Zoals de naam zegt, dit is een kloon want de inhoud is me toch te gevoelig om onder mijn gebruikelijk account te posten. Ik zit hier erg mee en ik wil het gewoon van me afschrijven, misschien hebben jullie nog bruikbare tips of ik hier nog moeite in moet steken of niet, want ik weet het allemaal niet meer.
De situatie is als volgt; Ik ben in mijn 20, meer dan 4 jaar samen met iemand (samenwonend) en desondanks wat hobbels op de weg hier en daar (wie kent ze niet) dacht ik dat we de goede kant opgingen. Helaas ben ik bijna 2 jaar geleden een tijdje (fysiek) ziek geweest waardoor ik enkele maanden nodig had om te herstellen, maar dat verliep best wel ok voor mij.
Sinds die periode merkte ik dat hij zich steeds meer en meer ging terugtrekken en 'geheimzinnig' doen, zat liever achter de computer en ging liever uit met vrienden de keren dat die de deur uitging, wees mijn pogingen voor intimiteit af en zo verder.
Je zal waarschijnlijk denken "die gaat vreemd" en ergens dacht ik het ook. Ik heb hem echter altijd het voordeel van de twijfel gegeven en zolang ik geen bewijs had ging ik ook niet die weg op. Ik wist ook dat die stress had op het werk en dat hij zich ook zorgen maakte in die periode van ziekte.
Ik wou er graag over praten of stelde voor dat hij eens met iemand anders moest praten als het hem echt zo dwars zat en niet met mij wou/kon praten. Hij had er echter weinig oren naar, hij zei dat het stress was en beloofde beterschap.
Ging voor een paar weken goed en dan zakte het weer af. Ik sprak hem er weer op aan, stelde voor om buitenshuis wat nieuwe dingen op te pikken (samen sporten en vaker leuke dingen doen) en weereens beloofde hij beterschap en... het kwam er uiteindelijk weer niet van. Ook had ik hem al enkele keren heterdaad betrapt op het bekijken van porno en dan probeerde die nog te ontkennen, met zijn gulp nog open

. Hij wist dat ik geen probleem had met porno (en soms keken we ook samen) maar dat ik wel een probleem had met het feit dat die erover loog en het wou verbergen en het feit dat hij zelden zin had in mij (en als we al seks hadden was het enkel op zijn genot gericht).
Het was uiteindelijk tot een punt gekomen waarin praten over ons seksleven gewoon niet kon want hij werd boos en vond het allemaal prima zo, zei dat ik me aanstelde etc etc. Ik voelde me alleen maar meer afgewezen toen die zei dat die wou slapen toen ik hem verraste met nieuwe lingerie aan. Hij zei ook dat die nauwelijks nog porno keek en ik hem maar moest vertrouwen op zijn woord.
Nu ben ik er deze week achter gekomen dat die al anderhalf jaar tegen me zat te liegen, veel meer porno keek dan dat hij eerst toegaf en ook de echt extremere dingen (ik kwam iets met dieren tegen op onze gezamelijke pc). Had ik het niet gevonden, dan had hij nog langer zitten ontkennen dat er wel degelijk een probleem was (en ik me niet zomaar aanstelde). Hij gaf toe dat hij verslaafd is eraan en zijn interesse in mij deels was kwijt geraakt omdat ik ziek was geworden.
Waarschijnlijk is het een typische vrouwenreactie, maar ik voel me zo belogen, onaantrekkelijk en mijn vertrouwen is erg geschaad. Ik weet niet eens of ik hem nog moet geloven nu, want, hij belooft weer eens beterschap... En of die vreemd is gegaan, hij zegt van niet, maar hij vond het wel altijd leuk om te pronken met zijn (nu) ex schoonzus en zijn ex vriendin, zeggen hoe mooi ze waren tegen andere mensen en met mij deed die dat nooit. Ook zocht hij foto's op van de zus van een vriend van hem vlak voor we naar diens bruiloft gingen, "uit interesse", en liet me vervolgens de hele avond alleen. Dus onvoorwaardelijk vertrouwen dat die niet is vreemd gegaan doe ik ook nietmeer...
Kan er iemand me raad geven hoe ik met deze situatie het beste kan omgaan, of heeft iemand hier zelf ervaring mee ofzo?
[ Bericht 1% gewijzigd door Nogeenkeereenkloon op 26-01-2011 11:32:29 ]