R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Hoi,
Zo aan het eind van het jaar wil ik nog even een stukje schrijven over mijn gevoel en ben ook benieuwd naar de reacties en of er mensen zijn die zich er in herkennen.
Ik ben nu 35 jaar (misschien beetje te oud voor fok?). En heb de afgelopen jaren een paar korte relaties gehad (van enkele maanden tot hooguit een jaar). Ik ben nu alweer een hele tijd single. Deze week had ik vrij (het bedrijf waar ik werk is dicht tussen kerst en oud en nieuw). Dus deze week de hele week vrij. Op zich wel lekker want ik had het de afgelopen maanden erg druk op mijn werk. Maar ik kwam deze week ook op de volgende gedachte: voor mijn gevoel heb ik 5-10 jaar stilgestaand op gebied van vriendschap en relaties.
Waarom denk ik dat? Om een paar voorbeelden te geven: veel vrienden die ik al jaren heb zijn getrouwd en hebben kinderen. Deze week bel ik spontaan bij wat mensen langs omdat ik of wilde schaatsen of ergens een borrel wilde drinken of naar de film. Dan krij je bijna overal te horen: wij hebben het druk met de kinderen, je mag wel bij ons langkomen maar ik kan nu echt niet weg. En meer van dat soort antwoorden. Er zijn dit jaar veel vrienden van me die kinderen hebben gekregen. Het was om mij heen een ware babyboom. Ik dacht deze week bij mezelf: onvoorstelbaar dat dit diezelfde mensen zijn waar ik een paar jaar geleden avonden mee aan de bar zat, of spontaan in de auto stapte om ergens wat te gaan doen. Ik weet zeker als ik 5-10 jaar geleden had gebeld om een middag te gaan schaatsen dan had ik zonder moeite dezelfde met 10 mensen een tocht geschaatst. Nu krijg ik te horen: misschien dat het me overmorgen lukt, want onze oppas heeft vakantie.
Dit klinkt wel heel zielig zo. Ik heb verder wel een leuk leven hoor. Een leuke baan, leuke collega;s (waar ik ook regelmatig een borrel mee ga drinken), leuke familie en mijn vrienden zijn ook wel oke hoewel ik deze week dus ineens dacht: ik heb (mede door een aantal mislukte relaties) 5-10 jaar stil gestaan en zij zijn allemaal verder gegaan. Tot nu toe was het me niet echt opgevallen ofzo. En doordat ik normaal gesproken voldoende afleiding heb door werk en sport valt het me misschien niet op. Maar nu ik de hele week vrij heb en sporten ook stil ligt heb ik die afleiding dus niet en eigenlijk heb ik me de afgelopen dagen stierlijk verveeld. Ook omdat het bijna altijd vanzelf sprekend was dat als ik mensen belde we altijd wel iets konden doen. Ik neem bijna nooit vrij en als ik in de zomer vakantie heb dan onderneem ik genoeg dingen en heb ik al plannen gemaakt.
Veel mensen zullen me voor gek verklaren. Maar ik verheug me alweer op maandag. Kan ik weer aan het werk.
Zo aan het eind van het jaar wil ik nog even een stukje schrijven over mijn gevoel en ben ook benieuwd naar de reacties en of er mensen zijn die zich er in herkennen.
Ik ben nu 35 jaar (misschien beetje te oud voor fok?). En heb de afgelopen jaren een paar korte relaties gehad (van enkele maanden tot hooguit een jaar). Ik ben nu alweer een hele tijd single. Deze week had ik vrij (het bedrijf waar ik werk is dicht tussen kerst en oud en nieuw). Dus deze week de hele week vrij. Op zich wel lekker want ik had het de afgelopen maanden erg druk op mijn werk. Maar ik kwam deze week ook op de volgende gedachte: voor mijn gevoel heb ik 5-10 jaar stilgestaand op gebied van vriendschap en relaties.
