Onzeker over een periode met losbandig seks

Hallo,

Allereerst... Ik heb misschien meerdere topics geopend over een jongen die ik leuk vind. Maar ik denk dat reacties op deze probleem me het meest gaat helpen, want dit is wat mij weerhoudt om diepgang met hem te creeeren.

Ik ben ruim 2 jaar terug mijn maagdelijkheid ''verloren'' aan een man, waarvan ik achteraf spijt heb gekregen. Omdat het mijn eerste ervaring was met seks maakte dat hem speciaal. Maar ook gewoon de combi van verliefdheid en seks. Dit alles maakte mij zo gehecht aan hem dat ik in de kutrelatie alles heb gepikt van hem. Hij heeft me zo vaak in de steek gelaten (uitmaken, smeken omvergiffenis met de ''redenen'' waarom hij zus en zo deed x 10, maar dan elke keer anders). Uiteindelijk maakte hij het uit en biechtte hij op dat ik het niet heeeeleemaal was voor hem en wat puntjes die aan mij ontbrak. Oh nee, het was teveel. Ik viel teveel op en hij voelde zich in mijn schaduw. Daarom wou hij een wat simpelere vriendin. Best. Als hij geen zelfvertrouwen heeft. Maar dit alles was wel een grote deuk in MIJN zelfvertrouwen. Hij was mijn eerste en IK was verlaten. Als ik nou zoveel waard ben, WAAROM moest IK dit dan meemaken?

Enfin... Ik huilde in het begin heel veel. Gedurende alle keren dat hij het onmenselijk uitmaakte ook. Dus op een gegeven moment werd ik boos op mezelf en vond ik dat hij mijn tranen niet waard was. Ik was het sowieso zat om nog langer te huilen door hem. Dus ik onderdrukte alles. Ik deed er verder niets aan om het te verwerken. En dat resulteerde zich in dit....

Ik begon mijn (seksuele en persoonlijke) frustraties weg te neuken. Ik heb in (bijna) een jaar tijd om zowat de maand een ander scharrel gehad, opgeteld zijn dat er 7. Met de laatste was het onveilig en raakte ik zwanger ondanks de m.a. pil. Heb gelijk een abortus gehad en een einde gemaakt aan dit en een therapie aangevraagd. Want het was geen gewone geilheid wat ik had. Eerder een uiting van psychische problemen; lage eigenwaarde, frustraties e.d. door mijn ex die me zo wreed had behandeld. Nu gaan jullie vast zeggen dat IK het heb toegelaten. Ja, ik heb het toegelaten. Ik had niet voldoende mensen- en zelfkennis plus ervaringen/inzichten om de situatie te vermijden, dan wel tijdig mijn rug toe te keren. Ik had mezelf zo verloren in wanen dat ik dingen niet wilde zien zoals ze waren en dat mijn ex gewoon een klootzak was.

Ik heb me als een slet gedrag, terwijl ik dat niet ben. Er zijn meiden die het e.e.a. uit geilheid en nieuwsgierigheid doen. Ik geef toe dat ik elke keer na de seks heb gehuild. De helft van de mannen in hun bijzijn. Ik wist dat ik mezelf kwelde, maar ik bleef het doen. Seks herinnerde mij aan mijn ex. Hij was speciaal door de seks. Door mijn promiscuous gedrag werd seks gewoon seks en mijn ex de man die hij werkelijk was. Ik begon na dit alles patronen te zien. Ook merkte ik dat de stijlen van seks veel zeggen over iemand. Zo besef ik nu hoef slecht, maar ook egoistisch mijn ex was.

Door al deze ervaringen zijn mijn ogen geopend. Het is net alsof ik mezelf kan zien in de spiegel. Met name wat ik niet wil... wel wil... waar ik een behoefte aan heb. Maar ik kan ook door mensen heen kijken. Daardoor herken ik wie goed op me aansluit.

