Ik vind oude films saai!

quote:

Op donderdag 27 januari 2011 22:54 schreef single_queen het volgende:
Hmmm, ja, ik kan het me een beetje voorstellen - ik vind het tempo ook veel trager in oude films en ik vónd dat wel storend. Inmiddels niet meer!
Groot fan van 12 angry men (briljant briljant!) en 'singing in the rain' (zo niet saai! - tegenwoordig maken ze de mannen niet meer zo ;-) )

Singin' in the rain - dat is een soort Will & Grace maar dan met liedjes. Toch wel de grootste homo film die ik ooit heb gezien, volgens mij moet toch iedereen zien dat de mannen in de film een relatie met elkaar hebben.

quote:

Op donderdag 27 januari 2011 23:33 schreef macondo het volgende:

[..]

Singin' in the rain - dat is een soort Will & Grace maar dan met liedjes. Toch wel de grootste homo film die ik ooit heb gezien, volgens mij moet toch iedereen zien dat de mannen in de film een relatie met elkaar hebben.

Wat is dat nou weer voor onzin?

quote:

Op zondag 23 januari 2011 14:41 schreef SaintOfKillers het volgende:
Alle rollen voor vrouwen vielen dan ook onder 3 of 4 steeds terugkerende voorgekauwde types: het onschuldig maagdelijke meisje, de icequeen/femme fatale, de venijnige bitch en tot slot de "liberated woman", verbaal sterk, maar al bij al ook een braaf huisvrouwtje (want ze mochten natuurlijk niet te sterk worden).

Als de man en de vrouw de hele film om elkaar heendraaien, zoals bij een screwball-comedy, speelt de man ook vaak dezelfde suave gentleman met flauwe grapjes. Vrouwen zaten (zitten) dan ook meestal in een bijrol, en in een bijrol ben je meestal nogal eenzijdig. Indien de rol van de vrouw groter wordt, wordt ook zij ronder als karakter. Gloria Swanson is bijvoorbeeld echt wel meer dan een ijskoningin in Sunset Blvd., en Jean Seberg speelde in À bout de souffle een betere vrouwenrol dan wat ik nu vaak zie. Sowieso is de nouvelle vague veel meer naturel dan het oude Hollywood. Het ligt ook een beetje aan de actrice; Audrey Hepburns capaciteiten kun je lastig vergelijken met Scarlett Johansson, maar dan weer wel met Cameron Diaz. Ik kan me nog wel een film herinneren waarin Diaz tegenover Winslet stond.

Ik heb even een hele boel films verzameld die door het topic heen genoemd zijn en die ga ik er de komende week doorheen doen ben benieuwd.

Wait Until Dark, The Sting, 12 Angry Men, Breakfast at Tiffany's en East of Eden.

Heb op zich al wel veel oude films gezien, Rear Window, Casablanca, Being There, en Pandora's Box onder andere. 2001 vond ik ook echt supermooi om te zien. Ik denk dat voor mij de mening eerder in het topic ook wel op gaat, het boeit me ook niet echt uit welke tijd een film komt al moet ik wel voor oudere films in de mood zijn

quote:

Op vrijdag 28 januari 2011 05:01 schreef Maisnon het volgende:
Ik heb even een hele boel films verzameld die door het topic heen genoemd zijn en die ga ik er de komende week doorheen doen ben benieuwd.

Wait Until Dark, The Sting, 12 Angry Men, Breakfast at Tiffany's en East of Eden.

Heb op zich al wel veel oude films gezien, Rear Window, Casablanca, Being There, en Pandora's Box onder andere. 2001 vond ik ook echt supermooi om te zien. Ik denk dat voor mij de mening eerder in het topic ook wel op gaat, het boeit me ook niet echt uit welke tijd een film komt al moet ik wel voor oudere films in de mood zijn

En beviel het?

Vorig weekend The great dictator gezien, prima film uit 1940
Ook Welt am draht (1973, fassbinder) is erg tof alles wat in the matrix en films als inception zit, zat hier in 1973 al in. (het is een mini serie in 2 delen)
En ook oude science fiction is tof The forbidden planet (1956) de eerste (of 1 van de eerste) film van leslie nielsen, let vooral op de soundtrack de eerste soundtrack die compleet electronisch was.

