed en de woede die in je OP duidelijk doorklinkt (zo duidelijk dat het soms zelfs een beetje lachwekkend is
) dat is woede die in jou opgekropt zit, of niet? En je hebt niet echt het gevoel dat je het goed kan uiten, want je moeder walst nog steeds zo over jou heen, toch?
Je kunt het verleden niet veranderen, daar moet je je sowieso gewoon bij neerleggen. Je had geen vader, wel soort van vaderfiguren maar dat was ook niet erg stabiel en je moeder gedroeg zich (en gedraagt zich nog steeds) niet zoals het een moeder betaamt.
Dat is allemaal erg zwaar, maar ik denk dat je je alleereerst moet gaan afvragen wat je wilt bereiken.
Wil je eens rustig met je moeder praten en proberen om haar duidelijk te maken hoe jij je voelt?
Of boeit het je niet wat je moeder nog doet zolang jij maar van die rotgevoelens afkomt?
Kijk eerst maar eens wat je wilt.
SPOILEROh, en ik zou als ik jou was ook eens in therapie gaan, want het is niet niks, en het is duidelijk dat je er - begrijpelijkerwijs - nog steeds mee zit.
SPOILEREn, nogmaals, doe alsjeblieft wat aan die OP!!! Ik neem aan dat je nieuw bent dus ik vergeef het je, maar het is echt niet prettig lezen
