Tijdje geleden jongens en meisjes, maar het is weer dienst en ik verveel me, dus weer een kleine bijdrage aan mijn favoriete subforum

Vorige delen van mijn dagboek o.a.
[med] wordt het eindelijk boeiend,moet je ineens elders zijn[med] wat ik vandaag toch weer mee maakte[med] just your average working day[med] ongewone vragen die niet aan anderen gesteld worden[med] mensen die klaarkomen tijdens het schijtenAan de rode kwatsDitmaal een juweeltje van een bevriende AIOS gynaecologie (assistent in opleiding) in de Bible Belt die inzat bij een gesprek met een moeder en dochter, die samen op het spreekuur kwamen bij d'r baas (de gynaecoloog). Einde van het spreekuur, al flink uitgelopen door een uitgelopen OK programma, al donker buiten en de meligheid zat er vanzelfsprekend weer in.
Moeder was verpleegkundige en had zelf geregeld dat dochter op 't spreekuur kon komen zonder verwijzing door de huisarts (op zich al 'n aparte gang van zaken) en klaagde over het feit dat haar 15 jarige dochter toch wel wat aan leek te komen ondanks buikklachten en een wat onregelmatige menstruatie die al weken overtijd was. Mammie was natuurlijk bezorgd, want wat kon dat toch voor een raadselachtig iets zijn?

Na onderzoek volgde weinig verrassend dat d'r spruit zwanger was, waarop moeder, zich kennelijk van niets bewust (denk in termen van generaties inteelt en traditioneel laag opgeleid) zowat vergat te ademen. Verbouwereerd bracht ze uiteindelijk ten gehore, bijna boos op de gynaecoloog, dat haar dochter nog nooit een man van dichterbij dan een meter had gezien en haar prinsesje dus niet zwanger kon zijn, waarbij ze ook nog verwachtingsvol richting het meisje keek. Haar spruit had uiteraard haar mond vol onbegrip en gaf aan dat ze zelfs nog nooit een man had gezoend. Dat ze een positieve zwangerschapstest had werd afgedaan als een 'meetfout'.
Terwijl moeder toch nog met dochter in discussie ging over verschillende momenten waarbij moeder vond dat dochter toch niet genoeg had gedaan om de priemende mannenogen tijdens dienst af te wenden, stond de gynaecoloog op, liep naar het raam en bleef daaruit naar buiten staren. Het gesprek viel uiteindelijk vanzelf stil, toen de moeder vroeg of er misschien iets buiten mis was dat het zijn aandacht zo greep.
Zijn antwoord: "Nee hoor, het is alleen dat de laatste keer dat zoiets is gebeurd er een ster verscheen in het Oosten en ik was aan het zoeken naar de volgende."
Klacht: vandaag zijn al m'n pennen gejat door passerende collega's en ik moet nog de halve nacht
smoelenboek.
Een dag niet ge(re)laxeerd is een dag niet geleefd.
En ja ik ben een vrouw, wat dacht je dan?