Ik moet er wel bij zeggen dat ik al deze oudjes in de bios heb gezien en dan kijk je toch anders naar een film

quote:

Op maandag 7 februari 2011 09:27 schreef richard_prf het volgende:

[..]

En beviel het?

Een paar andere films kregen voorrang ik heb wel overal al korte stukjes van gekeken, Breakfast at Tiffany's lijkt me echt leuk

Ik herkende die man ook ergens van maar ik kwam er maar niet op... was het die acteur die later Hannibal in the A-Team speelde

Heb trouwens wel tussendoor Aguirre, the Wrath of God gekeken, van Werner Herzog. Die komt dan wel uit 1972, maar toch. Erg de moeite waard, mooie beelden, muziek, en bizarre interessante hoofdpersonen

der blauwen engel, 1930, marlene ditrich.
met leuke duitse cabaret stukjes en mooie marlene natuurlijk. weimarrepubliek berlijn, pre-hitler dus. gaat verder over weining, verbitterde ouwe leraar valt voor jonge cabaret zangeres. t gaat om de sfeer.

quote:

Op maandag 7 februari 2011 17:03 schreef Maisnon het volgende:

[..]

Een paar andere films kregen voorrang ik heb wel overal al korte stukjes van gekeken, Breakfast at Tiffany's lijkt me echt leuk

Ik herkende die man ook ergens van maar ik kwam er maar niet op... was het die acteur die later Hannibal in the A-Team speelde

Heb trouwens wel tussendoor Aguirre, the Wrath of God gekeken, van Werner Herzog. Die komt dan wel uit 1972, maar toch. Erg de moeite waard, mooie beelden, muziek, en bizarre interessante hoofdpersonen

[ afbeelding ]

Wow die film ken ik niet eens ... en een 8.1 op IMDB. Mooie poster ook. Ik denk dat ik die film morgen maar eens ga bekijken. Ik ben nu Vertigo (1958) aan het kijken, valt een beetje tegen tot nu... het verhaal is namelijk wel heel erg onlogisch maar de film ziet er wel mooi uit voor die tijd en er wordt ook wel goed geacteerd. Maar ik heb nog een uur te gaan.

Ik herken een boel uit dit topic. Heel erg veel oude films heb ik nog niet gezien, maar ik merk wel dat ik al snel interesse kwijtraak om de een of andere reden. Voornamelijk omdat ik me totaal niet kan herkennen/inleven in de acteerstijl van destijds, denk ik.

Het is ook niet alsof het me te langzaam gaat (zoals eerder aangekaart door iemand hier), moderne films als 21 Grams, Eyes Wide Shut, The Secret Life of Words gaan ook niet bepaald snel en kan ik absoluut waarderen. Ook bijv. 2001: A Space Odyssey vond ik een zeer prima film, ondanks dat die ook al aardig oud is.

Neem nou Seven Samurai (1954), ik snap echt niet waarom iedereen die zo goed vindt. Het verhaal was misschien destijds nog vrij spannend/origineel, maar het acteerwerk gaat echt helemaal nergens over. Vooral die oude vent die constant zit te huilen, wat heb ik me daar aan geërgerd zeg. Films als Spartacus en Casablanca kunnen me ook totaal niet boeien, ik verveel me gewoon dood. Rear Window en 12 Angry Men vond ik dan wél weer erg goed, .

quote:

Op donderdag 10 februari 2011 11:42 schreef picodealion het volgende:
Ik herken een boel uit dit topic. Heel erg veel oude films heb ik nog niet gezien, maar ik merk wel dat ik al snel interesse kwijtraak om de een of andere reden. Voornamelijk omdat ik me totaal niet kan herkennen/inleven in de acteerstijl van destijds, denk ik.

Het is ook niet alsof het me te langzaam gaat (zoals eerder aangekaart door iemand hier), moderne films als 21 Grams, Eyes Wide Shut, The Secret Life of Words gaan ook niet bepaald snel en kan ik absoluut waarderen. Ook bijv. 2001: A Space Odyssey vond ik een zeer prima film, ondanks dat die ook al aardig oud is.