Waarom denk ik dat? Om een paar voorbeelden te geven: veel vrienden die ik al jaren heb zijn getrouwd en hebben kinderen. Deze week bel ik spontaan bij wat mensen langs omdat ik of wilde schaatsen of ergens een borrel wilde drinken of naar de film. Dan krij je bijna overal te horen: wij hebben het druk met de kinderen, je mag wel bij ons langkomen maar ik kan nu echt niet weg. En meer van dat soort antwoorden. Er zijn dit jaar veel vrienden van me die kinderen hebben gekregen. Het was om mij heen een ware babyboom. Ik dacht deze week bij mezelf: onvoorstelbaar dat dit diezelfde mensen zijn waar ik een paar jaar geleden avonden mee aan de bar zat, of spontaan in de auto stapte om ergens wat te gaan doen. Ik weet zeker als ik 5-10 jaar geleden had gebeld om een middag te gaan schaatsen dan had ik zonder moeite dezelfde met 10 mensen een tocht geschaatst. Nu krijg ik te horen: misschien dat het me overmorgen lukt, want onze oppas heeft vakantie.
Dit klinkt wel heel zielig zo. Ik heb verder wel een leuk leven hoor. Een leuke baan, leuke collega;s (waar ik ook regelmatig een borrel mee ga drinken), leuke familie en mijn vrienden zijn ook wel oke hoewel ik deze week dus ineens dacht: ik heb (mede door een aantal mislukte relaties) 5-10 jaar stil gestaan en zij zijn allemaal verder gegaan. Tot nu toe was het me niet echt opgevallen ofzo. En doordat ik normaal gesproken voldoende afleiding heb door werk en sport valt het me misschien niet op. Maar nu ik de hele week vrij heb en sporten ook stil ligt heb ik die afleiding dus niet en eigenlijk heb ik me de afgelopen dagen stierlijk verveeld. Ook omdat het bijna altijd vanzelf sprekend was dat als ik mensen belde we altijd wel iets konden doen. Ik neem bijna nooit vrij en als ik in de zomer vakantie heb dan onderneem ik genoeg dingen en heb ik al plannen gemaakt.
Veel mensen zullen me voor gek verklaren. Maar ik verheug me alweer op maandag. Kan ik weer aan het werk.
Zodra ze kinderen krijgen gaan ze een andere fase van hun leven in en sluiten ze de vorige fase af.
Er zijn maar weinig die het goed weten te combineren met werk en vrienden.
Ik ben 24 en vele om mij heen hebben ook al kindere
Er zijn maar weinig die het goed weten te combineren met werk en vrienden.
Ik ben 24 en vele om mij heen hebben ook al kindere
Het hebben van vrienden en kinderen is wel zeker te combineren.quote:Op vrijdag 31 december 2010 16:54 schreef ukga het volgende:
Zodra ze kinderen krijgen gaan ze een andere fase van hun leven in en sluiten ze de vorige fase af.
Er zijn maar weinig die het goed weten te combineren met werk en vrienden.
Ik ben 24 en vele om mij heen hebben ook al kindere
Voor sommige mensen lijkt het alsof ze alleen vrienden hebben om de tijd zonder vriendin te overbruggen, zodra ze een vriendin hebben is het bye bye vrienden.
Dat gedrag is best jammer idd.
Ik weet niet of je moet zeggen dat jij stil hebt gestaan 5-10 jaar. Tenzij kinderen en huisje boompje beestje je doel zijn natuurlijk.
klopt daarom zeg ik ook; weinig weten het goed te combineren.quote:
[..]
Het hebben van vrienden en kinderen is wel zeker te combineren.
Voor sommige mensen lijkt het alsof ze alleen vrienden hebben om de tijd zonder vriendin te overbruggen, zodra ze een vriendin hebben is het bye bye vrienden.
Dat gedrag is best jammer idd.
Ik weet niet of je moet zeggen dat jij stil hebt gestaan 5-10 jaar. Tenzij kinderen en huisje boompje beestje je doel zijn natuurlijk.
Ik vraag me af of TS het gevoel heeft dat ie "de trein aan het missen is" qua huisje boompje beestje, of dat ie gewoon niet weet wat ie wil.
