samenwonen na 4 maanden

Ik vind het persoonlijk onverstandig samen te gaan wonen voordat je eerst een tijdje alleen hebt gewoond.
Je moet eerst leren voor jezelf te zorgen,
en als je hier niet 100% voor kunt gaan zou ik het niet doen.

ver·ant·woor·de·lijk·heid (de ~ (v.))

1 de plicht rekenschap te geven => aansprakelijkheid, responsabiliteit
2 de taak, de plicht voor iets of iem. te zorgen
3 taak die zware plichten of zorgen met zich meebrengt
4 risico

ver·ant·woor·de·lijk·heids·ge·voel (het ~)

1 bereidheid en vermogen om verantwoordelijkheid te dragen

plicht (de ~)

1 wat van iem. geëist wordt

men·ta·li·teit (de ~ (v.))

1 geestelijke instelling => geestesgesteldheid, houding

Ik zou eerst bovenstaande maar eens een kwartiertje bestuderen

Als ik jou was zou ik het niet doen. 4 maanden vind ik erg kort, wat ken je elkaar dan?
En als nog een baan moet zoeken en je bent er niet zeker van dat je er blijft werken omdat je vrij snel weg bent, zou ik eerst maar een baan zoeken waar je het naar je zin hebt. Kun je sparen voor je huisje. En misschien is het niet onverstandig om eerst met je vriend op vakantie te gaan voor je gaat samenwonen, weet je een klein beetje wat je aan elkaar hebt.
Ik zeg niet dat het niet zou werken, want er zijn genoeg mensen die het doen en die onwijs gelukkig worden, maar ik zou het niet doen.

Ik kan niet anders dan me bij de voorgaande 3 posts aansluiten. Vooral die van Swets laat aan duidelijkheid weinig te wensen over. Het kon je nog wel eens heel zwaar op je dak gaan vallen als je het toch zou doen.

Tja, ik vind het erg jong om nu al samen te gaan wonen. Je moet straks ook nog gaan wennen om fulltime te werken!

Waarom heb je zo'n haast? Samenwonen kan toch altijd nog???

Zoals al eerder gezegd: het is heel goed om eerst helemaal op jezelf (of met vrienden) te wonen. Daar leer je veel van!

angst om alleen te wonen is dan later minder erg, mocht het toch niet goed uitpakken met je vriend.. (dat je het daardoor niet uit durft te maken)

Het is een advies hoor! Maar het is mij altijd goed bevallen om te weten dat je altijd op eigen benen kunt staan!

quote:

---

Op zondag 09 juni 2002 00:19 schreef Swetsenegger het volgende:
ver·ant·woor·de·lijk·heid (de ~ (v.))

1 de plicht rekenschap te geven => aansprakelijkheid, responsabiliteit
2 de taak, de plicht voor iets of iem. te zorgen
3 taak die zware plichten of zorgen met zich meebrengt
4 risico

ver·ant·woor·de·lijk·heids·ge·voel (het ~)

1 bereidheid en vermogen om verantwoordelijkheid te dragen

plicht (de ~)

1 wat van iem. geëist wordt

men·ta·li·teit (de ~ (v.))

1 geestelijke instelling => geestesgesteldheid, houding

Ik zou eerst bovenstaande maar eens een kwartiertje bestuderen

---

Klinkt cru, maar is denk ik wel waar je op moet letten.

En Shmoop heeft ook een enorm sterk punt hier...

Ik zou het niet zomaar doen, wel half om half samenwonen (aantal dagen per week ofzo) maar dan wel als je zelfstandig ken wonen. Ik woon nu nog thuis, maar zou rustig ergens anders kunnen wonen. Ik weet dat ik zelfstandig kan wonen, doe het al vanaf mijn 16e in de vakanties. Maar van mijn vriendin moet ik het nog zien, en voor ik iets zeker weet (weten of zij zichzelf ook kan redden en ook nog een relatie kan onderhouden) zou ik niet snel gaan samenwonen.

Dit subtiel vertellen aan je vent is wel een must, want anders wordt het een drama...

veeeeeeeeeeeeeeels te snel om nu gaan te samenwonen. Echt, ik heb vaak genoeg gezien met leeftijdsgenoten die nu net uit elkaar zijn gegaan omdat ze a) te snel zijn gaan samenwonen en b) op die jonge leeftijd al gaan samenwonen.
Ga zelf eerst ontwikkelen, anders levert het alleen maar ongeluk op.

Helemaal vergeten:
4 maanden is waarschijnlijk echt te kort jah. Spreek elkaar over een halfjaartje er weer eens op aan, kijken of het dan beter/slechter ligt.

quote:

---

Op zondag 09 juni 2002 00:16 schreef shmoopy het volgende:
Ik vind het persoonlijk onverstandig samen te gaan wonen voordat je eerst een tijdje alleen hebt gewoond.
Je moet eerst leren voor jezelf te zorgen,
en als je hier niet 100% voor kunt gaan zou ik het niet doen.

---

Helemaal mee eens

Toen ik ging studeren ben ik voor het eerst op mezelf gaan wonen. Niet op mezelf, maar in een studentenhuis (meer personen om je heen is altijd gezellig). In dat eerste jaar ben ik zo onwijs veel veranderd, iets wat ik wel verwacht had, maar niet in die mate.

Verder is 4 maanden nogal kort, je bent 18 en dan gelijk zoveel verantwoordelijkheid terwijl je nog eigenlijk alles voor jezelf wilt uitzoeken.