Neem nou Seven Samurai (1954), ik snap echt niet waarom iedereen die zo goed vindt. Het verhaal was misschien destijds nog vrij spannend/origineel, maar het acteerwerk gaat echt helemaal nergens over. Vooral die oude vent die constant zit te huilen, wat heb ik me daar aan geërgerd zeg. Films als Spartacus en Casablanca kunnen me ook totaal niet boeien, ik verveel me gewoon dood. Rear Window en 12 Angry Men vond ik dan wél weer erg goed, .

Als ik dit zo lees, dan is het niet zo zeer de acteerstijl waar je je niet in kan inleven, maar vind je sommige oude films gewoon goed en andere niet...net zoals je dat hebt bij moderne films.

Dat je Seven Samurai niet goed vindt, zou ook bv kunnen liggen aan het feit dat het een Japanse film is. De acteerstijl in die films is over het algemeen heel anders dan die in Europese/Amerikaanse films. Als je niet tegen hard geschreeuw kunt over eergevoel, dan kun je sowieso al de meeste Japanse films overslaan.

De maatschappij is natuurlijk ook totaal anders geworden dat het voor sommigen best wel moeilijk is om te kijken hoe men in die tijd met elkaar om gaat.

quote:

Op donderdag 10 februari 2011 12:07 schreef Mike het volgende:

[..]

Als ik dit zo lees, dan is het niet zo zeer de acteerstijl waar je je niet in kan inleven, maar vind je sommige oude films gewoon goed en andere niet...net zoals je dat hebt bij moderne films.

Dat je Seven Samurai niet goed vindt, zou ook bv kunnen liggen aan het feit dat het een Japanse film is. De acteerstijl in die films is over het algemeen heel anders dan die in Europese/Amerikaanse films. Als je niet tegen hard geschreeuw kunt over eergevoel, dan kun je sowieso al de meeste Japanse films overslaan.

Hmm, misschien heb je wel gewoon gelijk. Ik ga in elk geval gewoon rustig door met oude films kijken, misschien is het gewoon een overblijfsel van toen ik 18 was en dacht dat alle oude films kut zijn. Blijkbaar hou je toch lang vast aan zo'n idee, ookal verandert je smaak (en hoeveelheid films die je hebt gezien) met de jaren.

Aan de andere kant is A Clockwork Orange mijn favoriete film, en Dr. Strangelove (1964), Night of the Living Dead (1968) en One Flew Over the Cuckoo's Nest (1974) staan ook hoog in mijn favorieten.

Wait Until Dark was echt leuk! Echt spannend en ik vond het ook grappig dat het gros van de mannen en vrouwen in de film nog 'ouderwets' aanvoelden maar er toch best veel moderne dingen in zaten, qua spanning opbouw maar ook die hoofd crimineel Harry Roat zelf



Niet zozeer qua hoe ie eruit ziet (Volgens mij heeft Liam Gallagher goed naar Harry Roat gekeken ) maar in z'n manier van doen en praten enzo.

Een aanrader dus

Het eerste wat ik las in die titel was "Alan Rickman" (combo van 2 voornamen) en dacht 'die is toch nog niet zó oud?'

quote:

Op donderdag 10 februari 2011 17:24 schreef picodealion het volgende:
Het eerste wat ik las in die titel was "Alan Rickman" (combo van 2 voornamen) en dacht 'die is toch nog niet zó oud?'

De film is uit 1967, dus het had gekund .

The Shining is GEEN saaie film.

quote:

Op vrijdag 7 januari 2011 23:55 schreef GGMM het volgende:
Later als je oud bent ga je hier anders over denken, nu kan je beter Die Hard gaan kijken, no offence.

Beetje paternalistische houding dit. Feit is dat filmmakers steeds betere middelen hebben om mooie films te maken. Jammer genoeg benutten ze die niet altijd, of iig niet op de juiste manier

Hoe meer ik films kijk, hoe groter mijn afkeer jegens oude films wordt. Ik zie mijzelf niet zo snel niet naar iets van voor 1970 kijken...

O ja, om nog eventjes op je vraag te antwoorden:

quote:

Op vrijdag 7 januari 2011 23:54 schreef Dj_Day-V het volgende:
Mijn vraag is dus wat maakt deze films zo goed?