Het hebben van kinderen en huisje boompje beestje is voor mij geen doel op zich. Maar na de eerder genoemde ervaringen deze week had ik wel het gevoel van "passen deze vrienden nog wel bij mij". Dat klinkt natuurlijk ook erg raar en zo bedoel ik het niet maar ik baal er gewoon een beetje van dat de mensen waar ik tot een paar jaar geleden nog enorm veel lol mee had en van alles ondernam nu ineens geen tijd meer hebben om gewoon een middag te schaatsen. En daar komt bij dat dergelijke inniatieven steeds van mijn kant moeten komen. Uit zichzelf bellen ze ineens niet meer.
Misschien dat ook wel.quote:
[..]
klopt daarom zeg ik ook; weinig weten het goed te combineren.
Ik vraag me af of TS het gevoel heeft dat ie "de trein aan het missen is" qua huisje boompje beestje, of dat ie gewoon niet weet wat ie wil.
Ik ben best tevreden over mijn leven, heb een goed inkomenm dus kan financieel wel doen wat ik wel maar nu ik deze week ineens heel veel tijd heb en me zoals ik al zei stierlijk verveel twijfel ik wel een beetje of ik het zo geweldig heb.
Ja nou dat klopt wel, de vraag passen die vrienden nog wel bij mij.quote:
Het hebben van kinderen en huisje boompje beestje is voor mij geen doel op zich. Maar na de eerder genoemde ervaringen deze week had ik wel het gevoel van "passen deze vrienden nog wel bij mij". Dat klinkt natuurlijk ook erg raar en zo bedoel ik het niet maar ik baal er gewoon een beetje van dat de mensen waar ik tot een paar jaar geleden nog enorm veel lol mee had en van alles ondernam nu ineens geen tijd meer hebben om gewoon een middag te schaatsen. En daar komt bij dat dergelijke inniatieven steeds van mijn kant moeten komen. Uit zichzelf bellen ze ineens niet meer.
Als mensen op een gegeven moment andere afslag nemen dan komt de vriendschap op een laag pitje. Is ook niet erg, nieuwe vrienden zoeken.
Dat laatste herken ik ook wel.quote:
Het hebben van kinderen en huisje boompje beestje is voor mij geen doel op zich. Maar na de eerder genoemde ervaringen deze week had ik wel het gevoel van "passen deze vrienden nog wel bij mij". Dat klinkt natuurlijk ook erg raar en zo bedoel ik het niet maar ik baal er gewoon een beetje van dat de mensen waar ik tot een paar jaar geleden nog enorm veel lol mee had en van alles ondernam nu ineens geen tijd meer hebben om gewoon een middag te schaatsen. En daar komt bij dat dergelijke inniatieven steeds van mijn kant moeten komen. Uit zichzelf bellen ze ineens niet meer.
Je moet als single op een bepaalde leeftijd veel meer moeite doen om je sociale contacten te onderhouden. En moet je dingen vaak wat eerder beginnen te plannen zodat je vrienden tijd kunnen maken.
Maar er zit uiteindelijk ook wel een andere kant aan.
Toen mijn vrienden/vriendinnen kinderen kregen, kreeg ik nog wel eens meewarige blikken en vonden ze het "zielig" voor me dat ik ze niet had maar ik ben blij dat ik altijd heb vastgehouden aan mijn eigen principes. Nu, jaren later zijn in veel gevallen de rollen helemaal omgedraaid. Ik geniet van mijn vrijheid, kan gaan en staan waar ik wil, ga meerdere keren per jaar op vakantie en zij zitten altijd in de knoop met oppas, tijd en geld en zeggen soms heel eerlijk dat zij jaloers zijn op mijn leven.
Wer lesen kann, ist klar im Vorteil.
Das wel grappig om te lezen. Dus ook hier gaat op: het gras is bij de buren altijd groener.quote:
[..]
Dat laatste herken ik ook wel.
Je moet als single op een bepaalde leeftijd veel meer moeite doen om je sociale contacten te onderhouden. En moet je dingen vaak wat eerder beginnen te plannen zodat je vrienden tijd kunnen maken.