Ik heb er allemaal veel aan. Jammer dat ik dit alles op deze manier heb moeten leren. Ik schaam me ervoor. Serieus, ik heb er niet helemaal vrede mee. En veel erger zit ik ermee hoe ik dit moet verwoorden aan een man met wie ik hierna ga beginnen. Ik ben na die abortus (half jaar terug) gekapt met losbandig zijn en gewerkt aan de dingen waar ik mee zit. Eerlijk gezegd is het nog niet helemaal over. Ik heb nog steeds onzekerheden wanneer het komt op relaties. Zoals jullie in mijn andere topics hebben gelezen. Mijn kleine angsten zijn slechts het topje van het ijsberg. Enfin. Ik gaf dus al aan dat ik erg zit met mijn losbandige periode die ik heb gehad en zeker weten heb afgesloten. Maar welke oorzaken ze ook hadden, terecht of onterecht, ik heb super zwak gehandeld.

Ik geef toe dat ik voor mijn ontmaagding wel een flirty persoon was. Ik had het idee dat dat werd gewaardeerd, omdat mannen er altijd enthousiast op reageerden. Maar vaak waren het de verkeerde mannen. Ik wilde het namelijk altijd te snel. Maar agressieve jagers zijn vaak klootzakken. Zo heb ik me wel eerder gebrand, maar trok ik er nooit lessen uit. En met mijn laatste ex was het dus heftiger. Met hem kreeg ik ook snel. Alleen, op hem was ik verliefder, dus was ik extra hard genaaid. Letterlijk en figuurlijk. Na die periode met hem ben ik nóg harder gaan flirten vanwege compensatie van mijn lage eigenwaarde. Ik ging lang en onnodig met mannen praten, ook al vond ik ze niets aan. Zo had ik heel veel ''geinteresseerden'' aan mijn reet. Maar ze waren niet wat ik wou. Mijn scharrels nam ik zelf niet serieus. Ik besefte me waar het om draaide en het maakte me niet uit... totdat het over was. Dan voelde ik me smerig.

Nu de dag, ben ik 180 graden omgedraaid. Dat scharrelen doe ik mezelf niet meer aan. Ik vind mezelf waardevol genoeg om meer te willen zijn dan alleen mijn lichaam. Dat flirten e.d. doe ik ook niet meer. Ik wil respect boven aandacht, want aan aandacht willen krijgen komt gewoon geen einde. Eerder grijp ik het vanuit de wortel en doe ik dingen waarbij ik me voldaan voel. Sporten en een goed lichaam krijgen, een boek lezen om nieuwe inzichten te krijgen, vriendschappen verdiepen om me gewaardeerd te voelen om wie ik ben, hobbies uit te voeren omdat ik positieve energie wil krijgen uit de dingen die ik doe. Eigenwaarde vs ego dus. Ik probeer zo veel mogelijk voor de eigenwaarde te kiezen. Enfin. Flirten wordt dus blijkbaar niet gewaardeerd. Iets wat je snel bij Jan doet, denkt dat je het ook bij Kees doet and so on. Ik probeer alleen de mannen die ik interessant vind beter te leren kennen. Ik focus nu meer op het bouwen van fundamenten. Zo voelt degene tegenover mij zich ook gewaardeerd en mocht ik op z'n tijd een compliment maken is dat dan ook oprechter. Kortom; ik probeer zoveel mogelijk de ''regels'' van charmant en classy te volgen. Niet om in de smaak te vallen bij mannen. Nee, eerder om in de smaak te vallen bij mannen met kwaliteit. Ik wil geen flirt of neukmateriaal meer zijn. Ook wil ik zelf geen flirt of neukmateriaal. Mijn exen heb ik niet zorgvuldig uitgekozen. Ik wou gewoon een vriendje om heel eerlijk te zijn. Nu ben ik kieskeuriger en wil ik zelf ook dat de man tegenover mij ook zo is. Zo hebben we beiden het gevoel dat we speciaal zijn voor elkaar. Dat wekt vertrouwen en respect op.