Niets bijzonder eigenlijk. Net als nu werd ook vroeger af en toe eens een goede film gemaakt.

quote:

Op vrijdag 7 januari 2011 23:58 schreef Dagonet het volgende:
Ik vind oude films juist vaak goed omdat het meer om het acteerwerk gaat

Dan zit je toch naar opgenomen toneel te kijken, en niet naar het medium "film".

quote:

Op zondag 13 februari 2011 23:12 schreef Bonzai. het volgende:

[..]

Beetje paternalistische houding dit. Feit is dat filmmakers steeds betere middelen hebben om mooie films te maken. Jammer genoeg benutten ze die niet altijd, of iig niet op de juiste manier

Hoe meer ik films kijk, hoe groter mijn afkeer jegens oude films wordt. Ik zie mijzelf niet zo snel niet naar iets van voor 1970 kijken...

Dat is jammer. Ik zie af en toe films die nog steeds niet geëvenaard zijn. Zowel op regie, decor, acteer en belichting en script. *kuchHitchcock*

quote:

Op zaterdag 8 januari 2011 11:23 schreef Fantastique het volgende:

[..]

Ja precies. En je als je niet van oude films houdt, dan is dat toch prima. Misschien ga je er later wel van houden en als dat niet zo is dan is dat ook niet erg.

Klopt. Vroeger (ugh nu klink ik oud) vond ik die klassiekers ook saai. Maar nu als doorgewinterde filmkijker kan ik ze waarderen. Veel classics focussen ook op volwassen themas welke gebaseerd zijn op levens ervaring. Zo zal een film als Tokyo Story door veel jonge mensen (damn doe ik het weer) als saai worden ervaren maar ik vind het een hele mooie film juist omdat het het leven van verschillende generaties mensen onder de loep neemt.

quote:

Op zondag 13 februari 2011 23:48 schreef Deckard het volgende:

[..]

Dat is jammer. Ik zie af en toe films die nog steeds niet geëvenaard zijn. Zowel op regie, decor, acteer en belichting en script. *kuchHitchcock*

Nou moet ik zeggen dat ik Rear Window ook zeer geslaagd vind. Maar dat komt vooral door het concept.

Eerlijk is eerlijk, die punten die jij hierboven opsomt worden over het algemeen steeds beter...

quote:

Op maandag 14 februari 2011 00:13 schreef Bonzai. het volgende:

[..]

Nou moet ik zeggen dat ik Rear Window ook zeer geslaagd vind. Maar dat komt vooral door het concept.

Eerlijk is eerlijk, die punten die jij hierboven opsomt worden over het algemeen steeds beter...

Maar dat is nou juist de kunst, denk ik. Ondanks dat die dingen nu beter worden, toch een film uit die tijd ziet met die tijd in je achterhoofd. Zoals ik al postte heb ik daar ook moeite mee, maar bij een film als Rear Window had ik geen moderne toeters en bellen nodig om me in te leven.

Uiteindelijk denk ik dat dat een belangrijk onderdeel is: ben je in staat je in te leven, ondanks de achterhaalde techniek? Een goede film uit de jaren 40 of 50 krijgt me echt nog wel zo ver, terwijl er ook films van afgelopen jaar zijn waar ik me niet in kan inleven. Zie ook: Suspension of disbelief.

En nog een stukje van een discussie in een ander topic, waarin ik aangeef dat ik Star Wars en Blade Runner niet kan waarderen:

quote:

Op zaterdag 12 februari 2011 18:55 schreef speknek het volgende:
Een belangrijke vraag is dus, wanneer heb je Star Wars of Blade Runner gezien?

(overigens vind ik zelf Blade Runner dan wel redelijk goed oud geworden)

quote:

Op zaterdag 12 februari 2011 20:59 schreef picodealion het volgende:

[..]

Beiden dit jaar,

quote:

Op zaterdag 12 februari 2011 23:12 schreef vinnypassy het volgende:

[..]

Waarom is dat belangrijk? Als je films een beetje wilt kunnen waarderen, moet je ze toch ook in tijdsperspectief kunnen plaatsen? Sterker, ik denk dat dat één van de belangrijkste punten is om ook over oudere films een mening te kunnen hebben.