Maar er zit uiteindelijk ook wel een andere kant aan.
Toen mijn vrienden/vriendinnen kinderen kregen, kreeg ik nog wel eens meewarige blikken en vonden ze het "zielig" voor me dat ik ze niet had maar ik ben blij dat ik altijd heb vastgehouden aan mijn eigen principes. Nu, jaren later zijn in veel gevallen de rollen helemaal omgedraaid. Ik geniet van mijn vrijheid, kan gaan en staan waar ik wil, ga meerdere keren per jaar op vakantie en zij zitten altijd in de knoop met oppas, tijd en geld en zeggen soms heel eerlijk dat zij jaloers zijn op mijn leven.
Natuurlijk passen die vrienden nog bij je, ze zijn onderdeel van jouw verleden en geschiedenis. Ontzettend leuk! Maar misschien wordt het ook tijd om meer kinderloze vriendschappen te sluiten, zodat je ook weer wat mensen hebt die wel op stel en sprong iets leuks kunnen gaan doen en niet eerst oppas moeten regelen 
En ja, die zijn er ook nog wel genoeg hoor!
En ja, die zijn er ook nog wel genoeg hoor!
"Dear life, When I said "can my day get any worse?" it was a rhetorical question, not a challenge."
Ik merk bij mezelf dat ik veel meer lol heb dan wanneer ik een vriendin heb. Hoe stoer we allemaal ook zijn; je vriendin gaat altijd zeuren en moeilijk doen als je te weinig tijd aan haar geeft.
Zoals ik nu mn leven leef, is het dat ik leef met mn vrienden, en vrouwen zijn bijzaak. Af en toe is er wel eens 'fling' of een schaapachtige relatie hier en daar maar overwegend ben ik vrijgzel. Het evalt me prima. Doe wat je wilt doen, niet wat men van je verwacht.
Je moet zeker je vrienden houden, maar wel beseffen dat het niet meer de vrienden zijn van vroeger, en opzoek naar vrienden wie hun levensstijl met jou matcht.
Zoals ik nu mn leven leef, is het dat ik leef met mn vrienden, en vrouwen zijn bijzaak. Af en toe is er wel eens 'fling' of een schaapachtige relatie hier en daar maar overwegend ben ik vrijgzel. Het evalt me prima. Doe wat je wilt doen, niet wat men van je verwacht.
Je moet zeker je vrienden houden, maar wel beseffen dat het niet meer de vrienden zijn van vroeger, en opzoek naar vrienden wie hun levensstijl met jou matcht.
Op
Ik verheug me ook op maandag, lekker werken. Denk maar niet dat die huisje boompje beestje vrienden van je er beter bij zitten.
Ach TS, ik heb door mn verleden met ouders eigenlijk weinig tot geen vrienden, maar inderdaad werken lost een hoop op. Ik ga met plezier werken, ik heb het naar mn zin en mn collega's zijn tof.
Aan de ene kant wel jammer hoor, dat het zo loopt. Ik kan er echter niet mee zitten.
Aan de ene kant wel jammer hoor, dat het zo loopt. Ik kan er echter niet mee zitten.
Hee. Zeg nou zelf, ik ben toch gewoon een hartstikke lekker ding? TOch?
Ach als je maar blijft hangen denk ik eerder dat het echt aan jezelf ligt. Of terwijl, dat je niet weet wat je wilt of geen risico's durft te nemen in het leven.
Als je kinderen hebt, kun je nu eenmaal minder makkelijk spontaan iets doen. Dat betekent niet dat ze dat niet willen, maar dat ze dat niet kunnen. Kleine kinderen kunnen ze niet alleen laten, daar moet op zijn minst een oppas bij. En een oppas moet je weer van tevoren boeken. Een andere optie is dat de kinderen meegaan. Waarschijnlijk denken zij dat jij dat niet zo fijn vindt (vooral naar de kroeg kan dat niet) en dat is trouwens ook een heisa. Ineens die kinderen inpakken en ergens meesleuren... Moet je eens op OUD kijken wat een gedoe dat kan zijn als de kinderen dwars liggen 
Je moet, als jij vrienden met hen wilt blijven, daar wel begrip voor opbrengen. Als jij van hen verwacht om zomaar in vijf minuten klaar te staan om te gaan schaatsen, loopt het scheef. Dan heb jij verwachtingen waar zij niet meer aan kunnen voldoen, voelen zij zich onbegrepen en jij je alleen. Je kunt proberen om een paar dagen voor je wilt gaan het af te spreken zodat zij ruim de tijd hebben om voorbereidingen te treffen.