Oh, nog iets wat ik hierboven niet heb gemeld; ik kon nooit onderscheid maken tussen prive en zakelijk. Zodra ik iemand leerde kennen deelde ik mijn alles. Ik zag daar nooit een fout in. Maar uit mijn ervaring werkt dat heel averechts dan ''spontaan en open'' zijn. Eerder ben je dan open voor manipulatie, roddels over jezelf of beland je als iemand die je niet serieus kan nemen. Wat blijft er speciaal aan je als je alles op tafel gooit en tegen zomaar een persoon? Ik heb daarom mijn principes bijgesteld; sommige dingen deel ik alleen met mijn vriendje (alle prive); geheimen met mijn beste vrienden; persoonlijke feiten met schoolgenoten/collega's en maximaal oppervlakkige gedachten met buitenstaanders. Onder dat prive met vriendje versta ik dan ook niet daten/langdurig bellen en praten/flirten/lichamelijk contact in welke vorm dan ook.. met andere mannen.

Al met al... ben ik op goede weg. Ik wil mijn huidige attitude houden... die ik aan al mijn fouten heb te danken. Ik ben trots op degene die ik nu ben. Maar ik schaam me gewoon enorm om degene die ik was! Ik heb gewoon geen vrede ermee. Ik wil niet liegen over mijn verleden tegenover degene met wie ik een toekomst wil bouwen, maar ik wil dat hij de persoon die ik NU ben waardeert. Niet dat hij na alle openbaringen anders naar me kijkt. Teleurgesteld raakt. Gezien hij me nu meemaakt zoals ik me nu voorstel. Ik ben niet fake ofzo. Dit is degene die ik nu ben. Natuurlijk heb ik wel eens de neiging om weer te flirten (en soms kom ik ook in de verleiding) en heb ik de neiging om een stap verder te gaan. Maar ik kan mezelf nu beheersen. Vooral als ik niet langdurig denk met diegene. Zo geef ik niemand vals hoop en bedrieg ik mezelf ook niet. Ik wil gewoon geen tijd en energie meer verspillen aan mannen die ik niet echt wil. En mijn exen waren far away from de soort man waar ik naar hunker. Nu ik zelfbewuster ben, weet ik wat ik wil. Ik heb alle geduld van de wereld om mijn tijd en energie in mezelf te steken en wanneer het op hem komt; het in hem te steken. Zonder dat het ten koste gaat van mezelf.

Hoeeeeeeeeee kom ik van die onvrede en onzekerheid over die periode af? Hoe leg ik een man zoiets uit? Wanneer??? Iemand die liegt past niet in mijn nieuwe ik. Ik kies er misschien voor om mysterieus te zijn over mijn verleden en prive leven. Zolang het oppervlakkig blijft hou ik dit vast en krijgt diegene ''wie weet'' te horen. Maar er gaat een moment komen dat er diepgang komt. Maar ik kan die diepgang momenteel niet brengen, omdat ik geen vrede heb met mijn verleden (alles hierboven).

Bedankt voor het lezen... en alvast bedankt voor je advies/tips/inzicht. Ik voel me soms onzeker, omdat ik nogal vertraging heb in mijn studie en minder over kennis beschik zoals hij, maar dat zijn allemaal bijzaken. Ik beschik over een redelijk karakter en intelligentie. De rest is aanvulling. Piece of cake.

Ben benieuwd naar reacties.

Nogmaals, bedankt

[ Bericht 1% gewijzigd door ikgebruikgeenmsn op 18-01-2011 04:39:26 ]

Ik heb het NU wel in de hand. Maar wat moet ik doen met die ''periode'' zonder dat ik daar een slachtoffer van word, dus het mijn toekomstige relaties gaat beinvloeden?

Is dat eerlijk? Men waarschuwt altijd om het vooraf te vertellen en het beter is dan dat diegene er achteraf achter komt. Persoonlijk vind ik het niet relevant.

Het liefst zeg ik ''Mijn laatste vriend was degene met wie ik mijn eerste keer heb gehad. Daarna heb ik een pijnlijke periode doorgemaakt.'' om er vervolgens niet op in te gaan. Fair?

Ik ben toevallig verliefd geworden op een jongeman die sinds een paar maanden een relatie van iets meer dan 5 jaar achter de rug heeft en nu totaal niet bezig is met flirten en neuken. Vooral als jullie denken van wel; ik heb hem zo vaak geobserveerd; er lopen zoveel mooie meiden langs hem; hij kijkt geen eens. Hij verwerkt een relatie die kapot is gegaan door veel te sporten, studeren, werken en met zijn vrienden te zijn. Momenteel praat en gedraagt hij met klasse, maar heeft nog steeds geen move gemaakt. Hij is echt van klasse en charmant. Hij pakt dingen heel slow aan. (Hij heeft bijvoorbeeld nog geen echte move gemaakt.) Ik gedraag me net zo, met de ik die ik nu ben. Maar ik heb een hele weg afgelegd om zo te worden. Eerlijk gezegd heb ik moeite met zijn tempo die verstandig is, maar ik hou gewoon vol.