[...]

Het enige waarmee ik het eens ben, is dat films evolueren. Transformers kunnen sommigen nu als betere film dan Blade Runner zien, terwijl dit nooit het geval kan zijn als je beide films in tijdsperspectief plaatst.

quote:

Op zondag 13 februari 2011 02:18 schreef picodealion het volgende:

[..]

Ik denk dat het te maken heeft met of je je überhaupt kan inleven in de tijdsgeest. Ik ben 25, kwam pas op een leeftijd dat ik films (muv Disney) kon waarderen tegen het eind van de jaren 90. Dat ik zulke films nog eens een decennium later zie helpt ook niet wat dat betreft.

Ik weet genoeg over de vroegere jaren van de filmgeschiedenis om iets ouds als Duck Soup of Rear Window te kunnen waarderen in hun tijdsgeest (tegenwoordig zouden beide films niet meer kunnen in hun huidige vorm, maar ik geniet er desalniettemin van), maar in de jaren '80 heb ik amper inzicht. Een uitspraak als 'voor die tijd is het vul maar in' kan ik weinig mee, omdat ik die tijd niet ken. Bij films als Back to the Future, The Shining, Full Metal Jacket, om maar wat te noemen, heb ik da niet nodig om ervan te genieten omdat ze genoeg andere dingen hebben die nu ook nog stand houden. Veel films zullen dus aan me voorbijgaan zolang ze zoveel hangen aan die tijdsgeest en ik daar weinig over weet.

Met de post van Speknek in mijn achterhoofd ga ik hem nog eens kijken, en waarschijnlijk zie ik het dan ook heel anders.

Ook hier geldt bij nader inzien denk ik dat ik (door het gebrek aan inzicht in/kennis over de jaren 80 en de films die daarbij horen) gewoon moeite heb me in te leven in het verhaal. Ik word afgeleid door de manier van acteren, de cliché's, de special effects. Ik ben me constant bewust van het feit dat ik een oude film kijk, terwijl ik daar bij A Clockwork Orange of Full Metal Jacket amper bij stilsta.

quote:

Op maandag 14 februari 2011 09:34 schreef picodealion het volgende:

[..]

Maar dat is nou juist de kunst, denk ik. Ondanks dat die dingen nu beter worden, toch een film uit die tijd ziet met die tijd in je achterhoofd. Zoals ik al postte heb ik daar ook moeite mee, maar bij een film als Rear Window had ik geen moderne toeters en bellen nodig om me in te leven.

Uiteindelijk denk ik dat dat een belangrijk onderdeel is: ben je in staat je in te leven, ondanks de achterhaalde techniek? Een goede film uit de jaren 40 of 50 krijgt me echt nog wel zo ver, terwijl er ook films van afgelopen jaar zijn waar ik me niet in kan inleven. Zie ook: Suspension of disbelief.

En nog een stukje van een discussie in een ander topic, waarin ik aangeef dat ik Star Wars en Blade Runner niet kan waarderen:

[..]



[..]



[..]

[..]

Ook hier geldt bij nader inzien denk ik dat ik (door het gebrek aan inzicht in/kennis over de jaren 80 en de films die daarbij horen) gewoon moeite heb me in te leven in het verhaal. Ik word afgeleid door de manier van acteren, de cliché's, de special effects. Ik ben me constant bewust van het feit dat ik een oude film kijk, terwijl ik daar bij A Clockwork Orange of Full Metal Jacket amper bij stilsta.

Tof verhaal, maar ik vraag me wel af wat je verstaat onder 'tijdgeest'.

Je zegt dat je sommige films wél los kunt zien van de tijdgeest en andere niet. Dat snap ik. Maar dan noem je A Clockwork Orange als voorbeeld van die eerste categorie en dan valt mijn bek open. Als er één film is die in alle opzichten (styling, kleding, make-up, muziek) de jaren 70 ademt, is het ACO wel.
En dat terwijl ik Blade Runner en Star Wars juist weer schoolvoorbeelden vind van tijdloze films.

Grappig hoe opvattingen kunnen verschillen.