Ik vraag me trouwens wel af wat je de afgelopen 5-10 jaar hebt gedaan. Je zegt dat je een vriendin had. Betekent dat dan dat je in al die tijd niet met ze hebt afgesproken? Want anders had je het proces toch zien aankomen, en had je toch eerder al gemerkt dat het spontane niet meer mogelijk is?
Je moet, als jij vrienden met hen wilt blijven, daar wel begrip voor opbrengen. Als jij van hen verwacht om zomaar in vijf minuten klaar te staan om te gaan schaatsen, loopt het scheef. Dan heb jij verwachtingen waar zij niet meer aan kunnen voldoen, voelen zij zich onbegrepen en jij je alleen. Je kunt proberen om een paar dagen voor je wilt gaan het af te spreken zodat zij ruim de tijd hebben om voorbereidingen te treffen.
Ik vraag me trouwens wel af wat je de afgelopen 5-10 jaar hebt gedaan. Je zegt dat je een vriendin had. Betekent dat dan dat je in al die tijd niet met ze hebt afgesproken? Want anders had je het proces toch zien aankomen, en had je toch eerder al gemerkt dat het spontane niet meer mogelijk is?
Chocoladetaartjes.
Op donderdag 25 juli 2013 18:44 schreef trovey het volgende: Evert, de vrouwelijke versie. :P
Op donderdag 25 juli 2013 18:44 schreef trovey het volgende: Evert, de vrouwelijke versie. :P
Ik heb de afgelopen 5-10 jaar een paar relaties gehad. In die tijd heb ik wel met mijn vrienden afgesproken hoor. Maar waarschijnlijk had ik toen aan de ene kant niet echt door dat het spontane niet meer mogelijk was en op zich was het toen nog wel mogelijk. Wat ik al zei is er het afgelopen een ware babyboom rond mij geweest. Ik had al een paar vrienden die al langer vader zijn en daar ga ik nog wel mee om maar dit jaar zijn er een paar vaders bijgekomen. Dus als ik vorig jaar met een paar mensen belde om spontaan iets te gaan doen dan lukte dat nog wel omdat ze toen nog geen kinderen hadden. En ik had een relatie waardoor (en dit moet je niet opvatten alsof ik een vriendin alleen als tijdverdrijf zie) als er eens niemand kon afspreken ik altijd nog iets met haar kon doen. En verder ben ik normaal gesproken aan het werk en een paar avonden per week aan het sporten. Ik tennis bijvoorbeeld ook 1 keer per week met een van die vrienden die vader is. En met een ander ga ik regelmatig naar basketbalwedstrijden kijken. Dat is dan dus gepland. Maar even spontaan iets gaan doen dat lukt niet meer. Ook toen ik een vriendin had had ik tijd voor mijn vrienden. Diezelfde vrienden die nu zelf altijd als eerste weg gaan bij feestjes of als we wel eens een borrel drinken zaten toen ze zelf vrijgezel waren en ik een vriendin had wel tegen mij te zeiken dat ze me minder zagen en dat ik onder de plak zat enzo. Dat was absoluut niet waar. Ik ging nog altijd mee een borrel drinken en mee met uitstapjes. Ik heb daar zelfs een keer enorme ruzie om gehad met mijn vriendin omdat ik volgens haar een keer had afgesproken met vrienden terwijl "het onze middag was" terwijl ik helemaal niet wist dat wij een "eigen middag" hadden. En ik begrijp als geen ander dat als je een relatie hebt je je tijd meer moet vedelen en met kinderen erbij helemaal.