Of zijn relatie was niet zo schadelijk als de mijne is geweest. Of ik ben erg zwak geweest. Wat is het nou? Als mijn ex oké was, had ik nu ook 1 bedpartner gehad. Wellicht lag ik nu in bed naast hem. Ik heb gewoon niet veel geluk gehad. Of is het mijn onverantwoordelijkheid? Ik vind dit erg gemeen.

Hoe kan ik nu nog verantwoordelijkheid nemen voor mijn gedrag die in het verleden ligt?

quote:

Op dinsdag 18 januari 2011 05:04 schreef badtripbob het volgende:
als iemand jou wilt moeten ze maar je verleden erbij nemen, jij kan er nu niks meer aan veranderen.

Ik ga het zoooooooooooo klote vinden als ik hierop word afgewezen Die angst weerhoudt me om diepgang te creeeren met die jongen. Het is zo'n hindernis voor me. Daardoor flirt ik niet, vertrek ik eerder dan hij (juist wanneer het weer gezelliger wordt), hou ik onze gesprekken luchtig. Die gozer heeft daarom altijd dubbele signalen gekregen. Na mijn brief is alles nu wel duidelijk. Maar ik heb nog steeds deze angsten, waardoor ik hem gewoon niet onder ogen durf te komen. Hij heeft geen contact gegevens, dus ik blijf weg van hem. Ondertussen val ik jullie lastig. Ik krijg geen nieuwe inzichten van mijn vrienden en ik durf het niet aan te kaarten bij iedereen.

quote:

Op dinsdag 18 januari 2011 05:07 schreef Velma_Dinkley het volgende:

[..]

hij is z'n stukgelopen relatie toch aan het verwerken, zou het daarom misschien zo zijn dat ie geen move maakt??

Kan je niet verliefd worden ondanks je beeindigde relatie? Hij had het over ''fouten'' die hij niet kon vergeven. Half jaar geleden is het uitgegaan. Hoe lang heeft zoiets nodig? Ik heb geen ervaring met lange relaties. Ik weet alleen dat relaties van negatief invloed jarenlang kan duren om eroverheen te komen (zoals de mijne).

quote:

Op dinsdag 18 januari 2011 05:08 schreef Eclaire84 het volgende:
Ik doel op je uitspraak "als mijn ex ok was, had ik 1 bedpartner gehad". Dat je meerdere in een relatief korte periode hebt gehad is niet zijn schuld.

Gelijk heb je. Maar het is al gebeurd. Ik handelde zwak uit onmacht Maar het is voorbij... Dus...

quote:

Op dinsdag 18 januari 2011 05:08 schreef Velma_Dinkley het volgende:

[..]

Door te gaan inzien dat je het verleden niet kunt veranderen.

Als hij me voor de seks had willen gebruiken, had hij allang iets geprobeerd denk ik Hij heeft in de 3 maanden me alleen maar beter willen leren kennen. Als ik zo onze gesprekken inbeeld waren het vooral wederzijdse vragen waaruit onze persoonlijkheden tevoorschijn kwamen. Geen geflirt te bekennen. Alleen een onzichtbare aantrekkingskracht die zich via lichaamstaal uit; elkaar diep in de ogen aankijken, hele tijd willen praten en onbewust iedereen buitensluiten e.d.

quote:

Op dinsdag 18 januari 2011 05:23 schreef Velma_Dinkley het volgende:
En je kan een ander pas gelukkig maken als je dat zelf bent

Los eerst je eigen problemen op!

Ik besef dit. Daarom blijf ik ook uit zijn buurt Terwijl iedereen me aanmoedigt om stappen te nemen. Wellicht heeft het in de toekomst meer kans van slagen als ik me beter voel. Nu ga ik het toch verprutsen. Dat weet ik 200% zeker.