Terugvallen op je keuze is niet fout, ik vind het juist getuigen van verstand. Je laat zien dat je er serieus en goed over nadenkt.

Vier maanden is niks. Ik weet wel dat het veel lijkt, maar als je erover nadenkt is het te kort gewoon. Je kan beter zorgen dat je eerst zelfstandig bent, en voor alles zelf kunt zorgen. Dat is veel belangrijker. Anders gaat het geheid mis. Succes ermee.

Er zijn wel gevallen waarin het wél goed gaat als mensen nog maar kort een relatie hebben en gaan samenwonen, maar in dit geval zijn er wel erg veel risicofactoren, en alles bij elkaar opgeteld wordt het wat anders:

- Je kent hem nog niet lang
- Je bent nog erg jong
- Je bent nog niet gewend om voor jezelf te zorgen, hebt nog niet op jezelf gewoond
- Je moet nu heel plotseling een beslissing nemen en krijgt dus weinig bedenktijd
- Je twijfelt zelf

Vooral dat laatste maakt dat ik in jouw schoenen zeker geen overhaaste beslissingen zou nemen om te gaan samenwonen.

Ik weet het niet, mijn zus is na 2 maanden al met iemand gaan samenwonen en dat gaat goed, zij is 30... Zelf heb ik het mijn vriendin ook gevraagd, zij is 2 jaar ouder dan jij, maar zit met exact jouw dilemma's en houdt de boot vooralsnog af -- een keuze die ik respecteer.
Feit is wel, dat nu een groot deel van de energie gaat zitten in het (ieder voor zich) plannen en regelen van tijd voor/bij elkaar, en op welke locatie. Eerlijk gezegd, vrij vermoeiend, en bij haar thuis zijn de eisen van de ouders altijd dominant, zit je elkaar ook sneller op de lip.
De gedachte achter samenwonen is juist: je hebt een vaste uitvalsbasis, waar je naar terug kunt keren. Je hebt ieder je eigen dagvulling, maar het is dan ook wel fijn om te weten dat thuis degene om wie je geeft er is.
En ik denk dat je zo ook zelfs meer tijd over hebt voor vrienden/eigen activiteiten, als de "drang" er niet zo is om telkens ook je vriend(in) op te zoeken, of voortdurend iets af te blijven spreken..
Maar okee, ik begrijp je gedachtes heel goed, en er is inderdaad geen haast, misschien moet je eerst meer aan het idee wennen, ook als je zeker van hem bent..

Mijn vriend en ik zijn na 8 maanden gaan samenwonen. Inmiddels zijn we alweer bijna 8 jaar verder en we zijn nog steeds samen. Destijds was ik 19 en woonde bij mijn ouders thuis. Niet helemaal hetzelfde als jouw, maar toch wel raakvlakken. Mijn advies : NIET DOEN!!!!!

Wij zijn nog steeeds bijelkaar en hij is de man van mijn dromen, maar als ik het over mocht doen zou ik eerst zelfstandig gaan wonen en leren te overleven. Mijn vriend denkt er precies hetzelfde over!

Ook hier helaas een negatief advies. Niet doen. Ik ging samenwonen toen ik 18 was, ik was toen ruim 3 jaar (!) samen met mijn toenmalige vriend. Na een half jaar ben ik weer vertrokken uit onze gezamenlijke (geweldige) flat. Het is écht zo dat het veel beter is om eerst zelfstandig te wonen voordat je samen gaat wonen. Je moet leren om je eigen regeltjes te stellen in je huishouden, je eigen maniertjes te ontwikkelen. Je relatie lijdt hier ontzettend onder. Misschien niet de eerste drie weken, maar na een poosje merk je gewoon dat het een flinke belasting is.

Bovendien is het verschil in hoe vaak je elkaar ziet vaak enorm belastend. Dat klinkt raar, zeker als je heel erg verliefd bent, dan wil je juist niet anders. Maar na een poosje gaat het gewoon doorhangen op je relatie. Je moet écht een ontzettend goede gefundamenteerde relatie hebben en weten waar je aan toe bent met z'n tweeën voor je aan zoiets begint. Bijna altijd gaat het mis. En zelfs 3 jaar was dus niet voldoende daarvoor

Dus sorry meis, laat je vriend lekker op zichzelf gaan wonen en probeer het af en toe een weekendje bij hem... dat is al spannend zat voor dit moment. Je zit nu nog nergens aan vast

prrrrrrr

naat woont nog steeds samen hoor

ik zou het niet doen als ik jou was...
zoek eerst zelf een kamer...en "leer" hoe dat is...
en jullie hebben idd nog wel erg kort...dus ik zou zeggen, wacht er nog een tijdje mee!!

Ik ben zelf na 5 maanden samen gaan wonen. Ik was toen net 21.
Maar als ik jouw verhaal zo lees was ik veel zelfstandiger en had ik veel meer verantwoordelijkheidsgevoel. Of snel samenwonen goed gaat hoeft niet per direct af te hangen van hoelang je elkaar kent of hoe oud je bent. Maar je moet er wel klaar voor zijn. En ik denk dat jij dat nog niet bent.

Ga eerst lekker op jezelf wonen, lees voor jezelf zorgen en je eigen boontjes te doppen. Je hebt dan ook genoeg vrijheid om heel vaak bij je vriend langs te gaan

tja, ik en mn ex wilden ook al na 4 mnd samenwonen, maar dat is toen niet doorgegaan. Maar goed ook achteraf; 9 maanden relatie en het was uit...