[ Bericht 25% gewijzigd door mjb44 op 01-01-2011 10:09:02 ]
[ Bericht 25% gewijzigd door mjb44 op 01-01-2011 10:09:02 ]
Ik ontken ook niet dat ik misschien ben blijven hangen. Daarom zeg ik ook voor mijn gevoel heb ik 5 tot 10 jaar stil gestaan. Op gebied van vriendschap en relaties dan. Op mijn werk heb ik wel aardig carriere kunnen maken. Alleen kom ik daar nu pas achter. Dat door dat ik nu alleen ben en 10 jaar geleden ook ik deze week ineens zo iets had van "he, ik leef nog steeds zoals 10 jaar geleden".quote:
Ach als je maar blijft hangen denk ik eerder dat het echt aan jezelf ligt. Of terwijl, dat je niet weet wat je wilt of geen risico's durft te nemen in het leven.
Ik heb twee neven van 36 en 37. Allemaal met vrouw en kinderen. Eentje heeft drie kinderen, de andere twee kinderen. Die vertelde mij ook dat ze geen vrijheid meer hebben en geen tijd meer hebben voor vrienden. Als ze iets doen moeten ze het een week in advance plannen en van alles regelen.quote:
[..]
Ik ontken ook niet dat ik misschien ben blijven hangen. Daarom zeg ik ook voor mijn gevoel heb ik 5 tot 10 jaar stil gestaan. Op gebied van vriendschap en relaties dan. Op mijn werk heb ik wel aardig carriere kunnen maken. Alleen kom ik daar nu pas achter. Dat door dat ik nu alleen ben en 10 jaar geleden ook ik deze week ineens zo iets had van "he, ik leef nog steeds zoals 10 jaar geleden".
Ik ken ook een paar mensen rond de 35 die geen kinderen hebben. Ze vinden het kut dat ze hun vrienden hebben verloren, of tenminste geen contact meer hebben. Ook beginnen ze zichzelf steeds meer af te vragen of ze wel de juiste beslissingen hebben gemaakt in hun leven.
Beide kanten zijn niet meer of minder gelukkig. Dus de gras is wel groener aan de andere kant.
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
Ik zit met hetzelfde. Ik heb nooit echt een goed sociaal leven gehad. Ik vlucht veel te gemakkelijk in mijn eigen wereldje. Twee jaar geleden kwam ik op een punt dat ik de dingen echt wou veranderen. Maar dat is moeilijk. Ik ben onzeker als de pest. Ik denk meestal dat mensen mij alleen maar tolereren en mij zullen afwijzen als ik vriendschap probeer te sluiten. En het helpt ook niet dat ik al meer dan een jaar in een soort lichte depressie zit. Wat ik merk is dat je op zoek moet gaan naar mensen die niet in het huisje-boompje-beestje circuit zitten. Zoiets als een activiteitenclub zou je op weg kunnen helpen. Ik heb zelf heel leuke ervaringen met nmlk (www.nmlk.nl).
Die site ziet er interesant uit. Bedankt voor de tip.quote:
Ik heb zelf heel leuke ervaringen met nmlk (www.nmlk.nl).
Klopt, je moet mensen zien te vinden met wie je veel raakvlakken hebtquote:
Ik zit met hetzelfde. Ik heb nooit echt een goed sociaal leven gehad. Ik vlucht veel te gemakkelijk in mijn eigen wereldje. Twee jaar geleden kwam ik op een punt dat ik de dingen echt wou veranderen. Maar dat is moeilijk. Ik ben onzeker als de pest. Ik denk meestal dat mensen mij alleen maar tolereren en mij zullen afwijzen als ik vriendschap probeer te sluiten. En het helpt ook niet dat ik al meer dan een jaar in een soort lichte depressie zit. Wat ik merk is dat je op zoek moet gaan naar mensen die niet in het huisje-boompje-beestje circuit zitten. Zoiets als een activiteitenclub zou je op weg kunnen helpen. Ik heb zelf heel leuke ervaringen met nmlk (www.nmlk.nl).
.
What can be seen from the outside is only a portion of the truth.
|
|
